2,030 matches
-
apă a barajului apă se scurge gravitațional pe galerie subterană spre lacul Vidra (se întâlnește cu apă pompata de stația de pompe Petrimanu în galeria sud-gravitațională). Stația de pompe Jidoaia este situată pe pârâul Voineșița colectând apele din ramură Nord gravitațională, barajul de 50 m înălțime în dublu arc, din beton, realizând un volum util de 0,3 mil m³. Două grupuri de pompare (P=10,5 MW, Q=4,66 m³/sec și Hnet=193 m) pompează apă în galeria
Barajul Vidra () [Corola-website/Science/306315_a_307644]
-
formei și a consistenței la temperaturi mai ridicate. În cazul unui roll-on, conținutul nu trebuie să picure din recipient în timpul aplicării, ci tebuie să fie transferat cu ușurință pe piele. Odată aplicat, produsul nu trebuie să curgă sub acțiunea forței gravitaționale, ci trebuie să rămână pe piele. Pentru cosmetice, nu numai controlul curgerii este important, ci și asigurarea absenței curgerii atunci când este necesar. Astfel, o pastă de dinți trebuie să-și recupereze structura și viscozitatea inițială după de este depusă pe
Reologie () [Corola-website/Science/322216_a_323545]
-
diametru, aflată cu 8 m mai sus de traseul marcat) și în Avenul de sub Babele (stânga, printre denivelările sterpe a ceea ce s-a dorit a fi pârtie de schi). este o cavitate formata ca urmare a tracțiunii exercitate de forța gravitațională asupra abruptului din apropiere. Astfel au apărut, în urma ruperii stratelor de rocă, spații subterane paralele cu abruptul, orientate de la sud-est la nord-vest, penetrabile pentru om. Privind de pe poteca turistică se observă, spre sud, în mod evident, fisura paralelă cu abruptul
Peștera de pe Piciorul Babelor () [Corola-website/Science/317282_a_318611]
-
transneptuniene. Obiectele din discul împrăștiat au o excentricitate orbitală mai mare ca 0,8, înclinație mai mare de 40° și un periheliu mai mare ca 30 UA (4,5×10 km). Aceste orbite extreme se consideră a fi rezultatul „împrăștiererii” gravitaționale de giganții gazoși și obiectele care continuă să fie supuse perturbării de planeta Neptun. În timp ce cea mai apropiată distanță de la Soare a obiectelor impraștiate este de aproximativ 30-35 UA, orbitele lor se poat extinde mult dincolo de 100 UA. Acest lucru
Discul împrăștiat () [Corola-website/Science/328800_a_330129]
-
copil, pierderea unei femei sau o perioadă de mare sărăcie. Puțini bărbați au destulă flexibilitate și un penis destul de lung pentru a efectua în siguranță un frontbend (în traducere: „îndoire pe față”). Totuși, flexibilitatea în creștere obținută prin poziții asistate gravitațional, și prin antrenamentul fizic precum gimnastica, contorsionismul sau yoga, fac autofelația posibilă pentru unele persoane. Biologii americani Craig Bartle și Alfred Charles Kinsey au declarat că mai puțin de 1% din bărbați pot face cu succes contact oral cu propriul
Autofelație () [Corola-website/Science/320297_a_321626]
-
manifestă printr-o triplă acțiune: cea de "eroziune", cea de "transport" a materialelor erodate și cea de "depunere" a acestora. În afară de agenții interni (din cadrul geosferelor), asupra formelor de relief acționează și o serie de procese de natură fizică, chimică și gravitațională. Agenții externi acționează diferit în funcție de climă, de rocile care alcătuiesc relieful, precum și în funcție de modul de așezare a straturilor. În ceea ce privește clima, acesta determină acțiuni diferite ale agenților externi .Astfel,deși vântul acționează pe tot globul ,activitatea sa și formele de relief
Relief () [Corola-website/Science/303219_a_304548]
-
Formarea și evoluția Sistemului Solar este estimată că ar fi început acum 4,55 - 4,56 miliarde de ani, prin colapsul gravitațional al unei mici părți dintr-un uriaș nor molecular. Cea mai mare parte din materia apărută în urma colapsului s-a adunat în centru, formând Soarele, în timp ce restul materiei s-a aplatizat sub forma unui disc protoplanetar din care s-au
Geneza și evoluția Sistemului Solar () [Corola-website/Science/318632_a_319961]
-
cuceririi spațiului cosmic din anii 1950 și odată cu descoperirea planetelor extrasolare în anii 1990, ambele modele au fost contestate și reformulate astfel încât să se țină seama de noile observații. Ipoteza nebulară susține că sistemul solar s-a format din colapsul gravitațional al unui fragment dintr-un nor molecular gigant. Norul avea o mărime de 20 pc, în timp ce fragmentele aveau aproximativ 1 pc (câțiva ani lumină) . Colapsul în continuare al fragmentelor a dus la formarea unui miez dens cu mărimea de 0
Geneza și evoluția Sistemului Solar () [Corola-website/Science/318632_a_319961]
-
În fizică, câmpul gravitațional este un câmp definit ca o deformare a spațiu-timpului determinat de corpurile care au masă și energie cu o mărime fizică. Câmpul gravitațional este responsabil pentru fenomenul cunoscut ca gravitație, unde intensitatea câmpului gravitațional (Γ) este egală cu accelerația gravitațională
Câmp gravitațional () [Corola-website/Science/327234_a_328563]
-
În fizică, câmpul gravitațional este un câmp definit ca o deformare a spațiu-timpului determinat de corpurile care au masă și energie cu o mărime fizică. Câmpul gravitațional este responsabil pentru fenomenul cunoscut ca gravitație, unde intensitatea câmpului gravitațional (Γ) este egală cu accelerația gravitațională si se măsoară în Sistemul Internațional în newtoni pe kilogram (N/kg). Câmpul gravitațional generat de Pământ, de exemplu, induce în apropierea suprafeței
Câmp gravitațional () [Corola-website/Science/327234_a_328563]
-
În fizică, câmpul gravitațional este un câmp definit ca o deformare a spațiu-timpului determinat de corpurile care au masă și energie cu o mărime fizică. Câmpul gravitațional este responsabil pentru fenomenul cunoscut ca gravitație, unde intensitatea câmpului gravitațional (Γ) este egală cu accelerația gravitațională si se măsoară în Sistemul Internațional în newtoni pe kilogram (N/kg). Câmpul gravitațional generat de Pământ, de exemplu, induce în apropierea suprafeței Pământului o accelerația gravitațională cu valori apropiate de 9.80665 m
Câmp gravitațional () [Corola-website/Science/327234_a_328563]
-
gravitațional este un câmp definit ca o deformare a spațiu-timpului determinat de corpurile care au masă și energie cu o mărime fizică. Câmpul gravitațional este responsabil pentru fenomenul cunoscut ca gravitație, unde intensitatea câmpului gravitațional (Γ) este egală cu accelerația gravitațională si se măsoară în Sistemul Internațional în newtoni pe kilogram (N/kg). Câmpul gravitațional generat de Pământ, de exemplu, induce în apropierea suprafeței Pământului o accelerația gravitațională cu valori apropiate de 9.80665 m/s (32.1740 ft/s). formula 1
Câmp gravitațional () [Corola-website/Science/327234_a_328563]
-
au masă și energie cu o mărime fizică. Câmpul gravitațional este responsabil pentru fenomenul cunoscut ca gravitație, unde intensitatea câmpului gravitațional (Γ) este egală cu accelerația gravitațională si se măsoară în Sistemul Internațional în newtoni pe kilogram (N/kg). Câmpul gravitațional generat de Pământ, de exemplu, induce în apropierea suprafeței Pământului o accelerația gravitațională cu valori apropiate de 9.80665 m/s (32.1740 ft/s). formula 1 formula 2 În mecanica clasică câmpul gravitațional este tratat ca un câmp de forță conservativ
Câmp gravitațional () [Corola-website/Science/327234_a_328563]
-
fenomenul cunoscut ca gravitație, unde intensitatea câmpului gravitațional (Γ) este egală cu accelerația gravitațională si se măsoară în Sistemul Internațional în newtoni pe kilogram (N/kg). Câmpul gravitațional generat de Pământ, de exemplu, induce în apropierea suprafeței Pământului o accelerația gravitațională cu valori apropiate de 9.80665 m/s (32.1740 ft/s). formula 1 formula 2 În mecanica clasică câmpul gravitațional este tratat ca un câmp de forță conservativ și poate fi definit prin legea atracției universale. Câmpul de forță generat între
Câmp gravitațional () [Corola-website/Science/327234_a_328563]
-
Internațional în newtoni pe kilogram (N/kg). Câmpul gravitațional generat de Pământ, de exemplu, induce în apropierea suprafeței Pământului o accelerația gravitațională cu valori apropiate de 9.80665 m/s (32.1740 ft/s). formula 1 formula 2 În mecanica clasică câmpul gravitațional este tratat ca un câmp de forță conservativ și poate fi definit prin legea atracției universale. Câmpul de forță generat între punctul r1 într-un spațiu unde este prezentă o masă la un punct r2: În relativitatea generală câmpul gravitațional
Câmp gravitațional () [Corola-website/Science/327234_a_328563]
-
gravitațional este tratat ca un câmp de forță conservativ și poate fi definit prin legea atracției universale. Câmpul de forță generat între punctul r1 într-un spațiu unde este prezentă o masă la un punct r2: În relativitatea generală câmpul gravitațional este un câmp tensorial, reprezentat matematic printr-un tensor metric, legat de curbura spațiu-timp prin tensorul Riemann determinat de ecuația de câmp a lui Einstein. Unde T este tensorul stres-energie, G este tensorul Einstein, și "c" este viteza luminii.
Câmp gravitațional () [Corola-website/Science/327234_a_328563]
-
din efecte dependente de timp și convective, sau, dacă sunt prezente, efectul coordonatelor neinerțiale. Partea dreaptă reprezintă suma tuturor forțelor care acționează asupra volumului de control, precum gradientul de presiune, tensorul tensiunilor (formula 13) și alte forțe, cum ar fi forța gravitațională. Importanța termenilor de transport difuziv (viscozitate) este preponderentă pentru fenomenele modelate de ecuații eliptice, respectiv a celor de transport convectiv fenomenelor modelate de ecuații hiperbolice. Cât de bună este implementarea numerică a modelării termenilor convectivi, respectiv difuzivi este reflectată de
Mecanica fluidelor numerică () [Corola-website/Science/322472_a_323801]
-
acolo pentru mult timp (datorită atracției atmosferice și magnetice). Sonda Galileo a găsit dovezi clare ce arată că inelele sunt alimentate încontinuu de praful format de impacturile micrometeoriților cu cele patru luni interioare, ce sunt foarte energice datorită mărimii câmpului gravitațional al lui Jupiter. Inelul interior e lărgit de interacțiunea cu câmpul magnetic al lui Jupiter. Începând cu anul 1973, mai multe nave spațiale robotizate au vizitat Jupiter, cea mai cunoscută fiind sonda spațială Pioneer 10, prima navă spațială care s-
Jupiter () [Corola-website/Science/297912_a_299241]
-
determinat de distribuția presiunilor, punct numit "centrul de presiune". Portanța este o forță mecanică, generată de interacțiunea și contactul dintre un solid și un fluid. Nu este generată de un câmp de forțe precum greutatea, care este generată de câmpul gravitațional, unde un corp poate interacționa asupra altui corp fără a fi în contact fizic propriu-zis. Pentru a avea portanță, corpul solid trebuie să fie în contact direct cu fluidul. "Deci, dacă nu există fluid, nu există nici mișcare". Pe de
Avion () [Corola-website/Science/298731_a_300060]
-
acesta formează o structură sferoidală dincolo de norul lui Hills. este una dintre teoriile astronomice cele mai verosimile, întrucât au fost reperate deja corpuri într-un număr mare. Este mult mai dens, dar mai puțin vast decât Norul lui Oort. Interacțiunile gravitaționale ale stelelor apropiate și efectele mareei galactice au dat cometelor din Norul lui Oort orbite circulare, ceea ce nu e cazul pentru cometele din Norul lui Hills. Între 1932 și 1981, astronomii credeau că nu ar exista decât un singur nor
Norul lui Hills () [Corola-website/Science/337250_a_338579]
-
1850 și 1952. Repartiția inverselor semiaxelor majore a pus în evidență un maximum de frecvențe care lăsa să se presupună existența unui rezervor de comete între ua și ua (adică între și ani-lumină). Acesta, situat la limitele sferei de influență gravitaționale a Soarelui, ar fi supus unor perturbații de origine stelară, susceptibile de a expulza cometele din nor, fie spre exterior, fie spre interior dând loc aparițiilor unor noi comete. În anii 1980, astronomii au realizat că norul principal putea avea
Norul lui Hills () [Corola-website/Science/337250_a_338579]
-
observau primul corp din Norul lui Oort, norul ipotetic de comete care s-ar situa între circa și ua de Soare. Ei au observat că, spre deosebire de obiectele împrăștiate, cum este Eris, periheliul obiectului Sedna (la ) este prea distant pentru ca influența gravitațională a lui Neptun să fi jucat un rol în timpul evoluției Sednei. Sedna fiind mult mai aproape de Soare decât se crezuse pentru obiectele din Norul lui Oort, iar înclinația sa fiind apropiată de aceea a planetelor și a Centurii Kuiper, autorii
Norul lui Hills () [Corola-website/Science/337250_a_338579]
-
frunte cu englezul John Dalton (1766 - 1844) și Claude Louis Berthollet (1748 - 1822) susțineau că între particulele care reacționează chimic între ele s-ar exercita o atracție, pe care au numit-o "afinitate chimică", și care ar fi analoagă atracției gravitaționale dintre corpurile cerești. Berthollet a numit-o "masă chimică". Tot în această perioadă au fost descoperite și alte legi fundamentale ale chimiei, ca: legea proporțiilor definite, descoperită de Joseph Proust în 1797, legea proporțiilor multiple, descoperită de John Dalton în
Istoria chimiei () [Corola-website/Science/308466_a_309795]
-
cometei poate atinge, cu greu, câțiva kilometri în diametru, de regulă unu-doi kilometri! În rest este formată din vapori, praf și pulbere cosmică cu o densitate infimă. Faptul că și-a schimbat traiectoria de câteva ori se datorează interacțiunii gravitaționale cu câm purile aștrilor pe care i-a întâlnit în drum. Reamintesc că planetele grele au rolul de a devia aceste comete ce intră în sistemul nostru solar, de regulă planeta Neptun este cea care respinge spre Soare aceste comete
Editura Destine Literare by Cătălina Stroe () [Corola-journal/Journalistic/90_a_415]
-
urmate de staționări la punct fix sau țâșniri instantanee cu viteze uluitoare. Suprasarcinile sunt colosale, 25-30 G, reamintind că un pilot supraantrenat rezistă, cu greu, la 7-8 G, iar materialele realizate pe Terra la 12-14 G maximum (G este accelerația gravitațională). Este fascinant, de-a dreptul ireal pentru tehnologia terestră actuală pe care o cunoaștem! C.S.: Care credeți că este cel mai mare pericol cu care se confruntă în prezent umanitatea? Dr. E.S.: După eclipsa totală de soare din 1999, ce
Editura Destine Literare by Cătălina Stroe () [Corola-journal/Journalistic/90_a_415]