1,126 matches
-
aceasta producea fiori de spaimă ori de câte ori își semnala prezența alternativ prin cele două obiecte muzicale, care, în ciuda eforturilor disperate ale interpretului, nu reușeau să emită decât niște scârțâituri și zgomote apocaliptice. Pe drept cuvânt, la auzul acestei "muzici" sinistre cu inflexiuni ucigașe, copiii se simțeau cuprinși instantaneu de o teamă paralizantă, căutând brusc un punct de apărare și ascunzându-se înapoia fustelor mamelor ca în spatele unor inexpugnabile metereze fortificate. Șintărul nu era o persoană iubită; dimpotrivă. Cine pronunța numele lui trăia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
bucurie, cu boare de nostalgie și pe care, dacă ești îndemnat, îl istorisești celor dispuși să te asculte cu mult lux de amănunte. De la părinții și frații mei mai mari am învățat limba maternă, acea vorbă domoală de moldovean cu inflexiuni calde și cuvinte aduse la lumină din tezaurul unui grai pe care marii noștri scriitori, Creangă, Sadoveanu, Eminescu, ni l-au făcut familiar. Sub privirile atente ale părinților și surorilor am crescut, m-am jucat cu copiii de seama mea
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
l-am simțit atât de apropiat de noi încât nu ne-am mirat că tot repeta cât de bine se simte între-noi, câtă bucurie i-am făcut. Avea un ton cald și vorbea într-o atât de firească limbă, cu inflexiuni moldovenești, era atât de degajat și de familiar cu noi, încât ne-ar fi cucerit și de n-ar fi fost cel mai ilustru român, celebrul Enescu. * Nu mi-am notat și cred că nimeni din cei care l-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Fără a-i cere explicații, mi-a spus singur ce-i cu dânsul. Era același om pe care, în copilărie, îl urmam zilnic, ținându-i cartoanele pictate într-o cutie specială. Mirosea ca atunci, a ulei de pictură, și doar inflexiunea franceză a vorbelor îl diferenția de Sașa cel vechi. Ne-am așezat la o măsuță, în apropiere. Sigur că nu m-ai uitat...", mi-a răspuns. "Știu încă foarte multe despre voi. O să-ți arăt... Să vii la mine", mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
ajung la prima repetiție, cântăreții cunosc partitura pe dinafară și sunt pregătiți să cânte. Ce diferență față de actori, Îmi spun, ce profesionalism au muzicienii! Dar apar alte curiozități: cum ei au cântat deja rolul În alte părți, știu exact fiecare inflexiune, iar eu mă simt intimidat și neputincios când aflu că tot ce vor de la mine e să le spun pe unde să intre și pe unde să iasă din scenă! Mi-a luat mult timp ca să-i Înțeleg pe cântăreți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
astăzi, să ai „voce“ e ridicol. În special În teatrul modern nimeni nu mai vorbește „ca la teatru“. Actorii de film ieșiți din Actor’s Studio imită, cu mai mult sau mai puțin succes, stilul de a vorbi monoton, fără inflexiuni, naturalist și ca În viață, al unui Brando, De Niro sau Pacino. Dar mie Îmi pare rău că am pierdut În teatru senzația aceea a melodiei vocii, a unei emoții, cum ar fi cea a lui Lear În furtună, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
sub care mocnește un cazan incandescent. Cu cât Îi cunoșteam mai bine pe actorii japonezi, cu atât foloseam mai rar translatorul. Evident că nu am reușit să Învăț mai deloc japoneza, dar mă Înțelegeam cu mulți prin semne, gesturi și inflexiuni vocale. Antrenamentul cu Brook dădea roade. Într-o zi i-am atras atenția lui Akiko, interpreta Ninei, că nu spusese just o anumită frază. „Dar cum poți să știi, că doar n-ai Învățat peste noapte japoneza!“ Intuiam sensurile din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
și nimic forțat în atitudine, stăpânea ieșirile copilărești ale fiului cu blândețe. Îmi doream de mult să-l revăd. Am considerat pentru mine o onoare să-i vorbesc după Puja, am făcut-o, i-am recunoscut aceeași vorbă egală, fără inflexiuni egocentrice și, simțind fratele sahaja yoghin, inima mi s-a mai deschis cu o treaptă. Era Andrei Rațiu. Mă repet: îmi este greu să vorbesc despre Puja. Este necesar, înainte de toate, să devin eu mai bun. După mine, o Puja
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
-și scoată cămășile, cizmele. Sadism? Poate, dar peste realitate se suprapune aici proiecția unei subiectivități. Glasul călăilor poate suna chiar astfel (din cinism), dar poate că nu e vorba decât de o halucinație auditivă a condamnaților la moarte, de prelucrarea inflexiunilor printr-un filtru al fricii. Cum se explică această alterare a vocilor? Revelația morții iminente, a vidului insuportabil pe care certitudinea ei o creează, îi transformă pe călăi în oamenii cei mai apropiați, singurii care îi mai pot ajuta pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
apropie de sfârșit. Chinul îndoielii Trăiesc în așteptarea acelui unic semnal cotidian, cu ajutorul căruia-mi justific, în fiece clipă, existența. Dacă nu vine o confirmare din direcția ei, mă simt inutil. E de ajuns ca Aia să mă cheme cu inflexiunea aceea aparte a vocii, că imediat mă simt încărcat cu o nouă energie. Simt instantaneu fluxul unor puternice impulsuri ce-mi străbat trupul și sufletul. Dacă uneori îmi surâde în felul ei plin de mister, pe când discutăm despre Medeea sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Tot astfel, în Caligraful Terțiu (1929). Celelalte culegeri conțin texte aparținătoare, mai toate, prozei poetice și publicisticii realizate la nivel de text literar. Nota comună e credința religioasă, exprimată stilistic într-o tonalitate de elocință sacrală, cu ecouri biblice, cu inflexiuni de retorică sacerdotală. În cuprinsul nuvelisticii lui G. se disting, în funcție de natura subiectelor și de sursele tematice, trei direcții principale. Una e ilustrată de povestirile edifiante, extrase din Noul Testament sau propunând legende hagiografice. Piesa titulară a volumului Caligraful Terțiu portretizează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
acțiune, în care intră și pasiunea, este aproape imposibilă. Poetul, muzicianul, pictorul simt o plăcere supremă să creeze, să imagineze, să producă opere. Apoi oamenii se bucură de toate acestea. Citim o carte și o trăim până la a mima, prin inflexiunea vocii și uneori prin gest, rolul personajelor. Într-un teatru, nu numai actorii joacă piesa, o fac și spectatorii în interiorul lor, se bucură, se întristează, jubilează sau cad pe gânduri. În general, intensitatea plăcerii estetice variază în funcție de activitatea celui care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Teheran, și pe răbojul meu e scris că trebuie să-l iau peste două ceasuri de la Ispahan..." II. ÎNTRE LECTURI, IDEI ȘI GÂNDURI Un altfel de jurnal 1 Ce mult înseamnă să știi să asculți. Să asculți fie și numai inflexiunile vocilor, ale celor demne de a fi ascultate, se înțelege. Taci ca-ntr-o singurătate copleșitoare, ca-ntr-un pustiu dinspre care parcă se aud niște șoapte aduse de adierea vântului. Tăcând și ascultând, se înfiripă totuși o conversație interioară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
ochean al timpului, un „retroscop“, este extraordinară. Textul, se vede limpede, a fost gândit și scris ințial în franțuzește, spre a fi apoi tradus într-o românească relativ frustă, în care urbanitatea se numește „politicire“... Dar în această limbă cu inflexiuni arhaice „să aude vorovind“ o mare bucurie a noului! Nu toți trăitorii acelui timp erau dispuși s-o împărtășească. La 1 ianuarie 1835, M. Kogălniceanu le scria, din Lunéville, surorilor lui aflate la Iași: „J’ai vu aussi par vos
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
de mai sus și prin urmare nu înțăleg ce să mai ceri di la mine, căci eu toati dările le am plătite, după cvitanțiele ce păstrez.“ La primirea unei noi circulare (dispozitivul birocratic nu înțelegea să capituleze), replica bătrânului capătă inflexiuni nostalgice: „Pe când m-au dat tatăl meu la școală în Botoșăni, la psaltul Iordache, Dumnezău să-l ierte și să-i fie țărâna ușoară, nu să slujă Moldova cu litere străine. De aceea nici cunosc asămine schimonosituri de slove. Prin
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
și o conferință. Demnitarul român s-a achitat de promisiunea făcută liderului Chinei, Mao Zedong. Au contat atât ideile, judecățile și comentariile, cât și iscusința cu care acestea au fost expuse, starea de spirit prietenească și solidară ce transpărea din inflexiunile vocii, gestică și anecdote; convingătoare a fost și traducerea realizată cu profesionalism și pasiune de Tincuța. Structura conferințelor sau expunerilor prezentate de dr. Petru Groza era de regulă următoarea. La început, șeful statului român mulțumea pentru primirea ce i s-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
folosite pentru scris: „Kanji”a fost importat din China. Se prezintă sub formă de ideograme; „Katakana”este folosit pentru scrierea cuvintelor de origine străină folosite în scrierea curentă; „Hiragana” reprezintă un grup sau două sunete ce se folosesc pentru exprimarea inflexiunilor adjectivale și verbale; „Romaji”sunt caractere latine care se folosesc în matematică, chimie(la scrierea simbolurilor elementelor chimice) precum și la redarea cuvintelor și numelor proprii japoneze. În limba japoneză nu există litera și sunetul „l” care este înlocuit cu litera
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
crucii. După ce ocupa scaunul, ar fi trebuit să se uite la noi. Nu se uita; însă ne observa. Gazda îi adresa o întrebare, el se grăbea să răspundă politicos, cu jumătate de glas. Da sau nu erau rostite cu o inflexiune în care amesteca o parte din respirație. După aceea, cu deosebită cuvioșie mânca bucăți de pâne, așteptând mâncarea. Îi era foame. Căci aici la Karlsbad vin oameni care, urmând prescripții medicale, sunt osândiți să rabde de foame. Poate s-ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
se va cere în tematică - n. m.), prospectăm, participăm cu tensiunea de rigoare”; „ideile secretarului general capătă relief în fiecare din numerele noastre”; „pot să asigur organizația de partid că întreg colectivul a citit cu atenție recenta expunere” etc. Din inflexiunea apăsată pe care o dă cuvintelor vrea să rezulte că și el e un fel de strateg, cu intuiții și inițiative. Botul i se ascute, devine agresiv și o băluță îi cuprinde colțul buzelor. *Să-ți dai seama, după o
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care a dispărut, o simplă fantoșă redusă la o condiție spectrală, inconsistentă. Numai că din ziar, Caragiale a extras ceva ce s-a dovedit a fi peren, un orizont de posibilitate. Scrii- torul a descoperit o fractură, un punct de inflexiune, o falie, un pliu în care și-a depozitat opera, un pliu care poate fi desfășurat la infinit așa cum magicienii scot din pălărie o eșarfă care nu se mai termină. În ce măsură am dreptul să utilizez opera lui Caragiale în afara contextului
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
curs. Naratorul îi încredințează personajului anamneza psihozei sale, istoricul nevrozei fiind recuperabil până la evenimentul în care originează, și anume gesticulația amenințătoare a unui hamal. Gestul lovirii care nu se materializează și nu lovitura ca atare provoacă criza și punctul de inflexiune traumatic în existența băiatului de prăvălie. Nu violența concretă, ci violența latentă, emblematizată în gestul care activează coduri mitologice este ceea ce provoacă teroarea. Intrăm în economia clinică și deopotrivă simbolică a nevro- zei cu o frază precum următoarea : „Amenințarea este
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
asociativă „care constă în a o lua razna fie plecând de la o vagă asociere de idei, fie pur și simplu de la un cuvânt oarecare, putând funcționa ca declanșator al unei serii total distincte” . Ne vom întoarce la acest punct de inflexiune al dispozitivului hermeneutic. În ce constă discuția dintre cei doi „amici” sau, mai precis, există vreun sens al enormităților pe care le debitează Nae ? Întâlnirea dintre cei doi are loc după miezul nopții într-un București supus unei călduri toride
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
amortiza tema sexualității litigioase. Bășcă- lia apare însă ca un element nou, element care ține de o stilistică identitară în măsură să facă sesizabilă diferența chiar și în cazul imposibil al înlocuirii limbii române cu limba germană. Bășcălia devine acea inflexiune cu totul particulară care desconspiră și cel mai spectaculos travesti, cel lingvistic. Fac uz personajele lui Caragiale de bășcălie ? Este acesta un atribut al lor incorporabil ca marcă iden- titară și cum ? Pentru Constatin Noica, bășcălia constituie una dintre expresiile
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
Bucuriile mele (1967), Gorun adânc (1972), Spadă și corolă (1977). Poezia lui se caracterizează prin tonul reflexiv, prin viziunea echilibrată de tip clasic și prin expresia clară, simplă. Linia melodică și curgerea gravă a rostirii nu sunt tulburate de stridențe, inflexiunile elegiace se mențin cu discrete nuanțări în mai toate versurile, nutrite de nostalgia ținutului natal. După 1960 poetul atrage atenția mai cu seamă ca un bun tehnician al versului. În 1987 publică un volum memorialistic, Aproape de ei, unde evocă importante
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288706_a_290035]
-
numărat nu mai puțin de 148 de titluri, În mare majoritate având ca autori scriitori români „de tip nou” ca: Aurel Baranga, Ion Lucian, Sică Alexandrescu, Mihai Beniuc, ș.a. dar și de „tip vechi” (ex.: Vasile Alecsandri) Însă fără nicio inflexiune politică. Își mai găsiseră locul În acest bogat repertoriu din care se puteau Înfrupta toate teatrele din țară și autori străini precum Beaumarchais, Bertold Brecht, Jean Anouille, ș.a. d. „În loc de (...) se va Înlocui cu (...)” Pe 10 ianuarie 1950, Direcția trimitea
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]