1,026 matches
-
prin efortul său inovator, un alt text și un alt autor. Adică să nu pretindă a fi mai deștept, mai talentat, mai profund decât însuși obiectul stră da niilor sale. Tot omul e pândit, astăzi, de cel puțin două maladii insidioase: suntem (mereu) foarte ocupați și vrem să fim (mereu) foarte inteligenți. Rezultatul e, în primul caz, o semnificativă pierdere de libertate, iar în al doilea - o ireversibilă înstrăinare de bucuriile simple. Ambele maladii sunt la antipodul „cara gialismului“. „Fiți sănătoși
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
Cum ai putut să-mi faci una ca asta?“ e ultima replică din roman. Cartea trebuia să fie un mare succes financiar (avansul de un milion de dolari garanta acest lucru) și în același timp urma să exercite o influență insidioasă devastatoare, făcând de rușine orice altă carte scrisă de generația mea. Urma să mă bucur în continuare de succes și de o mare faimă în timp ce confrații mei mult mai cuminți vor pluti în derivă pe site-uri de genul Ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
Eli are o față de lună plină și un aer moale neplăcut. Inițial nu pare să aibă cu ce să concureze charisma lui Daniel, dar în scurt timp devine evident că ambiția lui e la fel de oțelită și că moliciunea lui e insidios posesivă. El și Daniel sînt adversari de la prima vedere concurenți în dominarea comunității , dar fiecare depinde de celălalt ca să poată domina. Deci sînt aliați fără voie (pînă la final chiar se încuscresc) și, pe parcursul filmului, fiecare se îmbibă de celălalt
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
ochelarilor, apoi îți cere pe un ton imperativ să-ți declini identitatea și să-i spui numărul odăii, ca pe un cifru pe care nu ai voie să-l greșești dacă mai vrei să rămâi înăuntru. Atmosferă de angoasă tulbure, insidioasă, măcinând nervii unui om normal, și mai ales ai unui intelectual cu ceva lecturi la activ, a cărui vulnerabilitate psihică se hrănește prin accesul la o memorie culturală de o ambivalență discutabilă. Aceste „achiziții” literare, acest „combustibil” al spiritului, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
de supărați am fi că suntem ținuți la poartă/ușă/portieră, ziceți-i cum vreți, nu pot să nu observ că e nevoie de o evoluție în plan economic și mintal, și viceversa, pentru a putea accede în Uniunea cea-fără-frontiere. Insidios cum ești, ai strecurat în întrebare și ideea că noi, călătorii din Trenul Literaturii, am fost privilegiați. Am să-ți spun care a fost privilegiul: a) că am fost împreună; b) că am văzut Vestul-cel-fără-de-frontiere de la Lisabona la Berlin și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
niciodată singur“ și după câtăva vreme luai hotărârea să schimb acest necaz într-un izvor de informațiuni. Când porneam cu soldatul la spate, puneam peste umăr câteva întrebări asupra familiilor lor și cu perfidie le deșteptam dorul de casă, apoi, insidios, aflam multe, mai ales că le dam regulat 2 lei bacșiș de plimbare. Erau foarte descurajați, îi strângea din nou pentru front, chiar subofițerul spunea cu mânie că nu mai poate, fusese 23 de luni în lupte, 6 luni în
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
pe față: „Pe frontul francez nu ne trimit pe noi. N-au încredere, nu ne permit nici primirea, nici trimiterea scrisorilor închise, ca la camarazii din alte provincii“. Deși era din tânăra generație germanizată, neștiind limba franceză, la întrebările mele insidioase îmi spuse că, la urma urmei, nu-i păsa cine va câștiga războiul și de ar fi supus francez sau german, dar sub stăpânirea Prusiei n-ar vrea să trăiască, căci sunt grosolani și încrezuți, că în timp de pace
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
în timp ce conducea mașina prin noapte spre casă. — Am văzut, îi răspunse Clara cu o voce sugrumată, ridicân du-și gulerul hainei de blană în jurul gâtului. Am văzut. Era înfrigurată și o durea capul îngrozitor. Privirea de rămas-bun a domnului Neacșu, insidioasă, galeșă și umedă, i se înșurubase în creier și de acolo îi răspândise cu voluptate o stare de vomă. Nu mai găsea nimic îmbietor în ea, ci doar ceva gre țos de obscen. Se sforțase, la ieșirea din bloc, să
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
de încurajare. Nu păreau să observe disperarea Clarei, care se afundase până la piept în mlaștină. Auzindu-se strigată, întoarse capul și îl zări pe domnul Neacșu venind prin mlaștină cu mâinile întinse spre ea. Se apropia gâfâind, cu un zâmbet insidios pe față, și din buzunarul hainei lui se auzea un zornăit persistent și înfiorător. Zâmbetul acela insidios încremenit pe chipul domnului Neacșu avea ceva înfricoșător. Clara întoarse capul, să nu-l mai vadă, dar continua să audă zornăitul și gâfâitul
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
strigată, întoarse capul și îl zări pe domnul Neacșu venind prin mlaștină cu mâinile întinse spre ea. Se apropia gâfâind, cu un zâmbet insidios pe față, și din buzunarul hainei lui se auzea un zornăit persistent și înfiorător. Zâmbetul acela insidios încremenit pe chipul domnului Neacșu avea ceva înfricoșător. Clara întoarse capul, să nu-l mai vadă, dar continua să audă zornăitul și gâfâitul, din ce în ce mai aproape, din ce în ce mai asurzitor. Mlaștina o trăgea tot mai mult în jos, iar gâfâitul și zornăitul monstruos
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
zise. Am uitat de ziua mea și de petre cerea noastră de la restaurant! Seara aveau petrecere la restaurantul preferat al domnului Ionescu. Clara mai invitase două perechi, pe lângă nelipsita fa milie Neacșu, pentru a nu-și pierde firea sub privirea insidioasă a domnului Neacșu. Scena din baie o epuiză. Făcu cu greu față dialogului cu Ion, dar își jucă rolul până la capăt. își luă cafeaua cu el în bucătărie, participă la o conversație casnică și practică despre ce urma să se
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
mai demult, nu înțelegeam mai nimic din emisiunile Monicăi Lovinescu și ale lui Virgil Ierunca, dar îmi dădeam seama că este vorba de ceva cu totul opus comunismului ce ni se inocula zilnic în forme mai mult sau mai puțin insidioase; mai apoi, moartea lui Cornel în ’75, despre care toți eram convinși că fusese opera Securității; degradarea constantă a prosperității materiale, de la stivele de Cinzano și Johnny Walker de la Bitolia Dorobanților și de la Unic, impresionante prin aura inconfundabilă a produsului
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
unui rege celtic. Se poate ca În trecut să se fi antrenat ca halterofil olimpic. Era un om extrem de puternic - dar la ce‑i folosea? Battle Își nesocotea darurile naturale. El năzuia spre subtilitate - spre mișcările machiavelice ascunse, complexe, perfide, insidioase. Ar fi putut să urmărească a provoca frustrarea unui șef de catedră, influențând un decan indiferent să sufle o vorbă unui rector, et cetera. Nimeni n‑ar fi suspectat vreodată o asemenea conspirație, și cu atât mai puțin ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
că‑mi făcusem un obicei din a‑i povesti lui tot ce se Întâmplase de când nu ne mai văzusem. Deși avea un mod foarte straniu de a mi se năluci, n‑am să pretind că nu‑și făcea o apariție insidioasă de acolo de unde o fi continuând să existe. Cele ce vă spun nu trebuie să ia forma unei discuții despre viața de după moarte. Nu mă simt Înclinat să dezbat asemenea chestiune. Numai că nu pot respinge o informație doar pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
mirosul lor crud, să beau borșul din sticlele babelor sau să o iau la fugă cu un buchet de ghiocei În sân, ca un câine turbat. Zefirul aducea cu el amintirea Îndepărtatei mele pofte de viață. Și, ca niște viruși insidioși, șoapte de iubire aduse de vânt cine știe de pe unde Îmi intrau În cameră prin gaura cheii În timp ce stăteam În pat și Încercam să adorm. MĂ trezeam În toiul nopții - mătușă‑mea era plecată În vacanță În Germania și nu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
ca și în Omul din vis, la depășirea lejeră a firescului, a verosimilului. Prozatorul exploatează această deschidere îndeosebi în direcția fantasticului terifiant, redescoperind convențiile literaturii romantice, dar folosindu-le într-o convergență insolită și modernă. În confruntare cu un subconștient insidios și agresiv trăiesc și personajele nuvelei Somnul, anticipând intransigența morală a eroilor lui Camil Petrescu, ca și dureroasa autoscopie a celor din proza lui Anton Holban. Omul care și-a găsit umbra, o amplă narațiune, pune în gamă epică speculația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288781_a_290110]
-
scrie: „Pe bastonul lui Balzac poate fi citită această inscripție: «Dărâm toate obstacolele». Pe al meu: «Toate obstacolele mă dărâmă»”. De unde venea această fragilitate? Ar fi putut să o evite? Ar fi trebuit să o evite? O Întrebare și mai insidioasă: Am fi dorit să o evite? Mărturisesc că nu-mi place eșecul. Cred că una dintre intoxicările culturale postromantice a fost preferința pentru o metafizică a prăbușirii. Și, pe cât posibil, aceasta să se Întâmple În capul altora, ceea ce e culmea
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
scrie: Pe bastonul lui Balzac poate fi citită această inscripție: ‘Dărâm toate obstacolele’. Pe al meu: ‘Toate obstacolele mă dărâmă’». De unde venea această fragilitate? Ar fi putut să o evite? Ar fi trebuit să o evite? O Întrebare și mai insidioasă: Am fi dorit să o evite?”. Aș dori să insist pe acest ultim aspect. Am preferaoare un Kafka fericit În locul operelor unui Kafka nefericit? Întrebarea poate părea retorică, dar vreau să o tratez cu multă seriozitate. O idee incomodă despre
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
la sfârșitul de veac, Niagara plângând”. Sfântul Aer și prietenii săi (1996), apreciată la apariție drept cea mai bună carte a autorului, impresionează prin tonul grav (fără a deveni însă patetic), prin pedala pusă exuberantelor confesiuni de altădată, prin infiltrarea insidioasă în universul liric a semnului morții, existent în ființe, în lucruri, în gânduri și în vise. Elegie universală și Plâns universal, piese de rezistență, sunt doar două dintre numeroasele poezii citabile în acest sens. SCRIERI: Țara bătrânului fotograf, București, 1970
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288327_a_289656]
-
antigene virale în menținerea stării de latență a virusului în celula parazitată și în evaziunea sa față de răspunsul imun al gazdei). c) necesitatea ca virusul să infecteze celulele în faza G0 a multiplicării acestora. Numai astfel se poate produce infiltrarea insidioasă a EBV în intimitatea ciclului celular, numai în acest mod episomul viral câștigă șansa de a fi promovat continuu, de-a lungul multor generații celulare. Practic, virusul este transmis celulelor fiice ca o „zestre patologică“ odată cu fiecare nouă multiplicare a
Oncogeneza virală by Petre Calistru, Radu Iftimovici, Ileana Constantinescu, Petre-Adrian Muțiu () [Corola-publishinghouse/Science/91991_a_92486]
-
aceeași sursă bibliografică ([16]) atrage atenția asupra grijii deosebite care trebuie acordată, și din punct de vedere mutagen, alegerii substanțelor bioactive chiar cu alte destinații (mecanisme) utilizabile în combaterea foulingului biologic. Iar la acestea se adaugă caracterul de cea mai insidioasă formă de poluare proprie mutagenezei, ca afectând nivelul informațional de organizare a materiei vii - genomul - inclusiv în ceea ce privește spațiul exterior aceluia tehnologic. 3.1.6. Enzimele Reacțiile metabolice sunt enzimatice. S’ar părea că acest fapt constituie cea mai directă și
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
vechiul regat. Matricea comportamentului țarist mimată de evreii și de celelalte minorități bolșevizate s-a reprodus în condiții de dramatică violență mondială, surprinsă ca atare și de romanul Delirul al lui Marin Preda, roman care nu întâmplător a stârnit proteste insidioase la Moscova, în 1975. Și a fost foarte ușor ca "delirul" mimetic să fie inoculat și în psihismul românilor basarabeni care vreme de peste un veac fuseseră rupți de matricea etnicității, anemiindu-și conștiința națională și devenind o simplă populație. Aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
celui de-al doilea, petrecută la 25 septembrie 1559, sub semnul administrării de otravă 99; se va vorbi apoi și de uciderea prin otrăvire - prin 1568 - a lui Petru cel Tânăr, fiul lui Mircea, exilat la Konya 100), o moarte insidioasă (cum zice un istoric francez), nu avea, de cele mai multe ori, un agent provocator declarat, un „autor” nominalizat. De aceea cronicarii ezită în a atribui (le este greu, de pildă, să precizeze dacă Mihail [Mihăilaș] Movilă, fiul cel mare al lui
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
le aveam, cum să nu le avem? Ne întâlneam nucleul dur al Comitetului executiv, unde gândeam, ticluiam cum să iasă cât mai bine doleanțele noastre, problemele care răbufneau: cantine, cămine, studenți străini, cultural, presă, cenzură etc. Pe unele le strecuram insidios, pe altele le inseram mai ferm, dar prin gura unui student... Ceaușescu asculta studentul, întreba cine e și tot timpul scria. Noi, bătrânii, vorbeam, dar nu monopolizam noi. De asta, la conferințe în primul rând erau vicepreședinții, cei patru; noi
[Corola-publishinghouse/Science/84949_a_85734]
-
critică artistă, cu ocoluri, eufemisme, precizări erudite, considerații sentimentale, amânându-și strategic verdictul, învelindu-l în straturi groase de formule protocolare. În controversata sa Istorie..., Ion Rotaru ne previne în legătură cu critica lui Perpessicius: "Bunăvoința numai curtenitoare față de unii pare oarecum insidioasă și volutele capricioase ale frazei critice se cer scrutate atent, ca niște capcane bine pitite" . În adevăr critica lui Perpessicius este numai aparent integral binevoitoare, cordială și... caritabilă. În realitate, în buchetul de trandafiri descoperim adesea spinul critic parșiv-insidios. Amenitatea
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92912]