681 matches
-
flăcăul cu proeminențe musculare ilustre tresăriră surprinși de brusca și multașteptata lui ivire concretă. Unde ați dispărut, Profesore, atâta timp? explodară ei, într-un glas și cu o enervare prost disimulată. Toți vă căutăm cu disperare, de ore întregi, se lamentă ghidul-șofer. Ca reprezentant al Marii Companii Vestice de Turism, care avea în răspundere pe fiecare pasager din autocarul societății, în eventualitatea unei astfel de pierderi, el considera că nu are altă soluție de existență profesională, decât să-și facă singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
irecuperabil cu zaț cel mai bun persan al meu, mi-ai vărsat și cafeaua mea preferată, marocană, mi-ai stropit și halatul de cașmir, pe care-l pui pe tine deși nu-ți dau voie să mi-l folosești, se lamentă ea cu necaz, cu glas ridicat, suficient de tare, ca să o audă și musafirii. Profesorul o ascultă cu gândurile aiurea și-i întâmpină muștruluiala cu un reproș mucalit, brodând pe înșiruirea personalizată a stricăciunilor provocate de el: Care va să zică: al meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
și mai rapid conștiințele tot mai încărcate ale târgoveților. Magistratul nu va agrea o asemenea apariție; împreună, l-ați lichidat pe Astrolog. FILOZOFUL. „Profeții, unde sunt profeții? O țară nu poate rezista fără profeți!” Asta îl frământă pe Romancier. Se lamenta la cafenea mai ceva ca o muiere. Important e prezentul. Cine seamănă vânt va culege furtună, scribul ăsta o va păți. Crede că e Alfa și Omega. Inventează lumi!!! Lumile îl inventează pe el! Nici atât: e cuprins în ele dintotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
la nevasta mea, ne-am potolit și ne-am resemnat. Și-ncetul cu încetul în casa noastră a reînceput să domnească nu numai pacea, ci și fericirea. La începutul acelei noi vieți, la vreo patru, cinci ani de la căsătorie, ne lamentam uneori de singurătate, dar foarte curând nu doar ne-am consolat, ci ne-am și obișnuit. Și-am ajuns nu doar să nu mai ducem lipsa copiilor, ci și să-i compătimim pe cei care au. Ne-am obișnuit unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
nu m-am prăpădit atunci e datorită prietenilor pe care i-am avut... După mai bine de un an de trăiri existențialiste am început să mă satur de mine, apoi am început să mă urăsc. „Da’ tu de ce te tot lamentezi atâta, mă întreba Marlen? Nu-ți funcționează scula, te-a părăsit iubirea vieții tale și ai nevoie de o scuză metafizică, ești handicapat, schilod, ce dracu-i cu tine? Dacă vrei să te masturbezi mintal, fă-o de unul singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
iar suferințele poporului - cu acelea ale lui Husein, fiul Imamului Ali, a cărui pătimire reprezintă echivalentul musulman cel mai apropiat Patimilor lui Christos. În grădinile legației, bocitoare profesioniste, roze-khwan, povesteau auditoriului despre suferințele lui Hussein. Oamenii plângeau, se flagelau, se lamentau fără reținere În legătură cu Hussein, cu ei Înșiși, cu Persia, pierdută Într-o lume ostilă, azvârlită, secol după secol, Într-o decădere fără sfârșit. Prietenii lui Fazel se țineau la distanță de aceste manifestări, Djamaledin Îi Învățase să nu se Încreadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
înțeleg, încercase să bolborosească nepăsătorul care nu era destul de nepăsător. — Mândră și bucuroasă. S-a dovedit că barbariin-au reușit să ne egalizeze, cum voiau. Nu au izbutit să spulbere diferențele, cum promiteau. Dumneata înțelegi, cred... Presupun că înțelegi. Nu mă lamentez de ceea ce s-a întâmplat. Ceea ce s-a întâmplat dovedește ceva important și durabil. N-au reușit să neegalizeze! Nu, n-au reușit, profesore, să știi, n-au reușit. Dovada a fost brutală și regretabilă, recunosc. O dovadă, totuși, trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
în fața încercării mă simt tot mai debusolată și parcă-i tot mai greu pe cale, iar viața-mi pare așa ingrată? Amarul curge fără preget, de dimineață până-n noapte, iar dinspre Tine drag Isuse, aud tot mai puține șoapte. Deși mă lamentez în taină cu greu îmi plec genunchii Doamne, observ că umăru-mi coboară spre-a bătrâneței grele toamne. Pe fruntea mea s-adună norii unor tristeți ce mă apasă, atât de mult c-aș vrea degrabă să vii și să mă
C?l?toarea by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83382_a_84707]
-
Fii atent! strigă Davey indignat. Ridică Action Man și gesticulează cu ea. —Ai putea scoate... Ochii tuturor cu asta, adaugă în cor toți cei din birou. Nu e decât o glumă obișnuită. —Ai folosit cuvântul care începe cu „t“, se lamentează Finn. Și știi că nu trebuie să folosești cuvântul ăsta, omule! La naiba, este singura regulă în acest birou de rahat și singurul lucru pe care-l spun celor care dau interviuri pentru angajare. În ceea ce mă privește, puteți veni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
de dependență sunt diverse, dar simptomele sunt aceleași pentru toți. Vrei să vii cu mine mâine? Îl privesc mirată. Îmi displace apropierea între suferința mea amoroasă, de altfel naturală și foarte de înțeles, și problemele unor bețivi triști care se lamentează în fața unor sticle goale. — Ai putea s-o faci măcar pentru mine? încearcă Davey să mă convingă. Nu mai vii după aceea, dacă nu-ți place. Nu știam că pot veni și alții, încerc eu să mă apăr, timp în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
disperat. Fac o față lungă către Finn, mă ridic și merg să mă așez pe unul dintre scaunele de piele din hol. Prevăd că voi avea parte de o convorbire interminabilă. —Daisy? —N-am să-l mai văd niciodată! se lamentează ea. —Ești sigură? Ce s-a întâmplat? Mă prefac curioasă, deși prevăzusem totul cu o seară înainte. Am petrecut de minune ieri... a fost așa drăguț și mi-a vorbit foarte frumos... oh, dacă l-ai fi auzit, a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
aceea ne face Daisy o adaptare pentru dependența noastră. —Trebuie să recunosc că îmi place ideea de a urma o schemă. E bine să avem ceva concret în vedere. Nu ne folosește la nimic să venim aici și să ne lamentăm, intervine Charlotte. Dar nu facem asta, Charlotte, se supără Finn. Vorbim cu sinceritate despre sentimentele noastre. Poate că dacă și tu ai fi încercat să îți dai seama ce simți cu adevărat, n-ai fi ținut un discurs despre cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
de lucruri. Pare că vor o relație, dar, când într-adevăr se întâmplă ceva serios, intră în panică. Se mai întâmplă. Aș fi vrut doar să fie cinstit și să-mi spună adevărul, în loc să-mi servească tâmpeniile alea mistice, mă lamentez eu. A participat la întrunirile Alcoolicilor Anonimi, ar trebui să se priceapă să-și exprime sentimentele și să fie sincer în aceste privințe... Bolborosesc, sorbind cu paiul ultimele picături din pahar. Daisy e pe fază și merge în bucătărie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
sunteți sensibile și pline de spirit de observație, nu? Credeți că bărbații sunt doar niște sălbatici care locuiesc în peșteră! — Aș vrea eu, afirm cu tupeu. Mi-e greață de bărbații moderni care-și petrec timpul admirându-și buricul și lamentându-se ce copilărie grea au avut ei - a! și care sunt și varză la fotbal mecanic. —Gata! zice Finn, te-am prins. Două din trei și, dacă te bat, ca premiu vreau să-ți dau în cap cu bâta mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
a aruncat, am întrerupt soneria. Amicul nostru s-a trezit ca de obicei, la insistențele vecinului de pat, dar a constatat dispariția ceasului abia seara când voia să-l întoarcă: - Băi, să nu spuneți că chiar l-ați aruncat! - se lamentă cu glas plângăreț Stelică. Noi tăceam chitic, hotărâți să nu divulgăm numele salvatorului! - Bine bă, dacă așa credeți voi că e corect! Tot voi o să fiți în pierdere că eu oricum nu mă trezeam, așa că ... ce să mai zic ... asta
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
nu am nici cort și nici sac de dormit, nu-mi rămâne altceva de făcut decât să mă resemnez și să rămân aici. La singurul bar și restaurant din sat apar și cei doi canadieni și cele două tinere franțuzoaice, lamentându-se că s-au săturat să respire aer fierbinte și că s-au copt de căldură. Le aprob tacit, căci și eu sunt la fel ca și ele. Mă cazez la hanul pentru pelerini gestionat de primărie, la fel și
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
însă este un medic român stomatolog și este și un mic grup de muncitori slovaci ce lucrează la prelucrarea cărnii, căci francezii, tineri sau în vârstă, nu vor această muncă, părându- li-se prea grea pentru ei; iar apoi, se lamentează că nu au locuri de muncă. Construcția aceasta unde dorm a fost până la revoluția franceză un convent de surori, dedicat sf. Iosif, ceea ce se vede pe ștampila ce mi-o pun în pașaportul meu, ca și deasupra intrării, unde este
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
zilele acestea de mers la Roma, drumul dus-Întors la aeroport... Știi bine, draga mea, că nu vreau să te obosești cu... — Nu e vorba de mine, sunt obișnuită să fac față dacă e nevoie... Tu ești Însă cel care se lamentează că nu are spor, că mereu Își Întrerupe lucrul tocmai atunci când... Tu te vei plânge peste o lună că n-ai să poți preda la termen. Deși nu răspunzi, așa cum mă și așteptam, Îți cunosc obiceiul de a evita discuțiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
până în bucătărie, a pus capul pe masă și a început să plângă. Dependentă de droguri, s-a smiorcăit ea. Nu cred că pot suporta așa ceva! Tata i-a pus mâna pe umăr ca s-o liniștească. —Anna poate, s-a lamentat ea. Anna cu siguranță. Dar nu Rachel. E destul de rău că una din fete e o drogată, Jack. Dar două! Nu înțeleg ce naiba fac cu nenorocita aia de folie de aluminiu. Chiar nu înțeleg! Anna o termină de parcă ar mânca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
a întors încet și... ruptura era acolo! O ruptură identică pe un buzunar identic! Amândouă am izbucnit într-un hohot triumfător de râs. Deci era adevărat! Printre hohotele care îmi scuturau tot trupul, am auzit vag pe cineva care se lamenta într-o engleză cu accent irlandez: —Dumnezeule MARE! A intrat în bar zâna care prevestește moartea? în timp ce noi două ne prăvăleam de râs, cu lacrimile curgându-ne pe obraji, toți ceilalți clienți încetaseră să mai vorbească și se uitau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
am povestit cum, din dorința de a echilibra balanța, tata a cumpărat un motan. Numai ca să descopere ulterior că de fapt era tot femelă. I-am spus cum tata s-a așezat în capul scărilor și a început să se lamenteze: „Până și nenorocita de pisică tot femelă e!“. Luke a râs cu atâta poftă încât m-am gândit că merita să-i povestesc despre excursia pe care am făcut-o la Paris când aveam cincisprezece ani. Cum autocarul a rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
stăteam în mijlocul străzii cu părul nepieptănat și machiajul scurs. —Și ce văd? a continuat deschizând ochii larg. Văd un dezăstru, asta văd! a spus fluturându-și din nou brațele. Crezusem că voi două sunteți niște feti di treabî, s-a lamentat el. —Las-o moartă, Benny, i-am spus eu. N-ai crezut niciodată așa ceva. Fie că sexul fusese grozav, fie că nu, n-aveam de gând să-l revăd pe Luke. Nu mi-aș mai fi spălat niciodată rușinea. împreună cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
După ceai am deschis bufetul din sala de mese, în căutare de ciocolată. Văzusem așa ceva mai devreme. Dar am fost aproape ucisă de o avalanșă de biscuiți, prăjituri, gogoși și ciocolate care s-a prăvălit peste mine. —Dumnezeule! m-am lamentat în timp ce o pungă cu mini-Mars aproape că mi-a scos un ochi. Ce-i cu toate astea aici? Banii vinovăției, a zis Mike. întotdeauna ne aduc saci de dulciuri. Cu excepția fătălăului ăla al lui Chaquie. Nu i-a adus decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
eram de partea ei. — Și nu e că el nu și-a tras-o cu altele, a continuat ea să-și răsucească singură cuțitul în rană. —Nici pe mine nu m-a sunat Daryl ăla cu fața porcină, m-am lamentat eu, nedorind să rămân mai prejos. Te rog, Doamne, dacă-l faci să sune, o să-mi dau toți banii la săraci! întotdeauna spuneam chestia asta, fiindcă nu era nici un pericol. Eu eram aia săracă, deci tot ceea ce trebuia să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
spargă nimic. Sau să ciupească oamenii. Am tândălit-o agățată de fusta mamei, sprijinindu-mă de ea. Credeam că n-o să mai termine niciodată, așa că în încercarea de a grăbi lucrurile și de a mi se da atenție, m-am lamentat: —Mami, trebuie să fac caca. Cu toate că nu era adevărat. — Fir-ar să fie! a exclamat mama către doamna Nagle. N-am timp nici să respir. Haide! Dar, de cum am intrat în casă, mama a început să-și facă de lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]