1,273 matches
-
seamăn al luminii/ Pe dimineața ne-ncepută-a lumii" (Țărm pierdut)10. Joc al neobișnuitului și al neasemuirii, care este totodată veșnicul joc al începutului. Tot ce apare în limpezimea luminii e răsfrângerea unui adânc limpezit. Dar pentru ca "genunile ce dorm sub limpezime" (Menire)11 să se arate, lumina trebuie străbătută, însoțită în jocul ei fără de seamăn. Or, jocul ei e oglindire, parcurs reflectat, precum în deja invocata sferă de cristal a cupei sau în scena următoare: În fața ferestrei am pus o oglindă
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
din care până și natura s-a retras, totul e posibil, stă să fie. Interval al posibilului însuși, ca simplă învăluire luminoasă venită de departe, "țesut dintr-o urzeală de lumină", imagine prin transparența căreia se vede doar deschiderea nelocuită, limpezimea pură a inaparentului. În golul limpezit ce stă în așteptare ceva apare pe neașteptate; apariție care nu se conturează însă cu limpezimea mediului în care apare, figură informă, ce pare și apare, fără a putea fi recunoscută drept ceva existent
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
venită de departe, "țesut dintr-o urzeală de lumină", imagine prin transparența căreia se vede doar deschiderea nelocuită, limpezimea pură a inaparentului. În golul limpezit ce stă în așteptare ceva apare pe neașteptate; apariție care nu se conturează însă cu limpezimea mediului în care apare, figură informă, ce pare și apare, fără a putea fi recunoscută drept ceva existent în cuprinsul naturii: "Căci zborul lui puternic îl purta/ Pe mare și cu aripe tivite/ De soare roș, venea vâslind văzduhul./ "Un
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
care se vede altceva, rana străpunsă prin care lumina trece sângerie. Figura imaginală este văzută de pe țărmul dintre ape și câmpii, transpare între cer și mare. Apariție intermediară, mijlocind între om și absolutul sacru, arătându-se pe fundalul mișcat al limpezimii din albastrul adânc; nu e acesta zeul? Deodată se opri stingher și mare,/ Atât de singur că părea un zeu". Nu suntem oare martorii epifaniei, ai luminii care aduce în lume chipul nevăzut al sacrului?28 Dar imaginea apariției diafanului
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
prefacere a ceea ce este doar ca posibilitate; tensiunea spre idee și aspirația spre cer numesc - în însuși intervalul acestei calme treceri - noua realitate care se ivește, sufletul operei. Sufletul poetului este sufletul poemului, el se mută în acest loc-separat, al limpezimii din care totul poate începe. Materia sublimată, prefăcută în lucrare cugetată, nu mai e corporeitatea ce umbrește sufletul; smulsă din propria-i negativitate, ea participă la efortul creator al sufletului, devine substanță a artei. Materia nu mai e astfel principiu
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
lumină, arătând splendoarea dintre lumi, acolo unde la "albă răspântie-adâncă,/ Între cerul străin/ Și lutul ce ne mănâncă" se ridică o a treia lume, a interiorului revărsat în exterior, a invizibilului devenit vizibil: "frageda taină a două lumi topite/ În limpezimea unei minuni"19. Limpezimea aduce la vedere prin absoluta ei transparență, iar ceea ce se vede e mai mult decât fața și reversul unei imagini înghețate într-o dublă reflectare ("pe față reci contururi, pe dos flori strălucite"20); e chiar
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
lumi, acolo unde la "albă răspântie-adâncă,/ Între cerul străin/ Și lutul ce ne mănâncă" se ridică o a treia lume, a interiorului revărsat în exterior, a invizibilului devenit vizibil: "frageda taină a două lumi topite/ În limpezimea unei minuni"19. Limpezimea aduce la vedere prin absoluta ei transparență, iar ceea ce se vede e mai mult decât fața și reversul unei imagini înghețate într-o dublă reflectare ("pe față reci contururi, pe dos flori strălucite"20); e chiar posibilul "cufundat în cele
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
nevăzute, transparente. Sunt pleoapa unei taine, acopăr, nu ascund"57; atât și nimic mai mult, căci ceea ce se acoperă în arătare se descoperă ca imagine. Doar în imagine "slobodă, spre cer, înfloritoare,/ Inima mea nu mai întârzie./ Zbucnește afară în limpezimi petale/ Să lege rod tainic, bob de poezie"58. Frumusețea ce respiră în ritmul inimii creează frumusețe, apare și se descoperă ca limpezime. Ceea ce e astfel limpezit este un mediu de creștere, intermediul translucid al posibilului care rodește în trupul
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ca imagine. Doar în imagine "slobodă, spre cer, înfloritoare,/ Inima mea nu mai întârzie./ Zbucnește afară în limpezimi petale/ Să lege rod tainic, bob de poezie"58. Frumusețea ce respiră în ritmul inimii creează frumusețe, apare și se descoperă ca limpezime. Ceea ce e astfel limpezit este un mediu de creștere, intermediul translucid al posibilului care rodește în trupul poetal al rostirii 59. Imagine care nu spune și arată originea, nu pune în vedere așa cum s-ar pune un obiect învăluit în
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
formă al inaparentului. Semnul acesta e singurul care se vede în timp și în noapte, ca într-un fel de cameră obscură, căci în el se arată cele nespuse și ascunse, așa cum în oglinda apelor transpare albul care le dă limpezimea 4. O imagine informă în care toate trec spre început, reîncep în golul care le reflectă în lumină 5. Dacă urma este fără formă, ea pune totuși în vederea unei urmări; este imaginea încă neformată a unei surveniri, nu informul ca
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
limpede e forma ascunsă, cea care marchează tocmai lipsa din câmpul vizibilului? Prin forma aceasta se vede ca prin apă, iar ceea ce se vede nu e spectacolul ce sare în ochi, decorul parazitând imaginea; ce se vede se ascunde în limpezimea însăși, se pune în vedere ca gol care arată nu dispariția, ci apariția inversă, imaginea întoarsă pe dos, perspectiva răsturnată: "Și golul alb al casei s-a lărgit,/ culorile-s cu fețele întoarse/ ca un necunoscut grăbit". Dacă singurul lucru
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
dar cu cât ființa creatorului consimte abandonului, cade în golul poemului, cu atât acesta face albul mai strălucitor, lărgind golul primitor al sălașului său. Iar dacă lucrurile ies la lumină în golul acesta împlinit, "cu pleoapele lăsate-n jos", în limpezimea liniștii ce le cuprinde nu ele deschid orizontul, nu în ele stă imaginea. Prin ochiul lor nevăzut trece vocea poemului, le descoperă fața, spune liniștea care se vede. Imaginea în albia formei (Ileana Mălăncioiu) Ce se întâmplă cu forma în
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
nu se adresează cuiva anume; ele scriu poemul de-scriindu-se pe sine, resorbindu-se în semne sau vestigii. Tulburare necesară în vederea limpezirii, căci ceea ce nu se poate spune se vede, se distinge cu atât mai bine cu cât cuvântul se stinge. Limpezimea nu e, în acest context, cadrul propice înțelegerii; cea care se limpezește, în apa ce deschide distanța, este vederea. Ea intră în noua perspectivă fără înțelesul pe care îl lasă în urmă, pe seama cuvintelor dezafectate. La rândul ei, distanța intră
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
întregul" (Jean-Paul Sartre, L'imaginaire, Gallimard, Paris, 1988, p. 182). 5 Anca Vasiliu, "La parole 'diaphane' chez Dante", în loc. cit., pp. 210, 211. 6 "Se trece, prin urmare, de la cuvântul corporal transparent, dar infinit la un cuvânt diafan, plin de limpezime, de sens, și mediator constant între luminozitatea pură a intelectului și aparența sensibilă" (ibidem, p. 200). Densitatea corporală a unei prezențe și urzeala subtilă a ceea ce aproape că nu e corp, vizibilitatea unei figuri (a unui sens), profilându-se prin
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
el se eliberează cu totul de imagine și de gândire și începe deodată să scrie fără dificultate" (op. cit., p. 22). 1 Ion Pillat, Elegie pentru mine, vol. Caietul verde, în Opere, 3, Editura Eminescu, București, 1986, p. 41. 2 Vol. Limpezimi, în Ion Pillat, Opere, 2, Editura Eminescu, 1985, p. 306. 3 Vol. Împlinire, în op. cit., 3, p. 293. 4 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 3. 5 Vol. Versuri regăsite, în op. cit., 3, p. 183. 6 Vol. Împlinire, în
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
în op. cit., 3, p. 295. 7 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 42. 8 "Descătușă-mi izvorul cu apele adânci/ Și lasă-l pe sub sălcii să fie până-n mări/ O fugă limpezită de-atâtea înstelări" (Elegii IX. Invocare, vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 306). 9 Ibidem. 10 Vol. Țărm pierdut, în op. cit., 3, p. 70. 11 Vol. Cumpănă dreaptă, în op. cit., 3, p. 342. 12 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 263. 13 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
până-n mări/ O fugă limpezită de-atâtea înstelări" (Elegii IX. Invocare, vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 306). 9 Ibidem. 10 Vol. Țărm pierdut, în op. cit., 3, p. 70. 11 Vol. Cumpănă dreaptă, în op. cit., 3, p. 342. 12 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 263. 13 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 243. 14 Vol. Împlinire, în op. cit., 3, p. 273. 15 Vol. Cumpănă dreaptă, în op. cit., 3, p. 323. 16 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p. 139. 17
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
Elegii IX. Invocare, vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 306). 9 Ibidem. 10 Vol. Țărm pierdut, în op. cit., 3, p. 70. 11 Vol. Cumpănă dreaptă, în op. cit., 3, p. 342. 12 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 263. 13 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 243. 14 Vol. Împlinire, în op. cit., 3, p. 273. 15 Vol. Cumpănă dreaptă, în op. cit., 3, p. 323. 16 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p. 139. 17 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 41
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
p. 273. 15 Vol. Cumpănă dreaptă, în op. cit., 3, p. 323. 16 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p. 139. 17 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 41. 18 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 33. 19 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, pp. 277, 278. 20 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 291. 21 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p. 138. 22 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 42. 23 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
p. 323. 16 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p. 139. 17 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 41. 18 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 33. 19 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, pp. 277, 278. 20 Vol. Limpezimi, în op. cit., 2, p. 291. 21 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p. 138. 22 Vol. Caietul verde, în op. cit., 3, p. 42. 23 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p. 138. 24 Vol. Umbra timpului, în op. cit., 3, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
op. cit., 3, p. 42. 23 Vol. Scutul Minervei, în op. cit., 3, p. 138. 24 Vol. Umbra timpului, în op. cit., 3, p. 215. 25 Apărut în Ideea Europeană, I, nr. 37, 21-28 martie, 1920, face parte din ciclul Interior din vol. Limpezimi (1927), în Ion Pillat, Opere, 2, ed. cit., p. 256. 26 Căci "e asfințitul zilei ce aparține zeilor. E ceasul înserării", dar seara acestui timp al lumii se îndreaptă către o noapte binecuvântată (cf. Martin Heidegger, "La ce bun poeți
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
vremea când "în roua unui suflet invulnerabilă se oglindea Firea", iar "un duh al vârstei de aur se prefira printre degete" (în op. cit., pp. 54, 56, 57); "când singură atracția paradisului o/ resimțeai un magnet căruia nu te puteai împotrivi/ limpezimea dintâi, transparența nesfârșită/ a zorilor sacrului", "numai văz pentru ceea ce nu se îmbie vederii" (Cantorul, vol. Kaspar Hauser, 1991, în op. cit., p. 133). 58 Dar și începutul și sfârșitul, sfârșitul prevăzut prin început: "Viziunea ce unește zorii lumii cu sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
teologi ai întâlnirii la care Descartes și-a expus punctul de vedere, de Berulle și de Baigne, au fost profund impresionați de intervenția lui Descartes. Nu atât conținutul expunerii însă le-a atras atenția, cât profunzimea gîndirii, mintea excepțională și limpezimea lui Descartes. Tocmai aceste calități, rar întâlnite printre gînditorii epocii, i au determinat pe cei doi să încerce a le folosi în scopul “reformării filosofiei în spiritul ideilor janseniste”.) Singurul rezultat al convorbirii dintre Descartes și de Berulle, a fost
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
motiv atât de bine determinat, Descartes va desfășura în Meditații asemenea exerciții spirituale, încât nici un cartesian nu a reușit să-l egaleze. Pentru a-și găsi propriul punct de sprijin, Cartesius aduce în discuție, cu suficientă îndrăzneală dar cu o limpezime doar aparentă, întregul aparat rațional al omului, pe care îl demontează atât de metodic în cele mai mici componente ale sale încât la finele acestei acțiuni va descoperi axul ce mișcă și susține ferm pașii acestuia spre cunoaștere și știință
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
au fost incluse în bibliografia franceză Essai de bibliographie critique de stylistique française et romane (1955-1960), alcătuită, în 1961, de Helmut Hatzfeld și Yves le Hir. Volumul Disocieri (1973; Premiul de debut al Uniunii Scriitorilor) cuprinde trei secțiuni, scrise cu limpezime și sobrietate, trăsături de altfel apreciate de A. la T. Vianu, în capitolul intitulat Pudoarea confesiunii. Studiile cuprinse în secțiunea de poezie (despre autori consacrați, precum Ion Barbu, Ion Vinea, Nicolae Labiș, dar și tineri poeți, precum Adrian Păunescu, Nina
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285358_a_286687]