1,139 matches
-
a percepției asupra lui grație generoaselor exemple oferite de societățile postcomuniste ale Europei de Est. Postmodernismul estic a apărut deci în condiții specifice, determinat de dominanța regimurilor totalitare, ca o replică în căutarea libertății și denunțând, uneori pătimaș, condiția scriitorului marginalizat prin cenzură în propria țară, în propria limbă. Făcându-și simțită prezența și în literaturi precum cea română, cehă, sârbă sau albaneză cu o întârziere de unul sau două decenii în raport cu debutul occidental al curentului, postmodernismul dezvoltă pe aceste teritorii
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
reținut foarte bine: în grupul respectiv au fost și legionari, dar legionarii au fost dați deoparte, au fost izolați în grup, deși n-au fost scoși afară din celulă. Legionarii au fost izolați în acel grup al deținuților politici, îi marginaliza toată lumea. C. I.: Penitenciarul din Iași era unul de tranzit? G. S.: Da, era un fel de tranzit pentru aceia, pentru că i-au scos, cu timpul, și i-au dus. La Canal m-am mai întâlnit cu vreo doi pe
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
ceea ce Singer ar numi mișcări de eliberare. Aceste persoane erau oricum în interiorul comunității morale, deși nu le era recunoscut acest loc sau aveau de suportat anumite prejudicii. Emanciparea presupune recunoașterea prezenței în sfera morală a altor oameni care anterior erau marginalizați din diverse motive care au fost respinse ca neîndreptățite. Urmând această linie de gândire, sfera moralității și comunitatea morală ar deveni coextensive cu comunitatea umană. Din perspectiva eticii tradiționale domeniul moralității este limitat la comunitatea umană, la indivizii raționali care
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
1958, el va impune proclamarea independenței Guineei, în ciuda opoziției generalului de Gaulle. Acțiunea comuniștilor rămâne marginală în luptele armate* care au loc în Madagascar, în Kenya sau în Camerun. în Algeria, PC algerian, asimilat de naționaliști cu entitatea europeană, este marginalizat și i se rezervă, din 1955, un rol secundar, alături de FLN. Totuși, mișcarea comunistă beneficiază în Africa arabo-musulmană, de distanțarea URSS față de statul Israel, în 1949, și de sprijinul dat colonelului egiptean Nasser în timpul crizei Canalului de Suez, în 1956
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
dictaturilor militare, odată cu revenirea la putere a unor guverne civile în Peru (1980), Argentina (1983), Brazilia și Uruguay (1985), Chile (1990). în timp ce, în Chile, stânga se structurează în jurul partidelor și mișcărilor tradiționale, cu apropierea dintre socialiști și democrat-creștini care-i marginalizează pe comuniști, în alte țări situația este relativ fluidă. Organizațiile de bază proliferează, luând ca punct de plecare mobilizările sociale, în vreme ce sindicatele își exprimă neîncrederea crescândă față de partidele tradiționale. Sfârșitul dictaturilor militare presupune o înnoire și o redefinire a multor
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
el mai rămâne o forță politică, datorită Federației Anarhiste Iberice (FAI) care se află în fruntea Confederației Naționale a Muncii (CNT), având în 1936 între 800000 și 1000000 de membri. Dar rolul crescând atribuit comuniștilor în timpul războiului din Spania* îi marginalizează progresiv pe anarhiști, dând câștig de cauză PC spaniol; luptele din mai 1937 de la Barcelona între militanții celor două orientări sunt revelatoare pentru persistența incompatibilității dintre aceste două curente revoluționare, numeroși anarhiști fiind victimele unor asasinate politice*. Cultura libertară, prezentă
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
și Partidului Muncitoresc de Unificare Marxistă (POUM), condus de fostul comunist Andres Nin, favorabil unei răsturnări revoluționare a republicii după modelul bolșevic; Moscova consideră însă POUM ca troțkist* și cere lichidarea lui, în timp ce partidele republicane și președintele Manuel Azaňa sunt marginalizați. în noiembrie 1936, Franco eșuează în încercarea de a cuceri Madridul, datorită în special apărării lui de către Brigăzile Internaționale, care numără în rândurile lor 34.000 de interbrigadiști, cu mult mai puțin decât cei 70.000 de oameni trimiși de
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
unei ficțiuni memoriale: în numele antifascismului* „natural” al populației care s-a opus nazismului, instrument al marelui capital, este îndepărtată introspecția colectivă a trecutului, precum și orice urmă a culpabilității naționale. Iugoslavia și Albania reprezintă cel de-al doilea caz de figură. Marginalizându-i și eliminându-i pe concurenții lor în cadrul războiului civil din sânul Rezistenței, comuniștii nu se încurcă în finețuri tactice. Omițând să menționeze rolul trupelor sovietice în retragerea Wehrmachtului, iugoslavul Tito și albanezul Enver Hodja dezvoltă legenda poporului autoeliberat și
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Contestația - cuvânt-cheie pentru Mai 1968 -, limitată mai întâi la studenți, se extinde, începând de pe 13 mai, la ansamblul societății*, cu o grevă genrală de trei săptămâni. La sfârșitul lunii mai, acordurile de la Grenelle duc la măriri salariale, iar stânga e marginalizată în cursul alegerilor legislative din iunie. Dacă reactivează pasiunea revoluției* și a anticapitalismului*, Mai 1968 privează PCF de monopolul de reprezentare a polului revoluționar în ansamblul câmpului politic și societal, revendicat acum de stângism*. Punând accentul pe libertățile individuale și
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
în 1982, în timpul războiului din Liban. Cel de-al treilea factor este de natură economică. Modelul de dezvoltare propus și finanțat de URSS n-a permis edificarea unor economii prospere. Așadar, începând din anii 1970, URSS este puțin câte puțin marginalizată în Orientul Mijlociu și nu-i mai are ca aliați decât pe cei care refuză procesul de normalizare cu Israelul angajat sub auspicii americane, adică Irak, Libia, Siria, Organizația pentru Eliberarea Palestinei (OLP). Iar atunci când Washingtonul pierde unul dintre cei mai
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
comunist, mai mulți lideri emit o serie de critici. Unii sunt pur și simplu expulzați din mișcare, ca Troțki* - fondator al troțkismului*, activ și astăzi - sau ca șeful PCI*, Amedeo Bordiga, care dă naștere unui mic curent, bordighismul. Alții sunt marginalizați, acesta fiind cazul lui Antonio Gramsci. Născut în 1891, jurnalist socialist din 1913, Gramsci joacă un rol important în mișcarea consiliilor revoluționare din Italia de Nord în 1919-1920. Chemat la Moscova, partizan al lui Stalin, ia, în 1926, locul lui
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
îl declară „per total pozitiv” și a cărei intervenție în Afganistan* o aprobă - și-i exclude pe cei care se opun acestei reorientări. PCF este singur împotriva tuturor. Această splendidă izolare îl costă scump. Se desconsideră în politică și se marginalizează în societate. Efectivele sale regresează, iar G. Marchais este de-a dreptul umilit, cu cele 15% din voturi la alegerile prezidențiale din 1981 câștigate de F. Mitterand. Acest eșec inaugurează un declin rapid și constant care aduce PCF sub pragul
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
sfera de influență stângistă*. Rezultatul este de două ori dezastruos: M.-G. Buffet primește 1,9% din voturi - scorul cel mai mic din toată istoria PCF -, iar Josî Bovî, susținut de un anumit număr de primari comuniști, 1,3%. Din ce în ce mai marginalizat în câmpul politic, PCF nu mai obține decât 15 deputați la alegerile legislative din iunie 2007. Totuși, comunismul, ca ideal, ca cultură politică, fie ea și degradată, ca atitudine socială, ca loc vrăjit de aducere-aminte, dăinuiește și continuă să influențeze
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Fie partidul-stat sfârșește prin a adera la ordinea internațională, dar își pierde legitimitatea; fie rămâne un outsider, dar costul contestării devine insurmontabil pe termen lung. URSS este cel mai bun exemplu în acest sens. Stat paria în anii 1920 și marginalizat în anii 1930, face un pas decisiv prin inserția sa în ordinea internațională la sfârșitul celui de-al doilea război mondial, moment excepțional în care izbutește, probabil, să depășească dilema. Această inserție se realizează fără vreo concesie acordată ordinii occidentale
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
-i priveze pe democrați de mijloacele de exprimare - cotidianul pro-socialist A Republica și catolicul Radio Renascenșa sunt ocupate de „muncitori” - și să-i împiedice pe socialiști să creeze o diversitate sindicală. Formula sa este alianța popor/MFA, pârghia destinată să marginalizeze democrația, bazându-se pe Gonșalves. PS și PPD se retrag de la guvernare, coboară în stradă și încep să atace sediile PCP. Taberele sunt de-acum clar delimitate. La 8 iulie, MFA consacră alianța popor/MFA ca instrumentul înaintării spre socialism
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
fie constrânși să se dizolve în PC aflat la putere, fie forțați să servească de alibi unei pseudo-democrații. în Marea Britanie, experiența războiului îi permite Partidului Laburist să guverneze practicând o gestionare socială care garantează statul providențial - the Welfare State - și marginalizează comuniștii. în RFG, în timpul congresului său de la Bad Godesberg din 1959, SPD își abandonează raportările la marxismul luptei de clasă și propovăduiește controlul pieței prin reglarea acesteia cu ajutorul organismelor paritare, pentru a se asigura o mai bună repartiție a veniturilor
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
1944 în 1958, refuză alianța cu PCF, iar conducătorul ei și președinte al Consiliului, Guy Mollet, afirmă, ca și alții, că, de fapt, „comuniștii nu se află la stânga, ci în Est”. Uzura puterii și revenirea generalului de Gaulle în 1958, marginalizează o SFIO cucerită în 1971 de Franșois Mitterand, care, printr-un acord de uniune a stângii, semnat în 1972, se străduiește cu folos să slăbească PCF. Consolidat prin victoria în alegerile prezidențiale din 1981 și 1988, PS devine forța hegemonică
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
să slăbească PCF. Consolidat prin victoria în alegerile prezidențiale din 1981 și 1988, PS devine forța hegemonică a stângii, în timp ce PCF se marginealizează. în Spania, Portugalia și în Grecia, după ce luaseră ochii în anii 1970, comuniștii sunt, la rândul lor, marginalizați de partide socialiste puternice. Iar între 1956 și 1989, când mișcarea comunistă internațională* nu mai are o organizare formalizată, socialiștii construiesc o puternică internațională. Conflictul deschis de Lenin, în 1903, în sânul socialismului s-a transformat, în 1917, într-o
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
simțiți pregătit pentru a face față sistemului actual al economiei de piață în care șomajul este un fenomen frecvent? * Aveți încredere în forțele proprii pentur a depăși situația? * Dimensiunea comportamentală * Considerați că statutul de șomer va influențează comportamentul? * Vă considerați marginalizat în societate? * Vă considerați exclus din viața socială, de pe piața muncii sau de pe piața de bunuri? * Dacă se ivește un loc de muncă sub calificarea dvs., l-ați accepta? * Considerați că puteți supraviețui în condițiile actuale? * Factori de risc * Când
by Anca Tompea, Ana Maria Lăzărescu [Corola-publishinghouse/Science/1039_a_2547]
-
gătească și să-i mănînce înainte de propria lor execuție 13. Aceste cazuri de violență sînt reversuri grotești ale dictonului lui Claude Lévi-Strauss, care spune că societățile primitive sînt antropofage (își "devorează" adversarii), în timp ce civilizațiile moderne sînt antropoemice (își segregă, evacuează, marginalizează sau își "vomită" adversarii), dar ar fi o greșeală să considerăm că ele reprezintă oarecum o întoarcere la "tradiționalism" sau "tribalism". Ele sînt de fapt, în esență, moderne, nu numai sub aspectul implicării lor în lupta pentru puterea de stat
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
anticomuniști, mai mult sau mai puțin camuflați, s-au recrutat noile/vechile cozi de topor ale regimului Voronin. Nu este o noutate că demisia morală, un ritual degradant fără îndoială, s-a banalizat la noi: îl consemnăm, dar nu-l marginalizăm, nu-l descalificăm printr-un tir concentrat, relevant, de presă. De ce avem o promiscuitate vinovată în zona păturilor mai culte? Răspunsul e simplu: pentru că nu am ales grâul de neghină, cum ar fi trebuit. Dacă întâlnim printre intelectuali o asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
constructiviștilor îl constituie demistificarea credinței că identitatea este în primul rând și inextricabil legată de statul națiune. În timp ce identitatea etno-națională este încă relevantă, a considera statul-națiune ca fiind componenta ireductibilă a identității, precum și privilegierea acestei forme particulare a atașamentului uman, marginalizează alte posibile fundamentări pentru identitatea colectivă.236 Aceste observații i-au determinat pe specialiști să repete un set de propoziții importante și adevărate, în mare parte neexaminate: identitățile sunt relaționale, construite, multiple, se suprapun, sunt în flux, nu corespund unor
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
învelită într-o imagerie puternică, veche de secole.393 Liderii trebuie să reproducă în mod constant aceste imagini și metafore pentru că identitățile alternative pot oricând să-și facă loc. Liderii au control asupra discursului public prin intermediul instituțiilor statale și pot marginaliza construcții alternative ale identităților. Pentru că liderii sunt directori de scenă, nu simpli actori, analiștii nu trebuie să fie surprinși că reușesc adesea să impună reprezentări.394 Inevitabil, cercetătorii întâlnesc o gamă largă de posibile identități, discursurile multiple putând genera crize
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
în sus, analizând impactul războiului la nivel micro, aprofundând obiectul de referință și extinzând sectoarele asupra cărora conceptul de securitate poate fi aplicat.459 Atât studiile de securitate feministe, cât și studiile de securitate critice, aduc în prim plan indivizii, marginalizați de către abordările stato centrice (sau colective) ale securității, spre exemplu victimele violurilor din timpul războaielor sau cele care au căzut în cursa traficanților de persoane. Slăbiciunea acestei abordări constă în faptul că se bazează pe o 'epistemologie a experienței', femeile
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
de ei. Ne amintim că Slavici oferise cititorului prin personajul Pupăză primul alienat de această natură din literatura română. La nivel social, Bandi și Pupăză au aceeași poziție datorată și unui statut familial identic: ambii sunt copii din flori, bastarzi marginalizați din naștere. Stigmatul nelegitimității lor dublează povara handicapului psihic, respectiv fizic pe care cei doi sunt condamnați să o poarte. "Degenerații sunt sarea pământului" scria Otto Gross. Pentru Slavici ideea se traduce în caracterul indispensabil al acestora în perimetrul narativ
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]