3,752 matches
-
Vasile Conta, ideile lui ateiste au avut un ecou în țară, în cercurile progresiste ale vremii, găsind adepți printre oamenii de știință, ca și în rândurile tinerilor; pentru unii dintre aceștia ea a constituit o punte de trecere spre concepția marxistă. Operele sale filosofice principale, publicate în timpul vieții sau postum, au apărut atât în românește cât și în franceză, mai toate bucurându-se de prefețe sau recenzii elogioase ale unor mari gânditori români și străini. Astfel, "Teoria fatalismului", apărută în românește
Vasile Conta () [Corola-website/Science/298676_a_300005]
-
sinonim cu "Bernsteinism") este o teorie lansată de Eduard Bernstein (n. 6 ianuarie 1850, Berlin - d. 18 decembrie 1932, Berlin), scriitor și politician socialist. În 1887 intră în legătură cu Friedrich Engels, la Londra. După 10 ani, Bernstein declară că teoria socială marxistă trebuie supusă unei revizuiri, punând astfel bazele revizionismului. Revizionismul nu este o ideologie, nici o religie sau doctrină filosofică, ci o metodă critică de cercetare, aplicabilă în orice domeniu al cunoașterii. Știința nu are o condiție statică. Atunci când cercetările găsesc noi
Revizionism () [Corola-website/Science/306449_a_307778]
-
iulie 2015), care anul acesta a avut ca subiecte decolonialitatea și antiimperialismul, a deschis calea pentru o serie de alianțe interdisciplinare, dar a și atras atenția asupra unor profunde diferențe de poziție între figuri de autoritate ale sferei academice, cercetători marxiști din țară, activiști/activiste ș.a. mai cu seamă în ceea ce privește rolul și locul teoriei. Contribuția Manuelei Boatcă la numărul de față este consecința acestei întâlniri mijlocite de entuziasmul unor organizitori că Valeriu Simion Cosma, care ia în considerare posibilitatea dedicării conferințelor
Alianțe decoloniale: în loc de introducere () [Corola-website/Science/296085_a_297414]
-
Sovietică. Acest fapt a fost explicat cu ușurința de doctrina stalinistă prin "teoria ascuțirii luptei de clasă în socialism". Această teorie postula că în socialism crește lupta de clasă mult mai intens pe timpul dictaturii proletariatului, acest fapt cerând măsuri extreme. Marxiștii antistaliniști, în mod particular troțkismul, au respins aceste idei. Din 1937, rândurile "inamicilor poporului" au fost lărgite în mod semnificativ prin introducerea categoriei membru al familiei trădătorului Patriei Mamă. Tratamentul extrem aplicat oponenților este unul dintre numeroasele motive pentru care
Inamic al poporului () [Corola-website/Science/298407_a_299736]
-
Teoria marxistă a fost pentru prima dată, enunțată de Karl Marx și Friedrich Engels în cartea intitulată ""Manifestul Partidului Comunist"", carte care a deschis drumul pentru o teorie marxistă aflată în continuă expansiune, și transpusă în practică în 1917 prin Revoluția din
Teoria marxistă în relațiile internaționale () [Corola-website/Science/316153_a_317482]
-
Teoria marxistă a fost pentru prima dată, enunțată de Karl Marx și Friedrich Engels în cartea intitulată ""Manifestul Partidului Comunist"", carte care a deschis drumul pentru o teorie marxistă aflată în continuă expansiune, și transpusă în practică în 1917 prin Revoluția din Octombrie din Rusia. În cadrul relațiilor internaționale o contribuție importantă a avut-o Lenin, care pornind de la ideile lui Marx și Engels a dezvoltat o teorie marxistă în cadrul
Teoria marxistă în relațiile internaționale () [Corola-website/Science/316153_a_317482]
-
teorie marxistă aflată în continuă expansiune, și transpusă în practică în 1917 prin Revoluția din Octombrie din Rusia. În cadrul relațiilor internaționale o contribuție importantă a avut-o Lenin, care pornind de la ideile lui Marx și Engels a dezvoltat o teorie marxistă în cadrul cărții sale ""Imperialismul stadiul cel mai înalt al capitalismului"", teorie cunoscută sub denumirea de Marxism-leninism. În opinia cercetătorilor marxiști există o strânsă legătură între domeniul social, economic și politic, între aceste domenii nu pot exista bariere interdisciplinare pentru că - aceste
Teoria marxistă în relațiile internaționale () [Corola-website/Science/316153_a_317482]
-
internaționale o contribuție importantă a avut-o Lenin, care pornind de la ideile lui Marx și Engels a dezvoltat o teorie marxistă în cadrul cărții sale ""Imperialismul stadiul cel mai înalt al capitalismului"", teorie cunoscută sub denumirea de Marxism-leninism. În opinia cercetătorilor marxiști există o strânsă legătură între domeniul social, economic și politic, între aceste domenii nu pot exista bariere interdisciplinare pentru că - aceste bariere - pot fi piedici în calea cunoașterii. O altă trăsătură specifică a tradiției marxiste este concepția materialistă asupra istoriei. "„Istoria
Teoria marxistă în relațiile internaționale () [Corola-website/Science/316153_a_317482]
-
denumirea de Marxism-leninism. În opinia cercetătorilor marxiști există o strânsă legătură între domeniul social, economic și politic, între aceste domenii nu pot exista bariere interdisciplinare pentru că - aceste bariere - pot fi piedici în calea cunoașterii. O altă trăsătură specifică a tradiției marxiste este concepția materialistă asupra istoriei. "„Istoria tuturor societăților care au existat până în prezent a fost istoria luptelor de clasă ”" iar scopul ultim al acestor societăți este instaurarea unei societăți fără luptă de clasă. Adevărații actori ai vieții politice sunt clasele
Teoria marxistă în relațiile internaționale () [Corola-website/Science/316153_a_317482]
-
în locul celei existente, proletarii din toate locurile trebuie să-și unească eforturile, pentru a scăpa de logica după care se ghidează lumea lui Marx și anume concurența. În momentul în care primul război mondial părea inevitabil, liderii stângii europene și marxiștii, au chemat la o grevă generală, în care proletarii din toate colțurile lumii trebuiau să-și unească forțele împotriva capitalismului, văzut ca fiind pricina tuturor relelor. În octombrie 1917, proletarii din Rusia se coalizează împotriva țarului Nicolae al II-lea
Teoria marxistă în relațiile internaționale () [Corola-website/Science/316153_a_317482]
-
într-o țară capitalistă, ca Germania, iar, această revoluție nu a avut loc prin dispariția statului, ci prin controlul asupra mijloacelor de producție în Rusia. Revoluția mondială a eșuat tocmai din acest motiv. Chiar dacă există puncte comune în toate teoriile marxiste, în cadrul relaților internaționale există numeroase diferențe. Ca punct de plecare în discutarea acestor teorii, în cadrul lor ele pot fi clasificate în două mari categorii : "„teorii ale bazei”" și "„teorii ale suprastructurii”" în cadrul relațiilor internaționale. Cea mai importantă încercare de construire
Teoria marxistă în relațiile internaționale () [Corola-website/Science/316153_a_317482]
-
există numeroase diferențe. Ca punct de plecare în discutarea acestor teorii, în cadrul lor ele pot fi clasificate în două mari categorii : "„teorii ale bazei”" și "„teorii ale suprastructurii”" în cadrul relațiilor internaționale. Cea mai importantă încercare de construire a unei teorii marxiste asupra relațiilor internaționale, este cea a lui Vladimir Ilici Ulianov Lenin, care în 1917 publica o carte intitulată "„Imperialismul stadiul cel mai înalt al capitalismului”". Lenin a susținut că prima conflagrație mondială a reprezentat o fază terminală a sistemului capitalist
Teoria marxistă în relațiile internaționale () [Corola-website/Science/316153_a_317482]
-
istoricul spune că nu își făcea iluzii în privința regimului sovietic, dar că se simțea legat ca printr-un cordon ombilical de speranța unei revoluții mondiale. s-a ocupat de diverse subiecte de-a lungul carierei de istoric. Lucrând în perspectivă marxistă, a făcut o analiză precisă a „revoluției duale” (adică a simultaneității revoluției politice în Franța și economice în Anglia) și a efectelor acestor evenimente istorice asupra tendințelor predominante care conduc la actualul capitalism liberal. Eric Hobsbawm a fost interesat de
Eric Hobsbawm () [Corola-website/Science/322435_a_323764]
-
nici măcar o ocazie de a justifica ideologia staliniană și de a ascunde realitatea regimurilor comuniste. Tot în "Times", jurnalistul Michael Gove îl califică de apologet al totalitarismului. Universitarul american Bradford DeLong, criticând "", consideră că viziunea cărții este deformată de angajamentul marxist al autorului: „Pe planeta Hobsbawm, căderea Uniunii Sovietice a fost un dezastru, iar revoluțiile de la 1989 înfrângeri pentru umanitate. Pe planeta Hobsbawm, Stalin năzuia la democrație, multipartidism și la economie mixtă în Europa de est, și nu a revenit asupra ideii decât
Eric Hobsbawm () [Corola-website/Science/322435_a_323764]
-
să elimine fizic conducerea Uniunii Sovietice prin otrăvire. Termenul și persecuțiile i-au vizat direct pe evrei, totuși, acest fapt nu a fost niciodată recunoscut oficial, pentru a evita acuzațiile de antisemitism de stat, ceea ce ar fi fost împotriva principiilor marxiste ale „Fraternității între popoare" și ale Internaționalismului proletar. Liderii evreilor din URSS au fost arestați și executați, iar școlile evreiești au fost închise. Izbucnirea celui de-al doilea război mondial a pus capăt proiectului Nirobidjan. Eforturile în această direcție au
Sionism () [Corola-website/Science/303069_a_304398]
-
și care consideră crearea Israelului ca un semn divin al începutului Ispășirii și Iertării, după care va veni și Mesia. La cealaltă extremă se află antisionismul de stânga, care respinge "mișcările naționale burgheze" ca un impediment față de "internaționalismul proletar". Cercurile marxiste, troțkiste, anarhiste, antiglobalizante, etc. și-au însușit o linie ideologică sinusoidă de sprijinire selectivă a unora din "mișcările de eliberare națională" din diversele continente, sionismul aparținând celor blamate sub diverse pretexte Lista evreilor care aparțin de aceste curente/cercuri/partide
Sionism () [Corola-website/Science/303069_a_304398]
-
al rușilor datorită depozitelor mari de cărbune la care a renunțat Polonia. Opt mai târziu de la acel schimb, sovieticii au construit patru mari mine de cărbuni, producând anual 15 milioane de tone de cărbuni. Guvernul, condus de Cyrankiewicz și economistul marxist Hilary Minc au conceput un program de reformă economică și reconstrucție națională. Ascensiunea la puterea a lui Bierut a însemnat că Polonia va fi transformată în „republică populară” după modelul sovietic și va adopta o economie socialistă planificată, în locul democrației
Istoria Poloniei (1945–1989) () [Corola-website/Science/328096_a_329425]
-
Programul comunist de educație școlară gratuit și obligatoriu tuturor, și înființarea a noi universități gratuite, a fost susținut de mulți. Cu toate acestea, comuniștii au verificat ce trebuia să fie predat; istoria precum și alte materii științifice trebuiau să aibă concepții marxiste aprobate de cenzura ideologică. În același timp, între anii 1951-1953 un mare număr de profesori din perioada antebelică care erau considerați de noul regim a fi „reacționari” au fost demiși de la universități. Controlul guvernului asupra artei și artiștilor se aprofundase
Istoria Poloniei (1945–1989) () [Corola-website/Science/328096_a_329425]
-
filozofi polonezi, mulți dintre ei fiind educați în Școala Liov-Varșovia dinainte de izbucnirea războiului - precum Leszek Kołakowski, Stanisław Ossowski și Adam Schaff - să dezvolte o formă specifică marxismului polonez. Tentativele acestora de a crea un pod între istoria Poloniei și ideologia marxistă sovietică a avut succes mic, însă acestea au fost înăbușite datorită refuzului regimului de a risca să stârnească mânia Uniunii Sovietice că se vor distanța prea mult de linia de partid sovietică.
Istoria Poloniei (1945–1989) () [Corola-website/Science/328096_a_329425]
-
sfîrșitul „utopiei liberale”. Printr-o fatală coincidență tot în 1922 Partidul Liberal din Marea Britanie, considerat pînă în acel moment o portavoce a ideii liberale la nivel global, a cedat locul de principal opozant al conservatorilor britanici Partidului Laburist de esență marxistă. De fapt, din anii douăzeci ai secolului trecut scena politică a lumii va fi dominată de lupta dintre conservatori și marxiști, liberalismul devenind un participant periferic al „războiului ideologiilor”. Mai mult chiar, putem spune că începînd cu al doilea sfert
Liberalism social () [Corola-website/Science/302521_a_303850]
-
a ideii liberale la nivel global, a cedat locul de principal opozant al conservatorilor britanici Partidului Laburist de esență marxistă. De fapt, din anii douăzeci ai secolului trecut scena politică a lumii va fi dominată de lupta dintre conservatori și marxiști, liberalismul devenind un participant periferic al „războiului ideologiilor”. Mai mult chiar, putem spune că începînd cu al doilea sfert al secolului XX despre liberalism se poate vorbi doar la trecut sau la plural. Nu liberalism - ci liberalisme, "doctrine-refugiu" care, preluînd
Liberalism social () [Corola-website/Science/302521_a_303850]
-
resurse naturale. Pe măsură ce războiul a progresat, guvernul și comuniștii s-au folosit de accesul la armament sovietic pentru a restaura controlul guvernului asupra efortului de război, atât pe căi diplomatice, cât și prin forță. Anarhiștii și Partidul Muncitoresc al Unității Marxiste ("Partido Obrero de Unificación Marxista", sau POUM) au fost integrați cu armata regulată, în ciuda rezistenței; POUM a fost scos în afara legii și denunțat fals ca unealtă a fasciștilor. În "Zilele din Mai" din 1937, sute de mii de soldați antifasciști
Războiul Civil Spaniol () [Corola-website/Science/304865_a_306194]
-
și al lui Stalin, alături de care a făcut parte din grupul de conducere a partidului, după ce Stalin a rupt alianța cu Kamenev și Zinoviev. Buharin a fost cel care a conceput teoria „socialismul într-o singură țară”. Socialismul (în teoria marxistă acesta era considerată prima etapă de dezvoltare a comunismului) poate să se dezvolte într-o singură țară, chiar una slab dezvoltată, cum era Rusia. Noua teorie susținea că nu mai era nevoie de încurajarea revoluției în statele capitaliste, cât timp
Nikolai Ivanovici Buharin () [Corola-website/Science/298543_a_299872]
-
socialiste. După moartea lui Lassalle, Bebel s-a aflat printre socialiștii care au refuzat să-l urmeze pe noul lider al partidului Johann Baptist von Schweitzer la Conferința de la Eisenach din 1867, acțiune care a făcut ca membrii acestei facțiuni marxiste să fie numiți „eisenachiști”. Împreună cu Liebknecht, el a fondat "Sächsische Volkspartei" („Partidul Popular Saxon”). Bebel a fost, de asemenea, președinte al Uniunii Asociațiilor Muncitorești Germane din 1867 și membru al Internaționalei I. Bebel a fost ales în același an ca
August Bebel () [Corola-website/Science/337685_a_339014]
-
de Nord, iar mai târziu a devenit membru în Reichstagul Imperiului German până la moartea sa, cu excepția perioadei 1881-1883. El a reprezentat succesiv districtele Glauchau-Meerane, Dresda, Strassburg și Hamburg. Mai târziu a devenit președinte al SPD. Fiind un susținător al principiilor marxiste, el s-a aflat în opoziție cu anumite facțiuni ale partidului său. În 1870 a ținut un discurs în parlament împotriva continuării războiului cu Franța. Bebel și Liebknecht au fost singurii membri care nu au votat subvențiile extraordinare necesare pentru
August Bebel () [Corola-website/Science/337685_a_339014]