1,851 matches
-
să-i Înmoaie inima și-i spunea că moare de dorul familiei, că-l mănâncă păduchii, că Îmbătrânește, a făcut o barbă până la brâu și că poartă, În loc de straie, numai o amărâtă de cămașă. Tatăl, Însă, chiar și după rugămințile muierii sale, nu s-a Înduplecat, căci socotelile pe care și le făcea erau simple și de mult bun-simț: ce rost avea să vândă pământ ori vite ori bucate pentru unul care era pe moarte sau chiar murise când familia a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
care era pe moarte sau chiar murise când familia a aflat de prizonieratul lui? Strașnicul bărbat avea Încă patru feciori care să-i ducă numele mai departe și nu ținea cu tot dinadinsul să plece urechea la văietăturile de nevolnică muiere ale lui Cocrișel, oștean oarecum nevrednic de vreme ce se lăsase prins de dușmani În loc să moară cu arma În mână și cu fruntea sus. Scrisoarea slabului fiu n-a ajuns nicicând În mâinile tatălui: bătrânul Încruntat a aflat de răscumpărare de la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
se mișca repede, ca să nu aștepte oamenii prea mult la coadă. O singură greșeală făcuse - și nici măcar nu era pe de-a-ntregul vina ei: comandase baloți Întregi de felurite pânzeturi În speranța că, apropiindu-se toamna și mai ales iarna, muierile ar fi cumpărat ca să Înnoiască garderoba familiei. Însă nu se Întâmplase deloc așa, baloturile zăceau neatinse pe tejgheaua de lemn și, În cele din urmă, ca să nu ocupe locul, fuseseră depozitate Într-o magazie, În așteptarea unor vremuri mai bune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
femeii contractul pentru neglijență În serviciu și provocarea de prejudicii pe care, ca să n-o trimită În instanță, o obligaseră să le acopere din banii ei. Șobolanii n-ar fi găsit, Însă, mai nimic de ros În magazia Marioarei dacă muierile ar fi cumpărat pânzeturi ca În fiecare an. Marele vinovat se vădea șeful unei prăpădite de gări aflate la vreo douăzeci de kilometri peste codrul de la Asfințit de Satul cu Sfinți. Nu se știe cum - toată lumea, Însă, bănuia că prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
mai ales că, la câteva clipe după ce văru-său pomenise numele Mariei, dintr-o gospodărie de pe acea uliță plină de noroi Începuseră să se audă țipete și vaiete de femeie bătută. Băieții recunoscuseră glasul Mariei, fiica lui Toporan - omul cu care muierile bătrâne ale satului Îi speriau pe copii spunându-le că, dacă nu erau cuminți, Toporan Îi va descăpățâna cu securea. Maria se iubea cu Ion Găman - un hoț mărunt, aproape inofensiv și destul de prost pe deasupra, căci era prins de fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și nu trecuse nici măcar o zi din postul legiuit pentru marea sărbătoare fără ca el să nu-l Întâlnească pe nașul său, notarul. De fiecare dată chefuiseră apăsat În odăița din fund a cârciumii, se Întâmplase să se destrăbăleze și cu muieri, Însă de cele mai multe ori timpul și-l pierduseră jucând cărți și ascultând, Înfiorați ori Înfierbântați, cântecele lăutarilor din neamul țigănesc al Căloilor. Florea Cucu zâmbi și oftă iarăși. Mirosul scorțișoarei și aburul cald al vinului Îi făceau nările să freamete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
În sec, privind ochii care Îl țintuiau goi, ieșiți nefiresc din găvane și lăcrimând Întruna. Își Învinse sfârșeala și rosti cu glas tare și vesel: „N-ai treabă, nea Mitule! Stai frumușel la poartă, te uiți după vreun cur de muiere, mai o vorbă, mai alta, te odihnești și mata, ce să faci...!”. Bătrânul nu zise nimica, părea copleșit de o uimire care Îl făcuse să caște gura știrbă și-i zvântase lacrimile de pe obrazul zbârcit. Repetentu Își luă de la capăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
a acestor nenumărate momente de înfiorare în fața feminității. Doar unul, care-mi vine acum în mine: Țugurlan, întors de la fierăria lui Iocan unde avusese loc memorabila dispută politică cu Moromete („Trei chestiuni rezultă din cele spuse de Țugurlan...”), își ceartă muierea: „Tu ce faci aici? De ce nu-i gata mâncarea? - Nici nu trebuia să fie, era încă devreme. Muierea se uită la el și după ce îl văzu se sculă de pe vatră și intră liniștită în casă. Se întoarse însă curând și
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
de la fierăria lui Iocan unde avusese loc memorabila dispută politică cu Moromete („Trei chestiuni rezultă din cele spuse de Țugurlan...”), își ceartă muierea: „Tu ce faci aici? De ce nu-i gata mâncarea? - Nici nu trebuia să fie, era încă devreme. Muierea se uită la el și după ce îl văzu se sculă de pe vatră și intră liniștită în casă. Se întoarse însă curând și răspunse cu un glas nespus de blând: E gata acuma! Muierea lui Țugurlan era o femeie blândă și
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
nu trebuia să fie, era încă devreme. Muierea se uită la el și după ce îl văzu se sculă de pe vatră și intră liniștită în casă. Se întoarse însă curând și răspunse cu un glas nespus de blând: E gata acuma! Muierea lui Țugurlan era o femeie blândă și avea în priviri și pe chip acea lumină ciudată pe care o dă numai durerea necontenită, lumină care seamănă cu bucuria și care de fapt nu e prea departe de ea”... Mai apoi
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
răsti Țugurlan mai departe, că asta-i mămăligă bună, așa cum o face mă-ta. Femeia își lăsă pleoapele peste ochi și oftă, ca și când i-ar fi făcut rău lauda bărbatului” (op. cit., pp. 154, 158 și 159). Aș mai aminti de muierea lui Boțoghină, de fetița lui Boțoghină, de nurorile lui Birică, de Polina, de Mărioara Fântână (Moromeții II și Marele singuratic), de Florica Damian (Marele singuratic), culminând cu cele două femei din Intrusul, Viorica și, mai ales, firește, Maria. Cred că
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
și aceasta mi se pare esențial) orizontul lui este unul de cetate clasică. Așa cum spune Herr Mittler din Wahlverwandschaften a lui Goethe, „căsătoria este fundamentul civilizației”; Aristotel, într-un loc din Politica, spune că un bărbat fără o femeie (o „muiere”) nu-i un om cu adevărat. (Sfinții, eremiții, asceții, pot fi mai mult decât oameni, dar nu oameni în sensul lui Aristotel, adică în sensul vieții în cetate, respectiv în civilizație.) Și cu aceasta atingem a treia trăsătură esențială a
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
și îi dă un pupic. Acu', acu', îi zice Grete scumpului ei, ai putut să-ți vâri degetul în cutia cu comori a lui Grete, care e cu siguranță altceva decât mortăciunile puțind a supă de găină pe care celelate muieri le poartă în chiloți. Și ce face scumpul de Freddy? Îi face pe loc lui Grete o propunere în căsătorie în toată regula. Dar Grete se abține, că ea cunoaște viața, spune numai că mai vrea să danseze un pic
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
dea peste margini, în fața sălii tocmai s-a oprit un taxi din care coboară doi oameni, o femeie și un bărbat. Nici măcar nu au plătit taxiul și taximetristul fuge după ei și strigă: plataaa! Dar bărbatul spune numai că o muiere bătrână dinăuntru o să-și zgârâie de sub unghii și-o să plătească, așa că intră toți trei în sala de festivități, în fața sălii stă un deckel legat, care se cheamă Lydia, și care primește numaidecât de la femeie, un picior cu așa furie că
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
în sus sertarul cocoșelului. Vezica lui papa s-a ușurat fără știrea lui. (Domnul Kovacic muge ca o vită și se lovește peste șolduri cu pumnii) DOMNUL KOVACIC (scos din fire): Asta... tot universul e umplut cu o grămadă de muieri împuțite. Tot pământul e... plin cu găuri. (Istovit) Lumea o să dispară înfometată într-o gaură neagră... Nimic nu mai încetează din viață și nu se mai retrage la el acasă. Până și hamsterul auriu fuge în plină zi prin cușca
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
domnule Kovacic? (Îl bate prietenos pe umăr) DOMNUL KOVACIC (furios): Tu să nu... tu trebuie să putrezești înainte să te pună jos moartea. Cel puțin ție nu-ți rămâne altă soluție, tu, câine șchiop ce ești! Trebuie să-mi leg muierile și mai tare, să le prelucrez vârtos, până când o să descopăr tot ce mișcă ele pe de lături. Trebuie să rezist cât e viața de lungă... Brusc râde isteric) DOAMNA KOVACIC: (furioasă) Sufletul meu din vasele coronariene a știut dintotdeuna că
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
pe ea mereu foamea tatălui și toți tații din lume au o ieșire prin mațul gros. Mașina mea tânjește după o țeavă de eșapament care să eșapeze cu adevărat. Țărâna e piedica dintre lucrurile care ar putea deveni plăcute. Între muieri e țărână, între bodegi e țărână, între toate luminișurile mari stă o mare de țărână. Totul merge cel mai iute în afara lumii de țărână. Timpul meu e la el acasă ca o țeavă mare și solidă de eșapament. (iese) SEPP
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
de înger sub pălăria cea mare Ha Și toți l-ar linge leorpăind pe ăla pe picioarele lui înfipte Și-or să se cațăre în toți copacii mai înalți Și or să facă semne cu batistele lor murdare Și toate muierile or să-l caute pe ăla din ochi ca pe o fiară a orașului Puiul de copil se va preface că se sacrifică până când va fi aspirat într-o poezie (cu voce prefăcută) Lumea întunecată Lumea-i caldă Și dacă
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
mai cosește un pic) Hei Sepp împuțitule Lemn Devorare Muncă Foame Hei Sepp împuțitule E gravidă Casa are nevoie Să primească darul unui Dumnezeu în puteri Hei Sepp împuțitule Mândria ta stă în stomacul meu ... Doamne Doamne a cumpărat toate muierile De au devenit întreaga natură, Doamne Doamne este toate muierile care trebuie să existe Hei Sepp cel Împuțit Acu o să ți se facă rău, Așa zice natura către mine Scroafa universală Hei Sepp cel Împuțit Dintr-odată amețești Un metru
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
Foame Hei Sepp împuțitule E gravidă Casa are nevoie Să primească darul unui Dumnezeu în puteri Hei Sepp împuțitule Mândria ta stă în stomacul meu ... Doamne Doamne a cumpărat toate muierile De au devenit întreaga natură, Doamne Doamne este toate muierile care trebuie să existe Hei Sepp cel Împuțit Acu o să ți se facă rău, Așa zice natura către mine Scroafa universală Hei Sepp cel Împuțit Dintr-odată amețești Un metru și șaptezecișicinci centimetri ești tu Trebuie să te scufunzi Nici măcar
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
simțire ușuratecă Și aș fi putut merge la cimitir acoperit cu o muzică tristă Dar așa voi putea fi acela Care are o față care a putut fi mutată Când se poate ține o cuvântare despre Scroafa înjughiată, despre uciderea muierilor, despre nimicirea rușilor și biciuirea caprelor ... Sepp cel Împuțit de sus știe tot Acela care crește pe culmea unde nu crește niciodată nimic ca lumea Acela care în războiul cu partizanii din vinul partizanilor a băut Cel care a alungat
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
le-ați produs singuri de pe suprafețele voastre nesfârșite de hămeseală. ȚĂRANCA: Chiar și sănătoasa pâine de țară o coacem înlăuntrul propriului nostru cămin. ȚĂRANUL BĂTRÂN: Și dintr-o dată se comportă scroafa și pâinea ca mai înainte, cu mult înainte. Și muierea are din nou un gust înlăuntrul ei, ca cu mult înainte. Toată lumea se schimbă într-o schimbare către ce a fost mai devreme, într-o viață mai înainte. IDIOTUL: Nostim, deznostim, nostimadă, nostimadă, nostimadă... COMPOZITORUL: Dați tâmpitului ceva de băut
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
ordinar s-a bucurat ore-ntregi de grăsimea ta de animal, și acum s-a împlinit. FRATELE LUI MARIEDL: Bine că n-am porcăit lumea până acum cu o țățoșenie. Bine că pot să nu aparțin nici uneia din pizdoasele de muieri care se dezbracă prin reviste și nu a trebuit să împroșc în lume drept odraslă proprie un puroi de copil precum Mariedl. De asta-s fericit și sunt pentru mine însumi un exemplu de om. INSTITUTUL EUROPEAN Stimate Cititor, Institutul
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
cu un asemenea cumul de însușiri, mai ales în sfera culturală. Desigur toate acestea nu l-au putut decât intriga pe cinicul Ambrogiuolo, absolut convins că o femeie este o trădătoare înnăscută, ilustrând prin replicile sale misoginismul unei epoci patriarhale: „muierile, de pot să-și facă pofta într-ascuns, de bună seamă o fac, iar de n-o fac, doar din prostie se lasă păgubașe. Fii sigur c-o femeie numai atuncea e cinstită când ori că n-a rugat-o
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
arturian este unul al dreptății, când legile erau arareori încălcate, de aceea cavalerul violator este condamnat la moarte. Femeia intervine ca factor izbăvitor, căci regina pledează pentru grațierea vinovatului cu o singura condiție, dezlegarea misterului unei întrebări cheie: „Ce jinduie muierea mai avan?”415 Eroul are la dispoziție, ca în orice basm, un timp al căutării, însă sarcina nu este una ușoară, deoarece vizează esența feminității, deci a inefabilului. Diversitatea părerilor celor chestionați devine o mărturie a complexității ființei umane și
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]