7,832 matches
-
francez Pierre-Jean de Béranger (1780-1857), traduse în română ca „Mi-e inima o liră aninată, / Când te-ai atins de ea răsună-ndată”. Textul original al lui Béranger conține expresia „"Mon cœur"” (inima mea) și nu „"Son cœur"” (inima sa). Naratorul descrie una dintre compozițiile muzicale ale lui Usher ca „o anumită stranie variantă, o amplificare a ciudatei arii din ultimul vals al lui Von Weber”. Poe se referă la o populară compoziție muzicală pentru pian a timpului său — care, deși
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
fost de fapt compusă de Carl Gottlieb Reissiger (1798-1859). O copie manuscrisă a compoziției a fost găsită printre documentele lui Weber la moartea sa din 1826 și lucrarea i-a fost atribuită în mod greșit. Pictura lui Usher îi amintește naratorului de pictorul britanic de origine elvețiană Henry Fuseli (1741-1825). Scriitorul german E. T. A. Hoffmann, care a fost un model și sursă de inspirație pentru Poe, a publicat povestirea „Das Majorat” în 1819. Există multe similitudini între cele două povestiri
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
casa Usher, aspectul de soliditate fundamentală este vizibil greșit - de cicatricea lividă a lui Ahab și de fisura în zidăria casei Usher. În filmul cu buget redus al lui Roger Corman din 1960, cunoscut în Statele Unite, ca "House of Usher", naratorul se îndrăgostește de bolnăvicioasa Madeline, mai mult spre oroarea lui Roderick. După cum dezvăluie Roderick, familia Usher are o istorie plină de lucruri malefice și crude încât el și Madeline au promis în tinerețe că nu vor avea copii și vor
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
faptului că fusese îngropată de vie și scapă, având accente puternice de nebunie. Ea se confruntă cu fratele ei și începe să-l sugrume. Dintr-o dată, casa, deja în flăcări din cauza căderii unei lumânări aprinse, începe să se prăbușească și naratorul fuge, în timp ce Roderick este ucis de către Madeline și atât ea, cât și singurul servitor al lui Usher, sunt mistuiți de casa care se prăbușește. Filmul a fost primul din seria celor opt filme ale lui Corman inspirate din scrierile lui
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
în The Edgar Allan Poe Review (2006), „piesa [lui Tait] urmează destul de fidel povestirea originală a lui Poe, folosind o figură Chorus de sex feminin pentru a ajuta să ducă mai departe povestea pe măsură ce Friend (așa cum Tait îl numește pe narator) alternează între monolog și conversația cu Usher”. În filmul din 2008 al lui David DeCoteau, se presupune că locuința este o ființă vie, dependentă de sufletele umane pe care Roderick și Madeline le-au adus în ea. Personajul central este
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
această operă, casa în sine devine o parte vocală care urmează să fie cântată de același interpret care interpretează rolul lui Roderick Usher. Libretul lui Chris Judge Smith prezintă o intrigă secundară a unei atracții romantice între Madeline Usher și narator, căruia i se dă numele de Montresor. Această înregistrare a avut și tobe, deși nu a fost o operă reală. Hammill a lansat o versiune complet revizuită în 1999, fără tobe, dar adăugând o vioară și o chitară electrică, care
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
l-a consacrat. „Planeta maimuțelor" prezintă o lume unde omul nu mai este cel care deține controlul, ci maimuțele. Romanul imaginează o societate din anul 2500, condusă de gorile violente, de urangutani savanți și de cimpanzei intelectuali. Personajul principal și naratorul aventurii este Ulysse Mérou, un ziarist francez. Au fost realizate foarte multe filme pe baza acestui roman. Jinn și Phyllis, un cuplu de călători în spațiu, găsesc un manuscris închis într-o sticlă și află că în anul 2500 profesorul
Planeta maimuțelor (roman) () [Corola-website/Science/320444_a_321773]
-
personaje sau acțiuni comune, povestirile sunt unite de tema recurentă a conflictului dintre mecanica lipsită de suflet a tehnologiei și psihologia oamenilor. Cadrul unitar al culegerii de povestiri este asigurat de "omul ilustrat", un cerșetor tatuat pe care îl întâlnește naratorul. Tatuajele, create de o femeie din viitor, sunt animate și relatează, fiecare, o poveste diferită. În afara unei singure povestiri, toate celelalte au fost publicate anterior altundeva, Bradbury revizuind unele dintre ele înainte includerii în volumul de față. Conceptul "omului ilustrat
Omul ilustrat () [Corola-website/Science/326833_a_328162]
-
le vor închide camera, ei îi închid înăuntru împreună cu leii "pașnici" creați de cameră.. Un grup de astronauți plutește în derivă prin spațiu după ce nava lor s-a defectat. Povestirea reflectă ultimele gânduri și conversații ale membrilor echipajului înaintea morții. Naratorul simte că nu a făcut nimic valoros în viață și speră că aceasta a însemnat totuși ceva pentru alte persoane. În final, trupul său ia foc în timp ce se prăbușește prin atmosfera Pământului, prezentându-se ca o stea căzătoare în fața ochilor
Omul ilustrat () [Corola-website/Science/326833_a_328162]
-
ori la persoana a II-a dacă nu găsește că mediul în care se află este cam ciudat. După prima întrebare vântul este descris personificat în mișcare, iar umbrele sunt descrise scăzând și crescând. După cea de-a doua întrebare naratorul spune un monolog în care își exprimă surprinderea cu privire la apariția doamnei în acest mediu. La sfârșitul anului acesta înstrăinat mai tăcerea și absența unui răspuns la întrebările sale. Acest monolog poate fi privit ca un punct de cotitură al baladei
Adormita () [Corola-website/Science/334262_a_335591]
-
absența unui răspuns la întrebările sale. Acest monolog poate fi privit ca un punct de cotitură al baladei. În cea de-a treia strofă se revine la perspectiva de persoana a III-a. Este remarcat faptul că doamna doarme, iar naratorul speră că somnul ei să fie la fel de adânc și protejat. Spre deosebire de celelalte strofe, ea are o formă simetrică, aceasta fiind singura modificare metrică a întregii balade (3:39). Pe de o parte naratorul liric este conștient de moartea iubitei sale
Adormita () [Corola-website/Science/334262_a_335591]
-
Este remarcat faptul că doamna doarme, iar naratorul speră că somnul ei să fie la fel de adânc și protejat. Spre deosebire de celelalte strofe, ea are o formă simetrică, aceasta fiind singura modificare metrică a întregii balade (3:39). Pe de o parte naratorul liric este conștient de moartea iubitei sale, iar pe de altă parte este complet sigur cu privire la potrivirea speranțelor sale cu privire la ființa ei. Cea de-a patra strofă rupe atmosfera. Naratorul liric recunoaște din nou moartea iubitei sale, dar dorește acum
Adormita () [Corola-website/Science/334262_a_335591]
-
metrică a întregii balade (3:39). Pe de o parte naratorul liric este conștient de moartea iubitei sale, iar pe de altă parte este complet sigur cu privire la potrivirea speranțelor sale cu privire la ființa ei. Cea de-a patra strofă rupe atmosfera. Naratorul liric recunoaște din nou moartea iubitei sale, dar dorește acum ca viermii să umble lin în jurul ei. În loc să se afle în castelul de sub cer (3:39) iubita sa pare să se afle într-o criptă adâncă, posibil într-un mormânt
Adormita () [Corola-website/Science/334262_a_335591]
-
Fundațiilor Regale" și de Dan Botta (publicată în 1963 sub titlul „” în volumele "Scrieri alese", editate de Editura pentru Literatură Universală din București, în colecția „Clasicii literaturii universale”). Balada povestește întâmplările și impresiile pe tot parcursul ei din perspectiva unui narator. Abordarea narativă, cu toate acestea, este extrem de dificil de înțeles și este modificată constant în întregul baladă. În timp ce naratorul romanticizează atmosfera și moartea iubitei sale și realizează comparații cu o stare de odihnă și de somn, dar prezintă în curând
Adormita () [Corola-website/Science/334262_a_335591]
-
Literatură Universală din București, în colecția „Clasicii literaturii universale”). Balada povestește întâmplările și impresiile pe tot parcursul ei din perspectiva unui narator. Abordarea narativă, cu toate acestea, este extrem de dificil de înțeles și este modificată constant în întregul baladă. În timp ce naratorul romanticizează atmosfera și moartea iubitei sale și realizează comparații cu o stare de odihnă și de somn, dar prezintă în curând o perspectivă negativă asupra tăcerii și a stării de spaimă: ceea ce a început ca o plimbare la miezul nopții
Adormita () [Corola-website/Science/334262_a_335591]
-
„Morella” este o povestire de horror gotic a scriitorului american Edgar Allan Poe, care a fost publicată pentru prima dată în aprilie 1835 în revista "Southern Literary Messenger". Un narator nenumit se căsătorește cu Morella, o femeie cu un spirit deosebit de cultivat și care cunoștea scrierile mistice ale filozofilor germani Fichte și Schelling, care tratau problema identității. Morella își petrece timpul citind în pat și inițiindu-și soțul în înțelesul
Morella (povestire) () [Corola-website/Science/334274_a_335603]
-
care cunoștea scrierile mistice ale filozofilor germani Fichte și Schelling, care tratau problema identității. Morella își petrece timpul citind în pat și inițiindu-și soțul în înțelesul straniu al acelor filozofii. Dându-și seama de deteriorarea fizică a sănătății ei, naratorul se sperie și începe să dorească moartea soției sale și pacea eternă. În cele din urmă, Morella moare la naștere afirmând profetic: "„Îți spun din nou că am să mor acum. Dar duc în mine o parte din dragostea - ah
Morella (povestire) () [Corola-website/Science/334274_a_335603]
-
o parte din dragostea - ah, cât de mică - pe care mi-ai dăruit-o mie, Morellei. Și când sufletul îmi va porni în cea din urmă călătorie, copilul va trăi - copilul tău și al meu, al Morellei.”". Pe măsură ce fata crește, naratorul observă că ea are o asemănare tot mai stranie cu mama ei, dar refuză să-i dea copilului un nume. În preajma celei de-a zecea aniversări a nașterii ei asemănarea cu Morella devine înfricoșătoare. Tatăl ei decide să o boteze
Morella (povestire) () [Corola-website/Science/334274_a_335603]
-
ei asemănarea cu Morella devine înfricoșătoare. Tatăl ei decide să o boteze pentru a elibera orice rău din ea, dar acest eveniment aduce înapoi sufletul mamei în fiica ei. La ceremonie, preotul întreabă care va fi numele fetei, la care naratorul răspunde "„Morella”" aproape fără să-și dea seama. Imediat, fiica strigă: "„Iată-mă!”" și moare. Naratorul poartă cu brațele sale corpul fetei până la mormânt și nu găsește nicio urmă a primei Morella în cavoul în care a așezat-o pe
Morella (povestire) () [Corola-website/Science/334274_a_335603]
-
rău din ea, dar acest eveniment aduce înapoi sufletul mamei în fiica ei. La ceremonie, preotul întreabă care va fi numele fetei, la care naratorul răspunde "„Morella”" aproape fără să-și dea seama. Imediat, fiica strigă: "„Iată-mă!”" și moare. Naratorul poartă cu brațele sale corpul fetei până la mormânt și nu găsește nicio urmă a primei Morella în cavoul în care a așezat-o pe cea de-a doua. „Morella” a fost publicată pentru prima dată în ediția din aprilie 1835
Morella (povestire) () [Corola-website/Science/334274_a_335603]
-
Literatură Universală din București, traducerea fiind reeditată și de alte edituri). O altă traducere a fost realizată de Liviu Cotrău și publicată în volumul "Masca Morții Roșii: schițe, nuvele, povestiri (1831-1842)", editat în 2012 de Editura Polirom din Iași. Decizia naratorului de a-și numi fiica Morella implică dorința sa subconștientă ca ea să moară, la fel cum a avut-o și pentru mama ei. Allen Tate a sugerat că renașterea Morellei ar putea reprezenta transformarea ei într-un vampir pentru
Morella (povestire) () [Corola-website/Science/334274_a_335603]
-
fiica Morella implică dorința sa subconștientă ca ea să moară, la fel cum a avut-o și pentru mama ei. Allen Tate a sugerat că renașterea Morellei ar putea reprezenta transformarea ei într-un vampir pentru a se răzbuna pe narator. Poe explorează ceea ce se întâmplă cu identitatea omului după moarte, sugerând că în cazul în care identitatea a supraviețuit morții ea ar putea exista în afara corpului uman și ar putea reveni în organisme noi. El a fost parțial influențat de
Morella (povestire) () [Corola-website/Science/334274_a_335603]
-
lasă condamnat pentru crimă și este închis într-un azil de nebuni, unde își scrie memoriile. Romanul este împărțit în trei cărți. Personajele principale din fiecare carte sunt: Cartea întâi: Cartea a doua: Cartea a treia: Oskar Matzerath este un narator subiectiv, deoarece starea sa de sănătate psihică este una discutabilă. El narează povestea la persoana I-a, cu toate că deviază ocazional la persoana a III-a, uneori în aceeași propoziție. Fiind un narator nesigur, el se contrazice adeseori în autobiografia sa
Toba de tinichea (roman) () [Corola-website/Science/333177_a_334506]
-
doua: Cartea a treia: Oskar Matzerath este un narator subiectiv, deoarece starea sa de sănătate psihică este una discutabilă. El narează povestea la persoana I-a, cu toate că deviază ocazional la persoana a III-a, uneori în aceeași propoziție. Fiind un narator nesigur, el se contrazice adeseori în autobiografia sa, ca și în diferitele sale relatări despre Apărarea Oficiului Poștal Polonez, soarta bunicului Koljaiczek, statutul său patern referitor la Kurt, fiul Mariei, și multe altele. Romanul are o puternică natură politică, deși
Toba de tinichea (roman) () [Corola-website/Science/333177_a_334506]
-
Miyako Tachibana - Profesoară de dans<br> Eugenia Yuan - Korin<br> Karl Yune - Koichi<br> Yôko Narahashi - servitoarea Mamehăi<br> Thomas Ikeda - Domnul Bekku <br> Togo Igawa - Domnul Tanaka <br> Mako - Sakamoto <br> Elizabeth Sung - Soția lui Sakamoto<br> Shizuko Hoshi - Narator, Sayuri (voce)<br> Rick Mâli - Bărbat cu pălărie gri<br> Steve Terada - Băiat pe bicicletă<br> Navia Nguyen - Izuko, gheișa în verde<br> Natsuo Tomiță - Gheișa în mov<br> Lăură Miro - Gheișa de la casa de ceai Yukimoto / Dansatoare la festivalul
Memoriile unei gheișe (film) () [Corola-website/Science/325860_a_327189]