691 matches
-
din ea, nu se aude în ea decît silnicie și prăpăd; durerea și rănile Îmi izbesc fără curmare privirile. 8. Ia învățătură, Ierusalime, ca nu cumva să Mă depărtez de tine, și să fac din tine un pustiu, o țară nelocuită!" 9. "Așa vorbește Domnul oștirilor: "Vor culege rămășițele lui Israel cum se culeg ciorchinile rămase dintr-o vie. Puneți din nou mîna pe ea, ca și culegătorul pe mlădițe." 10. "Cui să vorbesc, și pe cine să iau martor ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
ca să sece! Căci este o țară de idoli, și au înebunit cu idolii lor. 39. De aceea, fiarele pustiei se vor așeza acolo împreună cu șacalii, și struții vor locui acolo; nu va mai fi locuit niciodată, ci veșnic va rămîne nelocuit. 40. Ca și Sodoma și Gomora și cetățile vecine, pe care le-a nimicit Dumnezeu, zice Domnul, așa nu va mai fi locuit nici el, și nimeni nu se va mai așeza acolo. 41. Iată, vine un popor de la miază-noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
pe neamuri, pe împărații Mediei, pe cîrmuitorii lui și pe toate căpeteniile lui, toată țara de sub stăpînirea lor! 29. Se clatină pămîntul, se cutremură, căci planul Domnului împotriva Babilonului se împlinește și El va face din țara Babilonului un pustiu nelocuit. 30. Vitejii Babilonului nu mai luptă, ci stau în cetățui; puterea le este sleită, și au ajuns ca niște femei. Vrăjmașii pun foc locuințelor lor și le sfărîmă zăvoarele! 31. Se întîlnesc alergătorii, se încrucișează solii, ca să vestească împăratului Babilonului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
și Ana alături, am plecat spre Bușteni într-o sâmbătă dimineață. Vremea era frumoasă, șoseaua degajată, când am intrat pe la Comarnic iarna și zăpada își făceau plăcut prezența. Casa arăta bine, atât de bine cât poate arăta o casă mare, nelocuită cam de mult. Am pus frigiderele în funcție, am orânduit cumpărăturile, am deschis geamurile să se aerisească. Am plecat, în jurul prânzului, cu Ana la Irbis să mai punem la punct lucrurile și să luăm masa. Mare mi-a fost surpriza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
se înălța aproape în inima celui mai mare deșert și la doar câteva zile de drum de o depresiune naturală, unde se înregistrau în fiecare an cele mai ridicate temperaturi de pe glob. Acela era ținutul cel mai dezolant și de nelocuit pe care vreo ființă umană l-ar fi putut alege vreodată pentru a-și înjgheba un cămin, dar împrejurările făcuseră ca acolo să se oprească familia lui Gacel Sayah, cel mort înainte de vreme. Prin urmare, nu era de mirare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
într-un geamlâc ce privea în direcția pătratului cu șuri. Pe acesta se aflau ușile a numeroase alte odăi. Pascalopol le arătă o odaie cu mobilă veche de nuc, care, spunea el, aparținuse G. Călinescu mamei sale și rămânea mereu nelocuită. O cameră spre un capăt al coridorului fu destinată lui Felix, alta, la capătul opus, Otiliei. Amândouă erau mobilate cam în același chip, sumbru, masiv și cu o solemnitate rustică, pe care o accentuau grinzile de lemn. Cei trei se
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
pe care le poți vedea odată ce ai ajuns acolo. Meteora se găsește în partea de nord vest a câmpiei Tesaliei, în apropiere de Kalambaka. În vârful stâncilor masive se găsesc nu mai puțin de 24 de mânăstiri, unele degradate și nelocuite, iar altele înfloritoare și vizitate zilnic de o sumedenie de turiști. Cea mai importantă și faimoasă este mânăstirea „Marele meteor” care m-a fascinat prin modul în care a fost construită și întreținută de primii călugări care au poposit aici
Caravana naivilor by Mihai Dascălu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1050]
-
București ? în timp ce lumea, constrânsă de război, a descoperit că și plaja de la Constanța poate fi agreabilă, din vina cui am rămas aici, să ne sufocăm cu toți mahalagiii, în praful și în fumul grătarelor de mititei, în orașul acesta, de nelocuit vara ? Oh, dacă aș avea un suflet apropiat ca să mă plâng ! Cel puțin de situația ce devine insuportabilă pe zi ce trece, veșnice văicăreli și capricii când se rămâne în tête-à-tête, apoi intervenții grosolane în public, replici care trădează proasta
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
strecoare, să pătrundă, să ajungă, să înainteze, să revină și să se retragă, să bată adică țărmul lucrurilor cu valurile fără sfârșit ale cuvintelor? Când îi auzi pe oameni vorbind, îți dai seama că "partea de sus" a limbii este nelocuită, în timp ce aici, "jos", unde cuvintele nu spun decât "vreau", "du-te", "mi-e foame", "sună-mă", "plec", "ai grijă", "cît costă?", aici unde ele acoperă minimum necesar conviețuirii, unde nu sânt decât suport pentru informația curentă, pentru reclamă, duplicitate sau
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
însuși, ci din timpul care a trecut privit în oglinda acestui sfârșit. Ce am făcut cu zilele "muritoare" ale vieții mele? Ce s-a ales din ele căzute în partea de jos a clepsidrei? Sânt coji de zile, goale și nelocuite, sau sânt făpturi minunate care s-au desprins din mine, ființe din miere, carne și aur, care circulă printre ceilalți, ieșite de sub tutela "timpului meu" și revărsîndu-se peste ei? De ce nu mi-am trăit cele 14 600 de zile ale
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
șansă. L-am lăsat pe Julián să absoarbă ruina acelui loc, să-și purifice amintirea. — Trebuia să te Întorci și s-o mai vezi o dată, am zis. Acum ai văzut că nu e nimic. E doar o vilă veche și nelocuită, Julián. Hai să mergem acasă. M-a privit, palid, și a Încuviințat. L-am luat de mînă și, Împreună, am apucat-o pe culoarul care ducea spre ieșire. Breșa de luminozitate de afară era la doar cîțiva metri. Am putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
l’Est și Gare du Nord. O clădire pe care la prima vedere nici n-o iei În seamă. Numai dacă te uiți mai bine, observi că ușile par de lemn, dar sunt din fier vopsit, ferestrele dau În camere nelocuite de secole. Nici o lumină. Dar lumea trece pe-acolo și nu știe. „Ce nu știe?” „Că-i o casă falsă. E o fațadă, o zidărie fără acoperiș, fără nimic În interior. Goală. E numai gura unui coș. Servește la aerisirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de-a spune: un fel de conac, dar care avea la parter marile pivnițe unde Adelino Canepa - arendașul scârțar, cel care-l denunțase pe unchiul la partizani - făcea vinul din viile aflate În proprietatea familiei Covasso. Se vedea că era nelocuită de mult timp. Într-o casă mică de alături mai era o bătrână, ne spuse Belbo, mătușa lui Adelino - ceilalți muriseră, ambele familii, și unchiul cu mătușa, și alde Canepa; rămânea numai bătrâna aceea centenară să cultive o grădiniță, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cafenelele de pe trotuar, la un pahar de vin. Dar totul era rece la atingere și plin de praf; din loc În loc erau grămezi de praf de vopsea și tencuială, care probabil căzuseră În urma raidurilor. Încăperile miroseau a umed, a spațiu nelocuit. Viv se așeză În fotoliu Încă tremurînd, cît mai aproape de foc. — Al cui e apartamentul? Întrebă ea. — Al nimănui, spuse Reggie, ciucindu-se lîngă ea și jucîndu-se cu butoanele de control al focului. Este un apartament de prezentare. Cred că unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ceară o favoare, dar nu știe dacă să îndrăznească, ezită, de fapt se teme să nu fie inoportun, poate chiar grosolan... Totuși, se aruncă în sfârșit în apă: Castelul e mare, foarte mare, și are dependințe, anume căsuța din parc, nelocuită, dar cochetă și independentă. Problema directorului este că Uzina merge bine, prea bine chiar, și e nevoie de tot mai mult personal, mai cu seamă ingineri, șefi, dar nu mai ai unde să-i cazezi pe acești ingineri pentru că, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
în Scandinavia, precum și călugărițe și fluturi mediteraneeni; planctonul va migra spre nord, urmat de peștii care se hrănesc cu el, ducând la dispariția păsărilor marine ihtiofage. Mult mai grav este faptul că numeroase regiuni de coastă vor putea deveni de nelocuit, în condițiile în care șapte dintre primele zece orașe mari ale lumii sunt porturi, iar o treime din populația lumii locuiește pe litoral. Deșertul african va progresa anual cu o suprafață egală cu cea a Belgiei; două miliarde de oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
cu o suprafață egală cu cea a Belgiei; două miliarde de oameni vor trăi în zone amenințate de deșert, dintre care 700 de milioane numai în Africa. Cincisprezece milioane de locuitori au trebuit deja să-și părăsească satele, devenite de nelocuit. Conform înaltului Comisariat pentru Refugiați al Națiunilor Unite îICR), numărul acestor exilați va fi de zece ori mai mare în 2050. Emisiile de gaz carbonic și de alte gaze poluante nu se vor reduce cu ușurință. Țărilor din Nord le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
se trezi, orizontul Îi apăru la fel de plat și de monoton; În față se iviseră semicercurile albe ale atolilor de corali. — Ce sunt astea? Întrebă el conectând intercomul. — Insulele Ninihina și Tafahi, răspunse pilotul. Fac parte din arhipelagul Tonga, dar sunt nelocuite. Ați dormit bine? — Așa și-așa. Norman privea insulele succedându-se cu repeziciune: o fâșie de nisip alb, câțiva palmieri ce dispăreau apoi, lăsând locul oceanului neted. — De unde v-au adus? Întrebă pilotul. — Din San Diego. Am plecat de acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
soră ar fi fost neglijentă, perna la locul ei, nemototolită, cuvertura întinsă și de sub ea ivindu-se cearceaful curat, dispariția paharului și a cutiei cu medicamente de pe noptieră, lipsa oricărui obiect de pe fotoliu sau măsuță, o încăpere anodină, străină și nelocuită, încât, în acea îndelungă dilatare de coșmar, a simțit cum i se oprește inima de emoție, izbit de gândul că n-o s-o mai vadă; dar neavând timp să fie foarte conștient de gândul acesta, mâna continuându-și mișcarea, închizând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
care te fac să cumperi din supermarket, cu pungi, brânză de vaci, stafide, esență de lămâie, pentru clătite, 6 luni pentru o femeie singură și deja începusem să mă simt bătrână, și degetele începuseră să se încrețească, ca o casă nelocuită, ciudat, ca să te simți întreg, până și clătitele trebuie să le faci pentru cineva, cine să gătească singur pentru el? Miau doarme liniștită și Mami îi face clătite, câinele Ham a rupt tot ce a putut în garsonieră la Cezar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
putea fi inițiată o întreagă discuție despre raporturile măștii cu moartea. Gorgo, figură a alterității radicale, aceea a morții, se înfățișează în întregime ca o mască. Celelalte două divinități mascate, Artemis și Dionysos, sunt divinități ale ținuturilor mărginașe, ale spațiilor nelocuite, ale pământurilor lăsate în paragină, ale pădurilor, ale țărmurilor mării, divinități „ale granițelor, ale zonelor limitrofe, ale frontierelor unde apare Celălalt”. Ca și colossos-ul, masca poartă, așadar, semnele unei alterități. Capul lui Gorgo, divinitatea redusă la mască, indică, observă Vernant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
propriului trup și pe cele ale minții sale răvășite, cum recunoaște ea însăși. Iar rătăcirilor ei nu le va putea pune capăt decât moartea. Nici Prometeu nu crede altceva; el reia istorisirea destinului lui Io tocmai pentru a evoca spațiile nelocuite de om, pustii, lăsate în paragină, unde își au sălașul Forkidele, trei fecioare îmbătrânite, cu trup de lebădă, cu un singur ochi, cu un singur dinte și la care „nu se uită niciodată nici ziua soarele, nici noaptea luna”. În preajma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
ar putea fi confundată cu masca având statut de efigie divină, cu masca imaginilor de cult. Ea rămâne totuși semnul unei alterități care îl deosebește pe erou de cor, alteritate datorată raportului său privilegiat cu zonele aflate la limita spațiilor nelocuite, a regiunilor învăluite de tenebre, învecinate cu împărăția morților. Purtând marca unui semn divin și, în același timp, a unei relații cu moartea, ca în cazul măștii de cult, masca eroului tragic sugerează totodată primejdia și teama. Oare spectatorul, aidoma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
întâmplările a căror protagonistă Paulina este în mod direct, ci și cele legate de destinul nefericitului Antigonus : plecat pe mare cu pruncul surghiunit, omul acostează, silit de furtună, într-un ținut sălbatic, pe un țărm neprimitor și, pe cât se pare, nelocuit; ajunge, astfel, într-o lume a alterității primejdioase, într-un spațiu-limită unde își va afla moartea (va muri devorat de un urs), dar unde va triumfa și viața: fetița părăsită va fi găsită de un păstor care o va adăposti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
nebuni pentru că spusese adevărul?) și că nu există odihnă după cumplita oboseală a vieții și nu există evadare din temnița ei decât printr-o moarte eliberatoare, luminoasă, prin cufundarea într-un somn netulburat de vise, prin intrarea într-un spațiu nelocuit de fantome. Un spațiu liber de fantome? Dar asta înseamnă sfârșitul teatrului. Căci frumoasa și luminoasa moarte va suprima acea zonă care, despărțind viața de neființă, de neant, reprezintă teritoriul revendicat dintotdeauna de teatru, locul unde aventura omului pe pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]