940 matches
-
izoformele α sau β ale PKC in vitro nu a avut efect inhibitor (14). Este posibil ca activarea PKC DAG dependentă să fie determinată și de acumularea excesivă de oxidanți: există studii care atestă că anumiți oxidanți, cum este apa oxigenată, pot activa PKC atât direct cât și prin creșterea producției de DAG (14). În acest context se poate specula că vitamina E poate inhiba activitatea PKC DAG dependentă și datorită acțiunii sale antioxidante. 1.5. Factorii de creștere Alături de interleukine
Tratat de diabet Paulescu by Octavian Savu, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92234_a_92729]
-
spontan în sensul stabilirii unui echilibru. Catalizatorii intervin în cinetica chimică și în mecanismele de reacție fără a avea vreo influență asupra echilibrelor. Ei cresc viteza de reacție prin micșorarea energiei de activare. Exemplu: pentru reacția de descompunere a apei oxigenate în soluție apoasă, energia de activare a reacției necatalizate este de 44 18 kcal/mol, în prezența platinei coloidale scade la 12 kcal/mol iar în prezența catalazei (enzimă) energia de activare este de numai 5,5 kcal/mol. Între
CHIMIE FIZICĂ ȘI COLOIDALĂ by Alina Trofin () [Corola-publishinghouse/Science/703_a_1091]
-
kcal/mol iar în prezența catalazei (enzimă) energia de activare este de numai 5,5 kcal/mol. Între catalizator și reactanți nu se stabilesc raporturi stoechiometrice. Exemplu: 1 mg de platină produce descompunerea a 105 litri de soluție de apă oxigenată (H2O2), iar o singură moleculă de catalază produce descompunerea a 5·106 molecule de H2O2. Catalizatori diferiți, acționând asupra aceluiași substrat pot duce la formarea unor produși de reacție diferiți: Exemplu: Alcoolul etilic în prezența catalizatorului de oxid de aluminiu
CHIMIE FIZICĂ ȘI COLOIDALĂ by Alina Trofin () [Corola-publishinghouse/Science/703_a_1091]
-
ventriculul stâng prin valvula mitrală. Atrionectorul (nodul sino-atrial Keith-Flack și fasciculul His) este sistemul de distribuție Yang specific inimii, care asigură activitatea sa contractilă. Vasele legate de inimă sunt de două tipuri: • arterele aduc sângele îmbogățit de energia din aer (oxigenat) în tot corpul printr-un sistem de vase din ce în ce mai mici; • venele recuperează sângele sărac în elemente energetice (încărcate cu gaz carbonic) și îl aduc la inimă, de unde pleacă spre plămâni unde este îmbogățit din nou la fiecare inspirație. Meridian • Meridian
[Corola-publishinghouse/Science/2060_a_3385]
-
sistolei atriale, sângele ajunge în ventriculul drept, urmând să fie antrenat în mica circulație. Mica circulație sau circulația pulmonară: din ventriculul drept sângele este propulsat în artera pulmonară, prin aceasta ajunge la plămâni unde se fac schimburile gazoase, apoi sângele oxigenat ajunge prin venele pulmonare la atriul stâng, prin sistola căruia trece în ventriculul stâng de unde este antrenat apoi în marea circulație. Inima este un organ cavitar, între atrii și ventriculi și între ventricului și artere existând un sistem valvular care
Fiziologie - metabolism şi motricitate by Bogdan Alexandru HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1171_a_1934]
-
Unul dintre actorii principali: oxigenul. Da, ați citit bine! Același de care aveți nevoie pentru a trăi minut cu minut. O dată ce a suferit anumite metamorfoze, oxigenul contribuie la ruginirea pe dinăuntru a corpului dumneavoastră după ce s-a transformat în „specii oxigenate reactive” (din englezescul Reactive Oxygen Species sau ROS; vom studia acest fenomen într-un capitol ulterior). Aceste elemente participă activ la un mare număr de boli cronice și degenerative. Tot oxigenul este parțial vinovat și de ridurile pielii dumneavoastră. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
explica cu precizie fenomenele de oxidare; totuși, se adună un număr de observații din ce în ce mai precise pentru a împiedica reacțiile de oxidare datorate oxigenului din aer și producerea a ceea ce va primi în scurt timp numele de radicali liberi și specii oxigenate reactive. A treia perioadă Abia sub impulsul lui Moreau, Dufraise 2 și al colaboratorilor lor, pot fi în sfârșit înțelese fenomenul de oxidare și adevărata natură a antioxidanților. Începând cu această perioadă, cercetările în domeniu și brevetele care au urmat
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
împreună cu alimentele digerate, energia de care au nevoie pentru a-și îndeplini sarcinile cotidiene. De-a lungul acestor trei faze, oxigenul poate intra în reacție cu diferite elemente. Acest lucru duce în general la reacții de oxidare și creează specii oxigenate reactive sau radicali liberi. Aproape la fel ca un avion care poluează aerul lăsând o dâră albă de fum pe cer, oxigenul produce propriii săi poluanți, radicalii liberi. Să vedem prin ce procese se produc în general astfel de reacții
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
loc, între altele, numeroase reacții de oxidare. Rezultatul e producerea de energie, dar și de diferiți produși secundari. Un produs secundar este de exemplu, fumul rezultat atunci când un butuc arde în șemineu. În organism, acești produși secundari se numesc „specii oxigenate reactive” sau „radicali liberi”. Acești faimoși radicali liberi pot să ne otrăvească existența dacă sunt în număr prea mare. În mod normal, ei sunt neutralizați de diferite sisteme ale organismului, dar în unele cazuri (îmbătrânire, expunere exagerată la radiații solare
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
atomul de oxigen primește în general un electron. Acest electron este singur, situație ce creează un dezechilibru în atomul de oxigen, care devine astfel mult mai reactiv decât atunci când era neutru. Este ceea ce numim un radical liber sau o specie oxigenată reactivă. Numele său exact este radical superoxid (O20-), acesta fiind produs după următoarea formulă: O2 + e -0 → O20- Fig. 2.2 Transformarea unui atom de oxigen în radical liber Atom de oxigen (O2) Atom stabil: 8 sarcini + 8 sarcini - Radical
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
intermediari → NO3- Acest ultim exemplu ilustrează faptul că radicalii liberi contribuie la rîndul lor la reglarea tonusului muscular al vaselor sangvine și subliniază complexitatea acțiunilor radicalilor și antioxidanților. Peroxidul de hidrogen (H2O2) Peroxidul de hidrogen este pur și simplu „apa oxigenată” pe care o folosiți uneori pentru a dezinfecta rănile sau pentru a vă decolora părul. El poate fi produs direct, prin diverse reacții chimice în organism, dar este mai ales un subprodus al ionilor hiperoxid despre care tocmai am vorbit
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
dar este mai ales un subprodus al ionilor hiperoxid despre care tocmai am vorbit, conform următoarei reacții: O20- + 2H+ → H2O2 Peroxidul de hidrogen nu este propriu-zis un radical liber, ci mai degrabă un pro-oxidant care face parte din familia speciilor oxigenate reactive. El poate însă participa ușor la reacții cu radicali și poate produce radicali liberi. Poate fi produs în mod spontan sau enzimatic în interiorul organismului. Deși e mai puțin reactiv decât primul, nu este nici complet inofensiv. Din fericire, sistemul
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
parte și, a fortiori, cu cele generate de o boală. Antioxidant; sinonim: reducător. Orice atom, moleculă sau ion care poate elibera sau ceda unul sau mai mulți electroni. Practic, este vorba de o substanță care neutralizează radicalii liberi și speciile oxigenate reactive și protejează țesuturile de daunele pe care acestea ar putea să le cauzeze. Anumiți antioxidanți sunt fabricați de organism; dintre aceștia, principalii sunt: glutationul (GSH) și sistemul său de enzime (glutation peroxidaza, glutation reductaza, glutation transferaza), enzimele superoxid dismutază
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
sistemului imunitar al celulei. Este format din trei aminoacizi: glicina, glutamina (glutamatul) și cisteina. Cisteina se găsește cel mai greu în alimentație. Glutation peroxidază (GPX): enzimă antioxedantă a sistemului glutationului a cărei coenzimă este seleniul. Este capabilă să neutralizeze apa oxigenată (peroxidul de hidrogen) și acizii grași oxidați. HDL: vezi colesterol HDL. Hidrosolubil: care se dizolvă în apă. Histamina: compus fabricat de organism care are multiple funcții, cum ar fi cele de dilatare a vaselor sangvine mici, de contractare a mușchilor
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
fructoza, glucoza etc. Vitaminele și mineralele sunt în egală măsură nutrimenți. Oligoelemente: substanțe (deseori minerale) de care corpul nu are nevoie decât în cantitate foarte mică. Oxidant: orice atom, moleculă sau ion care poate capta electroni. Radicalii liberi și speciile oxigenate reactive sunt oxidanți. Oxidare: proces prin care oxigenul reacționează cu alte substanțe, de exemplu cu alimentele. În general, acest tip de reacție se traduce printr-o pierdere de electroni. Oxidoreducție: schimb de electroni între două substanțe: un oxidant (de exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
electron nepereche în structura sa. Această situație îl face foarte reactiv și oxidant. În doză mare, radicalii liberi sunt toxici, pentru că riscă să provoace un dezechilibru între oxidanți și antioxidanți. RDA (Recommended Dietary Allowances): aport nutrițional recomandat în Statele Unite. Specii oxigenate reactive (sau specii reactive ale oxigenului): este vorba de produșii din majoritatea reacțiilor radicalilor liberi la care participă oxigenul și care au proprietatea de a fi oxidanți. Radicalii liberi OH0 și O20 sunt două exemple bine cunoscute. Există însă și
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
către exterior, în așa fel încât să permită eliminarea protonilor din citoplasmă. Aceste canale se găsesc mai ales la nivelul fagocitelor, fiind utile în eliberarea acidității intracelulare din timpul „explozie de protoni” (proton burst), în timpul distrugerii bacteriilor fagocitate cu ajutorul apei oxigenate și a altor specii reactive ale oxigenului, produse de către NADPH oxidază. Această enzimă este electrogenă și formează ca produși secundari protoni, ce trebuie eliminați în afara citoplasmei. 5.6.2. Canalele dependente de liganzi intracelulari Este vorba de o serie de
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
5 lobi. O parte din neutrofilele circulante prezintă un nucleu nelobat și sunt descrise ca fiind celule tinere. Granulațiile neutrofilelor pot fi primare, care conțin diverse enzime printre care lizozim (digeră peretele bacterian) și peroxidază (cu rol reducător al apei oxigenate) și granulații secundare sau granulații specifice care, pe lângă enzimele prezente în granulațiile primare mai conțin lactoferină, substanțe bactericide cationice și proteine care leagă vitamina B12. Toate aceste substanțe proteice din componența granulațiilor neutrofilelor interferă cu metabolismul bacterian având drept consecință
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
enzimelor eliberate de granulațiile neutrofilelor. Aceste enzime sunt reprezentate de lizozim, care este răspunzător de ruperea membranei externe a bacteriei precum și de enzime care induc o creștere a consumului de oxigen de către neutrofil cu consecință imediată în producerea de apă oxigenată, ioni superoxid și radicali hidroxil . Dintre aceste specii, principalul agent bactericid este apa oxigenată care oxidează componentele bacteriene prin generarea de acid hipocloros ca urmare a interacțiunii ionilor de clor cu mieloperoxidaza (o enzimă eliberată de granulațiile primare). Lactoferina contribuie
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
de ruperea membranei externe a bacteriei precum și de enzime care induc o creștere a consumului de oxigen de către neutrofil cu consecință imediată în producerea de apă oxigenată, ioni superoxid și radicali hidroxil . Dintre aceste specii, principalul agent bactericid este apa oxigenată care oxidează componentele bacteriene prin generarea de acid hipocloros ca urmare a interacțiunii ionilor de clor cu mieloperoxidaza (o enzimă eliberată de granulațiile primare). Lactoferina contribuie la distrugerea bacteriilor prin legarea fierului utilizat de bacterii și generarea de radicali hidroxil
FIZIOLOGIE UMANA CELULA SI MEDIUL INTERN by Dragomir Nicolae Serban Ionela Lăcrămioara Serban Walther Bild () [Corola-publishinghouse/Science/1307_a_2105]
-
soluției cardioplegice la + 4°C care realizează o eficientă răcire „internă”, pe lângă hipotermia locală externă. Ionul K+ conținut în soluția cardioplegică realizează stopul cardiac prin decuplarea electromecanică. O serie de agenți farmacologici administrați cu soluția cardioplegică cu sânge sau cristaloide oxigenate joacă un rol secundar față de hipotermie și uniforma distribuire a acesteia în asigurarea protecției miocardice [16]. Volumul, presiunea și debitul soluției cardioplegice administrate sunt proporționale cu masa miocardică și greutatea corporală a bolnavului. În general, 500 ml pentru fiecare arteră
Tratat de chirurgie vol. VII by RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92075_a_92570]
-
datorită efectului de scădere a influxului de calciu voltajdependent. Natura chimică a EDHF nu a fost încă stabilită, candidații fiind reprezentați de acizi epoxi-eicosa-trienoici (EET; metaboliți ai acidului arahidonic produși pe calea citocrom P-450 monooxidazei), anandamidă (canabinoid endogen), apa oxigenată, peptidul atrial natriuretic de tip C, potasiul extracelular ușor crescut. Există diferențe considerabile între diferite teritorii privind contribuția relativă a factorilor relaxanți de origine endotelială la fenomenul de vasodilatație dependentă de endoteliu. Apa oxigenată poate fi produsă la nivel endotelial
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2282]
-
450 monooxidazei), anandamidă (canabinoid endogen), apa oxigenată, peptidul atrial natriuretic de tip C, potasiul extracelular ușor crescut. Există diferențe considerabile între diferite teritorii privind contribuția relativă a factorilor relaxanți de origine endotelială la fenomenul de vasodilatație dependentă de endoteliu. Apa oxigenată poate fi produsă la nivel endotelial sub acțiunea NOS (printr-o subunitate specială sau în condițiile decuplării dintre acțiunea sa enzimatică asupra argininei de producerea de NO. Orice efect de activare a efluzului de K+ poate duce la o ușoară
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2282]
-
bine ventilate decât cele inferioare. 18.6. Controlul ventilației Funcția principală a plămânului este de schimb de oxigen și bioxid de carbon între sânge și țesuturi și astfel se mențin nivelele normale ale pO2 și pCO2 în sângele arterial (sânge oxigenat, din arterele circulației sistemice). Acestea sunt menținute în mod normal în limite foarte strânse prin reglarea schimbului de gaze, care este posibilă printr-un control strict al ventilației. Sistemul de control al ventilației (fig. 75) are arhitectura clasică a arcului
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2282]
-
succesiv ca și căile aeriene; arterele pulmonare însoțesc bronhiile până la nivelul lobulilor secundari; apoi se divid în capilare pulmonare localizate în peretele alveolar. In peretele alveolar capilarele pulmonare formează o rețea densă care participă la schimbul de gaze respiratorii. Sângele oxigenat este colectat de la nivelul patului capilar în vene pulmonare mici care se află pe lângă lobulii pulmonari și se unesc formând patru vene pulmonare mari care se varsă în atriul stâng. Funcția principală a circulației pulmonare este de a asigura curgerea
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2282]