732 matches
-
John Gavin, încrucișându‑și brațele. — Îmm... da. Mă uit la Suze pentru confirmare. Da, am terminat. Se lasă liniștea, în timp ce John Gavin bate darabana în masă cu stiloul ceramic. Apoi ridică privirea și zice: — Nu. — Nu? Mă uit la el perplexă. Nu... pur și simplu nu? — Pur și simplu nu. Își împinge scaunul înapoi. Așa că, vă rog să mă scuzați... — Cum adică nu? spune Suze. Nu puteți să spuneți pur și simplu nu! Trebuie să cântăriți avantajele și dezavantajele. — Am cântărit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
nu e chiar o... — Și s‑a gândit că tu ai fi persoana ideală care să participe la o discuție în platou și/sau la telefon, despre acest subiect. Ia o gură de milkshake. Ce zici? Mă uit la ea perplexă. — Vreți să‑mi dai rubrica înapoi, că nu înțeleg? — A, nu! Cum te‑am mai putea lăsa să dai sfaturi financiare? Râde scurt. Nu, vorbim despre o singură emisiune, pe tema asta: „Cum mi‑au distrus viața cumpărăturile“. Ceva de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
întrebarea lui Brett. "Execul" încercă să plece de la masă și căzu pe spate. Ochii i se plimbau prin orbite și din gât țâșni un strigăt pătrunzător care îi îngheță pe toți. Urletul se repercuta pe panourile popotei, sfredeli urechile echipajului perplex. ― Cămașa lui... murmură Ripley, paralizată ca și Kane, dar din motive diferite. Arăta cu degetul spre pieptul ofițerului. Pe tunica lui Kane apăruse o pată de sânge. Se întinse rapid, se lărgi, deveni un gâlgâit de sânge în mijlocul pântecului. Răzbiră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
-și va aminti multă vreme de această seară de pomină. Sau de pomană? Șeful de sală încearcă să-i evacueze pe cei doi consumatori. Afară, în așteptarea unui taxi, Lionel îl întreabă pe Robert: — Unde-au pus camera? — Pardon? spune perplex șeful de sală. — Camera de filmat. — A, camera de filmat? Au fost două: una în candelabru și una deasupra intrării în bucătărie. — Mi-am închipuit: prea te uitai mereu spre candelabru. N-ai fost prea profesionist. — E prima oară când
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Când să iasă, îi spune: După televizor vin mai târziu. — Care televizor? se miră Lionel. — Ăla, arată ea spre singurul televizor din încăpere. Ca să te iert că nu mi-ai spus. Te-am iertat. Iese. Lionel se uită după ea perplex. E ora 9.40. La ușă sună cineva. Lionel se miră de operativitatea portăresei. Se uită pe vizor și-l vede pe Gérard. Despre Gérard Gérard e și el băiat bun. Ceea ce e foarte rău pentru un ziarist. Un ziarist
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Lionel, pentru cei care au uitat). Pe tort e ornată, cu glazură și frișcă, o urare cât se poate de neobișnuită: Vădit încurcat, Didier încearcă să-i explice: — Gaston, cofetarul... îl știți? — Cum să nu-l știu? confirmă Lionel, încă perplex. — ... a încurcat urările. Era obosit, s-a uitat toată noaptea la dumneavoastră... — Îl înțeleg. — Cu toată tevatura asta mediatică... Ați auzit? Cică o să muriți azi. Am auzit ceva. — Când și-a dat seama de greșeală, bietul de el a vrut
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
i strângă mâna, vin cei de la Asociația veteranilor de război, că tata a luptat la Mărășești, vin asistentele sociale și‐ i umplu masa cu cadouri, îi iau tensiune și o găsesc 13/7 ‐ mai bună ca a lor ‐ și cad perplex! Ce să mai spun de mama mea? Nu am atâta spațiu pentru a cuprinde 101 ani de viață pământească, viață de muncă și de demnitate, dar și de mândrie că se trage dintr‐ un neam răzășesc, care a fost și
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
nu mai avem loc, le sugerez. Da, nu cred că vrei să fii îndoctrinată de un fan al lui Iisus. —Nu-i rău să fii un creștin autentic. E bine să simți că ai multe de dăruit. Davey mă privește perplex, în timp ce Finn îmi aruncă o căutătură ironică, însă nici unul nu comentează. E în regulă, spune Finn cu seriozitate. Câți ar trebui să fim? Nu mai mult de zece, se pronunță Davey. Deci... eu, Rebecca, Daisy... vine și ea, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
avea planuri de extindere a Imperiului pe alte planete. În laboratoarele sale de cercetare din Siberia și din Deșertul African au fost făcute simulări atât de complexe, încât atunci când armatele Guvernului au intrat pentru prima dată în ele, au rămas perplexe și chiar și în ziua de azi Guvernul are cercetători care încearcă să deslușească unele secrete ale proiectelor conduse sub patronajul împăratului. Dar mulțimea credea că e loc de mai mult și de mai bine, zise Dragoș, uitând de cum era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
E... nemaipoment. Rămâne o clipă pe gânduri. Emma, poți să ții un secret ? — Da, spun ușor panicată. Despre ce e vorba ? Jack se apleacă spre mine și-mi șoptește: — Și eu mai trăgeam chiulul câteodată. — Poftim ? Mă holbez la el, perplexă. — La primul meu job, continuă pe un ton normal, aveam un prieten cu care petreceam foarte mult timp. Și noi aveam un cod al nostru. În ochii lui văd un licăr ciudat. Unul dintre noi venea la celălalt și Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Ai lăsat fereastra deschisă ? spune Lissy. Fiindcă am citit de curând un articol, despre cum hoții trimit maimuțe În casele oamenilor, să fure diverse. — Maimuțe? spune Jemima holbându-se la ea. — Așa se pare. Antrenate de hoți. Jemima se uită perplexă de la Lissy la mine, și fac mari eforturi să-mi păstrez seriozitatea. — Oricum, zic iute, pentru a schimba subiectul. Dacă vrei să știi, te-ai Înșelat foarte tare În privința lui Jack. Ies și În seara asta cu el. Iar prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
spune tata foarte țeapăn. Mai vrei ceva de băut ? Cum e vinul ăsta, Îți convine? Fiindcă, dacă e, dăm repede o fugă la magazinul de vinuri și luăm ceva cu vechime adecvată. — E foarte bun, mulțumesc, spune Jack, un pic perplex. — Jack, ce să-ți mai dau să mănânci ? spune mama, fâstâcită. Am pe undeva niște somon afumat gourmet. Emma, dă-i lui Jack farfuria ta ! se răstește la mine. Doar n-o să mănânce de pe o hârtie. — Ia spune... Jack, zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
ai făcut un mare serviciu. Kerry a rămas mască. — E adevărat, Kerry ? spune mama tăios. N-ai vrut s-o ajuți pe Emma când te-a rugat ? — Emma, nu ne-ai spus niciodată despre asta. Tata pare de-a dreptul perplex. Mi-a fost jenă, OK ? zic cu un nod În gât. — Destul de impertinent din partea Emmei să o roage asta, spune Nev, luând o gură mare din plăcinta de porc. Să se folosească de relațiile de familie. Parcă așa mi-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
și gata, eu am să șterg totul cu buretele ? OK, bine, un buchet de flori uriaș și scump. Dar n-are nici cea mai mică importanță. — Nu le vreau, mulțumesc, zic, Înălțându-mi bărbia. — Nu le vreți ? Curierul mă privește perplex. Nu. Spuneți-i persoanei care mi le-a trimis că-i mulțumesc, dar nu Îmi trebuie. — Ce se Întâmplă aici ? aud un glas În spatele meu și ridic ochii. Lissy, cu respirația Întretăiată, se zgâiește la buchet. O, Doamne. Sunt de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
dându-și ochii peste cap. Bine ! Te promovez. Mai vrei ceva ? — Nu, mă trezesc spunând, cu inima bubuindu-mi din ce În ce mai tare. Dar vreau să-ți spun ceva, Paul. Eu ți-am spart cana cu Campionatul mondial de fotbal. — Poftim ? Rămâne perplex. Îmi pare foarte rău. Am să-ți cumpăr alta. Mă uit Împrejur, la colegii mei, care au căscat ochii mari. Și eu sunt cea care a Înțepenit copiatorul atunci, demult. Adevărul e că... eu l-am stricat, de fiecare dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
oameni sunt morți după jazz. — Mi-a zis că Îi place la nebunie faptul că știu fiecare replică din Woody Allen. Se freacă pe chipul Îmbujorat. Oare mințea ? — Nu. Sunt sigură că nu... Aici mă opresc, neajutorată. — Emma... Mă fixează perplex. Toate femeile au secrete ? O, nu. Ce-am făcut, i-am distrus Încrederea În femei pe viață ? — Nu ! exclam. Sunt sigură că nu ! Sincer, Connor, cred că numai eu am. Cuvintele Îmi Îngheață pe buze În clipa În care zăresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Să te ții de cuvânt !”... Se îndepărtă ușor pe alee.Se opri.Se întoarse spre el și-l admonestă peste umăr:” Și să nu mai torni apă-n băutură !”. Apoi se pierdu printre morminte.Luna se ascunse-nori.Dl.Voiosu rămase perplex... Se frecă la ochi.Se crăpa de ziuă.Strada arăta jalnic.Mașina era boțita.Mobilul suna insistent.” Unde umbli noaptea ?” îl interogă soția.” Știi că nu pot să dorm singură”... O liniști suspect de repede pe trupeșa Margot. „Și ce
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
socrul meu le ieșira în întâmpinare cu o sticlă cu vin și-i poftiră la petrecere. Femeia mulțumi;ură casă de piatră mirilor și adaugă:„Am venit doar să-l văd pe Cornel-mire”.Cornel a zărit-o și a rămas perplex. Musafirii necunoscuți au plecat grăbiți. Mai târziu am primit o frumoasă carte poștală plină de urări de bine pentru tânăra noastra familie.Era semnată sugestiv: „Dolores Puișor,fostă doamna Capră”... Iși aduse aminte de definiția dată de Colette: Un soț
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
de echipă curgea. Când și când el își scărpina obrazul stâng, mutilat de foc. în jurul nostru zburau stăncuțe și coțofene. Dar acum, continuă el, Viktor-Carte a murit. Noi, locuitorii Uppsalei, nu crezuserăm că el va muri vreodată. Și am rămas perplecși și neajutorați în fața literaturii universale pe care a lăsat-o în urma lui. Noi, cei din lumea academică, șovăim adesea în fața greutăților practice și a acțiunii pline de forță. Comportamentul intelectual naște nehotărâre. Din fericire, a intervenit viața economică, cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Sunt atâția hormoni masculini în aer că dacă mai stau mult pe-aici o să-mi cadă biluțele. Am vreo șansă să primesc o cafea cu gheață? — Doamne, nu știu, i-a răspuns Luke, frecându-și barba nerasă într-un gest perplex care mie mi s-a părut așa de sexy încât nu mi-am mai dorit decât ca Brigit să plece o vreme și să ne lase pe mine și pe Luke să facem niște surfing la orizontală. Noi nu ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Nu e tâmpită, dar nici vreun geniu nu e. Hahahaha, a adăugat el cu jumătate de gură. — Și-atunci care sunt punctele ei bune? i-a presat Josephine. Mama și tata s-au întors unul către celălalt, s-au privit perplecși, au ridicat din umeri și au rămas tăcuți. Simțeam cum ceilalți pacienți se foiau și se făceau mici în scaune. De ce nenorociții mei de părinți nu inventau ceva ca să mă scutească de umilința asta? Avea succes la băieți? — Nu, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mai bate capul să te-ntorci. Haide, fă-ți bagajele și pleacă. Pentru mine o să fie o ușurare dacă n-o să te mai văd niciodată. Mă chinui așa... Tremuram din cauza șocului. întotdeauna am urât certurile, iar furia mamei mă lăsase perplexă. Disprețul pe care mi-l arătase era terifiant. Bănuisem de mult că pentru ea eram o mare dezamăgire, dar m-a durut îngrozitor de tare să-mi văd bănuielile confirmate. Ca să nu mai pun la socoteală și ceea ce-mi spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Și ce mai vorbește târgul? Se spune că ați venit aici într-o misiune foarte secretă, șopti Maricel conspirativ, aplecându-se ușor peste masă, un fel de control la activitatea secției de poliție de la noi. Poftim? se întoarse Cristian Toma perplex spre chelner. Da, așa se vorbește. Știu asta din surse sigure, chiar din interiorul secției. Fii serios! Nici vorbă de așa ceva. Ei, acum și dumneavoastră ce o să spuneți? Normal că nu veți recunoaște nimic, doar e vorba de o misiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
subiect mult mai interesant. ― Adi e un subiect Încheiat, mă asigură Maria. ― Dar de abia ai Început! Protestul meu fu rapid Înăbușit de telefonul meu care suna de zor. Nu am făcut Însă nicio mișcare. ― Nu răspunzi? Maria mă privi perplexă. ― Probabil e Victor. Am să-l sun eu mai târziu, când nu va mai reprezenta o ocazie pentru tine să abandonezi subiectul. ― Ridicol, mormăi Maria În timp ce telefonul meu deja se oprise. Îți place să pui oamenii pe jar. ― Doar pe
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
la Strickland. Am încercat să pun cap la cap lucrurile pe care trebuia să i le spun soției. Rezultatul era nesatisfăcător și nu-mi puteam închipui că o să fie mulțumită de mine. Nici eu nu eram mulțumit. Strickland mă lăsă perplex. Nu-i puteam înțelege motivația acțiunilor. Când îl întrebasem ce i-a insuflat prima dată ideea de a se face pictor, ori n-a izbutit să-mi spună, ori n-a vrut. În orice caz, n-am înțeles nimic. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]