752 matches
-
lipsa profesorului sau de frică să nu-l stric. Îmi plăcea culoarea gălbuie a suprafețelor fine, îmi plăceau cheile nichelate, cu mecanismul melcat ce scârțâia ușor la rotire, când se acordau corzile, îmi plăcea sunetul cutiei de rezonanță și sunetul pietricelelor pe care le scăpam intenționat în interior și apoi clătinam chitara să aud cum zdroncăne ceea ce băgasem acolo. Până m-a prins Nicu și mi-a interzis să pun mâna pe lucrul său, ce nici nu era propriu-zis al său
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
un contra repetă monosilabe ce se pronunță înaintea sa. În fine, uneori stând singur esprimă monoloage fără sens. Această turburare este și mai pronunțată din diferitele lui acte. Astfel, plimbîndu-se prin grădină, strânge fel de fel de obiecte de pe jos, pietricele, bucăți de lemn, de hârtie, ce le pune în buzunar, crezând că aceste obiecte sunt de valoare; dar și strică cu mâna și rupe ce găsește, așternutul său, hainele sale, obiecte din casă; într-un moment reconstituie ca o trebuință
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
mi-am pus mâinile la urechi să nu mai aud. Și m-am trezit. rockin’ by myself Ostromentul Dumitru UNGUREANU Când vărul Nicu mi-a interzis accesul la chitara lui, am fost extrem de supărat: nu mai puteam savura jocul cu pietricelele din cutia de rezonanță. L-am păcălit pe vărul Traian să mă lase să mă joc o parte din timpul cuvenit lui. Ne-a prins Nicu și ne-a ars câte-o scatoalcă. Drept pentru care am refuzat să mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
direcției de dezvoltare a văii în zona subcarpatică. Terasele nu au o desfășurare uniformă. La Comarnic treptele sunt mai greu de recunoscut, totuși, ele se pot identifica în linia versantului, între valuri largi de alunecare. Drumul din Comarnic spre Colțul Pietricelei sau cel care traversează valea Comarnicului îndreptându-se spre Podu Vârtos ajunge treptat la altitudinea de100m. De aici se desfășoară în lungul Prahovei sub forma unor fâșii, o terasă care, încadrată în scara teraselor corespunde terasei Câmpina. Mai sus, panta
MONOGRAFIA ORAŞULUI BREAZA by DIANA ALDESCU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91908_a_93221]
-
mobile. — Emma, vreau neapărat să-ți spun. Jack m-a ajuns din urmă. Chiar vreau să-ți spun. Ei bine, poate că eu nu am chef să aflu ! răspund sfidătoare, răsucindu-mă pe călcîie, mișcare În urma căreia Încep să zboare pietricele În toate direcțiile. Ne fixăm unul pe celălalt ca doi dueliști. Respirația mi s-a accelerat vizibil. Evident că vreau să știu. Iar el știe că vreau să știu. Atunci, zi, spun În cele din urmă, ridicînd iritată din umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Teona iar? Da, merită! Dar la ce i-ar ajuta acum?! Dansul nebun s-a terminat imediat ce s-au stins acordurile. Iar măștile au căzut. Nu-i plac figurile celor cu care a dansat. Merge încet, tot mai încet, iar pietricelele ori frunzele uscate întîlnite în cale au ele vreo vină poate aceea c-au presărat drumul unor femei -, altfel nu le-ar lovi așa înciudat cu vîrful pantofului. A trecut aproape un an. Un an care s-a scăzut, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
sau din rever, sau din buzunarul interior al hainei; era un tip dat dracului, acum scosese trei porumbei dintr-un buzunar unde mai Înainte nu era nimic. Bineînțeles că ștrengarii nu se astîmpăraseră și ba trăgeau cu praștia, ba suflau pietricele prin țevi de trestie, nimeni nu vru să mărturisească sau să spună cine a tras, dar scamatorul era cît pe-aci să se supere de-a binelea cînd erau să-i omoare unul din porumbei. „Fiți cuminți, copii!“, porunci doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
e mai mare ca al tău, sîc. Și astfel, umflîndu-se În pene la gîndul ăsta sau altele asemenea, intrau pe poarta din spate, În fața căreia staționa autobuzul, sau pe poarta laterală, unde Piratul făcea să sune o lădiță plină de pietricele și Încerca să-i Îndoape cu dulciurile lui. Puseseră un gard de sîrmă și sădiseră chiparoși ca să nu mai pătrundă În curtea școlii, dar el Își vîra mîna prin gard și le dădea bomboane de ciocolată otrăvită și caramele pline
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de un angajament serios. Pentru a face relația să meargă, Ashling își petrecea timpul evitând capacele de canal, luând bănuți de pe jos și consultând atât horoscopul ei, cât și pe cel al lui Phelim. Buzunarele ei erau mereu îngreunate de pietricele norocoase, cristale de cuarț și monede miraculoase, iar statueta lui Buddha aproape că-și pierduse culoarea aurie de cât fusese frecată. De fiecare dată când se împăcau speranța se diminua și, până la urmă, dragostea lui Ashling a dispărut cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
de lumină adîncindu-se Într-un puț de beznă. N-am izbutit să adorm pînă cînd zorii nu au revărsat peste fereastra camerei mele o sută de tonuri cenușii, care de care mai pesimiste. M-a deșteptat Fermín, care azvîrlea cu pietricele În geam, din piața bisericii. M-am Îmbrăcat cu ce mi-a venit la Îndemînă și am coborît să-i deschid. Fermín aducea cu sine entuziasmul lui insuportabil de luni dimineața. Am ridicat grilajul și am atîrnat cartonul cu deschis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
am fugit împreună la scăldat. Parcă era un cer senin și era așa de frumos și cald afară ,,că-ți venea să te scalzi pe uscat ca găinile”. Așa că, am ajuns la un râu, pe malul căruia străluceau mii de pietricele argintii. Noi le duceam la urechi și, sărind de pe un picior pe altul, strigam: ,,Auraș, păcuraș, Scoate apa din urechi, Că ți-oi da parale vechi. Și ți-oi spăla cofele Și ți-oi bate dobele!” După aceea, aruncam pietrele
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
mama lui Jesse James a refuzat până la urmă să-i cedeze cadavrul unuia care vroia să-l plimbe prin țară. L-a îngropat în curtea casei, dar când n-a mai avut bani, a primit vizitatori cărora le vindea și pietricele de pe mormânt, 25 de cenți bucata. Ramură relativ nouă, psihoistoria explică evenimentele istorice din perspectivă psihologică. După ea, am putea spune că americanii acelei perioade aveau nevoie de Jesse James, și atunci l-au „creat“, proiectând asupra lui propriile conținuturi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
dar stați să vedeți că n-am terminat: cum mă uitam eu la ei înțepenit de spaimă, numa ce văd că unul scoate o lopețică, celălalt o traistă și ăla cu lopețica se-apleacă și-ncepe a lua pământ și pietricele până umple traista. După care mi-au făcut un semn cu mâna și p-aci ți-e drumul. Mai stau eu ce mai stau, potolesc câinii și când dau să mă culc, fraților, aud un vuiet și văd o lumină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Raiului, după un zbor vertical și lin ce-i umpluse urechile cu bobițe de rouă, căci trecuse prin nori-albi și pufoși în care vedea dispărând în răstimpuri piciorușe roz de îngeri. Apoi ieși deasupra norilor și zări o alee cu pietricele sidefii ducând spre Marea Poartă. Alergă repede într-acolo și bătu. Se deschise o ferestruică și în ea Iovănuț recunoscu fața blajină, ușor îmbătrânită, a Sfântului Petru. „Cine ești?” întrebă blând Sfântul Petru. „Sunt Iovănuț, Sfinte Petre”, răspunse tânărul plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
era a treia În șirul din stînga. Nu se vedea de o altă mașină, așa că n-am zărit-o imediat. CÎnd, În cele din urmă i-am depistat botul, am auzit pe cineva venind În goană spre mine, dinspre gheretă. Pietricelele trosneau sub pașii apăsați. Oare Îmi mai cere bani?... Fața-i era toată un zîmbet pe cînd mă măsura din capi pînă-n picioare. Avea o licărire stranie În priviri. Era subțirel și paltonu-i atîrna de pe umerii largi, drept În jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
vorbește, să Închid ochii, și nu să privesc În jur, să dorm ziua, și nu să Încerc să realizez ceva, dar... Sirena urlă pentru a doua oară, ca un vițel Înspăimîntat. Fratele se Întorcea de la foc, frămîntînd cu pași apăsați pietricelele de sub picioare și mușcîndu-și buza de jos. Se vedea de la o poșta că e furios, dar nici măcar nu Încerca să-și ascundă mînia. Bucătarul Îi Întinse imediat o ceșcuță fierbinte pe care el o dădu pe gît. — Ce cacialma! Mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Îndepărtat - care reușise oarecum să scape de distrugeri, În timp ce toată lumea era concentrată pe băutură, căci saké-ul curgea pur și simplu - porni deodată, cu ușile din spate deschise, pierzînd pe drum mărfuri și muncitori la nimereală și stîrnind o ploaie de pietricele. Normal, toată lumea Își aținti privirile spre microbuz, urmărîndu-l și asaltîndu-l cu pietre. Unii au Încercat chiar să se urce din mers, prin ferestre. Microbuzul, care nu părea să aibă mai mult de 1 000 cm³, răsuna ca un fierăstrău hodorogit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
examen. Și nu puteai să vii să-mi spui când știai că te aștept? Pe unde ai umblat? Am fost la băut, cu băieții, hai, lasă-mă acum. Sidonia se dusese la WC și urinase îndelung, cu usturimi, parcă elimina pietricele, mai târziu, după ce înghițise o pastilă, cocoțată în vârful patului, cu șalele înfășurate în paturi, mâncase o aripă de pui adusă de acasă, mestecase în grabă, înfometată la culme, cu ochii la spatele masiv al lui Ovidiu. Nu, ea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de pietriș. Ovidiu deschise portiera, se aplecă spre ea. Am închiriat o cameră la primul etaj, cu balcon. Din păcate nu ne poate servi decât cu o conservă de pește, pâine și bere. Haidem! Era încântat. O ducea de umăr. Pietricelele scrâșneau sub tălpile lor, făceau un zgomot asurzitor în liniștea nopții. Mirosea plăcut a beznă și a apă. Urcară trei trepte sub formă de semicerc. Acum erau sub cupola de lumină, punctată de gâze de noapte, împingeau ușa grea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
lui Nakano, care îl prindea de frânghia catargului în așa fel încât să scoată în evidență frumusețea cercului roșu, reprezentând soarele, pe o suprafață întinsă de un alb imaculat. Apoi Uniformă apăsa butonul. Kimigayo. Steagul urca și urca. Pe la versul „pietricelele să devină pietre“, steagul era pe la jumătatea catargului și imediat apoi ajungea în vârf. Cei doi stăteau în poziție de drepți, cu privirile ațintite la steag. Era o priveliște extraordinară, mai cu seamă în zilele senine, când bătea puțin vântul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
citi viitorul clientelor sale, dar odată cu trecerea timpului s-a apucat treptat să folosească tehnici noi și extrem de neconvenționale, precum cărți de tarot, boabe uscate de fasole, monede de argint, mărgele de rozariu, clopoței pentru ușă, perle false, perle veritabile, pietricele din ocean, orice Îi putea aduce vești din lumea paranormală. Uneori vorbea cu aprindere cu umerii ei, pe care, pretindea ea, stăteau bălăngănindu-și picioarele doi djinni invizibili. Cel bun pe umărul drept și cel rău pe umărul stâng. Deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
câștige alegerile următoare? — Ticăloșii! Sunt o adunătură de mincinoși, a bombănit bunica Gülsüm În loc de răspuns. Ținea În poală o tavă pe care se afla o grămadă de orez pe care Îl alegea, Înainte să-l gătească, În caz că erau prin el pietricele sau coji. Nu știu decât să le facă oamenilor promisiuni și să uite de ele de Îndată ce au fost aleși. Din fotoliul lui de lângă fereastră, Mustafa a privit-o pe maică-sa pe deasupra ziarului pe care-l ținea În mână. — Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
îi vorbise totuși de un cazinou și de un motel undeva pe lîngă o rezervație de indieni. Ceva o impresionase cînd Ken adusese vorba despre acești indieni care îl adorau pe Kokopelli. Și care îl pictau pe Kokopelli pe mici pietricele plate precum și pe bucăți de scîndură și chiar pe tricouri. De altfel, undeva, în drum, se opriseră și Ken îi cumpărase un mic medalion, o mică bucățică de gresie pe care mîna unui indian pictase, fără niciun tremur, cu o
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
a părut rău. Aș fi adus în cameră polen sau păr de câine, care-i provocau crize lui Dinu, ca să-l văd învinețindu-se. Câteodată mă urmărea și pe țărm. Arunca bucăți de pâine peștilor, se juca lovind apa cu pietricele plate, care săreau ca un țipar, sau se scălda. Avea un corp dizgrațios din pricina pielii albe, un alb veșted și parcă umed, ca acela de pe burta peștilor, bolnăvicios și neatins de soare. Umerii strâmți, căzuți, și picioarele prea subțiri accentuau
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
vâslele adânc în apă ca să sperii broaștele; am tulburat balta și nu le-am mai văzut țopăind. După care am întors barca și am vâslit puternic în direcția azilului. M-am dus sub fereastra Moașei, am luat un pumn de pietricele și am început să arunc cu ele în geam. Propriu-zis, nu știu ce urmăream. Acționam în virtutea impulsurilor, ros, înveninat de o gelozie absurdă. Se auzi un pocnet de fereastră, apăru o umbră, un cap care se aplecă afară; eu mă lipisem de
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]