1,096 matches
-
anumite avantaje “ Claud Bremond. Luceafărul eminescian. O interpretare transeontică. Pajul este un „ameliorator al propriei sale soarte” ... el mai este și un „degradator al soartei altuia” (Hyperion) Hyperion este aphronetic, nu ia aminte (phronesis) la vorbele Demiurgului. Cităm din Evagrie Ponticul Tratatul practic dimpreună cu comentariul lui Cristian Bădiliță: „faptele care după cum le folosim, sunt bune sau rele duc la virtuți și vicii. Revine luării-aminte să le folosească Într-unui sau altul dintre cele două sensuri”. Este vorba de părțile sufletului
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
în vedere viitoarea punere în aplicare a Convenției de pescuit la Marea Neagră, aflată la acel moment în curs de negociere, România își rezerva dreptul de pescuit și cotele care îi vor fi repartizate în calitatea sa de stat riveran bazinului pontic, în virtutea dreptului cutumiar și principiului "stabilității relative". România își rezerva dreptul de a relua activitatea de pescuit oceanic la orice dată. Având în vedere complexitatea și evoluția acquis-ului comunitar, România își rezerva dreptul ca, pe parcurs, să actualizeze conținutul documentului
by Vasile Puşcaş [Corola-publishinghouse/Science/1093_a_2601]
-
care urmăresc menținerea, sub acest regim, a unui număr precizat de specii. * Intervențiile aplicate în urma solicitării de includere a șprotului din Marea Neagră vor avea loc numai în situații excepționale și nu ca un instrument permanent de sprijin. * Șprotul din bazinul pontic este o specie cu caracter regional, nu formează obiectul exportului curent pe piața comunitară și nu reprezintă, în prezent, materia primă destinată fabricării conservelor sau a semiconservelor. În aceste condiții, renunțarea la această solicitare nu aducea prejudicii industriei de prelucrare
by Vasile Puşcaş [Corola-publishinghouse/Science/1093_a_2601]
-
focalizat și asupra aplanării controverselor ce se aprinseseră din nou în jurul lui Origen, după conflictele din epoca lui Teofil al Alexandriei (cf. p. 000). încă o dată călugării se numărau printre protagoniști; într-adevăr, origenismul, mai ales în versiunea lui Evagrie Ponticul (cf. vol. II, t. 1, pp. 148-150), asigura o bază metafizică ascezei monastice, văzută ca un mijloc de reconstituire a relației originare dintre intelectele preexistente și Dumnezeu. Criza a început (sursa principală este Viața Sfîntului Sava de Chiril din Scitopolis
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
extinsă și sînt aplicate și altor cazuri, cu sau fără menționarea numelui autorului. După ce circulă multă vreme oral, apoftegmele sînt reunite în scris în cadrul operei unui autor; prima dovadă este pentru noi partea finală a Tratatului practic al lui Evagrie Ponticul (cf. vol. II, t. 1, p. 000). Mai sînt apoi colecțiile autonome, organizate în funcție de două tipuri principale de clasificare și precedate de prologuri în care se precizează scopurile lor. Primul tip de clasificare îl constituie seria alfabetico-anonimă, în care maximele
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
infra). în 388, a plecat din Galatia într-o călătorie în Egipt; a stat trei ani în mănăstirile din jurul Alexandriei, apoi un an pe muntele Nitria, apoi nouă ani la Kellia, unde l-a avut ca maestru spiritual pe Evagrie Ponticul. Ca urmare a unor dureri de stomac, medicii din Alexandria l-au trimis în Palestina, ca să schimbe clima, și de aici a trecut în Bitinia, unde a fost hirotonit episcop de Helenopolis. Acest lucru s-a întîmplat cel tîrziu la
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
înșiră unele după altele și nu sînt legate între ele decît prin firul vieții lui Palladius - despre care am vorbit -, de altfel implicit și destul de firav. Numele celor mari (Didim cel Orb, cap. 4; Pahomie, cap. 32 și altele; Evagrie Ponticul, cap. 38 și altele; Efrem Sirul, cap. 40) stau alături de acelea ale unor bărbați și femei pe care nu-i cunoaștem și, cu toate că în genere e menționată superioritatea doctrinei și a scrierilor celor faimoși, aceștia nu se bucură de o
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
IX-lea, care îl amintește pe Nilus pentru elevii lui Ioan Hrisostomul; prietenia dintre cei doi s-a născut probabil la Constantinopol (Hrisostomul a fost patriarh aici între 398 și 404), unde Nilus a putut să cunoască opera lui Evagrie Ponticul, care l-a influențat. Nu se știe altceva despre viața lui. Prima mențiune cunoscută este aceea a lui Procopius din Epitom despre Cîntarea Cîntărilor (sfîrșitul secolul al V-lea - începutul secolului al VI-lea). O Poveste a lui Nilus Singuraticul
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
adăugiri de nume și titluri de destinatari, în special generali, prefecți și viri illustres. De fapt, cu excepția a foarte puține cazuri, destinatarii lui Nilus sînt cu toții personaje necunoscute. Cameron crede că după 553, atunci cînd unele scrieri ale lui Evagrie Ponticul au început să circule sub numele destul de obscurului Nilus (cf. infra), identitatea literară a acestuia a început să se înnobileze, și e posibil ca în a doua jumătate a secolului al VI-lea un monah din Ancira să fi refăcut
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
provocată de bogății, separat de cercul persoanelor inutile, retras în solitudine, desprins de lucrurile sensibile și de senzații, sufletul poate atinge starea de contemplare a inteligibilelor. Mai ales aceste ultime teme sînt o dovadă a notabilei influențe a lui Evagrie Ponticul. Discursul despre asceză are multe elemente comune cu scrisorile și pare, așadar, că trebuie atribuit aceluiași autor. începutul tratatului Despre sărăcia de bunăvoie trimite la Discursul despre asceză, constituind, evident, continuarea acestuia. Nilus discută aici cele trei tipuri de sărăcie
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
de a-l imita pe Cristos prin exercițiul ascultării și al smereniei. Doctrina imaginației care stimulează „gîndurile” (logismoi), pericol ce poate fi preîntîmpinat tocmai prin sărăcia voluntară care nu lasă frîu liber imaginației (52 și urm.), dovedește influența lui Evagrie Ponticul, sesizabilă și la nivelul vocabularului. Referirea la problemele generate de atitudinea acemeților e un indiciu că tratatul a fost scris la puțină vreme după plecarea acestora de la Constantinopol, în 425. Tratatul Despre superioritatea călugărilor este menit să ilustreze superioritatea vieții
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
consacrate Ecclesiastului, Ieșirii și Cărților Regilor. Din corpusul lui Nilus mai face parte și o predică despre Luca 22, 36. în manuscrise se găsesc sub numele lui Nilus diverse scrieri care în alte ramuri ale tradiției sînt atribuite lui Evagrie Ponticul. Cercetătorii sînt încă departe de o soluție definitivă, dar se pare că lui Evagrie îi pot fi atribuite tratatul închinat Monahului Euloghie, cel Despre diferitele gînduri rele, tratatul Despre cele opt duhuri ale răutății, cel Despre rugăciune, de mare interes
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
de capitole despre desăvîrșirea spirituală; bogata tradiție manuscrisă atestă marele succes de care s-a bucurat de-a lungul secolelor. Scrierea face parte din genul „centuriilor”, culegeri de maxime organizate în secțiuni de cîte o sută, gen ilustrat de Evagrie Ponticul în Capitolele gnostice (6 × 90, plus 60 = 600) și în Tratatul practic (o centurie), de Maxim Mărturisitorul în secolul al VII-lea (patru centurii Despre iubire, două Despre teologie și întrupare), de Talasie (patru centurii Despre iubire și despre cumpătare
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
asemănării cu Dumnezeu. în capitolele 90-100 autorul se ocupă de nivelurile cele mai elevate ale acestui itinerar, de încercările venite din suferință, de umilință, de necesitatea de a veghea pînă la sfîrșit. Multă vreme, s-a subliniat influența lui Evagrie Ponticul asupra lui Diadoh, care a fost catalogat drept adversar al messalianismului; studiile lui H. Dörries au demonstrat însă că el e mai degrabă reprezentantul unui messalianism moderat și că influența lui Macarie (cf. pp. 000-000) e mai mare decît a
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
concepția teologică ne determină să atribuim aceste nouă tratate unui singur autor. Nu se știe însă nimic despre viața lui; din texte reiese doar că era călugăr. Putem stabili unele repere cronologice deoarece Marcu utilizează, aproape sigur, scrierile lui Evagrie Ponticul (mort în 399) și Omiliile lui Macarie-Simion de la sfîrșitul secolului al IV-lea sau de la începutul secolului al V-lea (cf. p. 000); există apoi un manuscris siriac datat 534, care conține traducerea operelor sale. Marcu trebuie situat așadar între
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Dionisie în Dictionnaire de spiritualité, vol. III (cf. infra, bibliografia). Mai limitată, ca să spunem adevărul, a fost influența lui în Orient, unde existau deja izvoare clasice privitoare la viața spirituală și la mistică - să ne gîndim, de exemplu, la Evagrie Ponticul - și unde trebuie amintită influența exercitată de corpusul dionisian asupra lui Maxim Mărturisitorul (mort în 662), însă nu e deloc sigur că îi pot fi atribuite tot lui Maxim scoliile în limba greacă la corpus, editate prin tradiție sub numele
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
lung și conține multe citate din Grigorie de Nyssa, Chiril al Alexandriei, Origen, Nilus din Ancira și alții; - o Epitomă de exegeze alese privind Pildele lui Solomon, descoperită tot de Mai; conține mai ales extrase din Vasile cel Mare, Evagrie Ponticul, Didim cel Orb, Eusebiu de Cezareea și Origen. Pare să fie o contrafacere. Din cele spuse pînă acum e limpede că Procopius nu poate fi considerat un adevărat exeget; cel mult se poate observa că izvoarele pe care le folosește
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
din 1936. El omite să(-și) explice de ce momentul iernii 1940 contribuie atât de rapid la coagularea nuvelei. La 5 iunie 1939, un oarecare E.V. Haralambie (care subscrie la Zalmoxis) Își Încheie scrisoarea cu rugămintea: „Ceva În legătură cu orientalistica română pentru Pontica dacă ne trimiteți...” 1 - or, aici nu apare o temă frecventă la Eliade, ci poate urmarea unor discuții anterioare. Și totuși există un răspuns foarte clar: maeștrii se reunesc prin surprindere Încă o dată. Ceea ce a motivat redactarea nuvelei nu a
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
a existenței) mai ales prin atributul izolării. Cochilia sa îl protejează împotriva realului: „Copilul descoperă misterul increatului, transformă în act starea de virtualitate”.<ref id=”27”>Ion Barbu, Poezii, Introducere, tabel cronologic, comentarii și note critice de Marin Mincu, Editura Pontica, Constanța, 1995, p. 99.</ref> în această operă dramatizată cu scenariu inițiatic, melcul devine „un simbol al increatului care se opune revelării. Reacția defensivă la contactul cu realul este una de retragere în sine. Numai că descântecul (poezia) prin puterea
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
îndoială, această contemplare naturală nu se face fără ajutorul Duhului Sfânt. Ea este a doua treaptă a urcușului duhovnicesc"4. Puterea soteriologică a rugăciunii inimii și a minții revelată de Sfântul Maxim Mărturisitorul 5 apare și în gândirea lui Evagrie Ponticul, în sensul stabilirii unui mediu dialogic autentic cu Divinitatea, rugăciune ipostaziată drept urcușul minții spre Dumnezeu 6 Mântuitorul Iisus Hristos, vorbind prin pilde despre Împărăția Cerurilor, o aseamănă cu o comoară ascunsă în țarină pe care, găsind-o un om
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
dumnezeiești și și-a obișnuit rațiunea să-L laude pe Făcător neîncetat prin cântări dumnezeiești, iar simțirea și-a sfințit-o prin imagini curate, acela adaugă la bunătatea naturală a chipului bunătatea voită a asemănării cu Dumnezeu". 6 Cf. Evagrie Ponticul, Tratatul practic. Gnosticul, ediția a II-a, Iași, Polirom, 2003, pp. 112-113: Mintea se întărește când nu-și închipuie nici un lucru lumesc în timpul rugăciunii; Mintea care, cu ajutorul lui Dumnezeu, și-a însușit practica și s-a apropiat de gnoză măcar
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
Alessandro (1997), Linguistic Anthropology, Cambridge, Cambridge University Press Eco, Umberto ([1976] 2003), O teorie a semioticii, trad. de Cezar Radu, Costin Popescu, București, Editura Meridiane Eco, Umberto ([1990] 1996), Limitele interpretării, trad. de Ștefania Mincu și Daniela Bucșa, Constantă, Ed. "Pontica" Enache, Radu (2001), "Mituri politice românești", în Teodorescu, Bogdan (coord.), Marketing politic și electoral, pp. 213-228, București, Editura SNSPA Fairclough, Norman (1989), Language and Power, London, Longman Fairclough, Norman (2003), Textual Analysis for Social Research, New York, Routledge Fauconnier, Gilles; Turner
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
Vorbind despre ispite, Sfântul Marcu Ascetul scrie că „a nu avea experiența momelii răului e propriu firii neschimbabile, nu celei omenești”<footnote Sf. Marcu Ascetul, Despre botez, în Filocalia, vol. I, Edit. Humanitas, București, 1999, p. 301 footnote>, iar Evagrie Ponticul ne descoperă că, dintre dracii care se împotrivesc urcușului nostru duhovnicesc, cei dintâi sunt cei încredințați cu poftele lăcomiei pântecelui, cu iubirea de argint și cei care ne momesc cu slava de la oameni, iar ceilalți vin după aceștia ca să ia
Ispitele şi păcatele în învăţătura Părinţilor filocalici by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/148_a_263]
-
lepădat de toate acestea. Nici de mândrie nu scăpăm, dacă nu ne eliberăm de iubirea de argint. Deci, e cu neputință să cădem în ispita vreunui drac, dacă nu suntem răniți mai întâi de acele căpetenii ale lor<footnote Evagrie Ponticul, Capete despre deosebirea patimilor și a gândurilor, cap. 1, în Filocalia, vol. I, Edit. Humanitas, București, 1999, p. 62. footnote>. Dar, așa cum ne arată Sfântul Isaac Sirul, nu poate diavolul să se apropie de om, sau să i aducă ispite
Ispitele şi păcatele în învăţătura Părinţilor filocalici by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/148_a_263]
-
îndeamnă să facă păcatul. „Vei spune asemenea lucruri duhovnicului? E mare rușine.” Așa se prezintă păcatul : dulce și lipicios. Însă după săvârșirea lui, el lasă un gust amar, o goliciune în suflet. Referindu-se la numărul și felul ispitelor, Evagrie Ponticul ne spune că dracii nu lasă nimic necercetat din cele ale noastre: nici șederea, nici culcarea, nici starea în picioare, nici cuvântul, nici mersul, nici privirea<footnote Evagrie Ponticul, op. cit., p. 83. footnote>. Toate le iscodesc și le cercetează, ca să
Ispitele şi păcatele în învăţătura Părinţilor filocalici by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/148_a_263]