696 matches
-
drumul! Bărbatul chipeș îl privi șocat. Unii începură să țipe. Bărbatul ridică mâinile. — Ușurel, spuse el, totul va fi ... Arma din mâna lui Brad trase. Brad nu își dădu seama că se întâmplase asta decât când îl văzu pe bărbat poticnindu-se și începând să cadă. Omul se prinse de Brad, ținându-se de el, iar Brad trase din nou. Bărbatul căzu pe spate. Acum țipau cu toții, din toate părțile. Cineva strigă: — L-a împușcat pe dr. Bellarmino! L-a împușcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
întoarcem în Iudea." 8. "Învățătorule", I-au zis ucenicii, "acum de curînd căutau Iudeii să Te ucidă cu pietre, și Te întorci în Iudea?" 9. Isus a răspuns: Nu sunt douăsprezece ceasuri în zi? Dacă umblă cineva ziua, nu se poticnește, pentru că vede lumina lumii acesteia; 10. dar dacă umblă noaptea, se poticnește, pentru că n-are lumina în el." 11. După aceste vorbe, le-a zis: "Lazăr, prietenul nostru, doarme: dar Mă duc să-l trezesc din somn." 12. Ucenicii I-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85101_a_85888]
-
căutau Iudeii să Te ucidă cu pietre, și Te întorci în Iudea?" 9. Isus a răspuns: Nu sunt douăsprezece ceasuri în zi? Dacă umblă cineva ziua, nu se poticnește, pentru că vede lumina lumii acesteia; 10. dar dacă umblă noaptea, se poticnește, pentru că n-are lumina în el." 11. După aceste vorbe, le-a zis: "Lazăr, prietenul nostru, doarme: dar Mă duc să-l trezesc din somn." 12. Ucenicii I-au zis: "Doamne, dacă doarme, are să se facă bine." 13. Isus vorbise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85101_a_85888]
-
te emoționa, știu că muzica emoționează! Îți propun o piesă zglobie, „Marșul puricilor”, dar care se cântă cu două mâini. Te-am speriat? Vrei? Cred că va fi foarte greu, dar dacă nu vă supărați, am să Încerc. A Încercat poticnindu-se, apoi a plecat la masă promițând că: imediat ce-mi termin controlul am să vin! Cred că va fi pe la prânz, e bine, veniți? A revenit mai devreme, a exersat iar fata a apreciat „progresul” făcut. L-a privit
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
ănsî și de Ema, fiindcî nu concepeam cî voi putea vreodatî sî trâiesc fârî ea. Ceva se schimbase totuși ăn atitudinea ei vizavi de mine: pârea cî o umbrî ăntuneca uneori ănsuși chipul ei strâlucitor, iar cuvintele de dragoste se poticneau și se ămpleticeau căteodatî, ca niște ițe care nu mai pot fi descurcate. Era searî și degustam ca pe un vin bun, ultimul sfert de orî care mî apropia de cea pe care o iubeam. Pregâtisem ăn camera mea confortabilî
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Cu calitățile-i toate, Făcu primul pas spre... departe, Mai aproape de cer, Relativ...destul de lejer; Se mai și distra! Ușor penetra Cu stilu-i aparte În anumite...poteci Cu baruri și discoteci, Ceilalți? Mergeau mai departe. Și Afrodita mergea! Încet, se poticnea, Din nimic obosea, Mai făcea încă un pas, Iar la tufanul bătrân și cam gras, Facu un ultim popas, Și-acolo-a rămas! La umbră deasă și rece, Umezeală...era, Mâncare... se mai găsea, Iar timpul trece și trece... Ființa
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
dealurile roșii, până atinge cerul roșu-prăfos, În timp ce ea aleargă pe bicicletă, aleargă, cine a spus că pe Bergstrassse, acolo, a căzut bomba? Gâtul Îi e Înfundat cu praful cenușiu, gustul de ars, de funingine, pe limbă, icnește, bicicleta s-a poticnit de un corp moale și a aruncat-o Între mormanele de moloz care fumegă, imense, pe cerul roșu, se ridică În patru labe, e desigur un vis că merge Împiedicându-se În sârmele negre, fierbinți, care ies din moloz, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
că vă iubesc pe toți cu o dragoste nespusă în Isus Hristos, 9. și mă rog ca dragostea voastră să crească tot mai mult în cunoștință și orice pricepere, 10. ca să deosebiți lucrurile alese, pentru ca să fiți curați și să nu vă poticniți pînă în ziua venirii lui Hristos, 11. plini de roada neprihănirii, prin Isus Hristos, spre slava și lauda lui Dumnezeu. 12. Vreau să știți, fraților, că împrejurările în care mă găsesc, mai degrabă au lucrat la înaintarea Evangheliei. 13. În adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85090_a_85877]
-
că poți face asta cu frâul lăsat liber, la pas sau la trap sau la galop. Trebuie doar să te ții sigur în șa. Cum a ajuns trimisul bisericii până în vale pe Drumul Militar, nu pricep. Trebuie să se fi poticnit și să fi bâjbâit mult, ținându-se de copaci pe poteca alunecoasă. Eu nu i-am dat nici un ajutor. Nu. Mi-am zis: Dacă va cădea și se va prăpădi, atunci toată istoria asta va dispărea. O pojghiță subțire de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Stă în lumina apusului și, fără să-și dea seama, zâmbește larg, pentru că pentru prima oară, începe să simtă că viața nu mai e plictisitoare. Viața e chiar mai interesantă decât a fost vreodată. Viața Jemimei Jones a fost cam poticnită până acum, dar azi este ziua în care a început în sfârșit să se schimbe. Ben Williams tocmai a ajuns acasă și vede că are trei mesaje pe robot. Două sunt pentru colegii lui de apartament, dar ultimul e de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
a sărutat Sophie pe el - Sophie care între timp a plecat de la petrecere. E un sărut pe buze, mare, umed, și apos, și-ți mulțumesc, Doamne, mulțumesc, mulțumesc, mulțumesc. Durează patru secunde bune, iar când se termină, Ben se îndepărtează poticnindu-se, lăsându-mă acolo ca o stană de piatră și tremurând ca o frunză. ― Și eu te iubesc, șoptesc eu, în urma lui, uitându-mă cum e tras într-o parte de redactorul-șef, care se pregătește să țină un discurs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
s-a mai simțit niciodată mai frumoasă și mai dorită: flirtează și râde ca și cum ar arătat așa și ar fi avut parte de tot atâta atenție dintotdeauna. ― Trebuie să fac pipi, spune Lauren, care aproape cade de pe scaun și se poticnește îndepărtându-se. E ciudat, se gândește Jemima, când o privește cum îi ține ușa unei fete care i se pare foarte cunoscută, și care pleacă grăbită, ținându-și capul în jos. ― Fata aia nu e Jenny? Dar nu, se gândește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
care Ben se uită la ceas. ― Rahat! spun el și sare din pat. Trebuie să prind avionul. Mă ridic din pat, și atunci aud un ciocănit la ușă. ― Ben? Sunt Simon. Plecăm în zece minute. Ești gata? ― Aproape, strigă Ben, poticnindu-se în pantofi. Rahat! mormăie el, fugind prin dormitor. ― Te ajut să împachetezi, spun eu, dându-mă jos din pat fără ezitare, cu toate că sunt complet goală. Ben stă și se uită la mine, apoi își lasă hainele să cadă și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Pentru că nu aveam nici asigurare de sănătate și nici vreun sfanț, tata spusese că se ocupă el de nota de plată, că merita să mă scoată la liman. Dar asta a însemnat că, de cum am ajuns acasă, și am intrat, poticnindu-mă, pe ușă, afectată de diferența de fus orar, deprimată și amețită din cauza Valiumului și a mahmurelii produse de votcă, Helen m-a întâmpinat urlând din capul scărilor: —Vacă idioată ce ești! Să știi că banii cu care te duci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
el. Ce mai e acum? m-am întrebat. Probabil voia un sărut de adio. Putea să vrea, că n-avea să primească. Ce e? l-am întrebat ascunzându-mi nerăbdarea. —Ți-ai uitat cerceii. Brigit și cu mine ne-am poticnit către casă, nespălate și cu ochii lipiți, îmbrăcate tot cu rochiile de la petrecere. Cu toate că nu era decât opt dimineața, era deja cald, iar aerul părea lăptos. Ne-am oprit la Benny, la ghereta Evreului Care Se Trezește De Dimineață, de unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cu câteva minute în urmă, Mike privea posomorât pe fereastră. —Bună, am spus eu, nerăbdătoare să vorbesc cu cineva. Ce faci? —Vino-ncoace, mi-a spus el arătându-mi ceva pe fereastră. O femeie și trei copii veneau pe alee, poticnindu-se prin ploaie. Păreau epuizați și înghețați bocnă. — E soția mea împreună cu copiii! mi-a spus el cu o voce ciudată. întâi Chaquie și acum Mike: cu toții erau înhămați la asta! Soția lui Mike avea pe umăr un rucsac. — Vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
că e numai vina mea: Neil a făcut asta, Neil a făcut ailaltă... Neil a început să vorbească din ce în ce mai incoerent. Am dat ochii peste cap, în timp ce Mike, Vincent și Misty, încercau să-l liniștească. Până și John Joe a apărut poticnindu-se, de parcă ar fi vrut să spună ceva amabil, dar nu știa cum. Ce s-a întâmplat cu viața mea? a întrebat Neil. De ce s-a dus totul pe apa Sâmbetei? Și de unde știe de Mandy? Vă vine să credeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
nici un cuvânt. 33tc "33" Se spune că drumul către dragostea adevărată nu e niciodată lin. Ei bine, treaba cu Luke și drumul meu către dragostea adevărată nu erau deloc. Pașii pe care îi făceam erau atât de mici și de poticniți încât ai fi zis că sunt încălțată cu o pereche de cizme noi cu tocurile defecte. Cu călcâiele pline de bășici și tăieturi, cu carnea înroșită, fiecare pas - cu un picior parcă mai scurt decât celălalt - era o cumplită agonie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ca oamenii să se supere pe mine. Chestia asta chiar că m-a dezamăgit. Ce slab era! —La ce vârstă ai început să te droghezi? m-a întrebat Chris luându-mă prin surprindere. Eu? Aveam vreo cincisprezece ani, am răspuns poticnindu-mă în cuvinte. Dar luam droguri doar la petreceri. N-am făcut niciodată vreunul din lucrurile pe care le-ai pomenit mai înainte. N-am luat droguri de una singură, n-am datorat bani nimănui, n-am fost iresponsabilă... Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
alungând cucuvelele, care-și făcuseră cuib tocmai acolo, baba Saveta, pităreasa Curții, cumpărase, de la Franț, spoitorul cel neamț, toate blidele trebuincioase bucătăriei. Asudase de multele porunci date slujnicelor pricepute în facerea bucatelor, neuitând să dea porunci scurte bărbaților care se poticneau la intrarea in camarile prea putin inalte, neindemanateci in preumblarea lucrurilor fine, a sipeturilor si lazilor cu haine femeiesti. Comisul Mihăilă Furtună, scurt si gros la trup, dăduse porunci ss se deretice grajdurile domnesti, în care aveau armăsarii de soi
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
ploaia izbăvitoare pentru sufletele lor ostoite de vâlvătaia aprigă a pârjolului războiului. Vasile și Dumitru căutau să nu se-abată de la rând, de teamă de a nu pierde fărâma de hrană. Ridicând ochii spre Sângeap, văzură o mogâldeață, care se poticnea la fiecare pas: Alt ciung, păcatele mele, rosti îndurerat Vasile. De, oftă Dumitru, păcatele oamenilor. Că tare mai suntem păcătoși! D-apoi, ista i Gheorghe! țipă Vasile, frecându-se la ochi, bucuros că presimțirea lui nu a dat greș. Da
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
de palma mea de parcă ar fi vrut să se mângâie. Mă gândeam că așa trăiește ea filmul. După vizionare am pornit spre căminul internat pe ocolite, plimbându-ne prin parc. Făceam bulgări de nea și-i aruncam jertfă în Mureș. Poticnindu-se la fiecare cuvânt Erjika încerca să-mi vorbească de ea. Știi? M-am gândit mult la vorbele tale în ultima vreme și uite așa am cunoscut un băiat. E frumos?... E înalt?... încercam eu să o încurc și mai
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
că-ți spun: exagerezi peste măsură. Dai proporții de tragedie unui fapt mărunt, fără importanță. Dacă toate femeile cărora li s-a întîmplat același lucru ― și sânt milioane în toată lumea ― ar proceda ca tine, unde am ajunge? Viața nu se poticnește dintr-atîta, merge înainte. Și noi trebuie să ținem pasul cu ea. ― Ce vrei să fac dacă simt așa...? Nici o femeie nu seamănă cu alta. Țineam cu orice preț să am copilul... Ar fi fost pentru mine icoana vie a dragostei
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
și invidioșii au văzut asta, însă au închis ochii repede! Așa este dat să se întâmple: întotdeauna adevărul iese la iveală, în văzul tuturor, întocmai așa cum untdelemnul se ridică, fără întârziere, deasupra apei! Aici, însă, am început să mă cam poticnesc cu cititul, căci literele deveniseră din ce în ce mai hâde și mai diforme. Liniile fiecărui rând ajunseseră treptat, din drepte, în sinuoase de-a dreptul. Se vedea clar că mâna care le așternuse fusese condusă de un tremur nervos cu adevărat puternic și
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
dau seama că s-a luat decizia să plecăm. Moment de suspans. Radu G. Țeposu și Marius Ghica au dat o fugă la supermagazinul de lângă port să mai cumpere ceva. Crainica vaporului anunță, cu febrilitate, din două în două minute, poticnindu-se la pronunțarea numelor, de fiecare dată, că domnii în cauză sunt rugați să se prezinte urgent la recepție. Văd că se dezleagă odgoanele. Plecăm. Ce se întîmplă cu cei doi? Finalmente, crainica anunță că "domnii Radu G. Țeposu și
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]