1,252 matches
-
epistole dogmatice, însă activitatea lor privește mai mult istoria Bisericii, și nu istoria literaturii în sens restrîns, și ies din sfera noastră de interes. Vom întîlni cîteva în cadrul producției literare din secolul al VI-lea. 4. Petru Hrisologul Alături de marele predicator al episcopiei Romei stă predicatorul din capitala Imperiului de Apus (sau a ceea ce mai rămăsese din el în secolul al V-lea), Petru, supranumit „Hrisologul” („cuvînt de aur”) pentru elocința sa de către abatele Agnello din Ravenna, în secolul al IX
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
privește mai mult istoria Bisericii, și nu istoria literaturii în sens restrîns, și ies din sfera noastră de interes. Vom întîlni cîteva în cadrul producției literare din secolul al VI-lea. 4. Petru Hrisologul Alături de marele predicator al episcopiei Romei stă predicatorul din capitala Imperiului de Apus (sau a ceea ce mai rămăsese din el în secolul al V-lea), Petru, supranumit „Hrisologul” („cuvînt de aur”) pentru elocința sa de către abatele Agnello din Ravenna, în secolul al IX-lea. Născut în Imola de
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
explică simbolul apostolic, altele Pater noster; acestea au fost rostite cu ocazia consacrării catehumenilor. Altele sînt rostite cînd sînt sărbătoriți anumiți sfinți. Adesea, Petru își construiește predica sub forma unui dialog, a unei serii de întrebări și răspunsuri schimbate între predicator și ascultător. Petru și-a cîștigat faima de predicator datorită folosirii neîncetate a unei retorici insistente, rod al unei educații îngrijite. în mod straniu, însă, Ghenadie, care e atît de bine informat în privința contemporanilor săi, chiar și a celor mai
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
rostite cu ocazia consacrării catehumenilor. Altele sînt rostite cînd sînt sărbătoriți anumiți sfinți. Adesea, Petru își construiește predica sub forma unui dialog, a unei serii de întrebări și răspunsuri schimbate între predicator și ascultător. Petru și-a cîștigat faima de predicator datorită folosirii neîncetate a unei retorici insistente, rod al unei educații îngrijite. în mod straniu, însă, Ghenadie, care e atît de bine informat în privința contemporanilor săi, chiar și a celor mai puțin valoroși, ignoră complet existența și producția literară a
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Roma - mai precis, din preajma papei - în Italia secolului al V-lea activează și personaje evident minore, care se dedică aproape exclusiv omileticii. Aceste omilii sînt centrate mai ales pe teme morale și pe o exegeză puțin aprofundată a textului sacru; predicatorii au trăit departe de importantele și încrîncenatele controverse cristologice care agitau Orientul. Pentru acestea și pentru o speculație mai angajată din punct de vedere intelectual ei nu aveau, cu siguranță, nici o înclinație; prin poziția lor dogmatică, ei erau în esență
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Sevilia. Ne-au parvenit în total zece omilii, din care una (a noua) nu e considerată autentică; ea se găsește și între operele lui Augustin și poate că-i aparține episcopului de Hippona (Predica 276 pentru sărbătoarea martirului Vincențiu). Ca predicator și, de altfel, și ca teolog, Fulgențiu pare să urmeze stilul și modul de adresare caracteristice lui Augustin. Trăsătura principală a omiliei lui Fulgențiu a fost, pe plan retoric, folosirea frazelor scurte și paralele cu antiteză și rimă. La acest
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Fecioare Maria), și, mai ales, o culegere de optzeci de predici care poartă numele lui Fulgențiu, dar cu siguranță nu sînt autentice; ele au fost publicate în 1652 de Th. Raynaud. Aceste cicluri de omilii de diverse proveniențe, opera unor predicatori anonimi, atribuite unor personaje faimoase pentru că în acest mod li se asigura circulația ulterioară, sînt foarte frecvente în Antichitatea creștină tîrzie; cu un conținut în general lipsit de profunzime, repetitive și banale, încă și mai puțin interesante sub aspect literar
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Symmachus, din 513. Epistolarul lui Cezar e lipsit de orice însemnătate particulară. c) Omiliile însă operele sale cele mai vestite și mai importante sînt Omiliile (Sermones), printre cele autentice amestecîndu-se și multe false, cum se întîmpla de obicei în cazul predicatorilor faimoși (de exemplu Augustin, Maxim din Torino și alții), pînă la un total de 238. O autoritate în studiul acestor mari cicluri de predici (collectiones) a fost, în prima jumătate a secolului al XX-lea, Dom G. Morin, care a
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Omilii de mustrare a poporului (Admonitiones ad populum), o sută șase Omilii despre Sfînta Scriptură (De scriptura), douăzeci și șapte de Omilii despre sărbători (De tempore), nouăsprezece Omilii despre sfinți (De sanctis) și șaisprezece Omilii pentru călugări (Ad monachos). Ca predicator, Cezar se situează, cu siguranță, la un nivel remarcabil; cercetătorii apreciază vioiciunea și ușurința cu care comunică, atenția acordată nevoilor materiale și spirituale ale credincioșilor, cărora le vorbea renunțînd la orice ornament literar (și aici se observă diferența dintre spiritul
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
diferența dintre spiritul secolului al V-lea, înclinat spre literatură, și cel al secolului al VI-lea, mai realist); Cezar folosea limba populară, de zi cu zi, adaptîndu-se la capacitatea de înțelegere a ascultătorilor, și evita înfloriturile retorice. Principiul că predicatorul trebuie să se exprime în modul cel mai natural și mai simplu pentru a putea fi înțeles și de către cei fără carte este subliniat în mod repetat de către Cezar și constituie esența omileticii sale, care se deosebește de alte opere
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
întîlnite de obicei în omiletica populară, adică au un caracter moral sau didactic (după cum am arătat mai sus, explicarea semnificației Scripturii, a sărbătorilor și a altor ocazii liturgice); Cezar nu se teme să insereze în opera sa pagini întregi din predicatorii precedenți, mai cu seamă din Augustin, sfîntul Părinte care în secolul al V-lea fusese atît de frecvent criticat în Gallia. Și biografia scrisă după moartea sa și amintită anterior atestă importanța pe care Cezar o acorda predicii și frecvența
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Pensiero, Milano, 1937, pp. 27-39. 3. Nestorie Născut probabil puțin după 381 la Germanicia, în Siria, Nestorie a studiat la Antiohia și a fost poate elevul lui Teodor de Mopsuestia. Potrivit lui Ghenadie (Despre bărbații iluștri 53), și-a cîștigat ca predicator o mare faimă, care l-a determinat pe împărat să-l sprijine atunci cînd scaunul episcopal de la Constantinopol a devenit vacant. O dată numit patriarh, Nestorie i-a combătut cu mult zel pe evrei, pe de o parte, și pe cei
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Marea Oază din Egiptul de Sus. Aici a scris, după moartea lui Theodosius (28 iulie 450), Cartea lui Heraclid din Damasc. Nu se cunoaște data morții sale. Așa cum am spus, Nestorie și-a cîștigat faima prin lunga sa activitate de predicator la Antiohia și Constantinopol. Predicile sale au fost însă condamnate la distrugere în 435, deși, firește, au continuat să fie copiate și răspîndite în cercurile nestoriene. O serie de citate se găsesc în cele cinci cărți ale tratatului contra lui
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
de Cyzic, în Propontida. însă, cum locuitorii din Cyzic nu recunoșteau autoritatea lui Sysinnius, își aleseseră deja un alt arhiepiscop, așa încît Proclus a renunțat la funcție și a rămas la Constantinopol ca episcop titular, cîștigîndu-și o mare faimă ca predicator. La moartea lui Sysinnius, în 427, în timp ce electorii oscilau între Proclus și Filip, împăratul Theodosius a impus alegerea lui Nestorie. La o dată greu de precizat (25 martie 431, potrivit lui M. Richard), Proclus a ținut o predică despre Fecioară ca Theotokos
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
unanimă a contemporanilor și a celor ce i-au urmat; Socrate subliniază faptul că era iubitor de pace și că a renunțat la folosirea forței împotriva ereticilor. Socrate atestă (Istoria Bisericii VII, 28.41.43) și celebritatea lui Proclus ca predicator; în aceste condiții, e firesc ca o serie de omilii care nu-i aparțin să fie transmise sub numele său (dar și unele predici ale lui au fost atribuite altora, de exemplu nr. 35 și 36 CPG, transmise sub numele
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
obicei un acrostih și adesea reproduc numele autorului. Ultimul vers al preludiului introduce un refren, repetat apoi cu stanțele care urmează. Stanțele, la rîndul lor, au un număr variabil de versuri, de la optsprezece la douăzeci și patru. Kontakion-ul era intonat probabil de către predicator, în timp ce un cor format din ceilalți participanți la oficiere împreună cu credincioșii cînta refrenul. Textul kontakion-ului este de obicei narativ și, ca atare, devine „recitativ” dacă e transferat în plan muzical. Firește, acest lucru nu însemna lipsa muzicii, care acompania întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
lui Sever, scrisă chiar de prietenul lui Sever, Zaharia, ne prezintă intensa activitate intelectuală de la Berit, centrată pe cultura păgînă și ascetismul creștin. Aluzii polemice la cultura păgînă se pot încă surprinde în opera lui Roman. Roman a fost un predicator care s-a servit de inspirația poetică pentru a da formă cuvîntului său, dar aceasta nu înseamnă că această inspirație ar fi fost deficientă, chiar dacă era subordonată intenției practice. E firesc pentru un creștin să considere carisma poetică un instrument
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
s-a servit de inspirația poetică pentru a da formă cuvîntului său, dar aceasta nu înseamnă că această inspirație ar fi fost deficientă, chiar dacă era subordonată intenției practice. E firesc pentru un creștin să considere carisma poetică un instrument al predicatorului: și Grigorie de Nazianz, de exemplu, avea această convingere. Aceasta nu înseamnă că exigențele predicării ar fi sufocat talentul poetic al lui Roman sau că el s-ar fi folosit de predici pentru scopuri străine de poezie. Și la Roman
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Cincizecimea, Ziua Tuturor Sfinților etc.). Foarte interesante sînt puținele compoziții fără o legătură strictă cu liturghia, cum este imnul Despre cutremur și pîrjolire, deoarece acestea conțin referiri la evenimente din vremea poetului. Poetul vine după alți autori de imnuri și predicatori și se inspiră din opera lor, reluînd teme și motive exegetice; Maas crede că, dacă am cunoaște mai bine producția liturgică din secolul al V-lea, importanța lui Roman nu ar mai fi atît de mare. însă în acest fel
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
le-o restitui. Și Boboteaza anului 1948 am serbat-o tot la capela penitenciarului cu cei mai sus numiți. În vara anului 1947, după hirotonie, am fost invitat de părintele Dr. Ștefan Slevoacă să particip la o convorbire cu un predicator al penticostalilor din Suceava. Dialogul a durat mai mult de trei ore. De fapt eu am fost un asistent care nu prea a avut ocazie să spună ceva. Dar asistând mi-am dat seama ce lipsuri mari am în domeniul
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
Închisoarea, cu lanțuri, cu sabie și foc, cu moarte. Numai cu credință și cu răbdare putem să suportăm”233. Răbdarea suferinței și sporirea duhovnicească 193 La rândul său, cel mai mare exeget al Sfintei Scripturi și totodată cel mai mare predicator al Bisericii din toate timpurile, relevând importanța răbdării sau suportării bolii trupului cu noblețe și cu mulțumire, scrie : „Acest lucru - am spus‑o de multe ori - l‑a Încununat pe Lazăr, acest lucru l‑a rușinat pe diavol În luptele
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
acest lucru este interzis prin lege"176. Comunitățile creștine din Irak sunt aproape la fel de vechi ca și creștinismul și au supraviețuit pentru că nu au încercat să-i convertească pe musulmani. Așa cum a declarat episcopul romano-catolic din Bagdad, "modul în care predicatorii au venit aici [...] împreună cu soldații [...] este unul greșit. Cred că intenționează să-i convertească pe musulmani, deși creștinii de aici nu au făcut-o în cei 2 000 de ani"177. Nimeni nu are intenții mai bune și puțini au
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
musulmană pur și simplu nu se integrează. Evreii, hindușii, chinezii și majoritatea musulmanilor s-au integrat, dar există grupuri izolate de musulmani care își dedică viața extremismului"242. Având în vedere că nu există o autoritate centrală în cadrul Islamului sunnit, predicatorii nu trebuie să fie experți în religie. În aceste cartiere, se ridică cineva și anunță: "Sunt imam și aceasta este o fatwa"", a spus Blair 243. De aceea imamii radicali sunt atât de periculoși. Ceea ce predică ei nu este adevăratul
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
în zadar constituția nigeriană, care interzicea adoptarea unei religii oficiale de către orice stat sau guvern local. În timpul care s-a scurs de atunci, sensibilitățile au fost grav rănite, atât musulmanii, cât și creștinii recurgând la violență. În Kano, casa unui predicator creștin acuzat că îi convertește pe musulmani a fost incendiată, ceea ce a dus la moartea întregii familii. În 2002, a izbucnit un val de lupte care s-a extins cu repeziciune, după ce reporterul unui ziar local a sugerat cu un
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
citată în Barry Kosmin și S. Lachman, One Nation under God: Religion in Contemporary American Society, Harmony, New York, 1993, pp. 23. 12 Franklin era un adevărat campion al toleranței religioase. În Philadelphia, a strâns bani pentru un edificiu public disponibil predicatorilor de orice religie. Dacă muftiul Constantinopolului ar trimite un misionar pentru a ne provovădui Islamul, declara el, ar avea un amvon la dispoziție" (Walter Isaacson, "Benjamin Franklin's Gift of Tolerance", în Akbar Ahmed și Brian Forst (ed.), After Terror
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]