818 matches
-
la geam mâncare ? Pe vremuri, le punea madam Ioaniu, ea era care-i înnădise. Ea le punea și grăunțe, ea le punea și fărâmituri de pâine : Muti parc-ar fi Sfânta Vineri, se miorlăia Ivona cu vocea aia a ei prefăcută. Prefăcută, da și zgârcită. De la ea nicio vietate n-are ce s-apuce... Zgârcită și dată dracului, și călăreață... Pe unde-o mai fi bătând acuma orașu ? Mă-sa n-a fost așa, mă-sa era femeie cu cap și
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
geam mâncare ? Pe vremuri, le punea madam Ioaniu, ea era care-i înnădise. Ea le punea și grăunțe, ea le punea și fărâmituri de pâine : Muti parc-ar fi Sfânta Vineri, se miorlăia Ivona cu vocea aia a ei prefăcută. Prefăcută, da și zgârcită. De la ea nicio vietate n-are ce s-apuce... Zgârcită și dată dracului, și călăreață... Pe unde-o mai fi bătând acuma orașu ? Mă-sa n-a fost așa, mă-sa era femeie cu cap și socotită
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
nu mă mai cunoașteți ? Că așa mă pusese vulpea de Ivona să-ntreb. Vroia să vază dacă mă-sa mai e cu mințile-ntregi, fiindcă tot sta cu ochii ăia holbați la perete și nu mai scotea nicio vorbă. Și prefăcuta de Ivona asta voia să vază : poate să scoață sau nu de la cec banii babii și să-i treacă pe numele ei și-a lu bărba-su ? Aici se-nțelesese ei, Tanda cu Manda, e materialistă Ivona, materialistă și cărpănoasă, d-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
nu rămână nicio crăpătură prin care să vezi ce se petrece dincolo. Și dat, în plus, cu motorină unsuroasă... — Mai dă-o dracu și p-asta ! Dă-o dracu de curvă ! șoptește Vica. E și asta o curvă și o prefăcută ! Trăiește cu văr-su, care toată viața lui nu s-a însurat. Merge-n garsoniera lui, că zice că ea nu poate fără, și-al ei de la cinzeci de ani a-nchis taraba... Mai dă-o dracu și p-asta
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
atac, după care atacară ei înșii împreună cu cumanii oastea împărătească în modul lor obicinuit și moștenit din vechime. Se repeziră săgetând și aruncând lănci asupra șirurilor de bătălie ale dușmanilor; îndată după asta se risipiră într-o fugă nebună și prefăcută, pentru a-i ațâța pe inamici să-i urmărească, apoi deodată dădură față, strânși și orânduiți porniră c-o furtunoasă vehemență asupra inamicului, dând turbați cu săbiile. Cu acest mod de luptă, neobicinuit pentru romei, c-o cerbicie netemătoare de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
spiritual a celor vorbite, căci acesta ar fi subordonat unei ondolațiuni mișcată cu o uniformă regularitate. Recitatorul ne reduce astfel pe un stadiu inferior și produce prin asta în noi un simțământ supărător, contradicțiunea că vedem simpla formă a ritmului prefăcută în esențialul declamațiunii. Cine ni discompune în declamațiunea sa versul în elementele sale, și aceasta o face orișicine care-i impune auditorului ondolațiunile sale ritmice, acela strică cu necesitate orce efect artistic și mai cu seamă orce efect dramatic. Dar
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și mai frumoasă ca mine. — Delphine, Îți jur că nu! — Nu uita de toate acele Maureen, Jennifer, Laura și cîte or mai fi fost. Între noi a fost o poveste de sex. O puternică atracție sexuală, dacă preferi cuvintele astea, prefăcut cum ești. Da, prefăcut! Îți amintești cînd te-am rugat prima oară să te duci să-mi cumperi niște Tampax? Mi-ai răspuns că bărbații nu trebuie să facă genul ăsta de cumpărături, iar În cele din urmă te-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
urmează să dea naștere unui fiu mai puternic decât părintele său, așa că oricine ar lua-o de soție și-ar periclita domnia. El lasă să se întrevadă taina acestei nuntiri primejdioase la întrevederea cu Io, fosta iubită a lui Zeus, prefăcută apoi în junincă : îi arată acesteia că amândoi sunt victime ale stăpânului zeilor care cu toți se poartă silnic, fără osebire, neștiind că riscă prin toanele-i deșarte să-și piardă sceptrul de tiran. În finalul tragediei, Prometeu nu acceptă
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
mai tare, dar nu avu curajul să-și arate ciuda. Se simțea foarte rău și toate semnele arătau clar că nu mai avea mult de trăit. Nu avea nici un secret în afara rugăminților fierbinți, rostite cu răsuflarea tăiată de emoție (poate prefăcută) de „a se feri de Rogojin“. „E un om care nu se lasă păgubit de ce a avut; prințe, el nu-i de teapa noastră; dacă și-a pus ceva în gând, n-o să stea la îndoială...“ etc., etc. Prințul începu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o argumentare logică? Sânt nule toate încercările de a devia pe un plan logic probleme de existență. Filozofii sânt prea orgolioși pentru a-și mărturisi frica de moarte și prea pretențioși pentru a recunoaște o fecunditate spirituală maladiei. Este o prefăcută seninătate în considerațiile lor asupra morții; în realitate, ei tremură mai mult decât toți. Dar să nu se uite că filozofia este o artă de a-ți masca sentimentele și chinurile lăuntrice pentru a înșela lumea asupra rădăcinilor adevărate ale
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
în sfârșit în pi cioare. Dă să avanseze, dar se împleticește. Nu înțelege de ce, dar e clar c-a pornit cu stângul. — Așa procedează iberii, îl șfichiuie principele, ursuz. Înmoaie tonul. — Numai că sensul e altul. Continuă cu o blândețe prefăcută: — Acolo, cei care se devotează în acest fel nu au dreptul să le supraviețuiască celor cărora le au închinat viața. Îi face plăcere să-l vadă pe Trio pălind. Prost cât încape, dar se iuțește la minte când e vorba
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
lumea află că sunt în joc siguranța și propriile lui interese. Bine a mai brodit-o Livia! Își ațintește din nou ochii asupra lui Trio Fulcinius. — Trădare, zici? ridică tonul cu asprime. Se oprește pentru că nu mai poate continua. Mânia prefăcută se topește de la sine. Îl copleșește mâhnirea. O jurisdicție monstruoasă crescută din simulacrele de procese și execuții arbitrare de pe vremea războaielor civile. Suspină. Nici măcar el nu are puterea să o stârpească, deși acum, în timp de pace, este cu totul
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
din pânză roasă și fire metalice, libelulele acelea dușmănoase pe care o voință ocultă le pusese să atârne din tavanul naosului. Le simțeam ca pe niște metafore sapiențiale, mult mai pline de Înțelesuri și de aluzii decât pretindea În mod prefăcut textul inscripțiilor ce le Însoțeau. Zbor de insecte și de reptile din jurasic, alegorie a lungilor migrații pe care Pendulul le rezuma desenându-le pe jos, arhonți, emanații perverse, iată-le căzând asupră-mi, cu lungile lor pliscuri de archeoptericși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
mulțime, acum mai destinși. În spațiul destinat dansatorilor se mai mișcau Încă mulți candidați În extaz. Nemțoaica se agita cu totul nefiresc, așteptând să devină agitată, dar degeaba. Unii fuseseră luați În posesie de Exu și afișau o expresie răutăcioasă, prefăcută, vicleană, făcând niște salturi dezarticulate. În acel moment o văzui pe Amparo. Acum știu că Hesed nu e numai sefirot-ul grației și al iubirii. Cum amintea Diotallevi, este și momentul expansiunii substanței divine ce se răspândește către periferia-i nemărginită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
iluzie a Legii. Preocupat de problemele mele, participam la conversație cu căldură. Ne-am lăsat târâți În jocuri dialectice, vorbind noi, În timp ce Wagner tăcea, uitând că aveam În mijlocul nostru un oracol. Și cu un aer absorbit și cu un aer prefăcut și cu un aer melancolic dezinteres și ca și cum ar fi intervenit În conversație nefiind În temă, Wagner zise ( Încerc să-mi amintesc cuvintele lui exacte, dar mi s-au săpat În minte, imposibil să mă fi Înșelat): „În toată activitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Custer - la sfârșitul povestirii pune o notă În subsolul paginii, care zice: 1. Istoric.” „Exact. Și-i adevăr istoric că Annibale Cantalamessa și Pio Bo se numeau așa, și nici nu era ăsta defectul lor cel mai mare. Erau niște prefăcuți, hoți de cărți de aventuri ilustrate de pe la chioșcurile de ziare, furau tuburi de cartușe de la cei care aveau o colecție ca lumea și-și puneau sanviciul cu salam direct pe cartea de aventuri de mare și de uscat pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ei piele. Se simțea ca-ntr-o capcană, sufocată. Rămase așa o clipă, neștiind ce să facă, apoi se duse la fereastră și dădu la o parte perdeaua. Privi strada, grădina, casele cu fațadele cu stucatură jupuită. Vedea o lume prefăcută, gata s-o Înșele și să-și bată joc de ea. O femeie și un bărbat trecură ținîndu-se de mînă, zîmbind: i se păru că au neapărat un secret, o cale spre siguranță, calm și Încrede, pe care ea le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
neascultătoare. — Ba n-ai face asta, rîde Marcus. Mai degrabă m-ai altoi pe mine decît să dai În fete. Lucru pe care Fran Îl și face imediat. — Au! Vezi? Marcus Își freacă brațul și-i aruncă nevesti-sii o privire prefăcut rănită. Sally Își Îndreaptă atenția către Charlie Dutton. — Mai ai și alți copii? Îl Întreabă cu cel mai politicos ton de care e capabilă. Eu mă străduiesc să-mi Înăbuș un zîmbet, știind foarte bine că probabil cunoaște toate amănuntele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
să dau vocii mele un ton cît mai normal, Îi las un mesaj. — Bună, Charlie. Ellie la telefon. Ellie... Cooper. Aproape că mi-am dat numele de domnișoară și, În timp ce-l rostesc pe cel de căsătorie, mă gîndesc cît de prefăcută mă simt. — Ellie Black, rostesc eu ferm. Dacă tot Îmi voi Înșela soțul, ceea ce știu că se va Întîmpla, o voi face sub masca de femeie necăsătorită. În felul ăsta, sigur o să mă simt mai puțin vinovată, nu? — Tocmai am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
o predică de doi bani. Un ghid turistic, „New York-ul cu 50 de dolari pe zi”. Mai era pe acolo și o Biblie Gideon, pe care văzu o ștampilă: „Hotel Adelphi, str. Bowery, nr. 232, New York, New York”. Hmm, gândi el prefăcut, se pare că putem adăuga și un furt de Biblie la dosar. Nu găsi nimic totuși care să sugereze vreo legătură între această tentativă de omor a lui Grady și Andrew Constable. Ușor descurajat, predă obiectele spre a fi luate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
am nimic în mână. Numai că, parcă pictorul însuși ar fi comis o mică greșeală, personajul chiar ținea ceva în mână, ceva ascuns privirilor din pricina unei mascări perfecte a degetelor. Și numai Malerick știa despre ce e vorba. Arlecchino cel Prefăcut ținea în mână moartea. 3 DECONSPIRAREA ILUZIEI (MODRUL?ă De duminică, 21 aprilie până joi, 25 aprilie „Pentru a fi un mare magician, trebuie să poți să oferi iluzia astfel încât oamenii să nu fie doar uimiți, ci mișcați puternic.” S.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
lut proaspăt de la marginea gropii, desfășură hârtia ce i se boțise în mână și citi sentința Curții Marțiale a diviziei, care osândea la moarte prin ștreang pe sublocotenentul Svoboda, pentru trădare și dezertare la dușman. Glasul îi suna gol și prefăcut, de două ori se încurcă, drept care generalul îi aruncă două priviri scrutătoare, iar la sfârșit răguși, parc-ar fi răcnit din răsputeri o zi întreagă. Apostol Bologa se făcu roșu de luare-aminte și privirea i se lipise pe fața condamnatului
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
câteva cadavre de ploșnițe sătule. În capul mesei din stânga ședea căpitanul Klapka. Fără cască, tuns la piele, fața lui rotundă răspândea bunătate și blândețe, deși în ochi îi tremura o spaimă pe care încerca s-o ascundă sub un surâs prefăcut și rece. Când păși Bologa în odaie, zgomotul de glasuri care se auzise din tindă se curmă brusc, încît bună-seara lui pluti singuratică într-o tăcere speriată. Până să-și lepede însă casca și ulanca, unda de tulburare se topi
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
o lume nouă!" își zise cu inima încleștată. În adăpost îl aștepta sublocotenentul care-i ținuse locul și care dorea să afle ce i-a spus și cum l-a felicitat generalul. Ca să scape de întrebări, Bologa, cu o veselie prefăcută, îi povesti o minciună și schimbă repede vorba. Pe urmă zise îngrijorat ca vor trebui să fie cu ochii în patru, să nu se pomenească cu vreun atac bruscat, având în vedere schimbarea diviziei. Sublocotenentul, vrând să arate cât e
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
flexibilă, cum ai putut să dormi așa, pe sandalele lui, dar ea roșește și murmură în șoaptă, numai să nu îi spui nimic lui tati, nu uita, iar eu spun, nu-ți face griji, apoi flutur sandalele cu o fericire prefăcută. Le-am găsit, Udi, îl anunț eu, hai să mergem, dar el îmi răspunde cu un sforăit aspru, suntem ca două ace micuțe care își cos unul altuia urechile, nu mă mai aude și nu se mai aude nici pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]