1,563 matches
-
important. Modalitățile: modalități sintactico-semantice majore (de ordinul tezei: aserțiune și negație; de ordinul ipotezei: reale (Dacă știți să spargeți un ou, știți să faceți o prăjitură) sau ficționale ( Dacă focurile din noapte ar face semne desigur / frica ar fi un rîset și angoasa o iertare 9); de ordinul hipertezei: exclamație). Modalități obiective (a trebui, a fi nevoie...), intersubiective (imperativ, interogativ, a trebui, (tu/voi) a putea...), subiective (a vrea, a gîndi, a spera). Verbe de opinie (a crede /ști/bănui/nu
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
program procesarea textelor, mai mulți asistenți transcriau, cuvânt cu cuvânt conversațiile. Secțiunile neinteligibile le erau arătate intervievatoarelor, în vederea lămuririi lor. Asistenților li s-a spus să transcrie tot ceea ce auzeau, inclusiv repetițiile, sunetele neinteligibile, propozițiile incomplete, pauzele și expresiile afective (râsete, oftaturi, suspine etc.). Un aspect important în selectarea și pregătirea asistenților a fost să ne asigurăm că aceștia au înțeles natura personală a interviurilor și că se vor abține să discute cu alții despre conținutul lor. Pentru garantarea acurateței, materialul
[Corola-publishinghouse/Science/2308_a_3633]
-
-se că bea lapte. În loc să plângă ori să protesteze prin țipete, bebelușul râdea foarte tare. Această observație demonstrează că, printr-un mecanism de răsturnare, suferința pe care o generează copilului înfometat privațiunile alimentare se transformă în opusul său, respectiv în râsete de bucurie. 5) Negarea (considerată de numeroși autori o apărare distinctă) poate fi privită ca o componentă a refuzului ce permite perceperea realității și respingerea ei rapidă, transformarea sa prin adăugarea adverbului de negație nu. Stimulii, gândurile și sentimentele neliniștitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
ar fi fost fotografia aia idioată de grup, nimeni n-ar fi știut niciodată că nu venise. — Doamnă Bloomwood! Bună ziua! Iată-l pe Luke, apropiindu-se cu pași mari de ușă. Slavă Cerului. — Luke! Mami scoate un tril ușurat de râsete în cascadă. Ai venit și tu! Graham, a venit și Luke! — Normal că a venit și el! zice tata, dându-și ochii peste cap. Unde să fie, dacă nu aici? Pe lună? — Ce mai faceți, doamnă Bloomwood? zice Luke zâmbitor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
mă tot gândesc la nunta asta și... De ce m-o fi apucat tremuriciul în halul ăsta? — A, da? Graham, dă te rog televizorul ăla mai încet. Mi-a trecut așa prin cap o idee... așa, ca o posibilitate... Emit un râset strident. Mă gândeam că am putea face nunta aici, în America! — În America? Se lasă o tăcere lungă. Cum adică în America? Era doar un gând! Din moment ce Luke și cu mine acum locuim aici... — Becky, locuiești acolo de un an
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
cu „organizator”, „serviciu control”, „serviciu organizare”, „voluntar”, „serviciu de presă”, un delir de ecusoane și pass-uri de liber acces. Tineri jandarmi, din trupele de rezervă staționate într-un autobuz, flirtează în jurul unui ceai cald cu tinere voluntare din Crucea Roșie. Râsete calde, obraji roșii de emoție. Pelerinajul ca spațiu de socializare, de regenerare a vieții. Puțin mai târziu, în timpul nopții, am văzut că același lucru îl făceau și grupurile de tineri din cartierele populare, sosiți la rând după ora 22.00
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
mongoloid sau mai exact de mandarin, cu un larg surâs, ușor dezlănțuit în râs jovial. Era un bărbat plin de farmec prin naturalețe și vioiciune intelectuală, un autentic om de spirit. Auditoriul în unanimitate sublinia lectura meșteșugită a autorului cu râsete nestăpânite, iar la sfârșit cu toată gama elogiilor”. Amintirile acestui maestru al barei și al cuvântului sunt muiate în seninătatea unui caracter solar, spirit deschis asupra lumii, a oamenilor și evenimentelor. Narator volubil, V. mânuiește magistral dialogul recuperat din cutele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290417_a_291746]
-
aveam în liceu un coleg care mă fascina. Mă facinează și acum. Șăfu era un personaj atât de excentric, încât era extrem de greu să încropești niște sentimente coerente vizavi de el. O apariție de un asemenea calibru atrăgea permanent priviri. Râsete, rumoare. Dar și o idee de respect atrăgea. Ți-era frică de el. Atât de ciudat, încât nici nu știai de unde să-l iei. Sentimente amestecate, confuze. Așa trebuie spus cel mai bine. Dacă-l priveai din avion, n-ai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
ne deranjează (la capitolul ăsta, mama a avut dreptate: adulții rămân în casă de Anul Nou), iar noi am devenit stăpânii absoluți ai orășelului, ai orășelului ce seamănă astăzi cu însuși paradisul, un paradis de un alb imaculat, plin de râsetele și de chiotele noastre fără griji. Observ că am prostul obicei să cam deviez de la subiect, să cam bat câmpii: e cazul să revin... Bun, prin urmare, ne dăm cu sania pornind dintr-un capăt și ajungând în celălalt capăt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
restaurației: Noaptea Încurcăturilor. Pe lângă disperare, aveam În noi și bucuria unui paradis posibil, care s-a dovedit iluzorie și naivă. Încrâncenare, amărăciune, da, evenimentele din Praga erau alarmante, dar și altceva părea posibil, iar norii grei din Seciuan dispăreau În râsetele exuberante ale farsei absurde și sănătoase. Dimineața repetam Seciuan - furtună -, seara comedia englezească - delectare. Așa trăiam cu toții zilnic, natural, Între angoasă și bucurie. AMN: Noaptea Încurcăturilor era o jucărie perfectă. După mulți ani, am regăsit sentimentul jocului pur - pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
În deznodământul piesei-miracol-medieval pe care o regizam, Pizzaro apărea Îmbrăcat cu aripi negre uriașe de liliac. Diavolul, reprezentat ca În picturile naive, era expus. Atâta le-a trebuit celor care până atunci abia au putut răbda, frustrați de Îndrăzneala interpretării. Râsete și comentarii au bruiat câteva acorduri, atât de maiestuos și sensibil dirijate de Sir Colin Davis. Nu mă așteptam la o astfel de reacție, nu concepeam că ce mi se părea atât de clar și just nu era acceptat. Am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
suflet Într-o comedie fizică, rosteau cuvinte inventate sau turcisme și absurdități preluate din comediile-balet molierești, ca și Bashtahondo-ul din Orghast. Deși exista riscul ca nimeni să nu Înțeleagă, În realitate experimentul a declanșat de fiecare dată o tornadă de râsete În sală, demonstrând forța universal misterioasă a farsei. Ce produce râsul? Care e situația umană esențială, care din timpul romanilor, de la Plaut până la Ionesco și Beckett, trecând prin Molière, a rămas neschimbată? Acest colaj de comedii ușoare a fost jucat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
cazul acestei trupe bostoniene, ajung să se cunoască atât de bine, Încât funcționează ca o echipă de baschet perfect omogenă. Balonul circulă ca uns, simți că ritmul curge natural. Un ritm impus și comandat de regizorul „specialist“ În comedie creează râsete la comandă, dar aceste râsete nu au nimic uman și le uiți iute. Jucând aceste farse În provincia franceză, În același loc unde poate și trupa lui Molière le-a jucat prima oară, actorii americani au reușit să-i convingă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
să se cunoască atât de bine, Încât funcționează ca o echipă de baschet perfect omogenă. Balonul circulă ca uns, simți că ritmul curge natural. Un ritm impus și comandat de regizorul „specialist“ În comedie creează râsete la comandă, dar aceste râsete nu au nimic uman și le uiți iute. Jucând aceste farse În provincia franceză, În același loc unde poate și trupa lui Molière le-a jucat prima oară, actorii americani au reușit să-i convingă chiar și pe dificilii critici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
poarte frumos cu el, țăranul, văzând că treaba se face și fără mâncare, vineri nici nu s-a mai gândit să-și hrănească animalul. Totul părea că va merge bine. Sâmbătă, calul a căzut mort. Actorii au primit anecdota cu râsete și aplauze, dar au rămas pe gânduri, Înțelegând tâlcul, care le era adresat chiar lor. Ce face un dansator dacă nu exersează trei ore pe zi la bară? Ce face un pianist dacă nu Își Îndeplinește rutina gamelor zilnice? Cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
despre piesele sale noi, se lamenta prefăcut că nu știa cum să-și stăpâ nească personajele. Eu vreau să le țin pe linie, spunea el, dar ele, personajele, de cum le scap din ochi, o iau la dreapta. În sală rumoare, râsete, iar Eftimiu către adunare, cu o mirare imensă pe față: eu nu știu la ce vă gândiți voi, dar faptul e fapt, cum nu sunt atent,personajele mele o iau la dreapta. O glumă nevinovată, construită și ea tot cu
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
încheiere Monografia reprezintă o primă încercare de a rememora activitatea didactică desfășurată în școala noastră de la începuturile sale până în prezent.În toți acești ani s-au derulat mii de ore, nenumărate generații de elevi au însuflețit clădirea cu strigătele și râsetele lor. Școala aceasta are personalitatea ei, viața ei. Viața unei școli este ca alunecarea unei corăbii, numai că, în locul apelor albastre, ea trece printr-o „mare acoperită de adolescenți care învață mersul pe valuri, în picioare, mai rezemându-se cu
Jurnal de bord by Vasilescu Roxana Violeta () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1689_a_2946]
-
poezie. Prima întâlnire se pierde în negura vremilor... Într un miez de septembrie invadat de un galben bacovian, am găsit în curtea școlii de cartier copiii perfect aliniați pentru festivitatea de deschidere a noului an școlar... Nici un zvon de glasuri, râsete sau șoapte... Doar adierea vântului prin frunzișul salcâmilor copleșiți de atâta risipă de culoare. Se zvonise că profesorul care stăpânea întreaga adunare numai din priviri, venise de la Școala de Corecție prin transfer, la noi... Altceva nu mai trebuia.. Om în
Arc peste timp 40 ani 1972-2012 by Gabriela Muscaliu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/795_a_1849]
-
interesat de conversație. Am aflat apoi că avusese o româncă în casă, de asta voia tot româncă. Am cunoscut-o apoi. Era o fată de 24 de ani, micuță, blondă, gălăgioasă. Îi făcea hatârul. Scotea moșul din toate cele. Printre râsete și vorbe goale mi-a spus că are doi copii acasă, la țară, și un soț care o bătea. O singură dată a oftat și-a zis: — Numai eu știu cum am câștigat bani și ce-am îndurat . Povestea că
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Simți nevoia fizică de-a fi îmbrățișată, de-a strânge mâna celor dragi, de-a ciocni un pahar, de-a aprinde artificii... La 12 noaptea am ieșit pe terasă, singură, cu o țigară, am privit artificiile altora și am ascultat râsetele lumii, veselia și țipetele de bucurie. Cerul era înflorit în toate culorile. Bubuiturile nu conteneau; Ana (bătrânica) ar fi vrut să vadă și ea. — Așteaptă, că-ți povestesc artificiile! i-am zis. Acum sunt verzi și sub balcon a trecut
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Ziepfl Dragoș, care este un foarte bun portretist, m-a văzut, fiind în vizită pe la sectorul de naivi, și l-a pufnit râsul, văzându-mă în postura asta, care părea, și poate este și acuma, o postură caraghioasă. Eu, la râsetele lui am replicat, care e problema lui, dacă eu pictez mai bine așa, pot să stau și cu picioarele în sus, dacă așa mă simt bine. Poate părea caraghios așa ceva, dar pentru mine era ceva normal, și de multe ori
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
arhanghelii, viața interioară a membrilor săi este condiția vitală a existenței sale. Vai nouă, dacă într-o lume ca a noastră în care satana a organizat disiparea continuată, zi și noapte, pentru orice etapă a vieții, pentru orice timp, printre râsete și printre lacrimi, în orele de pace și în tranșeele din prima linie de pe frontul de luptă, vai nouă, dacă nu ne eliberăm cu toată fermitatea din gălăgia îngrozitoare a vieții pentru a ne dărui, cu toată fidelitatea la timpul
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
după atâția ani, ale acelor nopți de singurătate În fața imenselor răspun deri: mă-ntor ceam spre poștă, pe aceeași uliță În care, la aceeași casă, sin gura luminată, chefuia În fiecare noapte o lume Înne bunită după zaiafeturi, cu cântece și râsete stridente de femei, ca Într-o biserică a despuiaților. Așa au fost salvate totuși, până la una, cele 32 de formațiuni de etape cu mii de căruțe Încărcate și mult mai multe mii de oa meni: ascultând Îndemnurile colonelului meu - să
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
ofensive pe atunci. Alta, atât de tânără și de suavă, mă târa de mână spre intrările din dos ale hotelului Opera, și nu fiindcă nu-i cunoșteam subsolurile, infern delec tabil al spasmurilor noastre amoroase de o clipă, răsunând de râsete și chicoteli, de gemete și oftaturi, de șoapte și țipete Înăbușite, de ritmice brusc Întrerupte - o Întreagă orchestrație veselă, exultantă, gravă a perechilor aflate aci În plin act al unei conjuncții sexuale trecătoare -, ci fiindcă mi se tăiau picioare le
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Petru, înțelegând că nu-i de glumit în fața dușmanului comun, cad la pace și-și unesc forțele ca să bată în retragere. Pun turbanul pe capul câinelui și tustrei spală putina cu răcnete: "La luptă!! Pentru Moldova și Ștefan!!" Ștefan, în râsetele boierilor, se ridică în capul oaselor, își șterge obrajii mozoliți, râde: Să mă ucidă tatarii, nu alta... Numai tu ești de vină! îl atacă Sora. Îi prea răsfeți! Își fac de cap! Sufletu' mi l-au scos! Copii, Sora, spune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]