891 matches
-
romanesca nu reușește să surprindă Lumea proteica, multiforma, decat superficial, probabil și pentru că scriitorul se joacă în permanență, supunând derizoriului însuși actul creației artistice. Descrierea este subordonată parodiei, fără un rol clar în textura epica, prin care să confere profunzime referențiala. Deși forță operei se impune asupra unui artist care nu poate decât asista cum se transformă în obiect ce naște creația, există, totuși, un scop estetic, naratorul vrând să realizeze o valoare estetică. Sunt preluate, amalgamat, de acest malaxor al
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
dreptate, Ioana Pârvulescu contestă îndepărtarea tot mai mare de operă a celor care-l interpretează pe Caragiale prin escamotarea sau obnubilarea contextului care i-a servit drept mediu de referință, în funcție de care s-a situat. Într-adevăr, există o zonă referențială importantă și ceea ce este dificil de recuperat este felul în care suna un text atunci când zona referențială era vizibilă, când aluzia era numaidecât verificabilă, când subînțelesul era pe înțelesul tuturor. Ieșirea din timpul autorului și al operei, din la belle
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
prin escamotarea sau obnubilarea contextului care i-a servit drept mediu de referință, în funcție de care s-a situat. Într-adevăr, există o zonă referențială importantă și ceea ce este dificil de recuperat este felul în care suna un text atunci când zona referențială era vizibilă, când aluzia era numaidecât verificabilă, când subînțelesul era pe înțelesul tuturor. Ieșirea din timpul autorului și al operei, din la belle époque provoacă o ruptură pe care mulți au văzut-o pe bună dreptate după o logică ireproșabilă
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
anumit con-text3, comunicarea implică ideea de relație nu doar cu trimitere la cei doi poli (auto)comunicanți, ci într-o perspectivă mai amplă și mai bine ancorată, de altfel, în realitatea comunicativă și prin prisma raportării la lume, la cadrul referențial, la cel acțional, comportamental etc. Un punct de vedere interesant asupra comunicării este reflectat (și) prin prisma acestei posibile direcții de analiză în lucrarea lui Lucien Sfez (2002: 25-28), care identifică/formulează specificul procesului comunicativ sub forma a trei metafore
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
relații compatibile 5 în ceea ce privește codul valorificat în codificarea/decodificarea mesajului, canalul de transmitere a acestuia, valențele contextuale etc. Comunicarea-relație se constituie, astfel, într-o realitate procesuală cu două fațete (în această interpretare): una care vizează relația cu/raportarea la cadrul referențial, personal, interpersonal, acțional etc. și cea de-a doua, care presupune ancorarea într-un sistem minim de compatibilități care să optimizeze (deși în măsură diferită de la caz la caz) actul comunicativ acestea inclusiv ca modalități de adaptare/readaptare permanentă a
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
educatori și educați, prin relațiile dintre aceștia, prin coordonatele demersului instructiv-educativ în care se înscriu etc.). (a) Ca relație 25, comunicarea didactică presupune raportarea individului (emițător, respectiv receptor cu educatorul și educatul plasați în ambele ipostaze) la ,,lume", la realitatea referențială, inclusiv, sau mai ales, la componenta umană a acesteia, la anumite sisteme de valori etc., dar și (poate, mai ales) la sine, la ceea ce definește/formează/dezvoltă persoana. De aici, derivatele personale (înțelese ca atribute ale persoanelor incluse în proces
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
codul utilizat (prin cunoașterea axei paradigmatice și, mai ales, prin actualizarea anumitor componente ale acesteia pe axa sintagmatică a comunicării propriu-zise), și, pe de altă parte, intenția comunicativă, maniera de reprezentare a acesteia în plan argumentativ 33, raportarea la contextul referențial și relațional, la situația de comunicare, în general etc. Trimiteri bibliografice Academia Română, Institutul de Lingvistică ,,Iorgu Iordan Al. Rosetti", Gramatica limbii române. II. Enunțul, București, Editura Academiei Române, 2005 Albulescu, Ion; Albulescu, Mirela, Predarea și învățarea disciplinelor socio-umane. Elemente de didactică
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
limbaj/cod comun, se cunosc, se simt mai bine unul pe altul Rosenberg 2005: 123. 33 Vezi, din aceeași perspectivă, elementele structurale ale competenței comunicative după Neacșu 1990: 255, unde se vizează stăpânirea sistemului limbii, a structurii textelor, a domeniului referențial, a elementelor relaționale, situaționale, precum și a celor transformaționale și de transfer. 34 Continuând prima copilărie (perioada antepreșcolară: 1-3 ani) și anticipând cea de-a treia copilărie (perioada școlară mică: 6-10 ani) Șchiopu-Verza 1981: 32. În alte lucrări, prima copilărie se
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
deschide în fața ochilor un spațiu aflat dincolo de limitele umanului. Naratorul se implifică afectiv în mesaj și face din dimensiunea fonetică un etalon pentru unitățile de măsură necesare. În contingent, durata vocalelor și cuvântul însuși sunt sufici¬ente pentru o funcție referențială a limbajului, pentru a denomina realitatea înconjurătoare, însă planul mitic necesită o extensie a capacităților de percepere și reflectare, ambele trecând prin fiorul născut de irumperea sacrului. Ritmul și rima interioară din sintagma repetitivă (deci, o altă marcă stilistică) codri
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
aristotelice, tropologice sau deconstructive. Există concepții cognitiviste, constructiviste, istorice, sociologice, antropologice despre narațiune, dar și speculații feministe sau politice. Există, prin adoptarea recentă a pluralului, naratologii: structuralistă, postclasică, socionaratologie sau psychonaratologie. Există posibilități de studiu în relație cu un context referențial în mod simultan lingvistic, literar, istoric, biografic, social și politic. Granițele sunt dificil de trasat și consensul nu poate fi atins, pentru că fără încetare, într-un fel expansiv și fără îndoială profitabil pentru narațiune, cercetarea caută și stabilește alte și
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
de consum e depășit: asistăm acum la expansiunea pieței sufletului și a transformării sale, a echilibrului și a stimei de sine, simultan cu proliferarea farmaciilor fericirii. Într-o epocă în care suferința s-a golit de orice sens, când marii referențiali tradiționali și istorici s-au perimat, problema fericirii interioare „iese din nou la suprafață”, devenind un segment comercial, un obiect de marketing pe care hiperconsumatorul vrea să și-l poată procura „la cheie”, fără efort, imediat și pe orice cale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
educată, adaptată cerințelor unui consum nelimitat. Era hiperconsumului începe atunci când vechile rezistențe culturale sunt reduse la tăcere, când culturile locale încetează a mai constitui niște frâne în calea formării gustului pentru nou. Faza III este acea civilizație în care sistemul referențial hedonist se impune ca evidență, în care publicitatea, divertismentul, schimbările permanente aduse cadrului de viață au „intrat în rândul moravurilor”: neoconsumatorul nu se mai dezvoltă pe fondul unei culturi antinomice 2. Spiritualitatea consumeristătc "Spiritualitatea consumeristă" Nici chiar religia nu mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
o jalonează împiedică observarea unei permanențe a antagonismelor. Procesul de modernizare dependentă nu presupune formarea structurilor recurente, astfel încât să se poată degaja o omologie formală între clivajele care izbucnesc în împrejurări distincte. Fie că au un caracter direcțional, categorial sau referențial, clivajele amintite nu sunt structurate pe vreun criteriu geografic. Ele se formează ici și colo, fără a respecta a priori vreun principiu de repartiție. Astfel, metoda de comparație pusă la punct prezintă un caracter suplu și dinamic. Acesta nu ordonează
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
o societate în care destinele individuale nu se împlinesc la capătul unei serii de alegeri personale și de gesturi care să vădească libertatea, ci se văd validate în raport cu un sistem de regularități cu o finalitate comunitară și într-un cadru referențial prestabilit. Dificultatea situării totalitarismului într-un asemenea unghi de analiză este evidențiată printr-un paradox care, deși se înscrie în natura regimului 62, nu devine manifest decât după 1989: totalitarismul, colectivist și internaționalist prin vocație, totalitarismul a fost cel mai
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
categorie descentralizată a modernității. Individualismul modern nu este decât un alt nume pentru care subiectul atribuie un sens prăbușirii sistemelor tradiționale de referință și își dobândește autonomia cu prețul deteriorării figurilor comunitare ale identității. Procesul de dislocare a unui univers referențial definit până atunci prin stabilitate și regularitate generează un anumit tip de actori sociali, ei înșiși suficient de instabili pentru a se instala tocmai în locul lăsat gol de acest ansamblu simbolic, suficient de animați de pasiunea absenței punctelor de reper
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
în care spațiul se comprimă însă datorită tehnologiilor moderne. Structurată armonios și echilibrat, cu o arhitectură arborescentă dar plină de celeritate, cu nu mai puțin de 15 capitole bogat ilustrate, lucrarea impresionează de la primul contact cu ea prin puterea sa referențială, prin informația bogată, diversă și actuală, prin acuratețea și sobrietatea relatării, prin stilul marcat de acribie și putere evocatoare. Firește, nu îmi propun aici o trecere în revistă a întregului conținut al lucrării fiind convins că fiecare dintre cei care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
a alocutorului într-o acțiune verbală sau nonverbală" (situație în care funcția conativă și cea emotivă se suprapun). 3.2.1.2. Încadrare gramaticală Lucrările de gramatică 27 repartizează termenul hai în clasa morfologică a interjecției, clasându-l "în funcție de sursa referențială și de natura semnificației" ca interjecție propriu-zisă, alcătuită dintr-o singură componentă (simplă), iar din perspectiva funcțiilor comunicative îndeplinite, ca interjacție alocutivă (de orientare a mesajului spre alocutor), injonctivă /hortativă (care exprimă ordine sau îndemnuri). Baza de definiție utilizată este
[Corola-publishinghouse/Science/85024_a_85810]
-
16 Pentru tratarea problemei accentuării în limba română, cf. GALR II: 969 și 985. 17 Utilizată înițial cu sens "demonstrativ" (având ca scop de a atrage atenția alocutorului asupra unei prezențe efective și singularizante - discriminatorii − a unui obiect din lumea referențială, dirijându-i privirea asupra acestuia din urmă), iată se referă, în esență (este purtătorul valorii semantice forte) "la existența relativă a unei ființe, care poate fi abordată într-o manieră particularizată sau nu − "există un x...." (vezi Charaudeau 1992: 301
[Corola-publishinghouse/Science/85024_a_85810]
-
semnificația taxelor de tranzacții etc. Analize mai riguroase și sistematice privind asociațiile univariate și regresiile multiple ale acestor factori diferiți au condus la concluzia că nu este deloc clar ce a cauzat prăbușirea pieței. Declarația mai precisă, deși oarecum auto referențială, este faptul că variabila cea mai semnificativă din punct de vedere statistic, care explică evenimentul din octombrie, este răspunsul normal al pieței de valori din fiecare Țară la mișcările de pe piața mondială. Indicele global al pieței financiare a fost construit
Cibernetica sistemelor economice by Emil Scarlat, Nora Chiriță () [Corola-publishinghouse/Science/222_a_216]
-
al capitalului străin”, iar acest gest „are sensul de a ne ascuți vigilența în lupta împotriva acelora care mai vor și azi să rupă cultura de interesele poporului”. Pot fi remarcate proprietățile limbii de lemn: repetitivitate, redundanță, sărăcie lexicală, conținut referențial vid, predominând termenii-cheie și sloganurile, expresiile fixe, standardizate, încremenite, utilizate stereotip-dogmatic ca exprimare a unei ideologii. Dacă într-o revistă a exilului apărută în 1954 (Caete de dor) se preconiza o întoarcere la critica lui Maiorescu, în țară sensul era
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
foarte actuală și azi, utilizată și de Jakobson). Pe urmele lui Richards se dezvoltă în S.U.A., în perioada interbelică și după al doilea război mondial, New Criticism-ul, care analizează cu pătrundere funcțiile limbajului poetic, bazat pe ambiguitate, spre deosebire de limbajul referențial, univoc, în care fiecare cuvânt se referă la un singur obiect și numai la el. 13 Orice termen trebuie judecat de aceea în contextul său, dar acesta selectează sensurile lui posibile, actualizându-le și îmbogățindu-le. Se caută structura poemului
[Corola-publishinghouse/Science/85132_a_85919]
-
fi înțeleasă cea prezentă, 2. informația prezentă obligă la căutarea altora, pentru o descifrare completă a sensurilor, 3. totalizarea sensurilor este problematică și generează un oarecare stres (datorită abundenței, redundanței informației, dar și sentimentului de infinit, de nesfârșit). Totodată, sistemul referențial numit conținut este permanent mediat și modelat de beneficiar, potrivit unor legi de vizare a lumii virtuale. Exploatarea modelelor livrate se realizează, consideră unii analiști (Tisseau, 2001, p. 29), la trei niveluri: 1. animarea în timp real, ce corespunde unui
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
a științei, ne apare mai degrabă a garanta o fecunditate de nebănuit (...). O gândire pluralizată nu se poate apropia de ordonarea pluridimensională a lumii, decât acceptând să rupă compartimentările științelor, să epureze limbajele dialectale ale disciplinelor. Efervescența cunoștințelor, repunerea problemei referențialilor, criza paradigmelor... ar trebui să ne invite să combinăm instrumentele intelectuale (...). Dacă trebuie, mai mult ca niciodată, să ne păzim de cheile ce deschid toate ușile, se cuvine, dimpotrivă, să ne dotăm cu un număr mare de chei, ce permit
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
o notez aici, să-i prind în vârful/ creionului, în negrul de cărbune,/ puținul aur:/ poate c-o s-o fac să cadă mai încet” (Moment). Mai mult, odată cu Amânarea generală (1990) și Elegii în ofensivă (2003), textul își recapătă dimensiunea referențială: dinamizat prin teatralizare și subminat de o ironie corozivă, dusă uneori până la cinism și sarcasm, poemul face loc acum parabolei morale („Când s-au trezit cu un pumn în gură,/ mulți dintre ei/ au amuțit pe vecie.// Alții însă/ au
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288888_a_290217]
-
între rațiune și sminteală. Parafrazîndu-l pe Nietzsche, Michel Foucault anunța, în Cuvintele și lucrurile, o "moarte a omului", suscitînd, ca și în cazul lui Nietzsche, multe neînțelegeri. Desigur, nu dispare specia umană, ci o anumită reprezentare despre om ca centru referențial sau ca principiu explicativ, capabil de cunoaștere. Nici științele așa-zis "umaniste" nu se mai ocupă de om, ci de tot felul de chestii adiacente : de limbaj, de muncă, de sex etc. Emmanuel Levinas visează la un "umanism al celuilalt
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]