1,526 matches
-
trece azi poezia română”. Autorul este - cum îl recomandă Ion Pop - un „poet al meditației grave și al emoției supravegheate de intelect, la care confruntarea dintre scris și trăit deține o poezie centrală”. Poetul refuză revărsarea necenzurată a sentimentelor, având reticențe față de ceea ce criticul numește „întâmpinarea exclamativă”, sechelă taxată ironic într-un vers: „Pubelele de pe mal sunt pline de exclamații reziduale”. Înscriindu-se într-un dialog explicit și implicit cu cărțile, el mărturisește preocuparea pentru strunirea verbului prin travaliu: „Scriu cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288227_a_289556]
-
fost apoi combinate (C) și analizate, iar concluziile au fost comunicate cu ocazia unor noi sesiuni de formare. Faza de internalizare (I) a Îmbunătățit cunoștințele medicilor, dar și ale pacienților cu privire la interesul și necesitatea endoscopiei. Demersul a contribuit la Înlăturarea reticențelor pacienților, pregătiresa decisivă constituind-o Însă recunoașterea inițială a temerilor lor. Eisai nu a luptat Împotriva aprehensiunilor pacienților, ci Împreună cu ele, pentru a explora modalitatea de explicitare a utilității acestui instrument de diagnostic În cazul bolilor de care aceștia sufereau
[Corola-publishinghouse/Science/2271_a_3596]
-
sau moralitate. Croce a fost pesimist în privința consecințelor descoperiri autonomiei politicii de către Machiavelli, dar a tratat-o că pe un fapt de la care nu mai era cale de întoarcere. Alți autori, contemporani cu Croce, au îmbrățișat această concluzie, dar fără reticența lui Croce. Influența lui Croce este ușor de observat în două interpretări faimoase ale lui Machiavelli dezvoltate în anii 1920 și 1930 de doi oameni foarte diferiți: Benito Mussolini, liderul Italiei fasciste din 1922 până în 1944 și Antonio Gramsci, unul
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
Medici din secolul al XV-lea, si anume schimbarea dramatică în frecvență anumitor tipuri de interacțiuni. Dată fiind bogăția extraordinară a arhivelor florentine, un accent firesc pe oferirea de "descrieri stufoase" ale unor cazuri și situații particulare a coincis cu reticența de a consemna în decursul timpului schimbări cu privire la practicile patronale ale familiei de' Medici. Ca urmare a acestor dezvoltări, începem să întâlnim relatări erudite ale patronajului familiei de' Medici din timpul lui Lorenzo care acordă puțină atenție acelor aspecte care
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
fost o relatare restrânsă de acțiuni militare, în timp ce a doua a readmis multe dintre legendele florentine pe care Bruni le-a exclus. Puterea crescândă a familiei Medici, a cărei ridicare la statutul cvasi-princiar a început încet din 1434, a impus reticența unor scriitori altfel prolifici din Florența, atunci când a venit vorba de tratarea antecedențelor și evenimentelor mai recente. Lorenzo de Medici a solicitat ca analele orașului "să fie scrise", dar proiectul nu a fost dus la capat 44. Ceea ce s-a
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
138. 42 David Abulafia (ed.), The French Descent into Renaissance Italy: 1494-95: Antecedents and Effects, Aldershot, 1995, prezintă fundalul. Gilbert, Machiavelli and Guicciardini, rămâne neprețuit. 43 Niccolò Machiavelli, The Prince, ch. 26. 44 Fubini, Storiografiadell'Umanesimo, p. 197. 45 Despre reticența, vezi Mark Phillips, The 'Memoir' of Marco Parenti: A Life în Medici Florența (1987), Toronto, 2000. 46 Harvey C. Mansfield, Machiavelli's Virtue, Chicago, 1996, p. 140, subliniază că anul 1434 divide nu numai cele 8 cărți, dar și cel
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
poezii ocazionale (nr. 9-24 din culegere): epistole în versuri, poezii nupțiale (de exemplu pentru nunta lui Ruricius, viitor episcop de Limoges, cu Iberia), descrieri de edificii etc. în aceste scrieri Sidonius se exprimă ca un poet profan, folosind fără nici o reticență instrumentele tradiționale, considerate indispensabile, ale poeziei clasice, cum sînt divinitățile și episoadele mitologice. Aceasta nu înseamnă însă că Sidonius n-ar fi creștin, dat fiind că asemenea instrumente retorice erau considerate doar instrumente și nimic mai mult; sigur, sîntem departe
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
este cazul în povestea lui Valens din cap. 25. S-a discutat despre valoarea istorică a acestei opere; lăsînd la o parte unele erori de cronologie și de detaliu, credibilitatea lui Palladius este în general evaluată pozitiv, și există o reticență față de teoriile care descriu Istoria ca pe un abuz literar, bazat în special pe surse scrise ce sînt prezentate ca experiență directă. Firește, autorul nu a vrut să scrie o operă critică, ci să reproducă tradiția de care dispunea cu privire la
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
era înainte ca destinderea să devină cuvântul-cheie al timpurilor noastre? Pacea dintre cele două superputeri nu a fost păstrată prin destindere, ci prin balanța terorii nucleare. Acea balanță a impus constrângeri reale asupra politicilor externe ale ambelor superputeri: putem invoca reticența americanilor de a se implica în Revoluția ungară din 1956 și de a lua măsuri față de ocuparea de către sovietici a Cehoslovaciei în 1968 sau concesiile sovietice în cazurile crizei cubaneze a rachetelor din 1962 și a războiului din Orientul Mijlociu din
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
însărcinată, va naște în curând. Allan însă nu se lasă înduplecat, refuză s-o asculte și rămâne în casa în care era găzduit. Încetul cu încetul, ca și în român, Allan și Gayatri se îndrăgostesc unul de celălalt. La început reticența, Gayatri se abandonează iubirii în ciuda problemelor de familie care apar. În al treilea episod Guertie, dezamăgită, se hotărăște să plece cu Lucien în Chină. Prezența lui Allan în casa lui Narendra Sen devine, pe zi ce trece, mai tensionată. În timpul
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
că e mai puțin important faptul că femeile trebuiau să alerge după bărbați înstăriți în speranța că vor da lovitura în căsnicie. Filmul, pe de altă parte, este centrat mai mult pe relația dintre Elizabeth și Darcy. Elizabeth afișează o reticența prudență față de căsătorie, astfel încât atunci când tânărul și înstăritul Fitzwilliam Darcy își exprimă interesul de a o curta, ea nu este atat de sigură de sentimentele ei față de el. Elizabeth și Darcy descoperă că au multe de învățat unul despre celălalt
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
pomenit nicicând, nici În vremea epidemiilor. Până și sănătatea fizică a poporului nostru robit de uzură, stors de corupția administrației, otrăvit de băuturi contrafăcute, e compromisă până Într-atât Încât trebuiesc spitale la sate” (Spitalele rurale - Timpul, 20 august, 1881). Reticența lui Eminescu față de spitale se justifică prin concluziile la care ajunge analizând contextul sociopolitic și economic al țării. El afirmă de pildă că „un medic cuminte (care nu seamănă cu doctorii lui Molliere) știe că: leacurile sunt neputincioase când regimul
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
la curse. Din păcate, așa a procedat, la o scară mare, cincimea prosperă a populației americane multă vreme de-a lungul anilor '80."22 Anii '80 au reprezentat doar începutul acestei maladii a vieții economice americane. Spunem maladie fără nici o reticență, pentru că aici nu este vorba numai despre faptul că banii se duceau în cea mai mare parte în consum, ci și că nivelurile datoriei atingeau adevărate cote de alarmă. Una este să faci un împrumut pe care urmează să îl
by Paul Dobrescu [Corola-publishinghouse/Science/1096_a_2604]
-
o epocă de globalizare și de a atașa strâns de putere dimensiunea națională, cu încoronarea ei, ideea de suveranitate. Cum preciza Mark Leonard: "În această epoca a globalizării și a normelor universale, este izbitor că strategii chinezi se focalizează fără reticențe pe puterea "națională". Ideea de a recupera suveranitatea de la forțele economice globale, companii și grupuri de indivizi, cum ar fi teroriștii, este un element potențial revoluționar al viziunii chineze despre lume."284 Este un element care ține și de tradiția
by Paul Dobrescu [Corola-publishinghouse/Science/1096_a_2604]
-
Spender, Dylan Thomas. P. e un spirit clasicist care, nu o dată, se sfiește de propriile preferințe literare și caută să le estompeze printr-o proclamare a adeziunii totale la doctrinele moderne. De altminteri, e o perioadă față de care manifestă o reticență vădită - romantismul. Ciudată atitudine a celui care, alături de Lucian Blaga, O.W. Cisek, Tudor Vianu, Petre Andrei, aduce înaintea conștiinței literare românești exemplul expresionismului, al acestui „romantism al secolului XX”, cum aveau să îl numească atâția comentatori. În prezentarea lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289047_a_290376]
-
plăcut, menit să exorcizeze răul din om105. În concluzie, dacă rămâne în proximitatea psihologiei, literatura păstrează în chip necesar, ca element al ei ireductibil, un "nu știu ce" inefabil, sugerat printr-o sumă de procedee melodramatic-teatrale. Nu ne mai miră, atunci, nici reticența criticului față de "interpretare" (înțeleasă finalmente mai mult ca formă de viață decât de cunoaștere, de vreme ce sufletul se dovedește a fi o entitate inanalizabilă, de ordinul sugestiei muzicale), cum nici credința sa în triumful melodramei ca artă prin excelență "populară", pentru că
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
naivului pictor, mai întâi fără voia (îl amenință că se aruncă pe fereastră dacă nu o primește), însă după aceea cu deplinul consimțământ al bărbatului, înduioșat finalmente de pătimașa dorință a fecioarei și de pilda unui devotament ieșit din comun. Reticența lui Tullio se explică, inițial, prin absența interesului erotic față de fetița "sfioasă și nenorocită", cu sânul "ca un bobocel în floare", de care se îndrăgostește platonic ("cu o iubire de frate mai mare"), nu întâmplător, exact în timp ce-i face portretul
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
mama prințului Carol, în cadrul căreia aceasta își exprimase satisfacția pentru alegerea fiului ei de către poporul român și nu datorită demersurilor unor puteri străine 714. O asemenea declarație avea și rolul de a consolida poziția lui Carol, în condițiile existenței anumitor reticențe în societatea românească față de el. Într-un discurs, adresat mai mult celor care erau încă sceptici în legătură cu oportunitatea instalării unei monarhii străine, susținut la Societatea "Amicilor Constituțiunii", un an mai târziu, I.C. Brătianu relua argumentele ce stătuseră la baza aducerii
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
este teoretizată aici: de tip monumental, anticvarial și critic. Aici, în sfârșit, Nietzsche este menționat într-un punct și pentru o chestiune decisivă. Dar în termeni care par ca oscilanți și ambivalenți: Heidegger alternează aprobarea cu respingerea, aprecierea pozitivă cu reticența. Prin intermediul triplei sale articulări a experienței istoriografice, Nietzsche ar fi surprins aspectul esențial al istoriografiei, avantajele și dezavantajele sale pentru viață, ilustrându-le în mod incisiv și convingător. Imediat după aceea însă, Heidegger își corectează elogiul: nici necesitatea triplei articulări
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
de a fi care derivă din chiar lucrul aflat în chestiune sau din structura istoricității existenței umane. Așadar, în fond, Nietzsche a intuit și a înțeles problema. Mai mult, Heidegger se hazardează să-i atribuie lui Nietzsche dificila hermeneutică a reticenței: începutul celei de-a doua Considerații inactuale ne face să presupunem că Nietzsche a înțeles mult mai mult decât spune. În acest punct, Heidegger încheie digresiunea asupra lui Nietzsche și reia analiza istoricității preluând cele trei determinări nietzscheene ale istoriografiei
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
istoria s-a sfârșit tocmai în momentul în care aceasta trece prin atâtea accelerări? Aplicarea tezei hegeliene la vremurile noastre este un punct capital în privința căruia Kojève a făcut uz de multă circumspecție, de o subtilă ironie și uneori de reticență, dar asupra căruia a oferit, într-un mod sau altul, precizări de o mare acuitate. Dacă, inițial, sfârșitul istoriei putea părea un fel de experiment mental, o posibilitate teoretică nerealizată încă, el s-a convins apoi că acesta a devenit
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
atitudine paternalista și integratoare în raport cu celelalte științe sociale (Umberto Eco vorbea chiar de vampirismul semioticii care invadează toate domeniile); această abordare combinată cu limbajul ermetic (al careului semiotic, actanților, actorilor, funcțiilor) a trezit ostilitatea unor cercetători de teren că și reticența mediilor academice lente în incorporarea noii discipline la nivelul programelor de licență și masterale, ca și la cel doctoral. Odată cu răsturnarea de perspectivă pragmatică a anilor '80 (pragmatic turn), știința semnelor părăsește logică centripeta a prozelitismului ideologic și lingvistic pentru
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
acestor copii, un element este constant: frecvența polihandicapaților (42% dintre copiii sever handicapați suferă de un polihandicap: deficiență mintală severă, infirmitate motorie cerebrală, comițialitate, tulburări de comportament...). Această constatare pune importante probleme de igienă mintală, deoarece majoritatea instituțiilor acceptă cu reticență acești copii polihandicapați. (...) importanța primei orientări: majoritatea copiilor rămân în filiera de plecare (82,5%), rari fiind cei pentru care este luată în considerare o reorientare. Alegerea acestei filiere depinde în mod sigur de natura handicapului(rilor), dar este în
Fundamentele psihologiei speciale, Ediţia a II-a by GHEORGHE SCHWARTZ [Corola-publishinghouse/Science/1447_a_2689]
-
în alte sfere ale personalității, nu numai în cea strict circumscrisă pierderii de abilități specifice, așa că, într-adevăr, "în analiza factorială a acestor copii, un element este constant: frecvența polihandicapaților". La fel rămâne și faptul că "majoritatea instituțiilor acceptă cu reticență acești copii polihandicapați". Precum și "importanța primei orientări (majoritatea copiilor rămân în filiera de plecare (82,5%), rari fiind cei pentru care este luată în considerare o reorientare. Alegerea acestei filiere depinde în mod sigur de natura handicapului(rilor), dar este
Fundamentele psihologiei speciale, Ediţia a II-a by GHEORGHE SCHWARTZ [Corola-publishinghouse/Science/1447_a_2689]
-
mai ușor de realizat, mai ales în cazul celor cu cecitate, integrarea acestor persoane în societate nu este la fel de ușoară. Din punctul de vedere al societății însăși, există totuși un mare avantaj: spre deosebire de alte deficiențe, unde subiecții sunt priviți cu reticență, dacă nu chiar respinși de colectivitate, față de nevăzători tendința generală este de solidaritate și de ajutorare. Părinții din școlile de masă au, de multe ori, atitudini ostile față de primirea în clasa unde învață copiii lor a unor oligofreni și, cu
Fundamentele psihologiei speciale, Ediţia a II-a by GHEORGHE SCHWARTZ [Corola-publishinghouse/Science/1447_a_2689]