2,506 matches
-
îndeajuns prin revărsarea ei de splendoare? Arma e cumva superfluă. − Tocmai asta o face aptă sa disimuleze necesitatea supremă. Cred că arma e-o rază din panoplia personală a torerei oferită echitabil întru înnobilarea luptei. Conștientă de puterea excesivă a seducției ce o exercită, ea îi dăruiește Minotaurului estoca; ascuțișul ei l-ar putea izbăvi de monstruozitate, dar nu în felul unei baghete magice, ci printr-un proces dialectic fără sfârșit, printr-o luptă de ridicare la înălțime și autocizelare. Odată cu
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
pe cât ar fi vrut să pară. În jocul de-a prinderea nomazilor în mrejele confortului, inițiatorii lui fuseseră ei înșiși prinși, deși nimeni n-ar fi putut spune cât de tenace anume înainte de acest sfârșit survenit inoportun. Însăși puterea de seducție a artei pe care-o stăpâneau se insinuase în miza lui. Pentru cei cinci era vorba de-a o exercita asupra unora dintre subiecții cei mai insensibili la tentațiile ei; ca-n orice luptă, măsura confruntării era dată de dârzenia
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
era resemnată cu ideea că, într-un fel, bărbatul trebuie încurajat să-și cultive suveranitatea, deși cu riscul ca, în final, tocmai rezultatul acestei îngăduințe să fie întors împotriva îngăduitoarei, sau mai bine zis a dependenței lui de ea. Arma seducției o făcea să se simtă suficient de în siguranță și de privilegiată pentru a cocheta cu responsabilitățile formative, pe care portul ei le implica. Emasculării de gust plebeian, prin resorturi instituționale, îi prefera dresajul pe cont propriu al masculinității, căci
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
mai lasă Învingătorului decît următoarea soluție „c-est sur ce terrain que je veux engager la lutte en me faisant objet fascinant/' Este ceea ce dorește și Cătălina amorsînd prin repetabilitatea discursului Încîntator” de ce nu vii tu vino” dorința Luceafărului. Prin seducție Cătălina Încearcă „ a se constituer comme un plain d-etre et a se faire reconnaitre comme tel”. Luceafărul eminescian. O interpretare transeontică. Pentru aceasta ea trebuie să se constituie ca un obiect signifiant. Mai apoi seducția trebuie să se realizeze ca
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
tu vino” dorința Luceafărului. Prin seducție Cătălina Încearcă „ a se constituer comme un plain d-etre et a se faire reconnaitre comme tel”. Luceafărul eminescian. O interpretare transeontică. Pentru aceasta ea trebuie să se constituie ca un obiect signifiant. Mai apoi seducția trebuie să se realizeze ca limbaj. Sartre o spune explicit „la seduction ne suppose aucune forme anterieure du langage: elle est toute entiere realisation du langage, cela signifie que le langage peut reveler entierement et d-un coup par la
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
explicit „la seduction ne suppose aucune forme anterieure du langage: elle est toute entiere realisation du langage, cela signifie que le langage peut reveler entierement et d-un coup par la seduction comme d-etre primitif de 1-expression. “ Regulamentul organic al seducției nu vizează „a donner a connaitre, mais a faire eprouver” Sartre L-etre et le Neant, pag.423. În aceste circumstanțe dacă considerăm poema Luceafărul o povestire eroică În care elementul narativ princiar ar fi modelarea personalității unui erou miticl-am numit
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
civilizație, o instituție cu tradiție e cea a amorului nelegitim: un amant / o amantă e un imperativ social. Amantul e asociat amorului ilicit, dar pare necesar și societatea Îl acceptă, Îl tolerează; un amant (Îi) confirmă femeii puterea ei de seducție, Îi satisface orgoliul și-i pigmentează existența. Și mai e și la modă: absența unui amant, În lumea În care Își duce existența, pare a periclita respectul de sine. Așa cum, pentru bărbat, o amantă certifică prestigiul social și virilitatea. Personajul
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
reprezintă pentru amantul Chiriac o modalitate de manipulare emoțională. El intuiește că, În relația amoroasă În care este angajat, femeia oferă mai mult decât primește, dar vrea și mai mult: certitudini, garanții ale fidelității unei femei măritate. Arma lui de seducție rămâne bravada. Chiriac iubește spectacolul cotidian, desuet, În care se vrea protagonist: „...Am vrut să mă omor adineaori În curte, dar Ți-am văzut trecând umbra peste perdeaua de la fereastră, ș-am vrut să te mai văz o dată. Încai să
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
să viu, și am venit...” (s.n.). Plăcerea Vetei e să rămână În spațiul conjugal, În care se integrează și amantul, plăcerea Ziței e să cultive tenace o relație amoroasă, aflată deocamdată În plină tatonare, care să-i confirme puterea de seducție și s-o Împlinească, firesc, marital. În schimb, Mița Baston, temperament vulcanic, asociază cheful alcovului, petrecerea - ieșirii În lume și complicațiile amoroase - carnavalului. Veta e obedientă; femeie cu simțul umorului (se amuză copios pe seama Îndrăgostitului care nimerește din greșeală În
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
lor pe Nichifor, în jurul căruia roiau, desigur, atâtea concurente”?... Ce i se poate reproșa criticului în acest caz este faptul că prea ia în serios vorbele lui Moș Nichifor, lăudăros și glumeț, specializat deja - prin repetiție - într-o retorică a seducției. El joacă o comedie care nu dă niciodată greș, și comedia place, e savuroasă. Impresia generală pe care o ai, citind la rând aceste portrete computerizate, este că lumea lui Creangă este extraordinar de bogată și că un număr de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286504_a_287833]
-
și, întorcând capul, făcu semn chelnerului. [G.P.] Nu mi mulțumi, spuse, pentru că nu știi ce urmează... Zâmbind misterios, [P.M.] își scoase fularul, apoi își caută batistă și își șterse ochelarii." Martor la această scenă, chelnerul intra și el în jocul seducției acordându-i lui Antim un respect deosebit. El va acționa în continuare cu complicitate masculină, întrerupând din când în când în discuția celor doi, așa încât să nu uităm că ea are loc într-o cafenea. "[P. I.] Chelnerul voi să
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
altfel depistabil mai pretutindeni - nu predomină totuși, iar prim-planul este ocupat de comentariile și glosările pe teme și subiecte „cărturărești”. Demersul eseistului este, practic, în orice moment, pluridisciplinar. Alături de stil, vivacitatea intelectuală și autoritatea erudiției sunt principalii factori de seducție în scrierile lui P. Din rândul foarte numeroșilor autori comentați, invocați, evocați, convocați pentru sprijinirea propriei argumentații, citați ori pur și simplu menționați pot fi enumerați Lautréamont, Rimbaud, Pierre Louÿs, Albert Camus, René Char, Maurice Blanchot, Claude Lévy-Strauss, Michel Foucault
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288830_a_290159]
-
societatea americană ar deveni mai săracă și s-ar înseria celorlalte modele capitaliste. Fără a mai lua în calcul impactul internațional al unei asemenea prăbușiri. Ca urmare a răspândirii globale a filmului de la Hollywood, visul american a exercitat o adevărată seducție asupra multor milioane de oameni din toată lumea, reprezentând unul dintre cele mai sigure "produse de export" ale Americii. Interesant este că acest filon cultural a asigurat în societatea americană și o anumită acceptabilitate a bogăției inclusiv a celei extravagante -, menținând
by Paul Dobrescu [Corola-publishinghouse/Science/1096_a_2604]
-
cărți. Urmând cele două fețe ale timpului, rodire și declin, strategia caracteristică optează pentru antifrază, ironie, pentru un fel de „înșelare” sistematică a cititorului. N. se autodefinește chiar drept „cea care aruncă piatra/ în apa liniștită a simțului comun”, iar seducția aceasta este atât de puternică, încât frizează adesea teribilismul. Își construiește poemele din aglomerări vertiginoase de imagini, bogăția realului, polimorf și proteic, transformându-se în densitate lirică. Inorogul alb aduce o tonalitate nouă: metaforele se împuținează, discursul pierde din impetuozitatea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288432_a_289761]
-
pusese în gând să-l însoare cu fiica ei vitregă (Bianca), devenită o povară după moartea soțului. Dar, văzând că avansurile fetei rămân fără rezultat, femeia întinde tânărului o cursă: își obligă fiica să facă pe victima unui act de seducție și să rămână goală în camera pictorului, timp în care ea vine cu un sergent de poliție adus să consemneze flagrantul. Numai că socoteala de acasă nu se potrivește cu cea din târg: îndrăgostită de-a binelea, Bianca dezvăluie omului
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Marta nu se sperie de oglinzi sau de "icoana" vreunui iubit anume și, lipsită de orice pudoare, se arată pregătită să oficieze ritualul erotic cu "pasul sigur, de preot încărcat cu odăjdii", după o prealabilă verificare a propriei capacități de seducție ("Se privi lung în apa oglinzii, cu brațele ridicate deasupra capului".). Din păcate, bărbatul nu e la înălțimea momentului: în loc să răspundă generoaselor avansuri erotice el se apucă de plâns, dacă nu chiar ca o fecioară înfricoșată, oricum, ca un lamentabil
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
-se doar de niște vorbe frumoase: rolurile se schimbă deci, Lulù luând locul poetului-seducător, iar Andrei pe cel al lui Lulù. Simetria-i perfectă: atât Mirescu cât și Lulù pun literatura în slujba vieții, folosind cuvântul doar ca instrument de seducție. Or, pentru Andrei, literatura e viața însăși, nu doar un cuvânt mincinos; realitatea în sine, și nu "umbra" sa fără consistență. De aceea, chiar dacă, inconștient, eroul lovinescian se îndrăgostește de femeia cu viață dublă și limbă dulce, conștient, el se
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
fals interpretează, delirul fiind astfel o încredere ireductibilă într-o falsă concepere a realității. Individul devine atunci incapabil să facă distincția dintre lucrurile din imaginarul său și cele din lumea reală. Ideile delirante pot fi multiple: idei de posesie, de seducție, de vrăjire, de blesteme (pacientul poate să se creadă persecutat, la discreția demonilor), idei de ales mistic, de mărire, de misiune pentru salvarea lumii, de a fi reîncarnarea lui Iisus etc. (pacientul se consideră neînțeles de ceilalți, pe care îi
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
nu numai un set de justificări și de legitimări, ci și un ghid practic de a folosi resursele primare ale limbii. Faptul că după modelul culturii germane au înflorit în toată Europa "genialitățile" s-a datorat nu numai forței de seducție a unei ideologii, ci și identificării unei noi "fabrici de literatură", a unei modalități clare, diferențiate și ușor de aplicat prin care limba putea fi chemată să participe la producția de literatură. * * * Cum se poate face "poezie" din limbaj? Punctul
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
va dovedi inaccesibilă, iar caracterul inaccesibil semnifică o imperfecțiune a ființei, o diminuare a consistenței sale ontologice și a valorii sale. Idealitatea, așadar caracterul inaccesibil, este "o forță defăimătoare a lumii și a omului", "o răsuflare otrăvită asupra realității", "marea seducție care duce la nimic"94. Devalorizarea valorilor supreme, așadar nihilismul, începe deja de aici, așadar cu platonismul, care distinge între două lumi și introduce astfel o fractură, o dihotomie în ființă. Nihilismul, ca istorie a postulării și a destrămării progresive
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
diaristică individualizându-se prin spontaneitate, sinceritate, îndepărtare de artificiu și de modă, ceea ce îl face să intre în concurență cu structurile clasice ale romanului, aflate în impas. Acest tip de literatură are o audiență mai îndelungată tocmai prin puterea de seducție a faptului trăit, autentic. Z., el însuși autor al unui jurnal de mare întindere (I-IV, 1993-1998), se va entuziasma de „notele zilnice” ale lui C. A. Rosetti, Camil Petrescu sau Octavian Goga. Rudă apropiată a jurnalului este corespondența, având
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290682_a_292011]
-
întreprinderi și instituții mărunte. Când revine în viața literară, după 1967, optimismul său e intact; frecventează cenaclul „G. Călinescu” al Academiei Române și se relansează ca poet și publicist. Bărbatul frumos și plin de vigoare, oscilând între tentațiile senzualismului frust și seducțiile mondenității, va sfârși, după nouă ani de țintuire la pat, fără a apuca să-și vadă reeditată opera. A. încarnează, la dimensiuni medii, tipul de scriitor interbelic. Debutul poetic din 1926 îi este patronat de Perpessicius, la „Universul literar”, al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285239_a_286568]
-
nume. Nicio înțepătură, fie ea și discretă, contra Frumosului în sine din platonism, nimic despre artă, muzică, pictură sau poezie, cel mult una sau două propoziții incidente: poezia homerică vinde mituri și ficțiune, totul într-un ambalaj atrăgător amintind de seducțiile Sirenelor lui Ulise, teatrul îl farmecă chiar mai mult pe înțelept decât pe omul de rând, iar acest faimos înțelept nu cumpără obiecte de artă costisitoare, el discută cu competență despre muzică, dezvelește statui, scrie și lasă o operă, face
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
schimb, pasajele consacrate lui Epicur în primele versuri a nu mai puțin de cinci cărți din șase arată ce sentimente contau în edificarea unei prietenii, chiar și atunci când o sută de ani îi despart pe cei doi oameni: admirația, respectul, seducția, fascinația, blândețea, bunăvoința. Și apoi mai există și acea dedicație către Memmius, care ne permite, din păcate, să descoperim că Aristotel are dreptate în tragica lui constatare despre prietenie... Căci Lucrețiu scrie aceste mii de versuri numai pentru Memmius, Caius
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
istoric, exaltarea maselor față de anumite mituri istorice, apelul la instinctele și emoțiile unui public, adesea ignorant din punct de vedere politic, refuzul demonstrației și a consecvenței logice chiar și a consecvenței programatice - acordând o atenție sporită rolului simbolurilor În politică. Seducția subliminală a liderului carismatic este o componentă decisivă a acestui stil de discurs. Stilul protector - paternalist. Este fundamentat pe ideea că paradigma parentală funcționează nu numai la nivel familial ci și În spațiul comunitar. Este discursul care evidențiază posibilitățile „tătucului
Peripatethice by Sorin-Tudor Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/1800_a_3164]