1,154 matches
-
fără urme, și convins să nu mai facă altă dată. Așa, tot satul avea lemn bun, de stejar sau cer, cumpărat la prețuri de zece ori mai mari decât cele oficiale, iar burțile pădurarilor și milițienilor se rotunjeau, dând semn semeț de bunăstare. Școala nu pupa În mod normal lemne, ci numai cărbuni, cu care Îngrijitorii nu se prea descurcau, că nu ardeau cum trebuie, miroseau urât și se aprindeau greu. Directorul, nebun cum era, obținuse, totuși, niște bonuri de lemne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
din neamurile celor Înjurați se Împreunau de-acum nu numai (cele frumoase) cu Odraslă, ci și cu tauri, berbeci, țapi ori armăsari. Prin vorbe erau pătrunse, În felurite locuri ale trupului, de măciuci noduroase, oiști nesfârșite și chiar de turlele semețe ale bisericii. Taxa crescu la cinci, apoi la zece lei, numărul de picioare În dos primite de la Înjurături ajunse și el la zece. În Încăpătoarele pântece femeiești intrau și ieșeau păduri Întregi, munți și câmpii, țări, Întreg pământul, universul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
adâncurile nesfârșite ale nămolului. Apa de deasupra Își potolea valurile. De sub cireșul amar de pe fața spână a coastei se ridicară din somn cei câțiva băieți. Odată cu visul lor se topi În Apa Morților și conacul de pe culme, care apăruse acolo semeț ca un palat de Împărați. Apa aproape că Își domolise undele. Cap de Șobolan Își prinse obrajii În mâini, oftă și se căută În oglinda Eleșteului. De-acolo Îl privea, aievea, o căpățână de șobolan: blană cenușie, urechi mici, ochișori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
aveau să dispară după plecarea lui. Însă marea realizare a fost să-l numească bibliotecar pe omul de cultură Marin Foiște, care, În acea perioadă, făcea eforturi disperate să se lase de băut. Într-o Noapte de Ajun, vârful pinului semeț din fața Căminului cultural dispăruse. Directorul umbla turbat de colo-colo, Înjura și făgăduia făptașului necunoscut pedepse fioroase și torturi rafinate. Făcuse reclamație scrisă la Miliție, cerea efectuarea de expertize criminalistice de către oameni specializați de la Județ, voia să vadă cu ochii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ucigaș de friptură de iepure. Profesorului Marin Foiște Îi apărea În fața ochilor cum Satul cu Sfinți se prefăcea Într-o necuprinsă ciupercă de bălegar ori putregai, umflându-se și lățindu-se văzând cu ochii. Drumurile, casele, curțile, chiar și turlele semețe ale bisericii și moara se mișcau Încet, urmând frământările domoale ale trupului ciupercii. Clopotnița, În clătinările ei, făcea să se audă dinăuntru-i dangăt mai puternic ori mai moale, după cât de adânci se vădeau văluririle scoarței pământului. Foiște sta cuminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
putea pătrunde în laboratorul minții creatoare de literatură. Ne propunem aici să explorăm această chestiune de cea mai mare semnificație pentru dezvoltarea criticii literare și a cercetării filologice în general, în contextul prezentării dramei poetului-băiat (boy-poet) care a decis abrupt, semeț, la nici optsprezece ani, poate și din lipsa unui sfat bun în clipa oportună, să își pună capăt zilelor pentru că lumea din jurul său nu se ridicase la înălțimea așteptărilor lui - sau a căzut pradă unui capriciu al sorții, murind în
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
frumusețe poetică transcendentă" (Noel 1886: 41). În acest context, este firesc faptul că cei doi eroi ai lui Chatterton, Rowley și Canynge, în romanțul său sînt mai întîi colegi de școală, iar apoi prieteni pe viață în căutarea unor idealuri semețe, exprimate de exemplu prin aducerea în casa lui Canynge (Loja Roșie) a celor mai buni cărturari, poeți și scriitori, cum am menționat, Rowley însuși ducînd misiunea la bun sfărșit, primită de la Canynge, de a aduna și a traduce pentru patronul
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
1874: 117) Alți oameni care l-au cunoscut pe Chatterton au afirmat despre el că era "viril" și "atît de mult el însuși", însă era "bun din fire", "plăcut", "îndatoritor", și totuși un "amărît de libertin", "groaznic de mîndru și semeț" și "grozav de înamorat de femei" și "obrăznicuț" (Croft 1780: 191). Nu mînca niciodată carne și bea numai apă, părînd "să trăiască din aer" ori "dintr-un pic de pîine sau o tartă și ceva apă"; "nimic nu era prea
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
primele șase săptămîni) "era acoperită cu bucățele de hîrtie nici cît niște monezi de șase peni, rămase după ce făcea ferfeniță ce scrisese înainte să meargă la culcare" (Croft 1780: 193; cf. și Masson 1874: 118-119); avea un "spirit mîndru și semeț" și doamnele Wolfe și Angell aveau impresia că "el parcă fusese născut pentru ceva măreț" (Croft 1780: 194; Masson 1874: 207), însă la Londra, în ultimele trei luni de viață, a ajuns să trăiască "mai ales cu pîine și apă
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
pădurea cea străbună"; lupul urlînd, "groaznic ca glasul rîului Severn"; "planta morții" tămăduind "rana sabiei"; cînd "marea de suferință și necaz" copleșește sufletul, omul trebuie să privească la Domnul, și atunci va rămîne "în picioare ferm în zilele ispitei, precum semețul deal al lui Kinwulf; zadarnic valurile se izbi-vor de tine; stînca ta va sta-n picioare"*; stelele dansînd la cîntecul omului; anii rostogolindu-se, mărturisindu-l pe om ca om sau ca neom; "nori sumbri, ca de smoală" învăluind
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
luat ca atare, fără discuția sofistică ce-l însoțește în mod cert, nu lasă loc argumentației, el impune luarea unei anumite poziții, alegerea. Cum stau lucrurile cu cele două femei presupuse a încarna niște idei-forță? Una, Virtutea, are o alură semeață: ținută nobilă, o reală grație, ten de o mare puritate, privire plină de pudoare, atitudine rezervată și veșminte albe, bineînțeles... Cealaltă, Fericirea, nu reușește să-și ascundă natura: îmbibată de plăceri trupești, senzuală, voluptoasă și marcată de moliciune, machiată ca să
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
o lecție ce nu va fi uitată ușor (VIII. 4). Este cazul Piccardiei, ce îl pedepsește pe un canonic, descris într-o lumină mai mult decât defavorabilă („Era canonicul acesta cam bătrâior de ani, dar tare tânăr la simțire, cutezător, semeț și foarte plin de sine, cu un fel de a fi dezgustător și cu apucături grețoase, într-un cuvânt așa scârbos și urâcios de felul lui, că nimeni nu-l putea înghiți”550), bărbatul crezând că orice femeie este supusă
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
deosebite: „Văzui atunci printre acele/ Preaminunate demoazele/ Pe una neasemuită;/ și am credință nendoită/ Că precum soarele de vară/ Mai viu și mai frumos dogoară/ Decât oricare astru-n noapte -/ Lună sau stele, cele șapte -/ și ea pe cele mai semețe/ Le întrecea în frumusețe,/ Purtare și drăgălășie,/ și drămuită voioșie,/ Iar gingășia ei - minune.../ [...] Chip hotărât și vitejesc/ Vădea, și port și mers crăiesc.”649 Desăvârșirea fizică este de netăgăduit: „și ce grumaz de nea curată/ Avea, fără de nod sau
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
colegele noastre de la Institutul de Studii Sud-Est Europene al Academiei Române, pentru prețiosul sprijin tehnic acordat în realizarea acestei ediții. C. I. Curcubeu. Carnet 1909. Posada 1 ianuarie Nimic nu este mai sigur decât nesiguranța și nimic mai mizer și mai semeț decât omul. (Montaigne)1 3 ianuarie Cei care afirmă ceva au rareori dreptate. Ni s-a spus în repetate rânduri, în ultimii ani, că una din greșelile creștinismului este aceea de a fi asociat ideea de impuritate cu ideea de
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
solul lunar, având în vedere ca ei sunt luminați oblic de către Soare. Cele mai înalte culmi se află în apropierea polului sud al Lunii. Înainte ca vehiculele spațiale să se apropie de Lună se credea ca munții acesteia au culmi semețe, însă explorările spațiale au demonstrat că sunt asemenea vechilor munți de pe Pământ, cu pantele line și crestele teșite (încă un motiv în plus să admitem că Luna a rezultat în urma impactului dintre un corp ceresc și Pământ). Sateliții artificiali lunari
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]
-
a susținut niciodată ideea că simpla aplicare a regulilor poate da naștere la capodopere, ci a văzut în aceste principii un set de instrumente care să canalizeze geniul. Cu alte cuvinte, regulile nu pot înlocui talentul: "Zadarnic vrea, prin versuri, semețul autor / S-ajungă sus, pe culmea Parnasului, ușor; / Al muzei suflu tainic din cer când n-a simțit, / Iar steaua-i din născare poet nu l-a menit."40 Desigur, există la nivelul Artei poetice o tonalitate autoritară, dar aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
limbă voi pururi să-l aveți/ Chiar dacă-n mari excese ar fi ca să cădeți./ Zadarnic îi dați frazei un ton melodios,/ Când vorba nu-i la locu-i, e versul vicios./ Și mintea nu admite pomposul barbarism,/ Nici versul care-nchide semețul solecism” - Nicolas Boileau, Arta poetică, E.S.P.L.A., București, 1957, p. 36, trad. Ionel Marinescu). În felul acesta, romanul se pune la adăpost de așa-numitele finaluri-capcană (trick-endings) sau povestiri în cerc închis (closed circle), unde deznodământul nu decurge din logica povestirii
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
îmbrâncește în mizerie neagră plugari și salahori, șomeri și prostituate. Un scrâșnet de mânie asprește aceste congestionate, grandilocvente „poezii sociale” cu verb dur, tăios, metalic, în care invectiva, imprecația, profetismul sonor nu exclud împroșcările de sarcasm. În anii puterii populare, semețul coboară de pe baricade, ancorând țanțoș într-un festivism înstrăinat de poezie. Cântând, în ton cu atâția alții, „partidul-părinte”, privind dezmierdător la colectiviștii și pionierii „patriei socialiste”, răzvrătitul de odinioară își trăiește, în declamații sterpe, „ora extazului”. A scris și teatru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286363_a_287692]
-
români și străini) pledează pentru înscrierea poetului în post-modernism, însă "postmodernismul a devenit la noi un fel de febră (după ce s-a cam răsuflat în Occident)"; textualiștii din epocă "scriu niște texte plictisitoare" (Ironia ontologică, p. 74, 94). Provocator și semeț, Mihai Ursachi e o personalitate ramificată, un unicat; a-l prinde într-o singură formulă, aceasta ar fi ori prea laxă, ori jenant-reducționistă. Prezență proteică: creator de primă mână dinamitând locul comun, amator de concetti, baladist și orfic, ironist și
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
căzut ca o stea la numai douăzeci și unu de ani, stă sub semnul focului, al unui viu neastâmpăr juvenil concretizat în graba de a se realiza. Sensul dramatic al existenței sale ține, psihanalitic vorbind, de premoniția sfârșitului apropiat; în replică, o semeață înaintare printre flăcări și năluci, pulsiuni interioare imoderate căutându-și expresia stilistică, încrucișări de ritmuri care "nu vor să moară" toate topite într-o Baladă, toate vizibile în Momente biografice și în alte pagini. "Prea multă grabă-n viața ta
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
moarte! Pur și simplu cad frunzele / Spre a vedea mai bine / Când suntem departe..." (Metafora). Invocând (în linie eminesciană) triada Pământ, Istorie, Limbă, verbul vaticinar al tribunului operează aproape sacramental, în mari cadențe lirice. Concomitent, liricul se vrea un hermeneut semeț. Limba (în O mie de clopote) e un însemn capital al identității noastre: O mie de roze, o mie de zâmbete Din fiece cuvânt răsar, O mie de lacrimi, o mie de plânsete Ce-au devenit cleștar. În limba mea
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
cale"; Când apare poetul, se adună cuvintele: simt puterea. / Simt că vor fi înarmate". Că vor domina: "Cuvintele noastre se întâlnesc / se întind peste lume ca un nor radioactiv". Treisprezece principii, enunțate în Tensiunea detaliului (II), vorbesc despre un creator semeț, plin de cutezanță, care, fidel rolului asumat, și-a construit un Eu provocator; conștient de noblețea misiunii sale, el rostește cu voce tare ceea ce alții îngână neauziți. Nici o îndurare pentru Poezia slugarnică: "cea care face inventarul realului / cea care face
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
-i rămîne zeului decît să se întoarcă zdrobit de întristare în Rodopele natal de pe coamele munților Haemus. Primii care i-au ascultat trista cîntare au fost copacii din imediata apropiere, fiecare adunîndu-se după neam și fire: ... stejarul cel cu frunză semeață și teiul cel moale și fagul Și feciorelnicul laur, plăpînzii aluni, apoi frasini Buni pentru suliți, venit-au de față. În alt pasaj din același text ovidian aflăm că, la cîntarea lui Orfeu, păsările și fiarele pădurii s-au alăturat
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
Bou Apis, iar Ghilgameș și-a pus pe cap mască de Taur, înainte de a-l înfrunta pe Enkidu. Așa ne este înfățișat pe cilindri și pe tăblițe de lut. Înseamnă că frica a fost învinsă.Omul și-a însușit masca semețului care-i stătea în cale, trecînd peste el. Să ne imaginăm scena în primitivismul ei grosolan și de nepovestit, decît în mituri și în basme. Ghilgameș îl doborîse, în seria de „munci grele”, pe Humbaba, monstrul de nestăvilit ca forță
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
umbră, profunzime; brutul care se interpune între modelul ideal și emanația lui vizuală. Reflectarea nous-ului, elementul spiritual, este singurul lucru real din ea. Restul este materie pură, adică neființă vidă"40. Teoretizând Frumosul ideal, Renașterea a continuat, în umbra semeață a Ideii, să facă din materie polul negativ și masiv al lucrării formelor. Din obstacol, ea a devenit, în cel mai bun caz, receptacul. Michelangelo, sculptând Noaptea, "extrage forma pură din masa de piatră brută". Formă care nu se mai
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]