815 matches
-
mai văd o săptămână. Promit să nu adorm. El a reușit să zâmbească cu jumătate de gură. —Trebuie să te și culci la un moment dat. —O să stau trează destul timp să... o să stau trează cât trebuie, promise ea, cu subînțeles. Chiar îl neglijase. Nu își putea aminti când făcuseră ultima dată dragoste. Probabil că în urmă cu o săptămână, dar tot era mult. Nu avea ce face, totuși, era atât de obosită și de stresată. Era aproape o ușurare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
pentru Lisa. Plec la muncă acum, spuse Kathy. Înainte să plec, vrei să îți fac o ceașcă cu ceai? Lisa dădu din cap în semn că nu. Kathy a pregătit oricum ceaiul. Un ceai puternic și dulce, spuse ea cu subînțeles și puse cana alături de Lisa. Lisa s-a trezit privind pantofii lui Kathy. Erau uzați, murdari și crăpați unde se îndoaie piciorul. A mai luat rapid un șervețel din cutie și l-a pus peste ochi. După ce Ashling a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Lui Truffaut, de la François la François, Weyergraf. Se poate citi În jurnalul meu, la data de 29 octombrie 1968, această scurtă notiță informativă: „Văzut părinții. Stranie ostilitate a tatei față de proiectul meu de carte...“. Care i-au fost insinuările, reticențele, subînțelesurile neplăcute? Nu au fost niște fraze precise. Ostilitatea a fost surdă, adică mută. Voia cumva să mă Îndepărteze de o carieră de om de litere ale cărei dificultăți, capcane, probleme practice, și Înainte de toate financiare, el le cunoștea mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
treacăt, își miji ochii, își împinse înainte buza de jos, se îndepărtă și se așeză deoparte, încrucișându-și mâinile pe piept. Generăleasa sună. — Cheamă-l aici pe Gavrila Ardalionovici, îi spuse ea servitorului apărut. E în birou. — Maman! exclamă cu subînțeles Alexandra. — Vreau să-i spun două cuvinte și gata! i-o reteză iute generăleasa, curmând obiecțiile. Se vedea că e iritată. Vedeți, prințe, acum la noi nu-s decât secrete. Numai secrete! Așa se cere, așa-i eticheta, prostii. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
impresie neplăcută, lucru pe care-l regreta sincer, dar nu renunța totuși la rol. În ușă reuși să aibă parcă un pic de succes; lăsând să intre în cameră un nou musafir, tot necunoscut prințului, clipi de câteva ori cu subînțeles din spate spre acesta și astfel ieși nu fără un oarecare aplomb. Domnul intrat era înalt, de vreo cincizeci și cinci de ani sau poate chiar mai mulți, destul de corpolent, cu fața roșie, cărnoasă și buhăită, încadrată de favoriți stufoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Ferdâșcenko, zise generalul, neputându-se stăpâni. Nici până acum nu se împăcase cu gândul că se afla cu Ferdâșcenko în aceeași societate, ba încă și pe picior de egalitate. — Ei, generale, cruțați-l pe Ferdâșcenko, îi răspunse acesta, zâmbind cu subînțeles. Am aici drepturi speciale. — Ce drepturi speciale ai dumneata, mă rog? — Data trecută am avut onoarea să explic în amănunțime acest lucru; pentru Excelența Voastră repet încă o dată. Binevoiți să remarcați, Excelență: toți sunt spirituali, iar eu nu-s. Drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
odihnească? își dădu cu părerea Toțki, trăgând cu coada ochiului spre Ivan Feodorovici. Nu, domnilor! Chiar vă rog să rămâneți. Am mare nevoie de prezența dumneavoastră, mai ales astăzi, declară brusc Nastasia Filippovna, cu un ton insistent și plin de subînțelesuri. Și, întrucât aproape toți musafirii știau că în această seară trebuia luată o hotărâre foarte importantă, aceste cuvinte părură să aibă o foarte mare greutate. Generalul și Toțki făcură încă un schimb de priviri, Ganea se mișcă agitat. Am face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
veți povesti fapta cea mai urâtă pe care ați făcut-o vreodată, e grozav de ușor, domnilor! O să vedeți! Dacă cineva va uita să povestească, o să-i aduc eu aminte! Ideea nu plăcuse nimănui. Unii se încruntau, alții zâmbeau cu subînțeles. Unii obiectară, dar nu foarte convingător, de pildă Ivan Feodorovici, care nu voia s-o contrazică pe Nastasia Filippovna, deoarece remarcase cât era de pasionată de această idee bizară. În dorințele ei, Nastasia Filippovna era întotdeauna impetuoasă și necruțătoare de îndată ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
afectuos la buze, apoi și-o apasă cu putere pe piept. — Draga mea, îi răspunde cu un zâmbet strâmb, dacă duș manii s-ar găsi pe aici, prin apropiere, atunci mi-aș lua vor bele înapoi. Schițează o grimasă cu subînțeles. Dar cine să îndrăznească să ne facă rău când tot țărmul mării se află sub stăpânirea noastră? Rostește liniștitor: — Sigur, dincolo de Eufrat și de Dunăre, mai există duș mani, dar armata stă de pază la frontiere... Nu termină bine fraza
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
vorba de o crimă, atunci, pentru ca per soana respectivă să se bucure totuși de o judecată echitabilă, eu nu am altceva de făcut decât să trimit cazul în fața Senatului, după ce a fost judecat de pretor. Se grăbește să adauge cu subînțeles: — Bineînțeles, acuzațiile trebuie să se și verifice. O vede bălăbănind din cap, dezorientată. I se face milă. — Între timp, ca să-ți fac pe plac, am să-mi pierd vremea cu personajul acela care, pe cât îți e ție de simpatic, pe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
că ideea lui a prins și merge. Încearcă să-și continue discuția începută: — Mai sunt și soldații auxiliari... — Ce-i cu ei? se foiește neliniștit principele. Secretarul arată pe rând, cu degetul, cifrele din fața sa: — Conversia trupelor auxiliare... Privește cu subînțeles către împărat: — ...pe care le furnizau până nu demult statele aliate... — Fiindcă stăpânirea noastră era atât de nepopulară încât guvernul nu îndrăznea să apeleze militar la provinciali, îl întrerupe mânios Augustus. Nici măcar pentru a i pune să-și apere propriile
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
femeie ușuratică? Dacă și parvenitului ăluia de Quirinius i-a trebuit nevastă tânără și de familie nobilă! se strâmbă Vipsania. — Toată Roma știe cât ești de șireată și de desfrânată, zbiară Agrippina. Antonia și Vipsania schimbă între ele priviri cu subînțeles. Indiferent de unde a aflat, Agrippina e foarte aproape de adevăr. N-ar trebui însă să se exprime în felul acesta lipsit de eleganță. — Și tu, cap sec, i se adresează tânăra gravidă celeilalte, și tu te-ai dus la vrăjitoare... — Agrippina
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
se minunează în sinea sa Rufus. Întreabă cu voce tare: — Și pe unchiul tău cum îl cheamă? — Namantabagicus. — Namata... ptiu, drace! Mai încearcă o dată și se încurcă din nou: — Nama... tabicus... Renunță. Pufnește furios pe nări, după care rânjește cu subînțeles: — Văd că tu cel puțin ai urmat tradiția de a te inspira din numele împăratului. — Sunt cetățean roman, răsună sec răspunsul. Rufus cască ochii mari. Bănuia el ceva! Totuși este ciudat. Un german primește cetățenia abia după 25 de ani
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
tracului se numește acum hoplomachus, deși poartă tot costumul samniților. Dar ăl’ de se bate cu rețiarul nu e tot un fel de samnit? Romanul consimte. — Ba da, însă a ajuns să i se spună secutor. Clipește din ochi, cu subînțeles: — Moda, bat-o vina! Un nou ordin acoperă pentru o clipă vacarmul dimprejur: — Bă, tu, ăla cu panaș roșu, schimbă sabia cu lancea! Pusio constată că cel vizat poartă drept unic armament de fensiv doar un coif cu vizieră și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Zeii să te protejeze! rostește cu patos și se urnește. După câțiva pași rămâne țintuit locului și privește înapoi: — Tu nu crezi în zeii noștri, spune oarecum derutat. Rufus zâmbește: — Cu toții ne închinăm aceleiași Ființe Atotputernice. Clipește din ochi cu subînțeles: — Cu o mie de nume. Și cu asta se despart. Fiecare cu inima grea, presimțind că nu se vor mai revedea niciodată. Dinspre arenă se aude dintr-odată cacofonia unei orchestre. Sunetul flautelor se îmbină strident cu cel al trompetelor
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ciorapi groși de lînă, ci poartă neglijeuri de mătase și se trezește sărutată de razele soarelui și cu coafura În perfectă stare. Mi-o Închipui drept o variantă mai tînără a Lindei și Îmi rețin un rîs Înfundat și cu subînțeles. Freud ar avea o observație, două de făcut pe tema asta. Dar, cum mă cuprinde tot mai mult paranoia, Începe să-mi provoace o ușoară greață gîndul la soțul meu Împreună cu o altă femeie. Nu, asta nu e posibil. Pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
de ghips ale foștilor directori privesc spre acest cadru de un calm ciudat, ca niște posturi de avangardă din timpul unui armistițiu. Jonathan zăbovește prea mult asupra unei vitrine din sticlă cu trofee sportive, până când Briggs începe să tușească cu subînțeles, sugerând că dată fiind situația, ar fi bine să urce. Îl urmează sus pe scări, trec pe lângă șiruri de uși închise, apoi prin spațiul cavernos al sălii de pregătire a juniorilor. În cele din urmă, ajung la o aripă ocupată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Thom aduse o tavă și turnă cafea pentru cei care comandaseră. Kara adăugă câteva lingurițe de zahăr și începu să soarbă cu nesaț, chiar dacă pentru Rhyme, de pildă, părea mult prea fierbinte. Acesta din urmă începu să se uite cu subînțeles spre sticla de whisky Macallan vechi de 18 ani care îi zâmbea îmbietor de pe un raft. Thom îl observă și spuse: - Nici să nu te gândești la asta. E prea dimineață. Sellitto aruncă o privire asemănătoare spre biscuiți. Luă doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
zice: „Acolo ar trebui mutată micuța învățătoare, la procuror, în casa din parc, acolo unde era instalat locatarul!“, Toată lumea găsi ideea excelentă, în frunte cu primarul care spuse că se gândise la asta mai înainte. Ceilalți își dădură coate cu subînțeles. Era târziu. Clopotul bisericii se auzi în noapte bătând de douăsprezece ori. Vântul trânti un oblon. Afară, ploaia se revărsa pe pământ ca un mare fluviu. VII A doua zi, primarul nu mai avea ținuta lui impozantă. Avea o figură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
în fâșii pe care le înnodase de mânerul ferestrei. Nu credeam că-i așa de solid mânerul ferestrei... — Când aflară vestea, Mierck și Matziev nu se arătară prea uimiți. „O dovadă în plus“, îi spuseră primarului. Și se priviră cu subînțeles. Noaptea începea să se lase. Colonelul aruncă niște bușteni în șemineu, iar judecătorul o chemă pe Louisette. Fata veni cu capul plecat, tremurând toată. Credea că va fi interogată în legătură cu spânzuratul. Mierck o întrebă ce găsise de mâncare. Ea răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
care să renunțe cu una cu două. Reprezentantul Companiei știa să fie convingător. Nu avea nevoie de discursuri. O frază era de ajuns. ― Am pierdut orice contact cu colonia de pe Acheron. În sinea ei se căscă un gol amețitor, conștientizând subînțelesul acestei neașteptate declarații. Șovăi însă înainte de a deschide iar ușa. Nu era un vicleșug. Expresia lui Burke o confirma. Iar Gorman se uita când la unul, când la celălalt. Nu era băgat în seamă și se simțea stingher, deși nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
pe care altfel o cunoștea și cu ochii închiși, lăsându-se astfel o modestă pensie viageră, cine știe cum am fi stat astăzi de vorbă cu tine, vajnice căpitan - zise Amada, uitându-se languros pe sub gene. Episodul 160 CONVERSAȚIA Privirea încărcată de subînțelesuri pe care Amada i-o aruncă vajnicului căpitan Tresoro îi făcu pe cei prezenți, cu excepția bătrânelului, să plece jenați capetele. Chemarea străbună și întrucâtva lipsită de elementara perdea mărturisită prin ochii brusc și voit ațâțători ai femeii le reaminti comesenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
la telefon, am spus către Anne-Marie, dar probabil nu-ți mai amintești. Tim mi-a făcut legătura și tu m-ai lăsat să te bat la cap. Probabil m-am simțit generoasă în ziua aia, zise și-i zâmbi cu subînțeles lui Tim. Sau poate că cineva a insistat într-un mod convingător. —Să înțeleg că ai primit biletul de la mine? m-a întrebat el în timp ce am tras un scaun și m-am așezat. —Nici o problemă. Mi-am amintit chiar unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
fi vrut. Am simțit privirea lui Anne-Marie dându-se jos de pe perete și fixându-se asupra mea, dorind să refuz. Nu, sunt OK, mulțumesc. Pot să mă-mbăt și cu oameni în jurul meu, dacă e nevoie. Și am arătat cu subînțeles înspre sticla de șampanie. Tim se prinse imediat. —Pentru Sam, care și-a expus astăzi prima sculptură, anunță el, umplând paharele. Felicitări! Am băut cu toții. Anne-Marie m-a întrebat unde fusese amplasată sculptura și la auzirea numelui de Mowbray Steiner
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
dar sunt sigur că asta nu este o problemă... Aștepți aici? mi-a spus, evident stresat la gândul că poate voi apărea să-l sfidez pe Sir Richard în biroul lui. —Doar zece minute. M-am uitat la ceas cu subînțeles. David Stronge bolborosea în timp ce ieșea pe ușă, într-o avansată stare de teroare indusă de mine. Poate când se întoarce am să-l fac să stea în patru labe și să-mi ofere cecul ținându-l între dinți. În starea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]