1,240 matches
-
din Suceava. Cu cele mai cordiale sentimente, Roland Hârlescu 11 București, 22.5.1978 Mult Iubite Domnule Dimitriu, Întârzierea rândurilor mele nu estompează câtuși de puțin bucuria nețărmurită pe care mi au adus-o rândurile Matale și valoroasa contribuție pentru tălmăcirea marelui talent Aurel Băeșu. Nădăjduiesc că vei avea bunăvoința de a mă ierta și sunt foarte mulțumit că „serialul” s-a încheiat cu bine, după cum reiese din scrisoarea Matale, adăugându-se și mulțumirea mea sufletească pentru prodigioasa și multipla activitate
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
literare și proză. Primul articol, Principii și vaccină, iscălit L., îi este publicat la 16 februarie. Caragiale continuă aproape în fiecare număr cu alte contribuții, intitulate Culisele chestiunii naționale, Galantomiile lui Ghenadie sau Notițe literare; tot ale lui sunt o tălmăcire din Mark Twain (Poșta redacției), însemnările apărute sub titlul Săptămâna ș.a. Iscălindu-și publicistica politică mai ales cu litera X, directorul, G. Panu, scrie și cronici literare sub inițiala G. El se arată interesat de evoluția formelor poetice, a versificației
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290743_a_292072]
-
1907, cu o poezie, în revista școlară „Spre lumină” din Iași. Iscălind Nichifor Crainic (nume care va fi înscris ulterior și în actele de stare civilă) și D. I. Nichifor, D. Crainic, I. N. Crainic, Victoria Rațius, C. publică versuri și tălmăciri, precum și scurte articole în „Luceafărul”, „Revista politică și literară”, „Ramuri”, „Căminul nostru”, „Sămănătorul”, „Cosinzeana”, „Lumina literară”, „Viața românească”, „Drapelul”, „Drum drept”, „Văpaia”, „Flacăra”, „Viața literară”, „Solia”, „Capitala” ș.a. În 1916 își adună versurile în volumul Șesuri natale; concomitent îi apăreau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286469_a_287798]
-
predomină improvizația. Romanul Ispita (1999) ar fi o variantă românească a romanelor populare europene de aventuri și dragoste, cu schimbări de situație desfășurate în trei arii geografice - România, Elveția și Marea Britanie. Dar P.M. s-a dedicat, timp de trei decenii, tălmăcirilor din literatura franceză clasică și contemporană, cu rezultate notabile mai ales în transpunerea unor scrieri de Charles Perrault, Cardinalul de Retz, Adèle de Boigne, George Sand, Al. Dumas-tatăl, Émile Zola. A tradus și câteva romane populare din secolele al XIX
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288902_a_290231]
-
o serie de erori comise în tipărirea lor și, de asemenea, să semnaleze ediții necunoscute de specialiști (patru, de pildă, în cazul lui Eminescu, două, în acela al lui I. Creangă). De menționat este și scoaterea la lumină a primei tălmăciri a piesei Hamlet. Odată cu trecerea timpului, își face apariția la I. o tot mai accentuată înclinație spre evocarea caldă, plină de un patos ce nu alunecă niciodată în grandilocvență, a valorilor autentice ale literaturii române, pentru care are un adevărat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287634_a_288963]
-
dovadă a deschiderii spre universalitate pe care o anunța programul inițial este și numărul impresionant de traduceri. Deși câteodată conjuncturale, impuse de diversele evenimente politice - de pildă, vizitele în străinătate ale dictatorului erau marcate în mod automat de publicarea unor tălmăciri din literaturile țărilor vizitate -, ele au avut meritul de a-l familiariza pe cititor cu spații culturale mai puțin cunoscute, de a-i propune noi nume din literatura lumii sau noi versiuni românești ale unor opere celebre (de exemplu, Faust
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289323_a_290652]
-
ș.a.). Apar (frecvent fără semnătură) texte de Maxim Gorki, Maupassant, Verhaeren, G. Herwegh, Villiers de l’Isle-Adam, precum și din Nathaniel Hawthorne (versiuni de Emma Lăzăreanu și Eufrosina Dimitriu), F.W. Weber (transpunere de H. Frollo), N.G. Cernâșevski, Jean Richepin (în tălmăcirea lui Cincinat Pavelescu). Panait Mușoiu traduce un fragment din Lisistrata de Aristofan. O contribuție notabilă, Viața și opera lui Spencer, preluată din Franklin H. Gidding, în traducerea lui N. Finkelștein (2/1904), este un studiu monografic ce insistă pe raționalismul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289217_a_290546]
-
obținerea prin efort comun a unor versiuni cât mai apropiate de original, din opera poetică a lui George Coșbuc și din narațiunile lui Emil Gârleanu. Dă, de asemenea, un volum de versiuni din poeziile lui St. O. Iosif și o tălmăcire a unui roman de Ionel Teodoreanu (Bal mascat). B. își măsoară forțele în transpunerea unui poem atât de dificil cum este După melci de Ion Barbu, convingându-i, prin versiunea obținută, pe îngrijitorii unei ediții Ion Barbu în germană. Disponibilitatea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285707_a_287036]
-
în secolele al XVII-lea-al XIX-lea. „Mântuirea păcătoșilor” („Amartolon Sotiria”) (2002) sunt urmărite manuscrisele în succesiunea lor, cu diferențele (capabile să identifice versiunile, statutul și particularitățile lor) și cu relațiile dintre ele. Este un studiu exemplar în privința abordării tălmăcirilor românești (făcute după prima ediție, după prefaceri în neogreacă ori în slavă) ale cărții Amartolon Sotiria a călugărului Agapie Landos din Creta. Principiile interpretării textelor, cât și metodele cercetării lingvistice a încercat să le transmită profesorul O. și studenților, publicând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288539_a_289868]
-
neliniștit spiritul într-un moment esențial, iar din același zbucium să se nască un text prozastic și unul poetic, în momente diferite. Coincidența motivică înregistrată într-o succesiune de manifestări nu răspunde relației cauză-efect. Textele traduse de Eminescu (ceea ce înseamnă tălmăcire dintr-o limbă în alta, sistematizare prin conspect sau chiar o translație neformalizată, prin simpla lectură și înțelegere) pot ilustra, însă, un raport de determinare, mai mult sau mai puțin vizibilă. Filiația presupune descendență și rotunjire stilistică dinspre idee spre
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
căreia se relevă diferirea, dictată de schimbarea codului lingvistic și supusă (sub aspect semantic) repetării. Traducerea oferită de Mihai Eminescu (în ms. 2258) poate fi valorizată prin raportarea la originalul kantian, dar mai ales prin comparație cu alte propuneri de tălmăcire în limba română (sec. XX) a conceptelor pe care nuvela Sărmanul Dionis le "operaționalizează" artistic. Am fi tentați să apreciem că este vorba despre diferența dintre traducerea literară și cea filosofică, ambele hipertexte corespunzătoare hipo textului kantian. Însă o asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
continua să colaboreze destul de susținut și mai târziu, cât și de o lucrare de seminar, intitulată Despre utilitatea studiilor clasice, apărută în același an în „Cultura română”. Student încă, își secondează fratele în redactarea revistei „Sânzeana” (1912-1913), unde dădea alte tălmăciri din autori antici și moderni, precum și studiul Clasicismul și cultura națională, tipărit în 1913 și separat. Intrat în învățământ în 1913 la Seminarul Pedagogic al Universității ieșene, apoi la liceul din Piatra Neamț, până la intrarea țării în război mai iscălea tălmăciri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288375_a_289704]
-
tălmăciri din autori antici și moderni, precum și studiul Clasicismul și cultura națională, tipărit în 1913 și separat. Intrat în învățământ în 1913 la Seminarul Pedagogic al Universității ieșene, apoi la liceul din Piatra Neamț, până la intrarea țării în război mai iscălea tălmăciri, versuri originale, precum și articole polemice în „Unirea”, „Junimea literară”, „Drum drept”, „Solia”, „Steagul” ș.a. Firul întrerupt de conflagrația mondială este reluat în 1919 la „Unirea”, „Sabarul”, „Convorbiri literare” și la „Apărarea națională” (aici cu o serie de articole privitoare la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288375_a_289704]
-
reluat în 1919 la „Unirea”, „Sabarul”, „Convorbiri literare” și la „Apărarea națională” (aici cu o serie de articole privitoare la opiniile unor personalități românești din secolul al XIX-lea în așa-numita „chestiune evreiască”). De sub tipar îi ieșea în 1922 tălmăcirea Bucolicelor lui Vergiliu, distinsă cu Premiul „Constantinide” al Academiei Române, și Varia (1926), cuprinzând mai vechi versiuni din creația câtorva poeți clasici și moderni (La Fontaine, Florian, Béranger, Victor Hugo, Alfred de Musset, Paul Verlaine, Giosuè Carducci, Alexander Pope, Heine, Lenau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288375_a_289704]
-
adaugă studiile Sentimentul naturii în scrisorile lui Pliniu cel Tânăr (1927), Vergiliu și Teocrit (în volumul colectiv Viața și opera lui Publius Vergilius Maro, 1930), Horațiu (1936). După părăsirea forțată a catedrei, N. izbutește să-și reediteze o parte din tălmăcirile anterioare și să dea câteva noi, din Ovidiu (Scrisori din exil, 1957), Lucrețiu (Poemul naturii, 1965), Catul (Poezii, 1969) și o versiune parțială a Eneidei (1979). A mai iscălit traducerea Elegiei nobilului transilvănean Gheorghe Șincai, a unor fragmente din opera
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288375_a_289704]
-
ceea ce-i privește pe Aufklärer-i, ei nu vor fi avut prea mult în comun cu această doctrină, cu toate că prin naștere și educație unii dintre ei vin din familii protestante. Până și traducerile din vechile texte sacre sunt infirmate prin noile tălmăciri, e cazul Psalmilor lui David (Die Psalmen, Berlin, 1783) a căror transpunere în limba germană e reluată de Moses Mendelssohn, diferențele vorbind de la sine despre intențiile celor doi intelectuali. Replica învățatului din Dessau e colosală (rezultatul a 10 ani de
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
existența ca instrumentist într-o formație de teatru. Începe să facă traduceri și retroversiuni chiar din timpul liceului, încurajat de Tudor Arghezi, care în 1937 îi mijlocește publicarea unor versuri de Rainer Maria Rilke în „Viața românească”, unde semnează și tălmăcirea poeziilor lui Arghezi Ploaie și Poarta cernită. Mai târziu va realiza versiuni românești ale unor opere consacrate din literatura germană: Faust de Goethe (1957-1958), proză de Franz Grillparzer, Lion Feuchtwanger și Adalbert Stifter. Debutul pe celălalt traseu, al retroversiunii, îl
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290677_a_292006]
-
În fiecare număr sunt publicate pagini din romanele Stabilimentul d-nei Tellier de Guy de Maupassant, În grădina lui Epicur de Anatole France, Antoaneta de Romain Rolland, Băietana de Victor Margueritte, Aphrodita de Pierre Louÿs, Zilberman de Jacques de Lacretelle, în tălmăcirea lui N.D. Cocea, I. Vinea, Valeriu Ghibaldan, Dinu Geoglovan. F.l. a întreprins o anchetă ambițioasă, punând în discuție situația literaturii române, ale cărei scrieri nu ar atinge nivelul european și nici nu ar corespunde sufletului cu adevărat românesc. La discuții
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286929_a_288258]
-
națională, prin cultură și educație. E un orator înzestrat, plin de vervă, precum în conferința O umorescă veridică (1870), o spirituală prezentare a satului Drăguș. Lipsite de orice valoare sunt cele câteva încercări literare ale sale, de fapt niște anodine tălmăciri (din Oliver Goldsmith ș.a.). De remarcat ar fi doar traducerea poeziei Blestemul poetului de Uhland. Ca scriitor, a avut parte de un destin postum. Cu un lexic și o ortografie destul de greu lizibile, jurnalul său de călătorie a trecut, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286319_a_287648]
-
Struktursau Seelenzusammenhang (corelația structurii sufletești sau contextul psihic), der erworbene Zusammenhang des Seelenlebens (contextul dobândit al vieții sufletești), Wirkungs-, Wert-, Zweckzusammenhang (corelația acțiunilor, a valorilor și, respectiv, a scopurilor) etc., care, din motivele arătate mai sus, pot primi în context tălmăciri mai nuanțate și pe alocuri sensibil diferite -, au la Dilthey un termen complementar, un concept-pereche, pe care l-am numit pars pro toto. Deși autorul nu apelează la această formulă sintetică pentru a defini raportul dintre parte și întreg, el
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
rece. Activitatea sa de traducător, în versuri și în proză, e legată de literaturile germană (Lessing, Goethe, Schiller, Lenau, Max Nordau), franceză (Baudelaire), engleză (Oscar Wilde), daneză (Andersen) și rusă (Turgheniev, Lev Tolstoi). Printre altele, i-a apărut în volum tălmăcirea Melodiilor ebraice de Heine (1919), cel ce l-a influențat prin nota tristă și ironică din lirica lui. SCRIERI: Poezii alese, București, 1910; O călătorie în lumea albinelor, București, 1911; Povestea unei idile, București, [1913]; Stropi de soare, Galați, 1915
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288420_a_289749]
-
între 1 martie și 15 octombrie 1889, cu o întrerupere între 1 iunie și 1 septembrie. Director: H. Theodoroff. Editorialul primului număr semnalează primejdia pe care o ascunde avalanșa traducerilor făcute doar pentru profit material. M. anunță că va publica tălmăciri de calitate din literatura străină, „orice scriere originală”, precum și contribuții de istorie sau informații culturale. Beletristica tipărită este însă cu mult sub nivelul promisiunilor. Colaborează Christu Șt. Reveneanu, Wladimir Barca-Karbotti, I. Christescu și I. Theodoroff. Se traduc pagini din Georges
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288160_a_289489]
-
A.G.A. Müllner tragedia Vina; alt nume este cel al lui Heinrich Zschokke. Mai vrednică de interes este versiunea românească a piesei Don Carlos de Schiller. W. scrie și un articol despre dramaturgul german, din care mai încearcă și o tălmăcire după Wilhelm Tell. Nuvela Balu vițe-legatului („Pământeanul”, 1839) o are ca autoare pe M-me Charles Reybaud. Onest traducător în românește, W. s-a străduit, pe de altă parte, să realizeze, tot cu mijloace modeste, versiunea germană a unor poezii de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290678_a_292007]
-
culturii, precum și din Artă și valoare, studiu cuprins în Trilogia valorilor. Susținut colaborează în primii doi ani (după aceea intermitent, până în 1933) Adrian Maniu (versuri, inclusiv ciclul Războiul, semnat cu astronim și editat abia în 1965, sub titlul Cartea păcii, tălmăciri din Ibsen ș.a.), și mai frecvent, Ion Pillat, Aron Cotruș (din primul până în ultimul an), Radu Gyr și D. Ciurezu (1926-1944), V. Voiculescu (1927-1944). Prezent în fiecare număr cu eseuri, articole și note, Nichifor Crainic tipărește sporadic și poezii. Versuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287146_a_288475]
-
a reuși, însă, mai mult decât echivalențe cuminți din Longfellow și D. Merejkovski ori din creațiile unor scriitori maghiari, precum Petöfi Sándor, Ady Endre, Babits Mihály, Szép Ernö sau Jókai Mór. Selectate și prin prisma unor afinități, doar câteva dintre tălmăciri vor fi incluse în sumarul singurului volum de versuri ale lui A., Pământ (1922). Lirica din această carte depășește neosămănătorismul ardelenesc al momentului, chiar dacă, prin titlu și prin unele elemente de cadru, poate sugera apropierea de o poetică retardat tradiționalistă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285210_a_286539]