1,330 matches
-
paginile scriitorilor se vorbește despre legislația antisemită, despre presa vremii, dar și de planurile lui Antonescu, multe dintre ele speculații, referitoare la evreii români. Teribilele zile trăite de evrei se reflectă prin înregistrarea graduală a înrădăcinării fricii, a conștientizării situației terifiante și a amplorii Holocaustului. Partea a treia a volumului se ocupă de factorul extern în derularea Holocaustului din România. Cele trei studii familiarizează cititorul cu destinul evreilor români în Europa ocupată de naziști, reacții și percepții ale Ișuvului (comunitatea evreiască
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
dizolvat complet. Așa este și contopirea noastră cu divinul, în același timp concretă și abstractă. Lumina și iubirea divină au un continuum în noi. Îi spunem conștiință pură, transcenzînd toate polaritățile întru unitate. Ea este infinită și finită, extatică și terifiantă, creatoare și distrugătoare... Așa-zisa identitate devine una cu Sursa într-un non-timp durabil. Conștiința cosmică nu este neapărat personală. Am pledat mereu pentru o bună înțelegere a vidului, ca gol primordial, de relevanță și proporții holistice, metacosmice. Dar numai
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
strânsă a omului cu natura și, mai mult decât atât, toate elementele naturii au ajutat la apariția acestuia și la dezvoltarea sa ca ființă superioară. Autoarea articolului pune accentul tocmai pe ideea de moarte ca fapt lipsit de orice nuanță terifiantă, un fenomen firesc și acceptat ca atare. Un paradox demn de menționat este comuniunea motivelor păgâne cu cele creștine. Lirica populară finlandeză nu face altceva decât să scoată la iveală sensibilitatea acestui popor care, indiferent câte presiuni a suportat, a
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
așa; Prutul e un râușor îngust și foarte liniștit; abia dacă duce ușoare convoaie de plute; traversarea e lină și nu necesită niciuna dintre formidabilele mașini de război a căror utilizare o credeam trebuincioasă când telegrafele îi lansau Turciei această terifiantă veste: rușii au trecut Prutul! La Sculeni, apele sale limpezi, trecând peste un nisip auriu, cheamă societatea de la Iași în sezonul băilor. Casele sunt reținute dinainte; cea din urmă colibă se închiriază scump aici; acestei circumstanțe i se datorează prezența
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
burgheze (Nuvele, Norocul); Boteni, născut în 1881; Bujor, autorul frumoasei nuvele Mi-a cântat cucu-n față; Calistrat Hogaș, ingenios, descriptiv; Caragiale, mai cunoscut ca dramaturg, care a pus în nuvelele sale (O făclie de Paște) un realism atrăgător sau terifiant; vom vorbi despre el în capitolul dedicat teatrului. Virgil Caraivanm născut în 1879, a publicat trei volume de povestiri agreabile: Povești, Povești franceze, Povești de pretutindeni*. Al. Cazaban, născut în 1876, este un povestitor umoristic de talent, ca și Al.
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
legate de o epocă anume și destinate să dispară cu timpul, nu înseamnă că operele care le tratează nu vor trăi după dispariția lor, cum trăiesc și vor trăi întotdeauna comediile lui Molière. El a practicat cu succes și genul terifiant, de pildă în O făclie de Paște (tradusă în franceză de Ad. Clarnet, 1912), unde un hangiu prinde printr-o gaură din ușă și arde cu lampa brațul unui hoț: detaliul este imaginat și redat cu atrocitate. Drama sa Năpasta
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
zicea Duca-Vodă, adecă de supărul Ducăi-Vodă”), iubitor de fast (căci fusese „elev” al lui Vasile Lupu), „om foarte greu la mânie și aprig”, cu o inimă „împietrită de pismă”, întreținător în jur al unei fiscalități excesive și al unei atmosfere terifiante (repet aceste pasaje dătătoare de fiori: „Ei săracii de mare lipsă ce aveau asupră, mulți și-au lăsat femeile, și copiii, și casele, de groadză mare, și fugea în lume; el prindea pre vecini de aproape sau pre femeile lor
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
și de mumă-sa, ce-au priimit blestemul părinților, dereptu aceea să muncescu așa”515. Condusă de arhanghelul Mihail 516 („sfântul îndrumător” era un topos obligatoriu al călătoriilor extramundane) și însoțită de patru sute de îngeri, Maica Domnului coboară în profunzimea terifiantă (fără ieșire: „Cine intră în această muncă n-are acela a vede lumină în veacu”), unde „muncile n-au număru”, face o cercetare minuțioasă, se cutremură, compătimește și „lacrămă”. Ea descoperă în acel loc cu „plângere mare, vârtoase” toate „semnele
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
al învățământului care, la litere sau științe, trebuie să permită elevului să escaladeze toate pantele pe care umanitatea le-a urcat cu greu vreme de 25 de secole. Autoarea afirmă cu îndreptățire că elevul nu va face de bunăvoie această terifiantă ascensiune și că trebuie, deci, constrâns la a o face66. La această perspectivă, criticată de John Dewey, ne-am referit mai înainte. În contextul acesta este mereu reiterată o problemă cu implicații morale, pe care Lucien Laberthonière o descria astfel
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
dizolvat complet. Așa este și contopirea noastră cu divinul, în același timp concretă și abstractă. Lumina și iubirea divină au un continuum în noi. Îi spunem conștiință pură, transcenzînd toate polaritățile întru unitate. Ea este infinită și finită, extatică și terifiantă, creatoare și distrugătoare... Așa-zisa identitate devine una cu Sursa într-un non-timp durabil. Conștiința cosmică nu este neapărat personală. Am pledat mereu pentru o bună înțelegere a vidului, ca gol primordial, de relevanță și proporții holistice, metacosmice. Dar numai
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
a înveșnicit pe post. Ascultîndu-i explicațiile alambicate și gîfîite, în ultimii ani am înțeles tot mai puțin din ceea ce Eminența Sa ar fi vrut să transmită. De pildă, pentru a justifica o așa-zisă constituționalitate a măsurii, dumnealui face constatarea terifiantă că oamenii au venituri inegale. E vorba de egalitatea în fața legii, ca principiu constituțional, a legii pe care vreți voi să o dați și care-i discriminează negativ pe cei care muncesc și plătesc, musiu! Dar dl. Vasilescu a devenit
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
sanscrită) realitate supremă, Vedanta spune: "Acesta este lucrul pe care nu ni-l putem imagina, dar din care izvorăște întreaga imaginație. Acesta este lucrul de neconceput, dar din care izvorăște întreaga gîndire". E ca în realitatea cuantică, nu există nimic terifiant aici. Doar că suntem toți în contact cu izvorul cel inimaginabil și inconceptibil. Bibliografie selectivă * Ahamed Liaquad, Stăpînii finanțelor, Humanitas, București, 2014; * Barrow John, Tipler John, Principiul cosmologic antropic, Ed. Tehnică, București, 2001; * Bohm David, Wholeness and the Implicate Order
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
1. Topografia unui sentiment estetizat. Teroarea, între reflecție și analiză / 33 1.1. O radiografie conceptuală. Distincția dintre "teroare" și "groază" / 33 1.2. Teroarea în diacronie. Evoluția modelului în literatura universală / 41 1.3. Defazări și sincronizări. Alternative ale terifiantului autohton / 68 2. Teroarea în narațiune. Convenții și inovații în literatura română / 101 2.1. Prefigurări. Letopisețul Țării Moldovei de Miron Costin / 101 2.2. Teroarea naturală / 106 2.2.1. Sadismul istoric. Alexandru Lăpușneanul de Constantin Negruzzi / 107 2
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
a descoperit cei doi sateliți ai lunii, celui mai mic și mai îndepărtat de orbita terestră i-a dat numele de Deimos, ca și cum ar fi dorit să sugereze că satelitul natural al Terrei are două fețe, una prietenoasă și una terifiantă, cu cea din urmă nefiind deloc bine să te întâlnești. Devine firesc, așadar, ca eseul de față al lui Cătălin Ghiță să se intituleze Deimografia, din dorința de a lansa o disciplină în spațiul literar autohton și un cuvânt cu
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
distanțare: absorbiți de golul visceral, fascinant pe care-l reprezintă Meduza, artiștii plastici europeni recurg la imaginile ei mai puțin din dorința de a raționaliza (parțial falocratic) o teamă de aneantizare, ci mai degrabă ca un substitut al extazului negru, terifiant, care atrage, a cărui istorie este, și ea, foarte veche în istoria europeană, indicând faptul că oamenii au fost magnetizați nu numai de figurile luminoase ale calmului și armoniei (v. Liniștiți și ocrotiți, de Jean Delumeau, tradusă și la noi
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
nebuniei sau a bolii și a anomaliilor sexuale, la reprimarea retoricii de cauționare a acestora, consecința fiind un homo europaeus cuminte și binecrescut, obsedat de armonie și de laturile solare ale ființei, dincolo de care se întinde un ținut pustiu și terifiant, locuit de animale vorace și de monștri (unul dintre aceștia fiind omul însuși, în starea sa frustă și de nefinisare), care trebuie înfrânt, supus prin raționalizare, disciplinat prin rigoare, prin programe educative precise și prin dialectică. Prima consecință a fenomenului
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
rigoare, prin programe educative precise și prin dialectică. Prima consecință a fenomenului spun specialiștii este conturarea omului european ca om agonal: ca un om care luptă mereu și la tot pasul împotriva a ceva, fie că e vorba de iraționalul terifiant care-l înconjoară, sau de terifiantul lăuntric, interior, care-l hărțuiește și îl neliniștește. A doua consecință e insularizarea: Europa educată, rafinată, concepută ca o mare "insulă" de sociabilitate ilustră și de civilizație, opusă spune Jacques le Goff în studiile
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
prin dialectică. Prima consecință a fenomenului spun specialiștii este conturarea omului european ca om agonal: ca un om care luptă mereu și la tot pasul împotriva a ceva, fie că e vorba de iraționalul terifiant care-l înconjoară, sau de terifiantul lăuntric, interior, care-l hărțuiește și îl neliniștește. A doua consecință e insularizarea: Europa educată, rafinată, concepută ca o mare "insulă" de sociabilitate ilustră și de civilizație, opusă spune Jacques le Goff în studiile sale dedicate medievismului "pădurii" negre, întunecate
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
regim existențial corectiv, o raționalizezi. Pentru linia protestantă a culturii europene o linie, cu precădere, anxioasă, construită pe terifianță -, oprirea din lucru, sau contemplația și surata ei, trândăveala reprezintă, în dezacord cu ceea ce gândeau și trăiau romanii, o potențialitate a terifiantului care nu este, de la sine înțeles, recomandabilă. Dar ea indică și faptul că orice artist adică om al contemplației și al "inutilităților" nelucrative este, în mod potențial, un "chip al spaimei", motiv pentru care i s-a adăugat un "adjuvant
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
în "dreptul" artistului de a fi genial, adică altfel decât omul de rând, de a fi barbar, asocial, automutilant (ca Van Gogh) sau nevrotic și suicidar: de a strânge mănunchi, din mai multe direcții, toate firele divergente ale anormalului și terifiantului european, devenite măsură a genialității în romantism, orgoliu și sfidare mai târziu etc. Artistul ca administrator al spaimei? Poate nicăieri nu se vede mai bine această (i)responsabilitate creatoare decât în lugubrul pariu intelectual sublim, dealtminteri... pe care l-a
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
de femei care au participat la "joc" (Eliza Parsons, Eleanor Sleath, Regina Maria Roche, Mary Shelley etc.) indică faptul că "deimografia" lui Cătălin Ghiță funcționează, aici în ambele sale valențe masculină, respectiv grațioasă -, voința romancierelor de a crea protagoniști fascinanți, terifianți pe care societatea engleză cuminte îi genera mai rar fiind, în sine, mai mult decât psihanalizabilă. Numeroși exegeți au remarcat spectaculosul fenomen de restructurare socială simbolică pe care l-a reprezentat romanul gotic englez, prin mutarea acțiunii într-o geografie
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
autor al unei excelente cărți dedicate lui William Blake în 2008, vizitator avizat al Japoniei, căreia i-a dedicat o lucrare memorabilă, Cătălin Ghiță pornește în analiza "deimografiei" din cartea de față tot de la secolul luminilor, dând credit de întâietate terifiantului prezent în romanul gotic, detaliu care mi-a relevat faptul de a cărui legitimitate nu mă îndoiesc că, deși o prefață trebuie să fie în principal un text de suport pentru o carte aflată în prag de apariție, dialogul intelectual
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
s-o mai înțeleagă. Ocultismul inițial sau fantasticul de mai târziu reprezintă raționalizarea acestei spaime de necunoscut: în locul lumii înspăimântătoare sugerează Baltruišaitis -, oamenilor li se oferă un cod cultural al necunoscutului și al incomprehensibilului din jur, adică o surmontare a terifiantului prin "canonizare". Sub acest aspect, triada analitică pe care o sugerează Cătălin Ghiță în Deimografia e perfect îndreptățită: distingem spune autorul, pentru a-și ilustra ulterior tabelul cu exemple adecvat alese între o teroare naturală, una "de frontieră" (în care
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
și al sângelui degenerat, naturalismul discret al romanului venind, pe de o parte, din Liviu Rebreanu, și pe de alta, direct din zolism, fatalitatea ancestrală strivind oamenii cu puterea fricii pe care o iradiază blestemul. Multe romane valorifică modelul spațiului terifiant insular, de genul celui la care și Camus recurge în Ciuma: o comunitate închisă, separată de restul lumii, în interiorul căreia se ivește un focar de anxietate, stârnit de molimă sau de un eveniment/personaj destructiv. Sub aspect experimental, cea mai
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
doua jumătate a secolului al XX-lea. La noi, deși nu a existat o tradiție formal constituită a unei literaturi care să exploreze și să exploateze abisalul temerilor omenești, mai mulți scriitori s-au îndreptat, intuitiv, spre crearea unor scenarii terifiante, barochismul acestora permițîndu-ne să punem în discuție o arhitectură autentic supraetajată. Aceste texte, unele mai cunoscute, altele, dimpotrivă, obscure, vor face obiectul studiului meu: pornind de la ele și sfârșind cu ele, caut să rotunjesc o primă imagine coerentă a terorii
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]