1,372 matches
-
o legendă a unui cioban Magnes, care păștea oile pe muntele Ida din Asia Mică. Magnes a observat că are dificultăți de a-și mișca picioarele atunci când încălțămintea sa, care avea cuie de fier, ca și vârful din fier al toiagului său, se aflau în apropierea unor pietre cu puteri supranaturale. Acestea fiind spuse, ne declarăm mulțumiți că am aflat cine sunt părinții oficiali ai electrotehnicii: un negustor călător și curios și un cioban analfabet și cu teamă de zei. Până
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Lorin Cantemir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_1018]
-
cu Roma, Greco-Catolică. Înscăunarea canonică a noului Episcop Eparhial s-a înfăptuit în cadrul Sfintei Liturghii în conformitate cu Codul canoanelor Bisericilor Orientale și al Dreptului particular al Bisericii Greco-Catolice. Arhiepiscopul Major al Bisericii Române Unite i-a înmânat noului Episcop Eparh Mihai, toiagul, mantia și mandatul de a păstori episcopia, prin citirea scrisorii de prevedere canonică, sub sigiliul Arhiepiscopiei Majore de la Blaj. Biserica Sf. Vasile a fost construită între 1909-1910 cu sprijinul puternic al arhiepiscopului R. Netzhammer, „episcopul uniților”, care a și sfințit
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
În ziare. Alsop și-a anunțat recent retragerea, Ins) nu te poți aștepta ca unui ziarist cunoscut În toat) lumea s)-i dispar) interesul pentru problemele publice, s) renunțe la magia lui că Prospero, eroul lui Shakespeare, s)-si rup) toiagul și s)-și dea foc c)rților. Prospero trebuia s) renunțe doar la o insuliț), nu la interesele globale ale unei superputeri. Scrisoarea care Începea cu „Drag) Amos” demonstreaz) c) Alsop nu a trecut de la politic) la rug)ciune și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
Toader prin sat. Nu e bine să coși cu roșu pe Sîn Toader, că te omoară noaptea. Toamnă Cînd cineva se scoală de la masă și nu-și ia scaunul de la masă pe care a șezut, îl prinde toamna în porumbi. Toiag în locul unde a murit cineva se arde trei zile toiag de ceară curată, pentru ca sufletul să aibă lumină la caz dacă ar rătăci în drumul ce l face la Dumnezeu - și chiar înaintea lui Dumnezeu trebuie să se prezinte cu
Credinţe şi superstiţii româneşti: după Artur Gorovei şi Gh. F. Ciauşanu by GOROVEI, ARTUR () [Corola-publishinghouse/Science/1318_a_2879]
-
pe Sîn Toader, că te omoară noaptea. Toamnă Cînd cineva se scoală de la masă și nu-și ia scaunul de la masă pe care a șezut, îl prinde toamna în porumbi. Toiag în locul unde a murit cineva se arde trei zile toiag de ceară curată, pentru ca sufletul să aibă lumină la caz dacă ar rătăci în drumul ce l face la Dumnezeu - și chiar înaintea lui Dumnezeu trebuie să se prezinte cu lumînare. Topor înspre duminecă nu se lasă toporul împlîntat în
Credinţe şi superstiţii româneşti: după Artur Gorovei şi Gh. F. Ciauşanu by GOROVEI, ARTUR () [Corola-publishinghouse/Science/1318_a_2879]
-
orbi o înspăimântaseră: Bruegel i se părea prea crud. Acum însă tabloul începuse să o intereseze: primul orb, cel din fruntea coloanei, zăcea în șanț: fața orientată spre un cer de un albastru stins, gura întredeschisă, o mână pe inutilul toiag iar alta întinsă spre nicăieri; un al doilea orb este înclinat, gata să se prăbușească și parcă nu-i vine să creadă: are gura înghețată a uimire; al treilea, și-a pierdut echilibrul; toiagul nu mai întâlnește umărul celui din
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
gura întredeschisă, o mână pe inutilul toiag iar alta întinsă spre nicăieri; un al doilea orb este înclinat, gata să se prăbușească și parcă nu-i vine să creadă: are gura înghețată a uimire; al treilea, și-a pierdut echilibrul; toiagul nu mai întâlnește umărul celui din față, dar simte încă pe spinare mâna orbului din urma sa, mână care nu-i poate fi de nici un ajutor; toiagul acestuia este înclinat, parcă presimte nenorocirea, însă nu are cum să o evite
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
să creadă: are gura înghețată a uimire; al treilea, și-a pierdut echilibrul; toiagul nu mai întâlnește umărul celui din față, dar simte încă pe spinare mâna orbului din urma sa, mână care nu-i poate fi de nici un ajutor; toiagul acestuia este înclinat, parcă presimte nenorocirea, însă nu are cum să o evite; poate de aceea își îndreaptă spre cer orbitele goale; doar sub tălpile ultimilor doi orbi solul este, foarte scurt timp, sigur. În planul îndepărtat, într-un peisaj
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
se întrepătrud decât se succed. O primă parte, descrierea propriu-zisă, transpune compoziția plastică în discurs verbal "[...] primul orb, cel din fruntea coloanei, zăcea în șanț: fața orientată spre un cer de un albastru stins, gura întredeschisă, o mână pe inutilul toiag iar alta întinsă spre nicăieri; un al doilea orb este înclinat, gata să se prăbușească și parcă nu-i vine să creadă: are gura înghețată a uimire; al treilea, și-a pierdut echilibrul; toiagul nu mai întâlnește umărul celui din
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
gura întredeschisă, o mână pe inutilul toiag iar alta întinsă spre nicăieri; un al doilea orb este înclinat, gata să se prăbușească și parcă nu-i vine să creadă: are gura înghețată a uimire; al treilea, și-a pierdut echilibrul; toiagul nu mai întâlnește umărul celui din față, dar simte încă pe spinare mâna orbului din urma sa, mână care nu-i poate fi de nici un ajutor; toiagul acestuia este înclinat, parcă presimte nenorocirea, însă nu are cum să o evite
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
să creadă: are gura înghețată a uimire; al treilea, și-a pierdut echilibrul; toiagul nu mai întâlnește umărul celui din față, dar simte încă pe spinare mâna orbului din urma sa, mână care nu-i poate fi de nici un ajutor; toiagul acestuia este înclinat, parcă presimte nenorocirea, însă nu are cum să o evite; poate de aceea își îndreaptă spre cer orbitele goale; doar sub tălpile ultimilor doi orbi solul este, foarte scurt timp, sigur. În planul îndepărtat, într-un peisaj
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
hermeneutică a descrierii ekphrastice nu este dată de ordonarea elementelor plastice, ci de comentariul lor. Registrul lexical, de pildă, al descrierii șiragului de orbi construiește un univers subordonat ideii de moarte, extincție totală, apocalipsă (cerul de un albastru inutil, inutilul toiag, nicăieri, înclinat). Enumerația, procedeul stilistic la care recurge prima parte a descrierii ekphrastice, așază în centrul atenției, situând-o prima și dedicându-i cel mai consistent paragraf în comparație cu paragrafele dedicate celorlalte cinci figuri de orbi, figura orbului căzut în șanț
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
lecturi, lipsite de orice părere teologică preconcepută, fragmentul pare a nu avea nimic extraordinar. Ce spune acest text? Actul I (nașterea): Femeia „a născut un copil de parte bărbătească”. Actul II (caracterul mesianic): „Care avea să păstorească toate neamurile cu toiag de fier”. Actul III (Învierea și Înălțarea): „Și copilul ei a fost răpit la Dumnezeu și la tronul său”. Distingem, așadar, trei momente cruciale ale existenței lui Isus: întruparea; anunțarea caracterului său mesianic; înălțarea la Tatăl. Nicăieri, în versetul citat
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Singura persecuție sângeroasă și sistematică exercitată de evrei asupra creștinilor s‑a petrecut în timpul răscoalei lui Simeon bar Kosiva, personaj supranumit de rabbi Aqiba, Bar Kokhba, „fiul stelei”, în acord cu Num. 24,17: „o stea răsare din Iacov; un toiag se ridică din Israel”. Caracterul mesianic al răscoalei lui Bar Kokhba a fost minimalizat, chiar respins de anumiți cercetători contemporani. Argumentele lui Bauckham ne par totuși foarte convingătoare: 1) atitudinea favorabilă a lui rabbi Aqiba (Ier. Ta’anit 68d, 48
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
osteneli, de chinuri și de amarnica ta robie în care ai fost, tu vei cânta cântecul acesta de ocară împotriva împăratului Babilonului și vei zice: «Cum s‑a sfârșit cu asupritorul și cum a încetat chinul nostru! Domnul a zdrobit toiagul celor fără de lege, sceptrul răilor apăsători! Iată pe cel care lovea popoarele fără încetare cu mânia lui și care în întărâtarea lui punea neamurile sub stăpânirea lui, supunându‑le fără cruțare! Tot pământul este în pace și se odihnește; toți
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
7,5‑8. . Omite „zvârcolindu‑se pe cărare”. . Amintim că în tradiția iudaică, precum și în scrierile lui Philon de altfel, „șarpele” de care vorbește acest fragment avea o conotație pozitivă. El nu reprezenta femeia care îl ispitise pe Adam, ci „toiagul” lui Moise („stăpânirea de sine”) care biruie „patima” (Agr. 94‑110; Leg. 97‑101). Cf. referințele lui E. Norelli, Anticristo, pp. 194‑195, invocate de noi în capitolul despre Irineu. . Potrivit spuselor lui James, Lost Apocrypha, p. 90, apud Norelli
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
până între urechi, dar n-am găsit nici între dânșii pe oamenii ce căutam. Am intrat în locașul lui Dumnezeu, am observat cu conștiință clerul înalt și pe cel proletar. Dar vai! Ce dezamăgire... Acolo unde credeam că voi găsi toiagul și traista, sacrul simbol al umilinței și pietății creștine, am găsit ignoranța întronată, invidia, mândria, lăcomia și alte păcate morale, pe care ne oprim a le descrie, căci legea de presă - fără îndoială - ne-ar condamna la zece ani de
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
în legislația canonică, în legătură, mai ales, cu investiturile. Cearta, însă, nu întîrzie să izbucnească iar. Henric V (1106-1125) manifestă, odată restabilită situația în Germania, aceeși intransigență ca și tatăl său, numind episcopi după bunul plac și investindu-i cu toiagul și inelul. Războiul reîncepe, deci, presărat încă o dată de victorii și eșecuri într-o tabără ca și în cealaltă. Pascal II, închis pentru scurt timp de Henric într-un castel din cîmpia romană, trebuie să accepte să-1 încoroneze Împărat la
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Worms (l 122). Episcopii vor fi de acum înainte aleși liber, dar în prezența suveranului și cu posibilitatea de arbitraj din partea superiorului diocezan. Cît despre investitură, obiect principal al neînțelegerii, ca este acordată de Papă cu titlu spiritual (prin remiterea toiagului și a inelului) în timp ce suveranul își păstrează dreptul de investituri a bunurilor temporale ale episcopatului (prin sceptru). Compromisul de la Worms nu a pus decît provizoriu capăt "luptei dintre Sacerdoțiu și Imperiu". Timp de aproape treizeci de ani, Germania trece prin
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
cînd este acoperit de nori sau cînd se reflectă în apă. El trebuie să poarte părul și unghiile tăiate rotund și trebuie să-și curețe întregul trup; veșmintele sale trebuie să fie albe; în mînă trebuie să poarte un anumit toiag, iar în urechi un cercel de aur. Dacă întîlnește un om dintr-o castă inferioară, brahmanul trebuie să se întoarcă din drum pentru a se curăți. Îi este interzis să treacă peste o funie de care este legat un vițel
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
ar putea fi ca și cel dat lui Moise,când acesta implora ajutor pentru poporul strâmtorat între apelemării și oștile faraonului prigonitor: „Atunci a zis Domnul cătreMoise: Ce strigi către Mine Spune fiilor lui Israil să pornească. Iartu ridică-ți toiagul și-ți întinde mâna asupra mării și o desparte șivor trece fii lui Israil prin mijlocul mării ca pe uscat” (Ieșire 14, 15-16). Tot astfel în Evanghelie, Însuși Dumnezeu recomanda peMântuitorul îmbrăcat în Lumina de seară a sfintei slave la
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
a vedea pe Dumnezeu izvorăștedin inima lor curată, în sensul Evangheliei: „Fericiți cei curați cuinima că aceia vor vedea pe Dumnezeu” (Matei 5, 8). Dacă „nădejdeaeste Tatăl” pentru ungerea pragului de sus cu „sângele Mielului”,astfel, „scăparea este Fiul”, deoarece toiagul lui Moise a desfăcutadâncul mării spre scăpare: „S-au desfăcut izvoarele adâncului celuimare și s-au deschis jgheaburile cerului” (Facere 7, 11); „Adevăruldin pământ va răsări și dreptatea va privi din ceruri” (Psalmi 84, 12).Dar puterea Jertfei este trecerea
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
desfăcut izvoarele adâncului celuimare și s-au deschis jgheaburile cerului” (Facere 7, 11); „Adevăruldin pământ va răsări și dreptatea va privi din ceruri” (Psalmi 84, 12).Dar puterea Jertfei este trecerea Mântuitorului prin inimile ucenici-lor pe care le deschide ca „toiagul” lui Moise apele: „Acum este judecata acestei lumi; acum stăpânitorul lumii acesteia va fi aruncat afară.Iar Eu când Mă voi înălța de pe pământ, îi voi trage pe toți la Mine. Iar aceasta zicea, arătând cu ce moarte avea să
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
care răspunsul Mântuitorului a fost: „Adevărat grăiesc ție, astăzivei fi cu Mine în rai!” (Luca 23, 42 43). Evenimentele Patimilor sfințitoare se continuă cu pogorârea Mântuitorului de pe Cruce dupămoartea Sa și punerea în mormânt cu semnificația atingerii stânciide piatră cu toiagul pentru a curge din ea apă (Ieșire 17, 6). Inimilese deschid, se dezleagă, zidul înalt al egoismului cade, ca și zidurile Ierihonului urmare a păcatului strămoșesc. Acest lucru este semnificat prin înconjurul lăcașului de închinare după slujba punerii înmormânt. Ca
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
izvor de înviere”. Iubirea lor pentru El din „sla-va” Lui era ca o intrare în „cămara de nuntă”. Avusese loc sfințirea Numelui defăimat cândva spre pieirea oamenilor, dar „sfințit” acumspre „învierea” lor cu duhul. Este intrarea „Mirelui” în stăpânirea fă-găduită: „Toiagul stăpânirii Ți-l va da Domnul din Sion” (Psalm 109,2); „Cu Tine este poporul Tău în ziua puterii Tale, întru strălucirile sfinților Tăi” (Psalm 109, 3-4). Acest „Toiag al stăpânirii”, a fost arătat de Dumnezeu prin semnul dat lui
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]