664 matches
-
de psihanaliză. Ești frumoasă, te simți minunat. Simplu. Unele newyorkeze au devenit dependente, merg în fiecare zi. Evident, nu vreau să pățești și tu așa, dar sunt convinsă că puțină terapie dermatologică ar fi o experiență pozitivă. E ca și cum ai trișa, dar în sensul bun al cuvântului. Acum înțelegeam de ce toate fetele din camera de așteptare arătau atât de fericite. Se drogau cu Botox. Fără încruntături, fără expresie, numai zâmbete. —Julie, nu cred că o să-mi facă bine. Vreau să vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
că tema e „fumată“. Se pare că nu mai poți da vreodată petreceri cu nici una dintre următoarele teme: Mick și Bianca; Boogie Nights; Bill și Monica. De asemenea, cele cu tematica „piele și blană de leopard“ sunt interzise pentru că toată lumea trișează și, pur și simplu, se îmbracă de la Roberto Cavalli. Lara, Jolene și Julie erau dezgustate de tema propusă. N-ar putea imita coafura lui Ali decât dacă ar purta perucă. — Atunci, pune-ți perucă, am sfătuit-o eu pe Julie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
asemănător, în alt plan, cu a vedea valurile mării spărgându-se pe nisipul plajei. Și ambele lucruri ne vorbesc despre natura din istorie, despre hazardul din libertate. Și nu mă impacientez dacă pasiența întârzie să se deschidă și nici nu trișez. Și asta mă învață să aștept să se rezolve pasiența istorică a Spaniei mele, să nu-i aștept cu nerăbdare deschiderea, să tai cărțile și să am răbdare în această pasiență de alt fel, joc solitar și de paciență. Zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
grecilor, cît ce voi găsi sub măștile lor. Vreau să-mi pun singur Întrebarea sfinxului și să Încerc un răspuns. Și nu-mi dau seama de ce socotește Hegel că trebuie să ne producă Încîntare această legendă. MÎndria de a nu trișa mi se pare un sentiment mai adevărat. Nimeni nu poate eluda obligația de a se Întîlni, Într-un fel sau altul, cu sfinxul și de a-l privi drept În ochi, fără pedeapsa unui suflet steril. Dacă aș da la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
nu poate eluda faptul că, evocîndu-l, ne interesează În realitate ce se Întîmplă cu noi. Și nimeni nu e obligat să-și sfîșie inima pentru a privi ce se află Înlăuntrul ei, dar dacă o face n-are voie să trișeze. Frumusețea lui Narcis joacă un rol secundar. Stînd deasupra fîntînii, el a Încetat, de fapt, demult să se mai iubească. Nu e decît un Sisif suindu-și muntele În sine Însuși; ironia care Îl persiflează n-a Înțeles drama lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
trezit mi-am dat seama după răceala mîinilor că se făcuse noapte... Poate că nu mai sînt nici zei, nici șerpi pe munte... Trebuie să alegem singuri...) Marea. Ulise. Coasta Înspumată de valuri. E suficient să ridic privirea. Grecii nu trișau simțind nevoia să lucreze marmura În formele cele mai pure. Și apoi este inexact că cele două fețe ale lui Ianus sînt la fel. Numai una nu e atentă la pașii care se aud afară. Cassandra Fiica lui Priam și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Până vineri mai e un secol. Anatol Dominic Vancea Voinov nu mai poate aștepta! Are nevoie de o provocare, un subterfugiu nevrotic. Acum, mai bine acum, în acest con încins și strâmt, numit joi. Grăbit, ațâțat, amestecă sucește truchează zarurile. Trișează frenetic, orbit, în transă. Mistica derizoriului va îngădui acest nou artificiu! Nu e decât o imperceptibilă dereglare. Iată, zarul: s-a acceptat trucul. Am scris vineri, e vineri, în loc de joi. Azi e vineri și mâine tot așa, vineri, ni se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
terenul rebus. Iar miercuri, iar vineri, balans somnolent. Nu mai are răbdare, revendică ofensiva. Până vineri mai e un secol. Nu se mai poate aștepta, trebuie învins leșinul numit realitate. Fie ce-o fi: Anatol Dominic Vancea Voinov amestecă zarurile, trișează. O imperceptibilă dereglare și, iată, în loc de joi, apare vineri. Joi rebotezat vineri. Azi e vineri și mâine tot așa, vineri, dublând asul, dublând ghinionul, dublând incertitudinea. Îl apucase naiba, așteptând autobuzul. Așteptând, cercetând încălțările concetățenilor. Ridicase privirea: Gostat. Gospodăria de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
dacă ai să citești la gazete că interpolul e pe urmele noastre... “ Burtăncureanu concepuse romanul său, Mucenicul zilelor, ca pe o saga de familie și, în același timp, un fel de istorie romanțată a românilor din ultimele două veacuri încoace. Trișa puțin, căci bună parte din primele patru volume le avea deja scrise în momentul în care primise comanda de la Goncea. Începuse, pe la sfârșitul anilor ’70 o epopee națională în proză. Dăduse Ceaușescu tema epopeii naționale și se avântaseră creatorii, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
cu geamantanul pânè pe peron, acolo o așteaptè cumnatul ei, oferindu-mi amènunte despre cumnat, despre sora ei, despre nepoți, despre pisică rèmasè singurè acasè, Bine! acceptând, pe peron trebuie sè mè întâlnesc și cu dezlegarea enigmei mele, dar am trișat, nici nu m-am mai gândit la ea, Trenul încetinește vizibil, se vèd primele case de la intrarea în oraș, podul de fier, ștrandul pustiu, parcul cu castani, ținând în mâini geamantanul vechi al doamnei în vârstè pe care m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
-i la telefon? —Rebecca... Tocmai te-am apelat, dar nu l-am auzit sunând... Mă opresc. Îmi dau seama ce s-a întâmplat. Daisy încerca să-i dea un telefon lui Lewis exact în momentul în care am format eu. —Trișezi, îi spun. Știu ce aveai de gând. Trebuie să-i arunci numărul, ca să nu mai fii tentată să îl folosești. O aud suspinând. —Eram așa de tristă, se plânge ea. Finn m-a sunat și m-a rugat să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Ceaușescu fusese înlocuit cu Ștefan cel Mare”) în anul 2003,iar altele în revista „Bârladul”(articolele:„Enigmele biocâmpului”,” Poem pentru un oraș patriarhal”, „Legenda”) în anul 2004. Gill Bluteau comenta caracterul uman: „E o prostie să joci cinstit cînd toată lumea trișează”. Evoluția umană a fost consemnată și de epigramistul Sorin Pavel: „Așa este! Cît trăiește, Omul se transformă-ntruna: Pielea feții se-ncrețeste; Creierul - nu totdeauna”. Celelalte schițe au participat la diverse concursuri literare în perioada 1996 2004 („Jocul”,”Dragoste la a
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
asta? Ce mizerabil! exclamă ea. —Dumneavoastră nu-l cunoașteți, Mademoiselle, pe acest Charlot cum l-am cunoscut eu în pușcărie. Știu că mă disprețuiți profund pentru că mi-am cumpărat viața cu prețul vieții fratelui dumneavoastră, dar cel puțin n-am trișat ca să mi-o salvez. —Cum adică? Carosse își amintise scena tragerii la sorți așa cum o povestise primarul. Am tras la sorți în ordine alfabetică, Mademoiselle, spuse el, începând de la coadă, pentru că acest domn Charlot a insistat să facem astfel. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
vieții mele, dar nu mă puteam abține să nu revin la Chris. Juca Urmărire fără importanță cu alți pacienți. Sau cel puțin încerca să joace. Se iscau tot felul de dispute din cauza lui Vincent care îl suspecta pe Stalin că trișa când dădea răspunsurile. Vincent se jura că l-a văzut pe Stalin studiind cărțile înainte de începerea jocului. Davy, cartoforul, se ruga de ei să joace pe bani. Sau măcar pe bețe de chibrituri. Certurile lor mi-au adus aminte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
l-a salutat Brigit pe Luke. —Returul anilor șaptezeci, a replicat Luke. —Cocoașa anilor șaptezeci, a ripostat Brigit. —Infractorul anilor șaptezeci, a reușit s-o-ntoarcă Luke. —Borseta anilor șaptezeci, a riscat Brigit. Nu, a intervenit Luke cu fermitate. Ai trișat. Luke și Brigit se înțelegeau foarte bine. Ceea ce uneori îmi făcea plăcere. Iar alteori nu-mi făcea plăcere. Linia de demarcație era foarte subțire. Era bine, dar nu prea bine. Apoi am făcut ce făceam de fiecare dată când ajungeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
fost atunci; n-aș scrie acest rând dacă n-ar fi asemenea întâmplări în imediata noastră (i)realitate literară. Dan Tomorug vine, e adevărat, de nu se știe unde, în lumea literaturii; numai că, spre deosebire de alții și altele, el nu trișează și nici nu dispare, cel de al doilea său roman, la fel de masiv ca și primul, confirmând cu totul în ordinea valorii estetice. Hotarul zeilor consacră un prozator căruia istoria literaturii noastre contemporane trebuie să-i facă repede loc la litera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
înălță un cor de glasuri fericite. Suna aproape ca un cântec de triumf. Aproape imediat, se dezlănțui o asemenea debandadă, încât monedele, oamenii și bulgării de pământ nici nu se mai deslușeau unii de alții. Nimeni, însă, nu încerca să trișeze - undeva, pe parcurs, își lepădaseră cu toții șiretlicurile și nemulțumirile. Strângându-și banii în pumni, păreau să se fi transformat și fiecare alerga să-și facă munca ce-i fusese dată. Ecourile cazmalelor și ale lopeților folosite, într-adevăr, cu putere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
luat un pumn întreg de boabe și le-a aruncat spre mine, zicând să mergem, că ne-așteaptă pneumonia, iar eu i-am zis că e-n regulă, dar să înceapă el, fiindcă a fost ideea lui și fiindcă a trișat la jocul de-a statuia, iar el a zis că știe că sunt un laș și c-o să-mi arate el cum se face. Apa curgea printr-o țeavă de fier orizontală, care ieșea din zidul de sub placa memorială, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
regulă, am zis, Laci, dă-mi drumul, vezi că te-am ghicit repede, însă palmele celuilalt mi-au rămas în continuare lipite de ochi, ba parcă mă apăsau și mai tare, bine, am zis, atunci nu ești Laci, dar nu trișa, că dacă nu întrebi, ghici cine-i, atunci după ce să te recunosc? Nici acum nu mi-a răspuns, în schimb a început să-mi tragă capul pe spate, de mi se încordase gâtul, iar spatele mi se lipise de spătarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
Nici acum nu mi-a răspuns, în schimb a început să-mi tragă capul pe spate, de mi se încordase gâtul, iar spatele mi se lipise de spătarul băncii, du-te naibii, i-am spus, du-te naibii, nenorocitule, nu trișa, că te omor în bătaie, dar tot nu mi-a dat drumul, am încercat să-mi trag capul, însă mă ținea prea strâns, i-am zis să ia seama, că am un cuțit la mine, și atunci, deodată, i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
nu trebuia să jucați table cu el, a zis, la care bătrânul a dat din mână a lehamite, mare scofală, să câștigi jucând cu un nevăzător, eu trebuia să ghicesc după sunet cât am aruncat cu zarurile, taică-tu a trișat cât a vrut, asta o știi și tu foarte bine, așa că dă-mi frumușel instrumentul înapoi, a spus, făcând un pas spre bancă, dar atunci Prodan l-a împuns cu bastonul în burtă, aveți grijă să nu vă împiedicați, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
ținându-mă cu o mână de spătarul scaunului, i-am spus că nu, nu-i promit, nici de-al dracu’ nu-i promit, că pe mine nu așa mă-nvățase taică-miu, pentru că sportul e o treabă cinstită, nu se trișează, toți pornesc cu șanse egale și contează doar performanța fiecăruia, și mie nu-mi pasă, poate să mă ducă la concurs, dar eu o să trag cât pot eu de bine, o să dau maximum, și când am spus astea, de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
n-aveam încotro, am continuat să ne târâm, de tras nu se mai trăgea, se auzeau doar strigăte și zgomote de cafteală, aproape de noi cineva striga că se predă și că răniții trebuie ocrotiți, începând să urle apoi că se trișează și că nu-i corect, nu i-am recunoscut vocea, m-am uitat la Puiu, dar și el a scuturat numai din cap, ne-am târât mai departe, nu ne dădeam seama cam la ce distanță am putea fi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
am fi plecat de-acolo. Învoiala De cum s-a terminat pauza mare, știam c-am încurcat-o, câștigasem aproape toți banii lui Lupu și-ailor lui, deși la început nici n-am vrut să joc cu ei, că știam că trișează, dădeau cu o monedă ciocănită zdravăn, de nu mai sărea din gaură înapoi, așa s-a și întâmplat, însă după aceea, la cap-sau-pajură, mi-a purtat noroc regele alb din fildeș, pe care-l șterpelisem de la ambasador de-acasă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
iar când s-a terminat pauza, ceilalți m-au privit în așa fel că mi-a cam pierit cheful să bag banii în buzunar, dar nici să-i dau înapoi n-am îndrăznit, aș fi recunoscut astfel, indirect, c-am trișat, deși nu eu trișasem, ci chiar ei. Buzunarele de la haină atârnau greu de atâta mărunțiș câștigat, n-am îndrăznit să-i număr, în mod sigur s-a adunat mai mult de-un pol, urcând treptele ca să intru în clasă, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]