2,628 matches
-
de origine străină, iar "f", "z", "š" și "ž" apar doar în neologisme. "Ö" și "ü" se pronunță ca și echivalentele lor din limba suedeză și germană. Spre deosebire de germana standard dar la fel ca în finlandeză, "ä" se pronunță / æ/. Vocalele Ä, Ö și Ü sunt clar foneme separate și proprii limbii estone, chiar dacă forma literelor vine din germană. Litera "õ" reprezintă /ɤ/, un /o/ nerotunjit, sunet numit științific vocală semiînchisă posterioară nerotunjită. Acest sunet e aproape identic cu sunetul /ɤ
Limba estonă () [Corola-website/Science/296722_a_298051]
-
standard dar la fel ca în finlandeză, "ä" se pronunță / æ/. Vocalele Ä, Ö și Ü sunt clar foneme separate și proprii limbii estone, chiar dacă forma literelor vine din germană. Litera "õ" reprezintă /ɤ/, un /o/ nerotunjit, sunet numit științific vocală semiînchisă posterioară nerotunjită. Acest sunet e aproape identic cu sunetul /ɤ̞/ din limba bulgară, notat cu "ъ", și cu sunetul notat în limba vietnameză cu "ơ". "Õ" se folosește și pentru a translitera litera chirilică "ы". Deși ortografia limbii
Limba estonă () [Corola-website/Science/296722_a_298051]
-
latină și greacă, cu o cantitate mai mică din limba franceză și, cel mai recent, din limba engleză (cunoscut sub numele de Denglisch). Germana se scrie folosind alfabetul latin. În plus, față de cele 26 de litere standard, germana are trei vocalele cu treme, și anume ä, ö, și ü, precum și esțet sau "scharfes S" (s ascuțit) care este scris „ß”. Dialectele germane se deosebesc de limba germană standard. Dialectele germane sunt limbile tradiționale locale și provin de la diferite triburi germane. Multe
Germania () [Corola-website/Science/296606_a_297935]
-
ei ca fiind „o îmbinare de ritmuri atrăgătoare de dance-pop și ritm lent specific baladelor”. Spears a declarat ulterior că singleul care a consacrat-o (Baby One More Time), nu i-a permis acesteia să își pună în valoarea abilitățile vocale cu care aceasta este înzestrată. Albumul Oops!...I Did It Again, precum și cele care au urmat au demonstrat faptul că Spears lucrează cu producători R&B, fapt ce conduce la o combinație de pop adolescentin, soul, și raga. Pentru cei mai mulți
Britney Spears () [Corola-website/Science/306654_a_307983]
-
-er" (p. 2) sau "-ir" (p. 3). Verbele "-ar" sunt cele mai comune și cele mai regulare. În plus, verbele noi create din cuvinte împrumutate de obicei obțin desinența "-ar". Afară de aceasta, există și subgrupuri ale verbelor semiregulare care schimbă vocală accentuată în unele forme, asemănător cu formele verbelor românești precum "a putea", "a purta" etc. În general, verbele copulative sunt acelea care formează predicatul nominal împreună cu cealăltă parte de vorbire cu funcție a numelui predicativ. Spaniola are trei verbe principale
Verbe în limba spaniolă () [Corola-website/Science/312090_a_313419]
-
nativi de germană). Detaliile din această secțiune se referă în primul rând la limba germană standard ("Hochdeutsch"). Pronunția în celelalte dialecte germane poate diferi mult de pronunția standard. Lungimea (sau cantitatea) sunetelor joacă un rol important în limba germană. O vocală pronunțată lung sau scurt poate produce o diferență între două cuvinte care în rest sunt identice. De exemplu, "Miete", cu "i" pronunțat lung, înseamnă „chirie”, dar "Mitte", cu "i" pronunțat scurt, înseamnă „mijloc”, „centru”. "Ofen", cu "o" lung, înseamnă „cuptor
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
pronunțat scurt, înseamnă „mijloc”, „centru”. "Ofen", cu "o" lung, înseamnă „cuptor”, „sobă”, dar "offen", cu "o" scurt, înseamnă „deschis”. După cum se observă din aceste exemple, în limba germană și substantivele comune sunt scrise cu inițială majusculă. Pentru a distinge între vocale lungi și vocale scurte, ortografia germană folosește consoane simple sau duble. După vocale scurte se scriu, de obicei, consoane duble ("tt", "dt", "ll", "ck", "mm", "nn", "ss", "tz" etc.), iar după vocale lungi sau diftongi se scriu consoane simple ("t
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
mijloc”, „centru”. "Ofen", cu "o" lung, înseamnă „cuptor”, „sobă”, dar "offen", cu "o" scurt, înseamnă „deschis”. După cum se observă din aceste exemple, în limba germană și substantivele comune sunt scrise cu inițială majusculă. Pentru a distinge între vocale lungi și vocale scurte, ortografia germană folosește consoane simple sau duble. După vocale scurte se scriu, de obicei, consoane duble ("tt", "dt", "ll", "ck", "mm", "nn", "ss", "tz" etc.), iar după vocale lungi sau diftongi se scriu consoane simple ("t", "d", "l", "m
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
offen", cu "o" scurt, înseamnă „deschis”. După cum se observă din aceste exemple, în limba germană și substantivele comune sunt scrise cu inițială majusculă. Pentru a distinge între vocale lungi și vocale scurte, ortografia germană folosește consoane simple sau duble. După vocale scurte se scriu, de obicei, consoane duble ("tt", "dt", "ll", "ck", "mm", "nn", "ss", "tz" etc.), iar după vocale lungi sau diftongi se scriu consoane simple ("t", "d", "l", "m", "n", "s", "z" etc.). Pentru a se reda sunetul "s
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
scrise cu inițială majusculă. Pentru a distinge între vocale lungi și vocale scurte, ortografia germană folosește consoane simple sau duble. După vocale scurte se scriu, de obicei, consoane duble ("tt", "dt", "ll", "ck", "mm", "nn", "ss", "tz" etc.), iar după vocale lungi sau diftongi se scriu consoane simple ("t", "d", "l", "m", "n", "s", "z" etc.). Pentru a se reda sunetul "s" după o vocală lungă sau după diftong, în scrierea germană se folosește în multe cazuri, încă din evul mediu
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
scriu, de obicei, consoane duble ("tt", "dt", "ll", "ck", "mm", "nn", "ss", "tz" etc.), iar după vocale lungi sau diftongi se scriu consoane simple ("t", "d", "l", "m", "n", "s", "z" etc.). Pentru a se reda sunetul "s" după o vocală lungă sau după diftong, în scrierea germană se folosește în multe cazuri, încă din evul mediu, și litera specială " ß", numită pe românește „s dur” sau și „s ascuțit” ("scharfes S" sau "Eszett"). Astfel: "ich esse" (= eu mănânc) se pronunță
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
Liechtenstein litera "ß" nu se folosește deloc, și în loc de "ß" se scrie "ss". O altă deosebire față de română, întâlnită în multe dialecte germane actuale, este faptul că litera "r" se pronunță foarte voalat, și uneori nici nu se distinge acustic. Vocalele "a", "o" și "u" se folosesc și în varianta cu umlaut, care este o modificare a pronunției lor. Umlautul se notează în scris cu semnul diacritic numit „tremă”, format din două puncte plasate orizontal deasupra literei: "ä", "ö" și "ü
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
varianta cu umlaut, care este o modificare a pronunției lor. Umlautul se notează în scris cu semnul diacritic numit „tremă”, format din două puncte plasate orizontal deasupra literei: "ä", "ö" și "ü", iar la majuscule: "Ä", "Ö" și "Ü". În loc de vocală cu umlaut se mai poate scrie și: "ae", respectiv "oe" și "ue" (excepție: în numele proprii), dar aceste perechi de litere se pronunță la fel ca și "ä" respectiv "ö" și "ü". Alte particularități fonetice germane: Dialectele care au trecut prin
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
și: "ae", respectiv "oe" și "ue" (excepție: în numele proprii), dar aceste perechi de litere se pronunță la fel ca și "ä" respectiv "ö" și "ü". Alte particularități fonetice germane: Dialectele care au trecut prin cea de a doua schimbare a vocalelor germane în Evul Mediu sunt considerate membre ale limbii germane. Din motive de izolare geografică (munți înalți, păduri întinse) și din motive economice (rutele comerciale erau de obicei de-a lungul râurilor), limba germană a avut inițial o multitudine de
Limba germană () [Corola-website/Science/296610_a_297939]
-
sinucis atunci când a crezut că fiul său Tezeu a murit încercând să-l omoare pe Minotaur. Paragrafele finale ale povestirii sunt prelungite intenționat prin folosirea unei serii de conjuncții. Ritmul ca și sunetele produse de consoanele puternic accentuate și de vocalele lungi contribuie la unificarea efectului. De altfel, aceasta este una dintre puținele povestiri ale lui Poe în care naratorul este numit. În această povestire sunt găsite mai multe teme care se repetă adesea în scrierile lui Poe: Regizorul Eric Rohmer
Berenice (povestire) () [Corola-website/Science/334268_a_335597]
-
critica pe Amy pentru cantitatea exagerată de melisme folosite pe parcursul înregistrării LP-ului "Frank". Deși Douglas Wolk de la Pitchfork Media era nemulțumit de felul în care Winehouse își „imita cântărețele favorite de jazz” în momentul debutului, acesta recunoștea calitățile sale vocale deosebite. Conform aceleiași publicații Winehouse „a fost binecuvântată cu o voce impudică care putea transforma chiar și sentimentele banale în declarații puternice”. De asemenea, veteranul muzicii jazz Tony Bennett era de părere că „dintre toți interpreții contemporani, Amy Winehouse avea
Amy Winehouse () [Corola-website/Science/309326_a_310655]
-
după ce mai întîi a funcționat sub titulatura "L'Association Phonétique des Professeurs d'Anglais" (Asociația Fonetică a Profesorilor de Engleză). După prima versiune a alfabetului, publicată în 1888, au urmat cîteva revizii în anii 1900, 1932, 1989 și 1993. Clasificarea vocalelor se face după mai multe criterii, cele mai importante fiind: Diagrama de mai jos prezintă vocalele clasificate după primele trei criterii, și anume deschidere, loc de articulare și rotunjire. Toate vocalele din diagramă sînt orale, iar tonul și lungimea nu
Alfabetul Fonetic Internațional () [Corola-website/Science/299137_a_300466]
-
a Profesorilor de Engleză). După prima versiune a alfabetului, publicată în 1888, au urmat cîteva revizii în anii 1900, 1932, 1989 și 1993. Clasificarea vocalelor se face după mai multe criterii, cele mai importante fiind: Diagrama de mai jos prezintă vocalele clasificate după primele trei criterii, și anume deschidere, loc de articulare și rotunjire. Toate vocalele din diagramă sînt orale, iar tonul și lungimea nu sînt luate în considerare. Zonele colorate din tabel corespund celor șapte vocale din limba română standard
Alfabetul Fonetic Internațional () [Corola-website/Science/299137_a_300466]
-
revizii în anii 1900, 1932, 1989 și 1993. Clasificarea vocalelor se face după mai multe criterii, cele mai importante fiind: Diagrama de mai jos prezintă vocalele clasificate după primele trei criterii, și anume deschidere, loc de articulare și rotunjire. Toate vocalele din diagramă sînt orale, iar tonul și lungimea nu sînt luate în considerare. Zonele colorate din tabel corespund celor șapte vocale din limba română standard. Simbolul fonetic corespunde literei "ă" din "măr", iar corespunde lui "î" sau "â" din "înapoi
Alfabetul Fonetic Internațional () [Corola-website/Science/299137_a_300466]
-
de mai jos prezintă vocalele clasificate după primele trei criterii, și anume deschidere, loc de articulare și rotunjire. Toate vocalele din diagramă sînt orale, iar tonul și lungimea nu sînt luate în considerare. Zonele colorate din tabel corespund celor șapte vocale din limba română standard. Simbolul fonetic corespunde literei "ă" din "măr", iar corespunde lui "î" sau "â" din "înapoi" respectiv "Pârvu". Vocala este nerotunjită în limba română, dar poate fi rotunjită în alte limbi; definiția ei precizează că se obține
Alfabetul Fonetic Internațional () [Corola-website/Science/299137_a_300466]
-
sînt orale, iar tonul și lungimea nu sînt luate în considerare. Zonele colorate din tabel corespund celor șapte vocale din limba română standard. Simbolul fonetic corespunde literei "ă" din "măr", iar corespunde lui "î" sau "â" din "înapoi" respectiv "Pârvu". Vocala este nerotunjită în limba română, dar poate fi rotunjită în alte limbi; definiția ei precizează că se obține într-o poziție relaxată a buzelor. Ce înseamnă o "poziție relaxată" depinde de limba respectivă, de exemplu din limbile română, franceză, engleză
Alfabetul Fonetic Internațional () [Corola-website/Science/299137_a_300466]
-
definiția ei precizează că se obține într-o poziție relaxată a buzelor. Ce înseamnă o "poziție relaxată" depinde de limba respectivă, de exemplu din limbile română, franceză, engleză, rusă sînt toate mai mult sau mai puțin diferite. Se observă că vocalele și apar de două ori. Acest lucru se datorează faptului că nu există nici o limbă în care să se diferențieze după gradul de deschidere "trei" tipuri de . În limba română există unul singur, din . În limba franceză sau italiană se
Alfabetul Fonetic Internațional () [Corola-website/Science/299137_a_300466]
-
semiînchisă și cea semideschisă , ca de exemplu în cuvîntul francez "déesse" (zeiță), pronunțat . Pentru simplificare, median din limba română se scrie cu același simbol ca semiînchis din franceză, chiar dacă fonetic ele sînt diferite. Același lucru este valabil și pentru cazul vocalei . Consoanele se clasifică în trei mari grupe după modul în care se generează presiunea aerului în articularea lor. Toate consoanele din limba română fac parte din cea mai importantă dintre aceste grupe, și anume a consoanelor "pulmonare", produse prin comprimarea
Alfabetul Fonetic Internațional () [Corola-website/Science/299137_a_300466]
-
A" se folosește singur la genitivul substantivelor neutre de origine croată: "a srebro" „al/a/ai/ale argintului”. Articolul nehotărât are la nominativ-acuzativ forme deosebite de ale numeralului cardinal: Articolul hotărât are aceleași forme ca în română, doar că „-u-”, vocala de legătură a articolului românesc „-l”, a devenit ea însăși articol: "scåndu" vs. „scaunul”, iar la neutrul plural terminat cu "-re" -e-ul cade: "pičore" - "pičorle" „picioarele”, "zidure" - "zidurle" „zidurile”. Substantivele neutre cu desinența "-o" se folosesc fără articol. Opoziția substantiv
Limba istroromână () [Corola-website/Science/299338_a_300667]
-
de infinitiv: "åto n-åv avut de bę" „altceva nu avea de băut”. În istroromână există patru clase de conjugare moștenite, analoge cu cele din română, plus încă una sau trei (în funcție de interpretare) pentru împrumuturi și creații noi: Exemple de conjugare (vocalele accentuate sunt cele cu diacritic deasupra): Infinitiv: Indicativ prezent: În Žei̯ân, persoana I plural are desinența "-m" ("vedém" etc.), iar la verbele de tipul "cuhę́i̭", forma de pers. I sg. și III pl. este "cuhés
Limba istroromână () [Corola-website/Science/299338_a_300667]