1,129 matches
-
sau că are maniere, ne referim la o purtare aleasă și cuviincioasă, care dovedește o bună creștere. Însușirea bunelor maniere se referă la învățarea regulilor privitoare la buna purtare în familie, la școală, în societate; politețea, amabilitatea, respectul, buna-cuviință. Cuvintele vrăjite “Vă rog” și “Mulțumesc!” stau la baza bunei cuviințe. Fără ele nu poți fi politicos. Dar numai cuvintele nu ajung. Dacă nu ajuți cu puterile tale și treci indiferent pe lângă un bătrân, un animal, un copil pe care l-ai
CAIETUL MAGIC Clasa a III-a by Elena Boureanu () [Corola-publishinghouse/Science/483_a_882]
-
operei autorilor comentați. Având ca punct de plecare observația lui G. Călinescu privind reluarea în variante a unor teme esențiale, eseul dedicat lui Mihail Sadoveanu le identifică, prin descriere, selecție și generalizare, pe cele definitorii: „hanul” (cu subtema „moara”), „muntele vrăjit” (conexată cu tema „pădurea”), „istoria”, „poezia”. În capitolul final interpretul aproximează fenomenul numit „sadovenianism”. O carte de convorbiri cu N. Steinhardt, „monahul de la Rohia”, publicată în 1992, s-a constituit din corespondența celor doi. Formulate și expediate zilnic, cele „365
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289470_a_290799]
-
și "etice" / 248 6.4. Reflectorizarea personajului-narator în operele lui Katherine Mansfield, James Joyce și Thomas Mann / 254 6.4.1. Katherine Mansfield, The Garden Party / 256 6.4.2. James Joyce, Ulise / 259 6.4.3. Thomas Mann, Muntele vrăjit / 266 6.4.4. Situația narativă din Tristan de Thomas Mann din perspectiva lingvisticii textuale și a naratologiei / 268 7. Cercul tipologic: schemă și funcție / 275 7.1. De la situația narativă auctorială la cea personală: continuum-ul auctorial-personal / 277 7
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
figura naratorului auctorial și autor este însă o realizare relativ recentă în naratologie a ajuns să fie acceptată cam la sfîrșitul primei jumătăți a secolului XX34 -: naratorul auctorial, în forma în care îl întîlnim în Tom Jones sau în Muntele vrăjit, de pildă, este într-o anumită măsură un personaj independent care a fost creat de autor (așa cum au fost create celelalte personaje din roman), cu a cărui personalitate stranie cititorii și naratologii trebuie să se confrunte. Numai în condițiile în
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
diferențierii lor, pronumele personal, se referă în primul caz la narațiune, însă în cel de-al doilea la un personaj din narațiune care nu este naratorul. Într-o narațiune la persoana a treia, de pildă în Tom Jones sau Muntele vrăjit, este și un "eu" naratorial. Nu este vorba despre apariția persoanei întîi a pronumelui personal într-o narațiune din afara dialogului, care e decisivă, ci mai degrabă despre localizarea persoanei desemnate în interiorul sau în afara lumii ficționale a personajelor dintr-un roman
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
putea fi descris ca o încercare a naratorului întrupat de a duce la bun sfîrșit sarcina de a scrie un roman convențional sub o asemenea povară trupească 219. Spre deosebire de Tristram Shandy și Felix Krull, naratorii din Tom Jones și Muntele vrăjit rămîn neîntrupați, deși ar putea spune "eu" nu mai puțin frecvent decît naratorii la persoana întîi menționați anterior, iar fizionomia lor intelectuală ar putea deveni foarte vizibilă pentru cititor. Aici se găsește diferența decisivă dintre referința la persoana întîi și
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
pe care aceasta îl joacă în intriga poveștii. Pentru naratorul la persoana a treia, pe de altă parte, nu există nici o constrîngere de a nara. Motivația sa este mai degrabă estetic-literară decît existențială. Naratorul auctorial din Tom Jones sau Muntele vrăjit poate fi îngăduitor față de soarta eroului său, poate simți afecțiune pentru acesta sau poate avea o antipatie ascunsă față de el. În anumite situații această atitudine poate de asemenea influența procesul narativ (ca o retorică a romanului, în sensul lui Booth
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
descriere metaforică decît una exactă a ceea ce este extraordinar în actul narativ din Ulise, însă oferă o ipoteză prin care diverse fenomene asociate cu reflectorizarea personajului-narator din Ulise pot fi subordonate unui concept unificator. 6.4.3. Thomas Mann, Muntele vrăjit La început poate fi surprinzător faptul că noțiunea de monolog compozițional, cuprinsă în analiza romanului Ulise, poate fi aplicată, de asemenea, operei lui Thomas Mann. Francis Bulhof a întreprins acest experiment interesant în studiul său asupra romanului Muntele vrăjit 412
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Muntele vrăjit La început poate fi surprinzător faptul că noțiunea de monolog compozițional, cuprinsă în analiza romanului Ulise, poate fi aplicată, de asemenea, operei lui Thomas Mann. Francis Bulhof a întreprins acest experiment interesant în studiul său asupra romanului Muntele vrăjit 412. Bulhof explică utilizarea atributivă a unor noțiuni, motive, formulări ciudate sau expresii conversaționale stereotipe ca pe o serie de trăsături deosebite ale mai multor personaje ficționale și, probabil, ale naratorului, fără ca o comunicare relevantă să aibă loc între persoanele
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
ficțional și viceversa este deosebit de importantă, deoarece oferă o paralelă a reflectorizării personajului-narator. Aici, de asemenea, un mediu auctorial și unul personal par să-și împărtășească ceva din conținutul conștiinței lor. Bulhof discută un exemplu al acestui proces din Muntele vrăjit: "Hans Castorp află mai întîi cîteva detalii despre Clawdia Chauchat de la domnișoara Engelhardt, unul dintre ele fiind despre soțul ei, că este un oficial în "Daghestan, știi, în est, de cealaltă parte a Caucazului". Naratorul își însușește aceste cuvinte în
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
vorbele personajelor ficționale sînt smulse de către instanța narativă și reproduse într-o formă ușor alterată. Această variație modifică înțelesul originar și impregnează expresia cu ironie. Cititorul poate vedea și recunoaște acest proces o dată cu cadrul situației narative auctoriale a romanului Muntele vrăjit; în orice caz, în situația narativă auctorială predominantă în prima parte din Ulise, acest proces se unește complet cu cel al compoziției, care poate fi doar dedus. Diferențele dintre contextul structural, în care aceste elemente transpersonale sînt incluse în fiecare
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
această ipoteză prin introducerea unui "probabil"414. O comparare a acestui aspect deosebit în cele două opere, atît de diferite în esență, este oricum semnificativă. În ambele opere apare un fenomen care invită la două explicații opuse. Transpersonalizarea din Muntele vrăjit și reflectorizarea naratorului din Ulise pot fi explicate, pe de o parte, ca o expresie a suspendării granițelor conștiinței dintre personajele individuale, ceea ce le scufundă pe acestea într-o conștiință transpersonală, colectivă, supraindividuală. Pe de altă parte, aceste fenomene pot
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
302 Der Erwählte (Alesul), 39-43 Felix Krull, 135, 147-144, 223, 227, 297, 308, 313 Das Gesetz, 249 Schwere Stunde, 250, 252-253, 271 Der Tod in Venedig (Moarte la Veneția), 180, 251, 271, 273, 336 Tristan, 254, 268-274 Der Zauberberg (Muntele vrăjit), 39, 89, 148, 151, 266-267 Mansfield, Katherine, 242, 248, 254 At the Bay, 259-293 The Daughters of the Late Colonel (Fiicele răposatului colonel), 246-247, 259 The Garden Party, 242, 246-247, 254, 256-259, 293 A Lady's Maid, 329 Mr. and
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
a deținuților comuniști care se află sub supravegherea lui și care încearcă să îl convertească ideologic. Se remarcă alternanța planurilor narative, construcția elaborată, combinarea realului cu miraculosul basmelor. Romanul Așezarea (1989) se situează în prima lui parte sub semnul Muntelui vrăjit al lui Thomas Mann prin destinul protagonistului, un tânăr profesor de filosofie, Șerban Ghika, trimis într-un preventoriu pentru tratarea unei boli nenumite. Autoanaliza personajului este întreruptă de mai multe pasaje narative ce se intersectează, în centrul lor aflându-se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289854_a_291183]
-
hotarul alegoriei pure; iar la Dostoievski simțim adesea discrepanța dintre reușita artistică și povara gândirii. Ca realizare, Zosima purtătorul de cuvânt al lui Dostoïevski, este un personaj mai puțin viu decât Ivan Karamazov. La un nivel mai scăzut, Zauberberg (Muntele vrăjit) de Thomas Mann ilustrează aceeași contradicție: părțile de la început, cu evocarea lumii sanatoriului, sunt, din punct de vedere artistic, superioare celorlalte părți, cu mari pretenții filozofice. Totuși, în istoria literaturii, există cazuri, rare, e drept, când ideile devin incandescente, când
[Corola-publishinghouse/Science/85058_a_85845]
-
Realitatea TV, 3.IV.2010) să nu ne mai fure secretul tramvaielor noastre, ale covrigului, găurii de la covrig (Realitatea TV, 2007) Raluca Turcan este purtătorul de cuvânt al PD-ului și a lui Traian Băsescu (crawl, Realitatea TV, 2007) "Sămânța vrăjită" este o poveste a cărei regie și scenariu sunt semnate de Mihai Manolescu (TVR Cultural, 7.IX.2008) - corect: ale cărei regie și scenariu (pronumele semiindependent al este coreferent cu sintagma coordonată). În coordonare, al poate avea o formă diferită
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
le era groază celor care-mi puneau în scenă piesele de teatru să spună cine este autorul. Eu ca fost deținut politic, nu trebuia să apar. Dar am scris o piesă de teatru, Bing Bang Bing sau Aventuri în pădurea vrăjită, cu care teatrul pentru copii și tineret din Iași a fost în India, Pakistan, Austria, Franța și Germania. Pe urmă, încă două piese de teatru Comoara și Cele trei domnițe, care s-au jucat la cel puțin 10 din teatrele
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
engleză, I-II, București, 1965 (în colaborare cu Vera Călin); Proză umoristică română, I-II, București, 1965; Literatura mărturisirilor de la Cellini la Malraux, București, 1972. Traduceri: Erskine Caldwell, Drumul tutunului, București, 1945; John Steinbeck, Bătălia, București, 1945; Romain Rolland, Inimă vrăjită, I-III, București, 1949-1956 (în colaborare cu Vera Călin), Călătorie în țara muzicii, București, 1964 (în colaborare cu Vera Călin); Hippolyte Taine, Pagini de critică literară, București, 1965; Robert Graves, Eu, Claudius împărat, București, 1973. Repere bibliografice: C. Șerban, „Grigore
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287610_a_288939]
-
Istoria Franței, I-II, București, 1939; F.E. Sillanpää, Silja sau Tristețea unei vieți neîmplinite, București, 1942; Adelbert von Chamisso, Extraordinara poveste a lui Peter Schlemihl, București, 1956; Jean Racine, Teatru, pref. Elena Vianu, București, 1959 (în colaborare); Thomas Mann, Muntele vrăjit, pref. Ion Ianoși, București, 1967, Iosif și frații săi, I-III, pref. Marian Popa, București, 1977-1981; Johannes Linnankoski, Cântece despre învăpăiata floare roșie, pref. George Sbârcea, București, 1969; Francisc Körmandi, Generația jertfită. Aventură la Budapesta, București, f.a.; Jack London, Rebeliune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287992_a_289321]
-
rele", cuprindea formulele de conjurație și imprecație menite să-l ferească pe om de acțiunea periculoasă și funestă a diavolilor; a doua, reprezenta o culegere de descântece, având puterea să îndepărteze demonii bolilor, vindecîndu-i pe suferinzi; a treia, cuprindea imnuri vrăjite, cu puteri supranaturale, care acționau obligatoriu asupra zeilor. Acesta este dealtfel, caracterul esențial și specific al magiei față de religie, al incantației față de rugăciune. Una reprezintă o supunere și o cerere umilă a omului față de spiritele superioare, pe când cealaltă semnifică o
Astrologia odinioara si azi by Constantin Arginteanu [Corola-publishinghouse/Science/295559_a_296888]
-
bufet s-a spus că vor să ia puterea” - a articulat dânsul cu greu. Atunci am înțeles că vom avea un Consiliu ales la beție, sau, dacă vreți, într-o stare psihedelică. Acasă am recitit 50 de pagini din Muntele vrăjit. Fascinantă această adaptare la capriciile unei maladii care te mistuie, și la rigorile implacabile ale unui sanatoriu de muribunzi, în fond un ospiciu deghizat. decembrie, 1996 Unde au dispărut traducătorii? Dacă schimbările importante din societatea noastră de după 1990 au bulversat
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
căutare de împliniri: "Lucian Blaga e mut ca o lebădă/ În patria sa/ zăpada făpturii ține loc de cuvânt/ Sufletul lui e în căutare (...)/ El caută apa,/ din care curcubeul/ își bea frumusețea și neființa"; 37. Proiecția orfică în spațiul vrăjit al unei lumi stranii, ieșită din trup (Muntele vrăjit). Eu nu strivesc corola de minuni a lumii Prin poezia Eu nu strivesc corola de minuni a lumii, L. Blaga elogiază lumina și potențează misterul, nu strivește "taina" universului, nu sugrumă
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
lebădă/ În patria sa/ zăpada făpturii ține loc de cuvânt/ Sufletul lui e în căutare (...)/ El caută apa,/ din care curcubeul/ își bea frumusețea și neființa"; 37. Proiecția orfică în spațiul vrăjit al unei lumi stranii, ieșită din trup (Muntele vrăjit). Eu nu strivesc corola de minuni a lumii Prin poezia Eu nu strivesc corola de minuni a lumii, L. Blaga elogiază lumina și potențează misterul, nu strivește "taina" universului, nu sugrumă "vraja nepătrunsului ascuns în adâncimi de întuneric". Poetul își
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
regent, schimbări de topică având funcție expresivă, adverbe și substantive cu o încărcătură semantică deosebită. Biografie e un poem orfic despre cântărețul care însuflețește lucrurile cu glasul și lira sa. Venit din "umbră" poetul privește mirat în jur, se simte "vrăjit" și intră în "cântare" (lumea), unde își rostește discursul poetic. Eul liric atins de "vraja luminii cosmice" și a "cântecului universal" devine eu orfic, ființă atemporală: "Unde și când m-am ivit în lumină nu știu./ din umbră mă ispitesc
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
sufletească a eroilor. Intrând în armonia universală, cuplul Dan-Maria pare fascinant: "El își rezima fruntea încununată de flori albastre de genunchiul ei, iar pe umărul ei cânta o pasăre măiastră". "Floarea albastră" simbolizează fericirea, iar "pasărea măiastră" semnifică supranaturalul, cântecul vrăjit. Dragostea lor este proiectată în infinit, unde universul este plin de muzică și armonie. Orgolios, eroul vrea să pătrundă taina și să atingă cunoașterea absolută. El îndrăznește, o clipă, să se considere Dumnezeu, dar este sancționat, readus la starea de
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]