8,226 matches
-
oala de fasole cu costiță, Dumnezeule, câte mirosuri, câte așteptări, câte miracole se puteau întâmpla. În 1977, cutremurul. A amestecat mirosurile, a stricat ordinea firească. Ani a mirosit bucătăria a oțet cu mâncare de fasole. Imposibil așa ceva! A disidență a mirosit o singură dată în bloc. Tot în 1977. O locatară s-a întors de unde fugise: America. Da, se întorsese fiindcă Ceaușescu spusese că lasă granițele deschise câteva ore. Ea a venit, și-a văzut rudele și, când a vrut să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
televizor inventând cântece și interpretându-le. Și dădeam viață umbrelor... cu cât mă agitam, cu atât balaurii casei mă copleșeau. Așa că am adormit între pernele uriașe din dormitor. Și m-a trezit mirosul de pește prăjit. Venise mama! A ce miroseau vremurile acelea? În bloc - a tocăniță? Pe străzi - a covoare spălate desculț pe trotuar? Mâncăruri, clar. Tarhon, bame, ghiveci. Vinete coapte. Pește. Untură. Jumări. Curățenie. Săpun Cheia. Detergent Alba Lux. A incendii, duminica. A câine făcut săpun, sâmbăta. A cozonaci
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
ultimul timp, cu insistență, cu exasperare... că, uite!, se duce naibii viața... și ce mă-sa am făcut? Cred că atunci când scrii versuri, când zburzi printre cuvinte, când te joci periculos de ușor cu ele, le mângâi, le pipăi, le miroși, le auzi în tine, le vezi înșirate pe hârtie, când ești amețit, uluit de abolirea ciudată a timpului datorită acestei fantastice îndeletniciri de-a umple ungherele goale ale zilei cu pânze extraordinar de fine, de monstruoase în geometria lor subțire
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
O clipă, privirile li se întâlniră. „Nu mă ispiti, Doamne, în halul ăsta”, gândi Iovănuț cu spaimă. — Vii de departe? - îl întrebă ea. — Dă p-acilea! - răspunse el evaziv. De undeva începu să cânte o mierlă. Adia un vântișor și mirosea frumos de te trăznea. — Noi vă lăsăm acum o clipă! - spuse hanul. Apoi, întorcându-se spre Metodiu: Să mergem, părinte. Vreau să-ți arăt haremul. Se depărtară. Tinerii rămaseră singuri. — Șezi! - spuse tătăroaica. Relaxează-te. îi fi ostenit. Călătorești mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
pădureț, se dezlegă și cu frâul aninat de gât, porni la pas spre călugări. Când ajunse în dreptul lor, se opri, îi privi lung, mai înaintă un pas, se uită în traista lui Metodiu, apoi într-a lui Iovănuț, îi mai mirosi puțin și necheză. — Chiar nu mai au nimic! - spuse uimit unul din frați. — Așa ceva n-am mai pomenit! Mulțumesc, Nestor! Calul se înapoie în iarbă, sub măr, alături de tovarășul său. — Preacuvioșiile voastre! - spuse cu bunăvoință unul dintre Stănciulești. Poftiți, rogu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
să se teamă neavând o lețcaie, se făcuse seară și ei alergaseră degeaba circa 50 de kilometri prin rătăcăniile și hudițele Țarigradului. Și tocmai când, dumiriți de propria lor sărăcie salvatoare, se opriseră cu caii în spume într-o fundătură mirosind a levănțică, îl zăriră pe Broanteș mergând pe lângă ziduri și ținând-o de mână pe Cosette. — Hei, Iacopone!* - strigă vesel spătarul. Ia vino-ncoace! Broanteș se apropie sfios, fără să o lase de mână pe Cosette. Da’ văz că ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
patruzeci de ani pe păgâni și cu ce m-am ales? — Cu fumăritul! - cârâi pasărea. — Ce fumărit? Care fumărit? Fumăritul e ca fumul, se duce încotro bate vântul. I pak, să știți de la mine, turcii sunt pe ducă, i-am mirosit eu. — Măria-Ta, eu zic că nu gândești bine - mai zise Ximachi. — Lasă să gândesc eu prost, da’ măcar să mă țineți minte! - zise Sima-Vodă. Tu știi, vistiere, că sunt oameni în urbe care nici nu știu cum mă cheamă? Tu știi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Episodul 162 VISUL SURORILOR ACETOASA în cămăruța lor de la catul întâi, strâmtă, întunecoasă, cu o fereastră care nu dădea spre nimic, surorile Acetosa se dezbrăcară pe tăcute, își luară cămășile de noapte catolice și se vârâră zgribulite în patul lor mirosind a crepuscul. Prima care visă fu cea care dormea la perete, Amada. Visa de cum adormea și câteodată gângurea în somn. Iată ce-i adusese noaptea aceasta, oblojind rănile unei tinereți prea zbuciumate: se făcea că trăia la Veneția într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Ximachi. I-am trimis două slujnice, să-i pună lipitori. Vodă nu mai zise nimic. O luară pe niște scări în jos spre pivniță. Un șobolan lung, costeliv, le tăie calea, se uită la Vodă și se aruncă în gol. Mirosea pretutindeni a mucegai și a lucru făcut de mântuială. Ajunseră jos și Ximachi își ridică anteriul, desprinzând de la brâu o legătură de chei. Numără cheile de la dreapta la stânga și pe-a șaptea o scoase din mănunchi și-o potrivi în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
simțeam pulsul. —Bill, am spus stăruitor. Bill, mă auzi? Pleoapele i se zbătură. Brusc, se uită fix la mine. —Sammy... Vocea îi era atât de stinsă încât a trebuit să mă aplec exact deasupra lui ca să îl aud. Respirația îi mirosea puternic a whisky, ceea ce m-a surprins; dar încercam să mă concentrez la ce spunea și am alungat gândul. — Nu mai pot continua să fac asta... chiar dacă le spune... nu mai pot face asta. — Ce, Bill? Ce nu mai poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
mașini luxoase încât părea un showroom din Berkeley Square. Sebastian a rămas politicos în urmă ca să mă lase să trec de barieră înaintea lui și apoi m-a condus la un BMW bleumarin. Dezactivând alarma, mi-a ținut ușa. Mașina mirosea a piele și a lac. — Nu e nevoie să-mi deschizi ușa, am spus sarcastic. Nu apreciez gestul la justa valoare. Apoi am respirat adânc și mi-am propus să mă domolesc: ce se întâmplase cu Bill nu era din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de tăcere. Era îngrozitor. Aveam senzația că urmează încă o rundă de urări de noapte bună. Orice ar fi fost mai bun. Așa că m-am ridicat pe vârfuri și l-am sărutat. Avea gust de vin și de whisky și mirosea delicios, a parfum piperat; i-am atins cu degetele reverele de mătase ale hainei. S-a dovedit că era timid doar în stadiul de făcut curte. Ce a reușit să provoace, doar cu gura lui peste a mea, a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de numele persoanelor care fac depozit acolo și sumele. M-am gândit că știi vreun expert în computere care ar putea să-ți facă rost de informațiile astea, am adăugat încrezătoare. — Pentru ce sunt toate astea? a întrebat Tim imediat, mirosind o nouă pistă. Era dealer? Fii atentă, nu îți plătești drogurile direct furnizorului? — Nu pot să-ți spun acum. Dar știi pe cineva care să poată face asta? S-a uitat la mine îndelung. Apoi s-a ridicat și și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
în ambulanță. Baby fusese mult prea isterică ieri ca să-și dea seama de ce se întâmpla. A trebuit să i se dea un calmant. Și nu a fost singura. Ce a fost? a întrebat acum. Ce luase? —Un stimulent. L-am mirosit imediat. —Stimulent? Am dat din cap. —Dacă bei nitrat de amil îți intră în sânge și îți arde organele interne. De aceea i-am dat lapte, pentru a-i umple stomacul. L-a ajutat. Dar nu a fost de ajuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
A ieșit. Iar când tata i-a zis: «Am venit să te iau -suie!», ce-a făcut mama? A suit! Adevărat, nu pe Murg, nici pe țintat, nici pe Bălan, ci pe Adler... Și la mai urma urmelor, când noaptea-de-vară miroase a fân uscat (și umezit de rouă) și a calapăr și a regina-nopții, fata „fugită” poate ea face deosebirea dintre scuturăturile de pe spinarea unui cal (bălan, cu șaua verde) și cele pricinuite de cadrul bicicletei (cu șa cu arcuri - dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
o ia razna, să se creadă dumnezei - nu de aceia vorbesc, ci de ceilalți, de Învățătorime, cum i se mai spunea... Pe măsură ce constați că știința ta, căpătată la școală, uite-o!, slujește la ceva, o poți pipăi, o auzi, o miroși..., atunci devii și mai Încrezător În tine, deci... Deci nu pui ghilimele apostolatului! - Bine. Nu mai pun. Să ne Întoarcem la cărți. - Să ne Întoarcem: cine era, În sat, simbolul științei de carte? Învățătorul! - Și preotul. - Nu În Basarabia. - Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
băgat de seamă ce se petrece În spatele ei - mă Înșfacă, dureros, de umăr și mă duce În casă aproape pe sus. Eu nu mă las - nu vreau În casă. Eu vreau afară, vreau pe calidor! Să văd, s-aud, să miros - tot, toate. Mă zbat, mă las pe jos, Încerc să-i scap - nu izbutesc; Încasez o palmă de directoare - nu-mi pasă de palma ei, dau să ies iar pe calidor - la văzut. Și nu știu dacă mai Întâi a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
râd, mă las luat de mână de mama. Duda mă apucă de cealaltă - cu ochii mereu la mama: o lasă?, i le taie? Mama n-o bagă-n seamă și bine face: mâna cunoscută a Dudei: aspră și fierbinte, pielegoloasă mirosind a calapăr, ca la noi, În bucătărie, Înainte de; și după, la ei, cu ferestrele astupate, În umbra dulce și pipărată, când ea zicea să mă uit În sus, că nu se cade. Nu se cade să cazi În jos, de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mă apucă de colțuri și mă duce, ca pe-un cal, de căpăstru, Încolo, În altă parte. Într-o râpă. Ai zice că s-a mutat Mana În râpă - fără bărbați, numai femei și copii, În văgăuna lutoasă, umedă, Întunecoasă, mirosind a lemn putred, a frunze putrede, a urzici. Mai miroase a fum de verde. Și Încă, a ierburi grase, mustoase, pipăroase - verzi. Dar mai ales a mâncare bună miroase; de mi se Împăinjenește văzul. Și nu mai miroase mâncarea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cal, de căpăstru, Încolo, În altă parte. Într-o râpă. Ai zice că s-a mutat Mana În râpă - fără bărbați, numai femei și copii, În văgăuna lutoasă, umedă, Întunecoasă, mirosind a lemn putred, a frunze putrede, a urzici. Mai miroase a fum de verde. Și Încă, a ierburi grase, mustoase, pipăroase - verzi. Dar mai ales a mâncare bună miroase; de mi se Împăinjenește văzul. Și nu mai miroase mâncarea a mâncare: am mâncat-o! Acum pădurea cu tot cu râpă și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
fără bărbați, numai femei și copii, În văgăuna lutoasă, umedă, Întunecoasă, mirosind a lemn putred, a frunze putrede, a urzici. Mai miroase a fum de verde. Și Încă, a ierburi grase, mustoase, pipăroase - verzi. Dar mai ales a mâncare bună miroase; de mi se Împăinjenește văzul. Și nu mai miroase mâncarea a mâncare: am mâncat-o! Acum pădurea cu tot cu râpă și cu noi miroase a Duda. După ce mi-a adus, de prin vecini, o strachină cu găină fiartă, mama a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
umedă, Întunecoasă, mirosind a lemn putred, a frunze putrede, a urzici. Mai miroase a fum de verde. Și Încă, a ierburi grase, mustoase, pipăroase - verzi. Dar mai ales a mâncare bună miroase; de mi se Împăinjenește văzul. Și nu mai miroase mâncarea a mâncare: am mâncat-o! Acum pădurea cu tot cu râpă și cu noi miroase a Duda. După ce mi-a adus, de prin vecini, o strachină cu găină fiartă, mama a zis să nu mă mișc de-acolo, că ea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
fum de verde. Și Încă, a ierburi grase, mustoase, pipăroase - verzi. Dar mai ales a mâncare bună miroase; de mi se Împăinjenește văzul. Și nu mai miroase mâncarea a mâncare: am mâncat-o! Acum pădurea cu tot cu râpă și cu noi miroase a Duda. După ce mi-a adus, de prin vecini, o strachină cu găină fiartă, mama a zis să nu mă mișc de-acolo, că ea se duce să mai caute de mâncare, pentru băiat. Cum a dispărut mama, cum a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
la școală. La școală, dar nu intrăm pe poartă: Nora mă trage la o bortă din gard.Pătrundem În livadă. În fața noastră un fel de colibe de pânză luminate pe dinăuntru și. Foarte luminate, numai că. Numai că Începe să miroasă ceva necunoscut. Și rău. Și. Tot a Vin-Românii, dar nu-i cal; nici tun. - A ce miroase, așa?, o Întreb pe Nora, În șoaptă. - Hai să vezi. Hai să văd: În patru labe, să nu fim văzuți, ajungem lângă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Pătrundem În livadă. În fața noastră un fel de colibe de pânză luminate pe dinăuntru și. Foarte luminate, numai că. Numai că Începe să miroasă ceva necunoscut. Și rău. Și. Tot a Vin-Românii, dar nu-i cal; nici tun. - A ce miroase, așa?, o Întreb pe Nora, În șoaptă. - Hai să vezi. Hai să văd: În patru labe, să nu fim văzuți, ajungem lângă o colibă mai mare de pânză de cort, cu perdeaua-ușă dată la o parte.Înăuntru se văd oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]