6,948 matches
-
Mai era o oră până la spectacol. Camerele de filmat fuseseră deja montate. Mariana, în loc să repete sau să se machieze, se uita pe fereastra veceului, atentă la fiecare față mai suspectă. Nu mică îi fu surpriza când îl văzu apărând pe nea Ovidiu. Fusese surprinsă îndeajuns să afle că el furase bani din casă. Dar era plauzibil, era un bețiv nenorocit. Și acum, cum reușise el să iasă din pușcărie? Ce nu știa Mariana era că gardianul, un veritabil colecționar de artă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
plauzibil, era un bețiv nenorocit. Și acum, cum reușise el să iasă din pușcărie? Ce nu știa Mariana era că gardianul, un veritabil colecționar de artă, primise în schimbul acestei fapte bune o oglindă de cristal încrustată cu pietre prețioase. Lângă nea Ovidiu venea sprinten nici mai mult nici mai puțin decât Romeo. Mariana fu cât pe ce să alunece în veceul pe care se înălțase la ferestruică. După ce-l întâlnise pe Mișu la Costinești, Mariana nu se mai gândise la vreun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
afle totul de la el. - Ce-i cu ghiveciul? traduse Gabrielescu gândul american al lui Smith. - Pentru Mariana. - O cunoști? - Da! Da, da, da, mă cunoaște! țipă Mariana, puțin cam prea grăbită, prin ferestruica veceului. Așa se face că Horațiu și nea Ovidiu primiră locuri chiar lângă scena improvizată. Văzând-o pe Marcela care își așeza cu grijă și emoție acuarelele, Ovidiu, încă palid după episodul cu whisky-ul, se făcu mic, ascunzându-se cât putea după portretul lui Sorinel. Mariana, având
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
părerea lui despre whisky. Gabrielescu, cot la cot cu camaradul american, terminase cealaltă sticlă, întrebându-se melancolic dacă un transfer la F.B.I. nu era preferabil unei avansări cu mărire de salariu la circa 5. Asta fără să-l recunoască pe nea Ovidiu, care spera o distracție strașnică în seara asta, așa cum îi promisese Horațiu și nu dezmințise Sorinel, deși fusese întrebat de zece ori. Cam asta se petrecu în cele trei ceasuri - atât i se păru lui Mișu - care trecură până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
trăgându-și în jos bluzița decoltată Dolce&Gabanna și în sus fustița de blugi, se hotărî să-și apere bărbatul: - Romeo, cum... - Îl cunoști?! Romeo?! Mișu nu se așteptase la asemenea trădare. - Nu tocmai... - Liniște! îndrăzni heruvimul. - Liniște! îl acompanie nea Ovidiu, ușor deranjat de reflectorul mutat acum pe nasul lui borcănat și roșu. - Liniște! tună Mișu, dar în aceeași clipă mâinile sale slăbiră din cauza tensiunii nervoase și-și scăpă halterele pe piciorul drept. Într-adevăr, se făcu liniște. Toate privirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
în fine, sub ochii avizi de scandal ai celor trei crainice. - Dacă vă place să fiți mințiți, vă mint eu! Uite... eu sunt Napoleon! Ce ziceți de asta? Care e granița între minciună și nebunie? Ăăă? - Ăăă? se ridică șovăielnic nea Ovidiu, urcând pe scenă cu portretul în brațe. - Acesta este nea Ovidiu. Un om pe care nenorociți ca el - un deget firav se propti în Statuia Libertății de pe pieptul lui Mișu - l-au încurajat, prin vânzare, să devină consumator de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
Dacă vă place să fiți mințiți, vă mint eu! Uite... eu sunt Napoleon! Ce ziceți de asta? Care e granița între minciună și nebunie? Ăăă? - Ăăă? se ridică șovăielnic nea Ovidiu, urcând pe scenă cu portretul în brațe. - Acesta este nea Ovidiu. Un om pe care nenorociți ca el - un deget firav se propti în Statuia Libertății de pe pieptul lui Mișu - l-au încurajat, prin vânzare, să devină consumator de băuturi... alcoolic, ce mai! - Da! prinse curaj nea Ovidiu. - Nea Ovidiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
take off... Mariana, cu un zâmbet chinuit, începu să tragă în sus de bluzița Dolce&Gabanna, arătând un sutien roșu cu paiete. - Și acum v-ați adunat cu toții să priviți cum își pierde sufletul o femeie! - Și-l pierde, întări nea Ovidiu. - Nea Ovidiu, povestește-le cum a fost cu halterele! răcni Horațiu. - Mariana, nu te opri din dans! spuse Mișu. - Gabrielescu, let’s... se trezi Smith. - Yes, hâc! se prăbuși Gabrielescu. - Camera 1 pe fată, camera 2 pe bețiv! spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
să vedem cum le-o lua Sorinel, și Sorinel le-a luat. Audiența rămase o clipă pe gânduri, rumegând cele auzite. Și dintr-o dată, un hohot puternic de râs îi înroși obrajii lui Horațiu și aproape că-l dezechilibră pe nea Ovidiu. Până și agenții din America hohoteau în buncărul lor. - Iată, luă Mișu portretul din mâinile tremurânde. Iată-l pe adevăratul Halterofil din Vitan! Eu zic că nu Mariana, ci soția lui merită să facă astăzi striptease. Unde e soția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
din America hohoteau în buncărul lor. - Iată, luă Mișu portretul din mâinile tremurânde. Iată-l pe adevăratul Halterofil din Vitan! Eu zic că nu Mariana, ci soția lui merită să facă astăzi striptease. Unde e soția lui? S-o cheme nea Ovidiu! Aplauzele erau pe atât de dulci pentru Mișu, pe cât de chinuitoare fusese așteptarea lor. - Mai ai ceva de adăugat, Nexus? - Ar fi... ar fi că... dacă tu ai aruncat halterele, atunci mai aruncă-le o dată! Al doilea ropot de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
o maternitate dinainte pierdută. Linia sânilor tresălta sub sutienul roșu și părul ei mătăsos cu rădăcini negre îi îmbrățisa umerii încă vii. Mariana dansa încet și murea încet și în acele minute doamna Popa și doamna doctor își regretară tinerețea. Nea Ovidiu își regretă bărbăția. Mișu își regretă întreaga ticăloșie. Agenții regretară că i-au cedat misiunea lui Smith. O țară întreagă regretă că nu e Mișu. Mariana murea încet în liniște, dansând pe bătăile inimii ei și pe ritmul lacrimilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
fără cuvinte. Mișu era pregătit să o prindă, oricare ar fi fost clipa în care se va prăbuși. Mariana, murind încet, privi portretul din brațele lui nea Ovidiu. Doi ochi puternici o fascinau, o ispiteau, o chemau în lumea lor. Nea Ovidiu simți doar că povara din brațele lui deveni cu câteva grame mai ușoară. Atât. Dar nefiind sub influența whisky-ului lui Mișu și nici a morții, nu putu să-l vadă pe Sorinel. Nimeni nu putu să-l vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
fost în locul Marianei. Nu reușise să-l demaște pe falsul halterofil, în schimb expusese răutății oamenilor o ființă feminină. O ființă care-l oblojise și pentru care, de ce să nu recunoaștem, Horațiu începuse să aibă anumite sentimente. După aventura neizbutită, nea Ovidiu s-a întors resemnat la pușcărie. Toți erau mincinoși. Horațiu îi promisese că îi va demonstra nevinovăția. Ei bine, nu se întâmplase asta, și în plus era clar că nici Mișu n-o să-l mai ajute acum. Gabrielescu, trezit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
nici Mișu n-o să-l mai ajute acum. Gabrielescu, trezit din beție la sfârșitul spectacolului, se dusese întins cu sticla de whisky la secție. De unde, după ce băură cu toții, prelevă amprentele. Acest Nexus avea ceva suspect. Horațiu, în aceeași celulă cu nea Ovidiu, pe lângă supărarea pricinuită de necazul făcut fără să vrea Marianei, pe lângă supărarea la fel de justificată a lui nea Ovidiu, avea de înfruntat acum și marea îngrijorare în legătură cu interogatoriul la care avea să fie supus. „Maică Tereza”, se rugă el, „dă-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
New York. O stewardesă îl trezi, rugându-l să-și pună centura de siguranță și să-i dea un autograf. * Horațiu îl desena pe Jerry pe peretele celulei cu o bucățică de săpun. În felul acesta îl va înveseli și pe nea Ovidiu. Ce puteau ei să facă aici, în celulă? Era frig, urât și umed. Era de parcă venise potopul peste lume și ei stăteau ascunși în burta unei Arce pe care animalele se sfâșiau. Nimeni nu se gândea la ei, nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
în burta unei Arce pe care animalele se sfâșiau. Nimeni nu se gândea la ei, nimeni nu venea să-i viziteze. Horațiu n-o avea decât pe Contesă, care nu trebuia să afle nimic, ca să nu se dea de gol. Nea Ovidiu n-o avea decât pe nevastă-sa, cu care se certase, în sensul că ea îl blestemase să crape-n pușcărie cu băutura lui cu tot. Pe care nici pe aia n-o mai avea nea Ovidiu, întrucât cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
dea de gol. Nea Ovidiu n-o avea decât pe nevastă-sa, cu care se certase, în sensul că ea îl blestemase să crape-n pușcărie cu băutura lui cu tot. Pe care nici pe aia n-o mai avea nea Ovidiu, întrucât cine să i-o aducă? Nea Ovidiu nu mai voia nici să mănânce, se uita mereu la portretul lui Zelea, sperând că Sorinel al lui o să iasă și o să-l ia cu el într-un loc mai primitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
decât pe nevastă-sa, cu care se certase, în sensul că ea îl blestemase să crape-n pușcărie cu băutura lui cu tot. Pe care nici pe aia n-o mai avea nea Ovidiu, întrucât cine să i-o aducă? Nea Ovidiu nu mai voia nici să mănânce, se uita mereu la portretul lui Zelea, sperând că Sorinel al lui o să iasă și o să-l ia cu el într-un loc mai primitor. Horațiu aștepta și el ceva. Nu știa prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
curați, amândoi păcătoși, se aruncară în genunchi. Maica Tereza zâmbi și ridică mâna în semn de binecuvântare. Cei doi alergară spre gratii să îi sărute mâinile. Maica le făcu semn să păstreze distanța. Apoi scoase un scăunel pliant, așa cum avusese nea Ovidiu pentru statul la cozi, și se așeză pe el, privindu-i pe cei doi drept în cei patru ochi. Ce puteau ei să-i spună? Ce putea ea să le spună? Era ceva mai important decât faptul că venise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
multă vreme, fară ca vreunul din cei doi pușcăriași să aibă curajul să spună ceva. Maica părea că adormise. În orice caz, nu se mișca, iar cei doi se obișnuiră încet cu prezența ei. După o oră de liniște pioasă, nea Ovidiu îndrăzni să-i ceară o minune: să facă să răsară în celulă un izvoraș cu țuică. Horațiu îi trase una peste ceafă. Maica zâmbea ca o icoană vie. Și nu, nu făcu să izvorască pârâiașul, în schimb scoase de sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
celulă un izvoraș cu țuică. Horațiu îi trase una peste ceafă. Maica zâmbea ca o icoană vie. Și nu, nu făcu să izvorască pârâiașul, în schimb scoase de sub poalele veșmântului o sticlă de Coca Cola plină-ochi cu licoarea mult dorită. Nea Ovidiu îi trase lui Horațiu una peste ceafă, mândru de sine. Maica le surâdea cu îngăduință. Era prima seară dintr-un lung șir al hierogamiilor. Era prima seară din cauza căreia, peste câțiva ani, oameni cinstiți vor săvârși crime îngrozitoare pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
lor minunea. Dar Maica nu venea decât la cei doi, se așeza pe scăunel și se uita la ei cu tristețe câte două ore. Și în aceste două ore, cei doi se simțeau mult, mult mai împăcați cu soarta lor. Nea Ovidiu datorită sticlei de Coca Cola de doi litri, iar Horațiu datorită încrederii că sentimentele lui sunt legitimate de însăși patroana beatificată a Contesei, care, iată, i se arătase doar lui. Sub privirea blândă din spatele ochelarilor fumurii, cei doi simțeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
douăzeci și patru de camere ale Palatului, ea folosește maximum trei, ce rost avea să se pună praful pe toate bogățiile ălea? Dar am realizat păcatul pe care eram gata să-l fac! - Nu există păcat mai mare ca băutura! fu cuprins nea Ovidiu de un acces de pocăință, vărsând pe jos sticla de țuică - care era, ce-i drept, sfințită. Maica îl aprobă zâmbind. - Deci așa e, Maică, nu e păcat mai mare ca băutura? Așa era. - Și dacă mi-ai adus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
mă încerci, nu-i așa? Maica zâmbi din nou. - Dar numai diavolul ispitește, așa e, Maică? Ea își mișcă aprobator capul aproape invizibil, din cauza acoperământului și a ochelarilor imenși. - Și asta înseamnă... asta înseamnă că tu ești diavolul? se îngrozi nea Ovidiu de rezultatul silogismului pe care îl făcuse. Zâmbind, Maica aprobă din nou, cu toată bunătatea gesturilor ei bătrâne. - Blasfemie! strigă Horațiu. E o blasfemie, nu-i așa? Așa era, aprobă capul strălucitor. - Ba nu e! A zis că da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
să te văd. Să-ți aduc ceva de mâncare, ceva de băut. - Lăsați, domnule Ovidiu. Mai bine aveți grijă de dumneavoastră și lăsați-o mai ușor cu băutura! - Bine. Să ai grijă de tine. - O să am. Și Maica o să aibă. Nea Ovidiu se uită cu duioșie la bătrânică. Ea îi făcuse viața mai ușoară aici. Sticla de Coca Cola fusese mai mult decât dumnezeiască. În fond, de ce să plece? Aici chiar avea tot ce-i trebuie. Și era mai liniște decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]