59,587 matches
-
ca Proiectul de Tratat de instituire a Constituției Europene să fie semnat la 29 octombrie 2004, el fiind supus procesului de ratificare 32 de către statele membre până în 2005, când electoratul francez (29 mai) și cel olandez (1 iunie) l-au respins în cursul referendumului. Eșecul înregistrat de Constituție în a câștiga sprijinul popoarelor în aceste două state a făcut, ca și în alte state membre, să se amâne sau chiar să se oprească procedura de ratificare. Or, acest fenomen dovedește, dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
necesar pentru a caracteriza condițiile în care eu intram în diplomație În anii 1961-1963, Bucureștiul se opunea tentativei sovietice de a imprima organizației CAER caracteristici supranaționale. În 1962, Gheorghiu-Dej, iar în 1963, Alexandru Bârlădeanu, reprezentant în Comitetul executiv al CAER, respingeau asemenea planuri sovietice, în numele respectării suveranității statelor membre. Iată cum descrie Bârlădeanu, omul care i-a spus "nu" lui Hrușciov, o controversă cu premierul sovietic, care avansase ideea unui plan coordonat pentru statele CAER: Spre sfârșitul cuvântului lui Hrușciov, am
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
respecializeze celelalte țări CAER, inclusiv România, care a și fost nominalizată în acest sens de delegația Est-germană. Conducerea acesteia a contestat României chiar și dreptul de a produce tractoare, afirmând că R.D.G. are performanțe superioare în domeniu. Delegația României a respins, ca nefondate economic și social-politic, pozițiile examinate și a susținut necesitatea dezvoltării armonioase, atât a agriculturii, cât și a industriei de fiecare țară. Elogiind poziția argumentată a delegației române, prezentată de vicepremierul A. Bârlădeanu, Gh. Gheorghiu-Dej a apreciat, la o
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
relații venite din partea autorităților sud-coreene sau chiar și din partea unor persoane particulare erau considerate de forurile de decizie din România ca fiind "dăunătoare", nu numai "solidarității de clasă" (cu R.P.D. Coreeană), dar și "interesului socialismului" și, în consecință, ele erau respinse sau, mai diplomatic spus, erau neglijate. Exceptând motivația de ordin doctrinar, o asemenea atitudine era destul de greu de explicat și mai ales de justificat în condițiile în care între România și Republica Coreea nu a existat niciodată vreun conflict sau
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
autoritățile nord-coreene duceau o politică de respingere categorică și de condamnare a oricăror acțiuni, idei sau tentative de contacte și relații cu autoritățile de la Seul. Cu toate acestea, la București, interlocutorul coreean nu a reacționat dur și nici nu a respins dorința exprimată, deoarece avea în față pe președintele Ceaușescu "marele conducător al poporului român și prietenul președintelui Kim Ir Sen" pe care nu putea să îl "contreze". În același timp, el nu putea să spună nici că a reținut dorința
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
americană și că ea urmărea "legalizarea pe plan internațional a existenței a două state coreene", precum și "distrugerea unității țărilor socialiste, prin crearea de disensiuni între ele". Ironia sorții este că, după atâția ani de împotrivire și de eforturi de a respinge ideile menționate mai sus, în ultimii ani, R.P.D. Coreeană a ajuns în situația de a accepta "recunoașterea încrucișată", aderarea sa la O.N.U. odată cu Republica Coreea, precum și existența a două state distincte pe teritoriul Peninsulei Coreene. * * * După stabilirea relațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
textului, dar fără succes; alte propuneri avansau numai variante ce se voiau mai clare și precise pentru sintagma "situații dând loc la un conflict între legile unor state diferite", precum "legături semnificative cu mai mult de un stat", și aceasta respinsă sub cuvânt că elementele intervenind în acest criteriu nu erau suficient de obiective, v. Raport von Mehren, supra cit., p.18 nr.24. 15 S-a afirmat, referitor la art.1 b, că "a priori, această formulare poate părea redundantă
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
genereaz] cele mai bune consecințe. În cazul utilitarismului clasic, noțiunea de „cele mai bune consecințe” poate fi înțeleas] că maximizare a pl]cerii în detrimentul durerii; și alte teorii susțin c] trebuie s] facem ceea ce genereaz] cele mai bune consecințe, dar resping ideea utilitarist] clasic] conform c]reia pl]cerea este singurul bun intrinsec, iar durerea singurul r]u intrinsec. Acest articol clarific] distincția între astfel de teorii consecințialiste și rivalele lor, argumentând c] abordarea consecințialist] este mai conving]toare. Utilitatea și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
făcut acest lucru au disp]rut. Poate fi reconciliat] etică cu un astfel de proces? Implic] evoluționismul ideea c] morală ar trebui s] permit] celor slabi s] dispar]? Sau, si mai drastic spus, implic] evoluționsmul ideea c] ar trebui s] respingem morală în întregime? Marx împrotriva moralei ALLEN WOOD Marx a sustinut c] morală unei societ]ți reflect] bazele economice ale acesteia și servește interesele clasei dominante. În același timp, Marx a condamnat capitalismul în termeni care sugereaz] existența unor valori
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
toriile regale obligatorii dintre frate și sor] în Egiptul dinastic, în Hawaii din Antichitate, la populația Venda din nordul regiunii Transvaal din Africa de Sud sau incestul ritual al tribului Ronga din sudul Mozambicului sunt practici pe care str]inii le consider] resping]toare. În orice societate, semnificația social] a comportamentului are o puternic] amprent] cultural]. Pentru un b]rbat Tswana din Botswana, a-ți alege drept soție o verișoar] este o fapt] foarte bun] și logica. Un Shona din Zimbabwe ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
adopt] ideea unei teorii mai substanțiale a renașterii, adic] ceva anume, cum ar fi „sufletul”, duce cu el potențialul latent (karma) a tot ceea ce constituie persoană. Totuși, unii filosofi hinduși, cum ar fi Shankara (secolul al VIII-lea d.Hr.), resping ideea unui eu permanent care s] susțin] identitatea eului individual, atman, prin realitatea ultim], Brahman; prin urmare, ceea ce migreaz], de fapt, este un eu iluzoriu, care și-a pierdut adev]rata identitate, adic] identificarea cu Brahman. Leg]tură între dharma
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sistem filosofic, cât și un mod de viat], a fost creat în jurul anului 500 î.Hr. de c]tre Mahavira, un înv]ț]tor-ascent non-conformist neortodox, considerat contemporan cu Buddha, fiind adeseori comparat cu acesta. Jainismul este, în mod categoric, ateist, respingând, ca și buddhismul, credința într-un „suprem Dumnezeu personal”. Curând dup] aceea, a ap]rut o disput] și o scindare, pornind de la acuzația c] adepții eticii Jaina s-au preocupat prea mult de morală individual] și de viață monastic]. Aceast
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
stabilitate, grij], r]bdare și compasiune. Cu toate c] și femeia are posibilitatea de a atinge starea de sfințenie (arahat), conceptul de „Buddha” este limitat la reprezentanții sexului masculin, fapt care a constituit subiectul dezbaterilor în tradițiile de mai tarziu. Respingând discrimin]rile rasiale și pe cele impuse de sistemul castelor, Buddha a afirmat c] originea natural] constituie un criteriu artificial de diferențiere a indivizilor și c] singurele distincții care merit] a fi luate în seam] sunt cele de caracter. Acordând
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
greșit pl]cerile simțurilor; a nu minți; a renunța la b]utur]. Aceste norme constituie condițiile indispensabile unei vieți decente și ale form]rii unei comunit]ți solide. Respectul pentru viat] și proprietate, adoptarea unui stil de viat] care s] resping] pl]cerile exagerate, anormale și d]un]toare individului, cinstea și evitarea unor vicii precum alcoolismul și dependența de droguri - toate acestea reprezint] principiile de bâz] ale societ]ții budiste. Chestiunile legate de aceste precepte au fost discutate atât în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fiind spuse, r]mane valabil] o întrebare: care sunt înv]ț]turile etice ale Bibliei? Întrebarea pornește de la premisa conform c]reia Biblia reprezint] un întreg, cel puțin în termeni morali și teologici. Cu toate c] aceast] premis] poate fi respins] de istoricii Bibliei, ea reflect] abordarea tradițional] evreiasc] și va fi adoptat] în cele ce urmeaz]. Probabil c] „cele zece porunci dumnezeiești”, al c]ror num]r dep]șește, de fapt, aceast] cifr] - Exodul, 20 - reprezint] cele mai cunoscute înv
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
opus standardele societ]ții, celor ale Împ]r]ției lui Dumnezeu, fapt ilustrat prin atitudinea fâț] de s]răci, eretici și schismatici (samarinenii), cei lipsiți de moral] (desfrânatele și soții adulteri), cei compromiși din punct de vedere politic (vămeșii), cei respinși de societate (leproșii), cei marginalizați din punct de vedere social și fâț] de femei. Care este înțelesul iubirii la care s-a referit Iisus când a spus c] Vechiul Testament (Tora) poate fi redus la dou] porunci: „S] iubești pe Domnul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cu tradiția Sunni din Islam). Mu’tazila afirmă c], având în vedere faptul c] Dumnezeu este drept și r]spl]teste sau pedepsește, ființele umane trebuie s] posede liberul arbitru pentru a putea fi considerate responsabile de actele lor. Ei respingeau ipoteza conform c]reia acțiunile ar putea fi predestinate. În al doilea rând, ei susțineau faptul c], de vreme ce noțiunile etice aveau un sens obiectiv, ființele umane posed] capacitatea intelectual] de a capta aceste înțelesuri. Deci, rațiunea constituia un atribut-cheie, capabil
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în special cea care a ajuns s] fie cunoscut] sub numele de „teoria formelor” și o teorie a guvern]rii strâns legat] de primă. Aristotel nu va avea nimic în comun cu teoria formelor a lui Platon, pe care a respins-o imediat dup] ce s-a al]turat Școlii, la vârsta de șaptesprezece ani; dar, cu excepția celor dou] tratate etice ale sale, Etică eudemian] și Etică nicomahic] (ambele scrise dup] fondarea propriei sale școli, Lyceum-ul sau Peripatos-ul), elaborate pe
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
idealul imposibil al înțeleptului, ale c]rui atitudini și acțiuni vor g]și cumva r]spunsul la rolul s]u predestinat în dramă cosmic]. La prima impresie, Aristotel pare s] ne ofere ceva mai promit]tor. El începe prin a respinge teoria cunoașterii a des]vârșitei Republici și prin a dezvolta, în schimb, o teorie care localizeaz] sursă introspecției etice chiar în experiența de viat]. A ști cum s] acționezi, a deține înțelepciunea practic] înseamn] a avea „ochi” pentru soluții; iar
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și intenționeaz] s] o încalce. În ceea ce privește prima implicație, Abélard a folosit-o pentru a ar]ta c] cei care (în ignorant]) L-au persecutat și L-au r]stignit pe Iisus Hristos nu au p]c]tuit - o ipotez] aparent respins] de contemporanii s]i deoarece a fost condamnat] la Conciliul de la Sens, în 1141. În leg]tur] cu cea de-a doua implicație, el ofer] o versiune neconving]toare a sugestiei discutate anterior, c] aceia care tr]iesc în afara spectrului
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
aduc binele. Cei mai originali filosofi morali ai secolului al XVIII-lea, David Hume (1711-1776) și Immanuel Kant au adus argumente împotriva acestei idei adânc înr]d]cinate, primul, în mod indirect, cel din urm], în mod frontal. Hume a respins modelele de moral] propuse de dreptul natural și a încercat s] arate c] o teorie axat] pe virtute poate explica cel mai bine convingerile noastre morale. Morală, în schimb, trebuie s] provin] din sentimente, de vreme ce tocmai ea și nu rațiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
separat de c]tre indivizi capabili s] discearn] cerințele moralei au ocupat un loc central în gândirea occidental] din secolul al XIX-lea și de la începutul de-al XX-lea. A existat ins] și un curent teoretic constant care a respins aceast] viziune. Critică formulat] de c]tre G.W. Hegel (1770-1831) este cea mai semnificativ] dintre reacțiile la adresa teoriei kantiene. Hegel a subliniat c] principiul pur formal al lui Kant pretinde un conținut, iar acesta poate proveni doar din instituțiile
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
societ]țile umane și practicile lor variate o ignor]. Că orice alt tip de cunoaștere, cunoașterea a ceea ce este bine depinde de capacitatea de a trece de v]lul aparentelor și de a descoperi realitatea imuabli] a Formelor Ideale. Platon respinge astfel ideea c] morală și legile sunt constructe pur convenționale. Pe baza concepției antice, teoria poate fi înțeleas] că o încercare de a ar]ta c] acțiunile umane sunt supuse nu numai regulilor sociale stabile, ci, înainte de toate, unei „legi
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în mod distinctiv viața uman], iar acesta este rațiunea. În acest fel, Aristotel a oferit materia prim] pe care stoicii - și în special descendentul lor român, Cicero - au folosit-o în formularea primelor principii explicite ale dreptului natural. Stoicii au respins modelul biologic al lui Aristotel folosit în explicarea proceselor naturale. Ei au formulat un model deterministic al cosmosului în care unitatea - și, astfel, interconexiunea - tuturor lucrurilor era o tem] central]. Aceast] tem] a dat naștere unei abord]ri diferite: spre deosebire de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
adaug], de asemenea, c], pentru a deveni lege, o regul] trebuie s] fie promulgat]. Doar regulile cunoscute pot fi folosite pentru a judeca acțiunile. Aceast] ad]ugire pare s] indice o preocupare sporit] pentru situația „celor mulți” spre deosebire de Cicero care respinge aristocratic credințele populare. În celelalte elemente, ins], teoria lui Toma r]mane fidel] spiritului formul]rii ciceroniene. Toma din Aquino merge totuși mai departe decât Cicero, oferind o explicație pentru relația dintre dreptul natural și dreptul divin pe de o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]