5,832 matches
-
colț, el după ea, o prinde de păr și-o îmbrățișează iar pe la spate. Înaintez doi pași. Băiatul mă vede și-ntinde dreapta spre mine, cu arătătorul ca pistol. Dau înapoi. Din Gane apare-un bondoc numai în slip. Îi înfige băiatului o directă-n bărbie, ăsta cade mort, fata dă să fugă. Luna e-acum chiar deasupra ei. Bondocul o ia de ceafă, o culcă-n mijlocul străzii și-i desface picioarele. Ea nu se opune. Mă duc la băiatul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
veșmîntului e diseminat contrapunctic în restul compoziției, cu precădere pe ceilalți bărbați, pe Iisus însuși, cu oarecare partizanat misogin, femeile toate, doar pe una din laturile mesei, sînt pictate în griuri calde, rumenite ușor spre decolteurile ațîțătoare. În care se înfig și ochii totuși concupiscentului pictor. Sub cele trei arcade ale fundalului replica roșului: cerul. De un albastru dumnezeiesc. Emoție covîrșitoare. Ca să scap, o clipă, de tensiunea ei, mă-ntorc "acasă", la Santa Fosca, distrat, cu barca. De-abia cînd intru
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
afla și un P.S. (chiar dacă și Democrat) mai mult decît elocvent. Cînd văd pe unu' îmbrăcat țopește, nu zic: prost gust! ci: prost! Regele adolescent, în '45, '46, sfidînd prin ținuta lui militară de o firească eleganță pe fălcoșii polcovnici înfipți în capul meselor agresiv-festive. Întîlnire, la Bolta Rece, cu scepticul de serviciu. Îi aud din nou litania: din păcate, dragul meu, pentru noi chestiunea monarhică e încheiată. Îl contrazic mai întîi doar cu un zîmbet.. Și, mai mult pentru mine
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Constantin Popa. Un text dens și neliniștitor, ca o sirenă în noapte. Un text ca un oftat profund, după care ai nevoie de aer. Un text polifonic ca mesaj și ca scriitură dramatică. Un text ale cărui litere îți rămîne înfipte în memorie, ca niște ace reci și febrile, multă vreme după lectură... A freamăt... A neuitare. Ovidiu Lazăr *** Stau și mă gândesc cum să fac această operație matematică: să scad din cei 70 de ani de Teatru, pe unde să
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
spuneai că te lași... Gh. P. doi: Exact... Gh. P. unu: Și cînd te lași? Gh. P. doi: Am spus că mă las..., n-am spus cînd... Gh. P. unu: Așa cum ți-am promis, cînd o să mori, am să-ți înfig între degete un Dunhill... Gh. P. doi: Și eu ți-am spus că printre flori trebuie să pui patruzeci de pachete..., să am pînă cînd sufletul o să ai drumul raiului...; patruzeci de zile înseamnă patruzeci de pachete..., ba chiar cincizeci
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
pasivă și spre cea activă: lat. bibitus > rom. beat, sp. beodo, ptg. bébado, prov. beut, fr. boite; rom. băut, participiul de la a bea, a urmat același vechi model latinesc; alte exemple românești de acest tip sunt: mâncat "care a mâncat", înfipt "îndrăzneț", învârtit "descurcăreț", simțit "atent, politicos" (Iordan 1973: 402); (b) un tipar specific limbilor romanice care nu au două auxiliare pentru 'a fi', unde participiul provenind de la verbe intranzitive (care nu au diateză pasivă) prezintă rezultatul acțiunii descrise de aceste
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
Astfel, mi-o voi lua singur : un ostaș nu trebuie să cadă niciodată prins. Și dacă minți ? Un ostaș de-al lui vodă Țepeș nu minte, pașă ! În fața lui Țepeș, Mândricel povesti totul. Apoi Își scoase pumnalul și și-l Înfipse adânc În inimă. Căzu cu brațele desfăcute, Încercând parcă să cuprindă tot pământul țării. Țepeș Îi sărută obrajii și porunci alor săi ca viteazul Mândricel să fie Îngropat cu mare cinste : În inima codrului, La poalele muntelui, Sub albastru cerului
Istoria românilor prin legende şi povestiri istorice by Maria Buciumaş, Neculai Buciumaş () [Corola-publishinghouse/Science/1126_a_1952]
-
eu mare, Îl spânzur de stejarul din Borzești... Pârjolul urca Înainte, din Țara de Jos, spre cetatea de scaun a Sucevei. Ardeau pădurile, ardeau câmpiile. Norodul legat În funii apuca drumurile robiei. Prin sate și cătunuri arse se vedeau copii Înfipți În parii gardurilor. Astfel necăjea Moldova acelor vremuri. Dar cu cât BogdanVoievod Îmbătrânea, se ridica Ștefăniță, ca un stejar tânăr. Nu uita nici În somn moartea Îngrozitoare a lui Mitruț. Cum și-a pus pe frunte coroana Moldovei, Întâi a
Istoria românilor prin legende şi povestiri istorice by Maria Buciumaş, Neculai Buciumaş () [Corola-publishinghouse/Science/1126_a_1952]
-
tăcere. Însuși Domnul cel mare al Moldovei, cu brațele sale vânjoase, a pus mâna pe arcul său. Îl Încordează cu putere și trage. Săgeata zboară ca gândul. Ștefan Își trimite căpitanii s-o caute. Departe, departe, săgeata domnului Moldovei se Înfipse Într-un paltin bătrân, frângându-se În două. Acolo va fi locul mânăstirii, glăsui Ștefan. Să trăiască Ștefan-vodă, răsunară glasurile oștenilor. În scurtă vreme el a strâns pe cei mai pricepuți meșter, care au zidit o mânăstire cum n-a
Istoria românilor prin legende şi povestiri istorice by Maria Buciumaş, Neculai Buciumaş () [Corola-publishinghouse/Science/1126_a_1952]
-
Greci sau nu, gînditorii vechi considerau că persoana umană este însoțită de un reper transcendent, de sufletul ei adevărat, de dublul ei ceresc, de un daimon păzitor. Revelația tradițiilor monoteiste a intensificat intimitatea dintre modelul maximal și ființa în-creștere, a înfipt modelul în străfundul omului. Omul crește nu numai potrivit chipului divin după care a fost făcut, ci e lucrat din adîncul lui cel mai adînc de acest model, e crescut de modelul care îl locuiește. Tematizînd această a doua linie
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
însă mielul nu se mai mânca fript până în ziua Paștelui sau a Sfântului Gheorghe. [...] Carnea de râmător se mânca friptă de toți țăranii [...]; bietul purcel nu se putea găti într-altfel decât fript în frigare de lemn.“ Mielul ori purcelul înfipt în frigare de lemn era rumenit de către greci (și nu numai de către ei!) în exact același mod. Pește la frigare se făcea mai peste tot, fiind probabil cea mai veche tehnică de gătire, practicată de pe vremea pescarilor preistorici; dacă la
Stufat, ori estouffade? sau Existã bucãtãrie româneascã? by Vlad Macri () [Corola-publishinghouse/Science/1386_a_2382]
-
altfel, variante de chebap (Barahartli izgara kofte șiș kebabi și urfa kebab par cele mai apropiate de varianta românească) care folosesc carne tocată (miel sau oaie, dar și în amestec cu vită) și rulată sub forma micilor noștri, ce se înfig apoi în țepușe și se rumenesc la grătar. Apropo, oare nu este cumva obiceiul românesc de a mânca mititeii cu scobitori înfipte într-înșii o reminiscență a vremurilor de demult, când se frigeau în țepușe? Mititei fac și bulgarii (sub
Stufat, ori estouffade? sau Existã bucãtãrie româneascã? by Vlad Macri () [Corola-publishinghouse/Science/1386_a_2382]
-
tocată (miel sau oaie, dar și în amestec cu vită) și rulată sub forma micilor noștri, ce se înfig apoi în țepușe și se rumenesc la grătar. Apropo, oare nu este cumva obiceiul românesc de a mânca mititeii cu scobitori înfipte într-înșii o reminiscență a vremurilor de demult, când se frigeau în țepușe? Mititei fac și bulgarii (sub numele de kebabceta), din carne tocată de vită, porc sau oaie (uneori se pune pui!). De fript, se frig tot pe grătar
Stufat, ori estouffade? sau Existã bucãtãrie româneascã? by Vlad Macri () [Corola-publishinghouse/Science/1386_a_2382]
-
Cel ce dă viață și mântuire, vrea să zeifice pe unul din slujitorii Lui și să-i acorde mai degrabă acestuia cultul datorat?». Înfuriat de aceste cuvinte, regele a poruncit să se ascută douăzeci de trestii și să i se înfigă sub unghiile degetelor de la mâini și de la picioare”<footnote Casiodor, Istoria bisericească tripartită, cartea a X-a, capitolul XXXIII, traducere de Liana și Anca Manolache, introducere și note de Pr. Prof. Dr. Ștefan Alexe, în PSB, vol. 75, Editura IBMBOR
Studia Theologia Orthodoxa by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/132_a_167]
-
Uneori, mormintele sunt dispuse grupat formând necropole de dimensiuni variabile, cum este cazul celor de la Banovca, Ogorodnoe, Vlădiceni, Vinogravdovca sau Cuconeștii Vechi. Uneori, în jurul mormintelor centrale, sub tumulii individuali, s-au descoperit împrejmuiri din pietre de mărimi diferite, adesea înfipte în poziție verticală, alte particularități fiind practicarea unor șanțuri rituale, de dimensiuni și configurații variabile (triunghiulare, rectangulare, neregulate), în care se depuneau bucranii și picioare de cai. Un fenomen rar în acest context îl reprezintă și existența deasupra mormintelor principale
PREZENŢE SARMATICE ȘI ALANICE TIMPURII ÎN INTERFLUVIUL PRUTO-NISTRIAN by Cezar Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/91551_a_107351]
-
partea lemnoasă, având lungimea de 13 cm; plăcuță din bronz pe care s-a păstrat prinsă o plăcuță dreptunghiulară cu nit vertical, având dimensiunile de 4,5 x 11 cm; trei ținte din bronz, cu cap semisferic, realizate prin turnare, înfipte în fundul vasului de lemn servind ca piciorușe, dimensiunile fiind de 3,9 cm - lungimea, 1,7 x 1 cm -dimensiunile capului; piesă din bronz din două plăcuțe subțiri prinse pe margini cu două nituri, lungimea plăcuțelor fiind de 3 cm
PREZENŢE SARMATICE ȘI ALANICE TIMPURII ÎN INTERFLUVIUL PRUTO-NISTRIAN by Cezar Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/91551_a_107351]
-
grăitoare, deoarece armele utilizate și modul de a lupta erau cam aceleași ca în perioada romană. Aproximativ jumătate din cele câteva sute de oameni uciși au suferit răni fatale și cealaltă jumătate au murit sub ascuțișul sabiei sau din cauza săgeților înfipte în trup. O singură victimă a fost decapitată, dar e posibil să fie vorba de o acțiune post mortem, nu de cauza reală a morții. Problema este aceasta: dacă nimeni sau cel mult o singură persoană a fost decapitată în
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
eficienței. El era convins că "liberalismul politic cu așezământul său monarhic și cu regimul parlamentar" nu vor putea fi salvate, decât dacă se va promova liberalismul economic, sprijinit pe instituții democratice și pe o elită a păturii mijlocii, cu rădăcini înfipte în toate straturile sociale ale națiunii 346. Din acest punct de vedere, semnalăm, deosebirea dintre concepția georgiștilor asupra politicii economice și practicile liberalior guvernamentali care promovau în continuare inetrvenția statului în economie, dar și asemănarea între opiniile lui Gheorghe Brătianu
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
trebuie inversată. Vom putea salva în România, liberalismul politic, cu așezămintele unui regim constituțional și parlamentar numai dacă îi vom da temelia indispensabilă a liberalismului economic, dacă îl vom sprijini pe o nouă elită, pe o pătură mijlocie cu rădăcini înfipte în straturile națiunii, [...] lăsând statului rolul său firesc de directivă și de control [...] liberalismul să rămână, mai presus de toate, național". (Gh. I. Brătianu, Problema noilor elite și a liberalismului în România. Extras din revista "Libertatea", București, 1933, Tipografia de
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
că nu vom salva liberalismul politic, cu așezământul său monarhic și cu regimul parlamentar, nu-l vom salva decât dacă vom asigura menținerea liberalismului economic; dacă vom sprijini aceste instituții democratice pe o nouă elită a păturii mijlocii, cu rădăcini înfipte în toate straturile sociale ale acestei națiuni, lăsând statului rolul său firesc de directivă, control, arbitraj, apărător al elementului național. Pentru realizarea acestor obiective îndrăznesc să afirm că, [...] noi trebuie să trecem peste orice alte considerațiuni, de ar fi nevoie
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
văzut tot. Cai înhămați, o întreagă herghelie, care galopau fără călăreți pe o câmpie, se opreau o clipă, apoi, speriați, își reluau cursa nebunească, fericiți și îngroziți de libertatea recâștigată. Unul dintre fugari a atras privirea tuturor. O sabie, adânc înfiptă în șa, se înălța pe spinarea lui. Calul galopa și lunga lamă înțepenită în pielea lui groasă se mlădia strălucind în soarele scăpătat. Oamenii i-au urmărit din ochi clipirile stacojii care se pierdeau puțin câte puțin în ceața de pe
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
vopseau o fâșie lungă de pânză roșie. „Haideți cu toții la mitingul popular al societății celor fără Dumnezeu!”, a citit Charlotte, încetinindu-și puțin mersul. Unul dintre muncitori a scos un cui pe care-l strângea între dinți și l-a înfipt cu putere lângă semnul exclamării. - Iaca, vezi, am terminat tot, înainte de căderea nopții, slavă Domnului! i-a strigat el tovarășului său. Charlotte a zâmbit și și-a continuat drumul: Nu, nu visa. Un soldat, postat lângă pod, i-a barat
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
și suferințe. Cu atât mai mult cu cât spitalul ei, amestecând sute de soldați, veniți de pe toate fronturile, concentra nenumărate destine, acumula atâtea întâmplări personale. De pildă, soldatul care mă impresiona întotdeauna cu piciorul lui umplut cu... lemn. O schijă înfiptă sub genunchiul lui sfărâmase lingura de lemn pe care o purta vârâtă în tureacul lung al cizmei. Rana nu era gravă, dar trebuia să i se scoată sfărâmăturile. „Toate așchiile acelea”, cum spunea Charlotte. Un alt rănit se plângea, cât
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Zăpăcit, am rămas o clipă nemișcat, privind din barcă flăcăul acela înalt, îmbrăcat cu un pulover lăbărțat, pe care vântul îl umfla ca pe o rochie scurtă de lână. Clapele șepcii lui unduiau ușor în adierea rece. Picioarele lui goale înfipte în zăpadă mă fascinau. Nemaiânțelegând nimic, am sărit din barcă și m-am dus la el. Auzind scârțâitul pașilor mei, s-a întors brusc. O strâmbătură de durere îi crispa obrazul. Flăcările focului nostru de lemne se reflectau în ochii
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
carte la alta. Mai târziu, aveam să-i aflu numele: Stilul. Și nu aveam să accept niciodată sub acest nume exercițiile deșarte ale celor care jonglează cu cuvintele. Căci vedeam numaidecât ivindu-se în fața mea picioarele învinețite ale lui Pașka, înfipte într-un troian de zăpadă, pe malul Volgăi, și reflexele fluide ale flăcărilor în ochii lui... Da, el era mai mișcat de soarta tânărului răzvrătit, decât de propriul lui înec, evitat în ultima clipă, cu o oră mai înainte! Înainte de
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]