6,271 matches
-
a figurat vreodată În topuri e ceva la fel de inedit ca a citi un articol dintr-un ziar vechi de zeci de ani. Doar autoritatea canonului poate anula diferența negativă de timp Între un prezent mereu interesant și trecutul, mort. Dar canonul este deja un obiect al istoriei literare. Credeți că exagerez și că retorica mea e gratuită. GÎndiți-vă Însă că ultima schimbare de canon În literatura română a fost propusă de generația 80 tocmai pentru că imediat după sfîrșitul totalitarismului s-a
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
autoritatea canonului poate anula diferența negativă de timp Între un prezent mereu interesant și trecutul, mort. Dar canonul este deja un obiect al istoriei literare. Credeți că exagerez și că retorica mea e gratuită. GÎndiți-vă Însă că ultima schimbare de canon În literatura română a fost propusă de generația 80 tocmai pentru că imediat după sfîrșitul totalitarismului s-a Întîmplat pentru ultima oară ca unui canon deja impus să i se poată opune un altul. Max Blecher fusese eliminat, deci a revenit
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
literare. Credeți că exagerez și că retorica mea e gratuită. GÎndiți-vă Însă că ultima schimbare de canon În literatura română a fost propusă de generația 80 tocmai pentru că imediat după sfîrșitul totalitarismului s-a Întîmplat pentru ultima oară ca unui canon deja impus să i se poată opune un altul. Max Blecher fusese eliminat, deci a revenit. Nichita Stănescu fusese supralicitat, deci a fost Împins mai jos. Or, de atunci Încolo, ideea de canon a devenit o ficțiune În vreme ce topul a
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
a Întîmplat pentru ultima oară ca unui canon deja impus să i se poată opune un altul. Max Blecher fusese eliminat, deci a revenit. Nichita Stănescu fusese supralicitat, deci a fost Împins mai jos. Or, de atunci Încolo, ideea de canon a devenit o ficțiune În vreme ce topul a ajuns o prezență ubicuă. Canonul a murit tocmai pentru că Încercase să braveze timpul, În vreme ce topul, efemeridă, dăinuie În ipostaze schimbate de la o zi la alta. Nu va mai exista niciodată o bătălie canonică
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
se poată opune un altul. Max Blecher fusese eliminat, deci a revenit. Nichita Stănescu fusese supralicitat, deci a fost Împins mai jos. Or, de atunci Încolo, ideea de canon a devenit o ficțiune În vreme ce topul a ajuns o prezență ubicuă. Canonul a murit tocmai pentru că Încercase să braveze timpul, În vreme ce topul, efemeridă, dăinuie În ipostaze schimbate de la o zi la alta. Nu va mai exista niciodată o bătălie canonică publică pentru simplul motiv că nu există nici o prevedere pentru ca ea să
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
zi la alta. Nu va mai exista niciodată o bătălie canonică publică pentru simplul motiv că nu există nici o prevedere pentru ca ea să se finalizeze cu un vot care, desigur, ar cointeresa publicul. Globalizare, schimbarea suportului, practica editorială și Înlocuirea canonului cu topul sînt datele vîrstei post-literare. Ele rezumă profilul post-literaturii, a ceea ce se Întîmplă astăzi În literatură. și nu e de-ajuns, pentru că Însuși acest text contrazice ceea ce afirmă. Există, vedeți bine, posibilitatea ca tocmai aici, pe pagina aceasta virtuală
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
revoluție poetică. Putem spune că Revue de littérature générale este o crestomație - dar și un manual. Este, Într-adevăr, un concentrat literar compozit publicat Împotriva literaturii care se se publică și se citește Îndeobște, Împotriva istoriei literaturii degrabă clasificatoare, a canonului. În măsura În care se scrie Împotriva evidenței, revista prezintă o mostră de literatură pură: dialog dramatic, poezie, proză, toate prezentate ca happening, asamblate, remixate: asta trebuie/mai poate fi literatura, o rearanjare interminabilă a unor cuvinte deja scrise, o pervertire continuă de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
numit “literatură”, depus sub formă de clișeu, cartea lui Compagnon poate deveni, vorba lui Hegel (tradus În franceză), un studiu de “chose passée”, din cel puțin două motive ce țin de receptarea literaturii, socială, respectiv științifică . Unul ar fi dispariția canonului, nu ca noțiune istoric validată, ci ca efect al dispariției obiectului numit. Trebuie spus foarte clar că În Franța, În ciuda existenței unei literaturi de programă școlară, canonul literar și-a sistat producția, s-a istoricizat. Nu am o statistică, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
motive ce țin de receptarea literaturii, socială, respectiv științifică . Unul ar fi dispariția canonului, nu ca noțiune istoric validată, ci ca efect al dispariției obiectului numit. Trebuie spus foarte clar că În Franța, În ciuda existenței unei literaturi de programă școlară, canonul literar și-a sistat producția, s-a istoricizat. Nu am o statistică, dar mă Întreb cîți dintre romancierii francezi premiați În ultimii zece-douăzeci de ani și-au depășit condiția de staruri de moment, cîți dintre ei au reușit sau au
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
mai servesc de literatură pentru a-și rezolva crize de identitate. În primul rînd pentru că subversivitatea care a hrănit mesajul literaturii moderne și-a pierdut orice atracție, autoritate și, În cele din urmă, s-a autosuspendat (Încercați să construiți un canon din cele 400 de volume de literatură și eseu considerate cele mai bune ale ultimelor două decenii propuse de revista Lire, comparați-l cu topul vînzărilor din Le Point, raportați-l la dinamica vînzărilor de carte și la lista premiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Mai exigente cu cel care se Încumetă să le cartografieze. Circumstanțelor fericite, ale consensului În privința delimitării temporale revolut/actual, trebuie să le fim recunoscători. Acestea au existat În România acum aproape doisprezece ani. Literatura post-“modernistă” a luat loc În canon. S-a consacrat. Are o identitate pregnantă, a pătruns În manuale, se află În topul preferințelor, s-a fixat și ca principalul obiect al snobismului În materie de literatură. „Generația de creație” care a produs-o a știut (că trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
viață. Cum ieșim din impas? Prin reprezentarea scrierii ca act vital, egal ca valoare cu actul sexual sau cu cel mistic. Nu e tocmai anodin să remarc ultima revenire a eros-thanatosului În literatura franceză contemporană. Ea este legată de epuizarea canonului textualist, În anii 1970. Exista atunci o revistă de avangardă teoretică, Tel Quel, fondată și condusă de Philippe Sollers. Scriitorul, un foarte bun politician al literaturii, Își dă seama, prin anii ’70, că romanul fără poveste și personaje cunoscut ca
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
inevitabil la un moment dat - va fi frig. Temperatura reprezintă pur și simplu o valoare convențională variabilă care exprimă În mod obiectiv niște senzații subiective, diferite individual, dar nu Într-atît Încît să nu ralieze, În interpretarea datelor ei, majoritatea oamenilor. Canonul temperaturii n-a căzut Încă, și existența unor asemenea valori deocamdată imuabile În lumea noastră sublunară Îmi dă Încredere. Încrederea să transfer, din lumea empirică În cea empireică a literaturii, cu rezervele și ghilimelele de rigoare, o mărime investită hermeneutic
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
abdicase de la estetică - În sens etimologic - , În care refuza așadar să se adreseze simțurilor. Proiectul era desigur radical, tocmai de aceea a eșuat. Într-o oarecare măsură, acest proiect este și cel al postmodernismului anglo-saxon. Mai puțin radical, el acceptă canonul estetic, dar Îl pervertește. Deși refuză transcendența, nu respinge tradiția și, practic, recuperează o transcendență relicvară, ca obiect. Francezii n-au cutezat să ia calea recuperării decît tîrziu, la sfîrșitul anilor 1970. Nu orice resemnificare a unui mit literar poate
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
privilegiată În școli În raport cu muzica sau pictura? Nu poți face Conservatorul fără să știi muzică, În timp ce oricine face Literele. De ce? Dar problema esențială cu care trebuie să se confrunte orice discuție despre oportunitatea studierii instituționalizate a literaturii este aceea a canonului modern, sau mai precis a celor două paradigme literare existente Într-un curriculum școlar sau universitar: literatura premodernă și literatura modernă. Altfel spus: dacă literatura clasică face parte din bagajul de cunoștințe generale la fel de importante ca teorema lui Pitagora În
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
militant al socialismului științific, a permis constituirea unei false „științe” a literaturii („teoria literară”). Așadar, adecvarea literaturii la estetică este imposibilă, chiar dacă numai principiile estetice, pe care creatorii le urmează, ar trebui să decidă valoarea textelor și locul lor În canon. Contradicția esențială vine aici dintre universalitatea esteticii și particularitatea limbilor În care estetica este aplicată În operă. În fond, dacă postulăm principiul gratuității actului literar, de ce studiul lui ar trebui să folosească unui sistem de Învățămînt național? Nu este vorba
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
avut critica, care și ea cerea fotografierea realității, cerea poezii cu temă care să servească, să ajute, să ilustreze cu entuziasm și sinceritate momentul. Sensibilitatea lirică este deplasată în această perioadă sub zodia marilor mișcări sociale care modelează după anumite canoane fenomenul liric. Poezia se arată a fi preocupată mai puțin de aspectele de expresie, de formă (discursive, epice, retorice), acordând în schimb o mare atenție aspectelor de conținut ideologic; sunt cântate acum subiecte de natură să intre în consonanță cu
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
exclusiv după norme literare, nu și după norme existențiale, istorice și psihologice. Dar educația sa literară - mi s-ar putea pune întrebarea - n-a contat? Ba da, însă ea i-a dat doar un impuls, nu i-a impus un canon. „Talentul - va spune el însuși - n-are nevoie de definiții. Creează cum îl taie capul, călăuzit numai de inducția poetică”. Există și avantaje în faptul de a fi „marginal”. Spre deosebire de mulți dintre contemporanii săi și de mulți dintre ai noștri
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
curților de justiție Curțile de justiție au avut un rol important în teoria instituțională liberală a secolului al XIX-lea, deoarece erau considerate păzitorii constituției. Acest rol s-a extins în prezent, deși expansiunea nu a avut loc neapărat conform canoanelor liberale de independență judiciară. Pentru un timp, noului rol al curților nu i s-a dat multă importanță în analiza comparativă a guvernării. Situația s-a schimbat odată ce controlul serviciilor publice a început să ridice probleme majore atât pentru legislatori
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
ca o mumă-ntr-adevăr// nu-i griji pe unde-nsăr...// unde-nsăr cu moartea-nsăr,/ Muma celui mai lung păr,// unde-nsăr, cu Moartea-nsăr/ Muma celui mai lung păr!". În imediata vecinătate aș așeza antologicul Rosarium (Ave Maria), în care Nicolae Manolescu a descoperit "un canon gregorian sui-generis": Eu de niciundelea venit,/ în trupul tău tu m-ai primit,/ Ave Maria, Ave Maria,/ cu trupul tău m-ai încălzit,/ cu trupul tău tu m-ai hrănit,/ Ave Maria!// (...) ! eu de niciundelea venit,/ un venitic ce-i
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
2013; Vorbește-mi, Editura Timpul, Iași, 2013. Premiul "Mihai Eminescu" la Salonul Internațional de Carte, Iași (2009). Pictorul-poet Doru Maximovici are o evoluție creatoare interesantă, îndatorată în primul rând încrederii oarbe în posibilitatea de dezvoltare multilaterală, principial liberă de orice canoane și armonioasă ca finalități, pe care umanismul renascentist o proclama, cândva, ca obligativitate ontologică. În paralel, dar mai ales după încheierea socotelilor profesionale, el a pictat sute de tablouri și a publicat, în doar câțiva ani, optsprezece volume de poezii
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
sumbră armonie a elementelor aflate în ora amorțirii pre-thanatice, decorul se încarcă și mai vizibil de însemnele unor vremi crepusculare: "clopote martirizate de ploi", zorii adormind "în venele înveninate ale îngerilor cu arcadele sparte", "toamna apăsătoare/ pentru o sperietoare/ dezarticulată", canoanele zării ruginind în marsupii etc. Încărcătura dramatică a textelor, adesea construite pe tiparul ritualului sacrificial sau desacralizant, sporește atunci când ceremonialul de gen este atribuit elementelor. Poetul uzitează adesea de procedeul antropomorfizării: "Teluric vântul sapă adăpost/ În carnea cerului cerșind răsplată
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
magistru, "reluarea, împrumutul, dezvoltarea de procedee, de teme și de motive cunoscute înseamnă participare", așadar "beatitudinea" situării într-un poetic foarte intens. Apoi datorită finalității acestui uz frecvent de structuri nominale și verbale având câte un analogon imediat identificabil în canonul liricii anterioare: cum am mai afirmat, ne aflăm în fața unei poezii de o mare încărcătură tensională, pe care chiar autorul ei tinde uneori a o reduce prin subterfugii ca ironia sau intertextualitatea savantă. De multe ori, poetul erudit apelează la
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
gurițe,/ Obraji rotunzi, albi și rumeni, piepturi, sânuri cu mici țâțe/ Sunt a sale vânătoare, și întru a sa trufie/ Mai are încă un lucru -care-l tac, că lumea-l știe", recunoștea, în Cine-i Amorul?, prea puțin pudibond după canoanele epocii, același Costachi Conachi), și religia unei iubiri care îl apropie pe muritor de esența divină ("Ah! Crede-mă-ți, inimioare, că o așa înălțare,/ Dintr-o norocire mică în norocirea cea mare,/ Suie pe om lângă îngeri și lângă
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Adolescentul Dugu o vede goală pe Drina și se îndrăgostește fulgerător de ea. Pentru a o cuceri, se bate cu Achim, un măgădău care își revendică prioritatea asupra fetei. Lupta pentru inima Drinei sugerează nu numai inițierea în dragoste, potrivit canoanelor lumii rurale, dar și trecerea adolescentului în vârsta bărbăției. După ce câștigă bătălia cu Achim, Dugu are alt comportament, calcă altfel - observă părinții. Toate acestea sunt bine prinse într-un text strâns, de o excepțională finețe. O adunare liniștită indică deja
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]