7,345 matches
-
Din câte-mi dădeam seama, această ilustrare a orașului meu adoptiv nu avea nimic din calitățile iluminate ale capitalei suedeze. Cuprins de teamă din cauza unui gând nebun, am mâzgălit un A pentru Apollo Într-una din ovalele pe care le desenasem, În cealaltă adăugând inițiala străzii lui Dora. Aceste două puncte marcau Începutul și sfârșitul poveștii mele de până acum - sau, mai bine spus, cele două puncte printre care se desfășurase relația mea cu Dora. Și fiindcă elementul comun care le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
diferența dintre bărbat și femeie este minimă. De fapt, e o diferență de doar câțiva centimetri. Și, ca să nu fiu Înțeles greșit, mă grăbesc să adaug că nu mă refer la lungimea unei anumite părți anatomice, pe care tocmai am desenat-o pe o bucată de hârtie. Doar verticalitatea lor e aceeași, și nici măcar asta nu În Întregime. Nu, ceea ce vreau eu să spun e următorul lucru: diferența dintre sexe corespunde cu cea dintre Înălțimea tocurilor. Evident, această discrepanță poate varia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
priviri, că Îmi trebuie ceva timp ca să-mi revin. Din fericire, părea să fi Înțeles. Cel puțin dădu din cap Înțelegător de-acolo de unde stătea, În fața unei lămpi care radia, mare cât un soare. Diferite umbre Îi alunecau pe față, desenând forme abstracte, dar frumoase. Apoi răsunară câteva bătăi distante, apoi deodată se văzu doar un singur bec gol. Fusesem lăsat singur. Câtă atenție din partea lui, m-am gândit. Acum pot să-mi recapăt stăpânirea de sine liniștit. Dar becul strălucea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
adun, mi-am șters lacrimile. Durerea păru să cedeze, astfel că am reușit să mă târăsc până la chiuvetă. M-am spălat cum am putut, având În vedere starea În care eram. Saliva amestecată cu sânge se scurse În vasul emailat, desenând niște modele ciudate, ca niște nervuri. La sfârșit am aruncat o privire În oglinda de deasupra ușii. Cu excepția buzei umflate și ochii umflați, arătam mai bine decât era de așteptat. E drept, nu eram o aparență fermecătoare de doamnă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
o vârstă atât de fragedă, nu vedea nici un motiv pentru care să nu continue să facă la fel când ajunsese la maturitate. O altă chemare la rugăciune venind de la o altă moscheie li se alătură celorlalte. Rugăciunile Își amplificară ecourile, desenând parcă cercuri În interiorul altor cercuri. Oricât de ciudat părea, În momentul ăla, În cabinetul doctorului, Își făcea griji că avea să Întârzie la cină. Se Întreba ce va fi În seara aia la masă și care din cele trei surori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să o alunge pentru totdeauna din viața lor, dar pe care nu se puteau abține să nu o iubească În continuare. Mătușa Zeliha studia apoi poza și Își scormonea creierii până când Își dădea seama cu ce animal semăna acea persoană. Desena animalul și apoi tatua modelul pe trupul clientului părăsit. Toată această practică ținea de vechea practică șamanică de interiorizare și apoi exteriorizare a totemurilor fiecăruia. Pentru a căpăta mai multă forță decât adversarul tău trebuia să-l accepți, să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
se agățaseră amândoi de căsătoria lor, ea În speranța că se va putea răzbuna, el din speranța că ar putea merge mai bine. Astăzi discutau folosind cuvinte și gesturi furate unul de la altul. Chiar și caricaturile lor erau acum asemănătoare. Desenau trupuri diforme și inventau dialoguri Întortocheate ce implicau oameni deprimați care se aflau În situații triste și sarcastice. Știți ce suntem noi? Drojdia acestei țări. O pastă plouată și vrednică de milă, nimic mai mult! Toată lumea În afară e noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
sunt deturnate, mașinile sunt zdrobite În accidente... până și trenurile se răstoarnă. Opt oameni au murit ieri Într-un accident de mașină pe coasta egeeană, a remarcat mătușa Feride. Incapabilă să stabilească un contact vizual cu cineva, ochii ei au desenat cercuri nervoase În jurul mesei până când s-au oprit asupra unei măsline negre care se odihnea pe farfuria ei. De fiecare dată când mătușa Feride le transmitea vești Înspăimântătoare, luate din pagina a treia a tabloidelor turcești, se lăsa o liniște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
dacă chestia asta Înseamnă ceva pentru tine, dar am să ți-o mărturisesc oricum. Înainte să părăsești apartamentul ăsta, trebuie să Înțelegi că ăsta nu e un bordel și că nu aduc puicuțe aici. Vin aici doar ca să beau, să desenez și să mă deprim, să mă deprim, să desenez și să beau și, uneori, să desenez, să mă deprim și să beau... Asta-i tot... Profund uimită, Asya a pus mâna pe clanță și a rămas o clipă nemișcată În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să ți-o mărturisesc oricum. Înainte să părăsești apartamentul ăsta, trebuie să Înțelegi că ăsta nu e un bordel și că nu aduc puicuțe aici. Vin aici doar ca să beau, să desenez și să mă deprim, să mă deprim, să desenez și să beau și, uneori, să desenez, să mă deprim și să beau... Asta-i tot... Profund uimită, Asya a pus mâna pe clanță și a rămas o clipă nemișcată În prag. Neștiind ce să facă cu mâinile, le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
părăsești apartamentul ăsta, trebuie să Înțelegi că ăsta nu e un bordel și că nu aduc puicuțe aici. Vin aici doar ca să beau, să desenez și să mă deprim, să mă deprim, să desenez și să beau și, uneori, să desenez, să mă deprim și să beau... Asta-i tot... Profund uimită, Asya a pus mâna pe clanță și a rămas o clipă nemișcată În prag. Neștiind ce să facă cu mâinile, le-a vârât În buzunarele fustei și a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
marginea patului, savurând din plin dilema mătușii Banu. Eram vultur, a continuat pe un ton amar, singurul pe care știa să vorbească. Am văzut totul. I-am privit mărșăluind, mărșăluind, mărșăluind fără oprire, femei și copii. Am zburat pe deasupra lor, desenând cercuri mari pe cerul albastru, așteptându-i să cadă În genunchi. — Taci! a urlat mătușa Banu. Taci! Nu vreau să știu. Nu uita cine e stăpânul. — Da, stăpână, a bătut În retragere domnul Bitter. Dorința ta e o poruncă pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
observase la Café Kundera. În momentul ăsta le face o descriere detaliată a Caricaturistului Alcoolic, adăungând că acesta găsise o nouă utilitate vinului de la masă. Caricaturistul pare amuzant, scrie Anti-Khavurma. Spui deci că ar putea face pușcărie pentru că l-a desenat pe prim-ministru În chip de lup? Umorul e o afacere serioasă În Turcia! Mda, pare un tip tare, Încuviințează doamna Peacock/Siramark. Spune-ne mai multe despre el. Însă se pare că cineva dă incidentului o interpretare cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
pentru afecțiune. S-a oprit o clipă de parcă și-ar fi adunat gândurile. — E ceva care mă sâcâie de ceva timp... În glasul lui, altfel liniștit, se simțea doar o nuanță ușoară de teamă. Lumina lunii pătrundea prin perdele și desena un cerc mic pe covorul turcesc pufos. Și-a concentrat atenția asupra acelui cerc și a dat drumul Întrebării: Unde e tatăl Asyei? Mustafa s-a Întors spre sora lui mai mare la timp ca să-i vadă grimasa, Însă Banu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ecou straniu: „...sub pașii noștri grei... Între timp ceilalți petrecăreți au Început și ei să fluture steaguri și eșarfe de la ferestrele mașinilor lor, pe când se alăturau veseli cântecului. Din când În când toboșarul se oprea și Își folosea bățul ca să deseneze În aer șerpi imaginari Înspre trecătorii și vânzătorii ambulanți de pe trotuar, de parcă Îi dirija pe toți, orchestrând Întreaga larmă a orașului. După ce s-a terminat prima jumătate a cântecului s-a iscat o scurtă confuzie, fiindcă puțini din corul acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
universală sau vreo lege a fizicii, cu rolul de a deschide conversația. Dar, continuă el, tot atât de bine ar fi putut fi o reprezentare grafică - codul unui desen - care ar fi creat probleme insurmontabile. În fond, ce e un desen? Noi desenăm pe suprafețe plane, cum ar fi foile de hârtie. Pozițiile În cadrul unui desen pot fi determinate cu ajutorul a ceea ce numim axele X și Y. Verticala și orizontala. Dar e posibil ca o inteligență de o altă origine să vadă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Mai cred că nici nu este unul singur. Ne aflăm într-o zonă inexplorabilă, pipăim doar premizele, aproximăm sau chiar batem câmpii. Dar să continui. Cine mai eram eu pe atunci? Îmi plăceau enorm cărțile și revistele de știință popularizată, desenam foarte bine, meșteream orice, lucram grădina (chiar și de foame!), învățam stenografie, astrologie, prestidigitație, retrăiam Aventurile submarinului Dox, ciopleam jucării, eram pasionat de chimie, exploram mărginimea orașului și câmpul, pescuiam, recitam din Topârceanu și Minulescu la fetișcane și, imediat după
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
voi reveni la Iași până nu voi termina un tablou cu Eminescu. Va fi peste un an, peste doi, nu știu. Nu pot să dau o dată precisă când s-a întâmplat apropierea de pictură. De mic copil îmi plăcea să desenez. V.P.: Asta vreau să aud: o poveste a devenirii tale. I.M.: E povestea unui copil de țărani. Sunt născut în comuna Cazangic. Tata și mama aveau doar patru clase, făcute în perioada interbelică. Mama era născută în 1924, tata era
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
gândesc și spun așa: prin îndeletniciri erau țărani, dar ei aveau vocație de adevărați intelectuali. În această realitate am crescut: Valeriu a ajuns scriitor, eu sunt pictor. Aveau o înțelepciune ancestrală. De ce spun asta? Fiindcă în momentul când mă vedeau desenând, din puținii bani pe care îi aveau, îmi cumpărau creioane, îmi cumpărau hârtie. Lui Valeriu îi cumpărau anumite cărți. Dacă mă vedeau cu o carte în mână, nu mă întrerupeau din citit, cu vorbele: lasă cartea, vino, ai treabă. Mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
cu vorbele: lasă cartea, vino, ai treabă. Mai târziu, când aveam treisprezece ani, Valeriu a venit în Cazangic cu pictorul Andrei Mudrea. Am fost întrebat ce îmi place să fac. Nu făceam atunci o legătură între jocul meu de a desena și pictura ca artă. Nu, răspundeam simplu: îmi place să desenez. Le-am arătat desenele mele. Apoi, m-am trezit victima unui "complot", pus la cale de Valeriu și Andrei Mudrea. M-au luat din sat și m-au dus
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
treisprezece ani, Valeriu a venit în Cazangic cu pictorul Andrei Mudrea. Am fost întrebat ce îmi place să fac. Nu făceam atunci o legătură între jocul meu de a desena și pictura ca artă. Nu, răspundeam simplu: îmi place să desenez. Le-am arătat desenele mele. Apoi, m-am trezit victima unui "complot", pus la cale de Valeriu și Andrei Mudrea. M-au luat din sat și m-au dus în oraș, la Școala de pictură pentru copii din Leova. Profesorii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
Arte de la Sankt Petersburg. A avut grijă să-mi dea tot ce trebuie.Valeriu a început să-mi cumpere și să-mi trimită albume de artă de la Moscova, unde era student. Am mers și la Moscova. La paisprezece ani, deja desenam în celebrul Muzeu Pușkin și la Galeria Tretiakov. V.P.: Spui lucruri foarte interesante. Confesează-te mai pe larg. În timp ce vorbești, vreau să văd tot ce spui. I.M.: Nu am fost un copil cuminte. Am făcut tot felul de șotii, de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
strica o jucărie. Când am ajuns la Școala de pictură, am început să fac pictură, fiind de mic un tip responsabil. Eram prezent la ore, eram disciplinat, ordonat. Indiferent de starea psihologică în care mă aflam, veneam la școală și desenam. Învățam meserie. Am început să înțeleg ce înseamnă pictura. Eram copilul visurilor noastre, cum mai târziu a scris Andrei Mudrea. Eu mă țineam de pantalonul lui Valeriu când venea la Chișinău, el fiind atunci student la Moscova, la Universitatea Lomonosov
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
meu s-a născut pe 23 august 2003, exact la 9 luni. Soția mea este mai tânără decât mine cu 9 ani. A terminat Dreptul. Mă uit la fiul meu, Richard, și mi-e frică să nu-i placă să deseneze. E greu destinul unui pictor. Mai ales fiul unui pictor. Nu știu ce va fi mai târziu. Poate se va duce singur să-și cumpere creioane. Eu nici nu o să știu. O să-mi ceară bani pentru înghețată, și el o să-și cumpere
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
creioane. O să mă bucur și o să fiu alături de el, bineînțeles. Cunosc cazuri de pictori, de scriitori care forțează nota. Eu nu am fost forțat în copilărie. M-au lăsat în voia mea până la 13 ani. Mi-am făcut de cap. Desenam ce vroiam, cum vroiam. Eu, la zece ani, vroiam să fiu poet. Scriam poezii. V.P.: Ca Valeriu Matei, fratele tău. I.M.: Da, da. Vroiam să fiu ca el. V.P.: Era o gelozie? I.M.: Nu, nu, era un joc idiot pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]