7,100 matches
-
cunoaște „frumuseți și locuri care sunt numai ale noastre” cum spunea Mihail Sadoveanu și despre care Vasile Ilucă spune: „Împrejurimile Iașului au fost și au rămas locuri care au atras și atrag mereu pe cei ce iubesc legenda, istoria și frumosul. Fiecare pas făcut ̀ n afara Iașului te duce ̀într-o lume mirifică...” Vasile Ilucă vorbește despre Iași Iașul lui și al nostru cu gravitate încercând să ne atragă atenția asupra zestrei pe care ne-au lăsat-o ̀
Hoinar în jurul Iaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1200_a_2073]
-
adică străbate cu pasul său de fost sportiv acele locuri ̀ ncântătoare, schițează motivul și apoi penelul său finalizează ceea ce ochiul, sufletul și creierul au creat mental, rezultând acele grafici ce însoțesc „reportajele” sale, ce se doresc un îndemn către frumosul în stare pură ce stă, de fapt, la îndemâna oricăruia dintre noi. Domeniul prin care ne poartă Vasile Ilucă depășește adesea cu motivație limitele ce le acordăm noi, neinițiații, târgului nostru. Căci Vasile Ilucă vede o legătură tainică între obiectivele mai
Hoinar în jurul Iaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1200_a_2073]
-
elastic, un jerseu negru de cașmir, mărgele gri, m-am fardat, din fericire nu am pete pe față, nu m-am îngrășat deloc în afara kilogramelor din jurul taliei. Eram, Herr Doktor, în camera bunicii și mă uitam în oglinda ovală de la frumosul ei șifonier de mahon și, când m-am ridicat în picioare, am simțit ceva straniu, ca și cum oglinda însăși s-ar fi lichefiat și argintul ei s-ar fi transformat într-o cascadă și blugii erau complet uzi, de la mijloc în
Poveşti cu scriitoare şi copii by Luminița Marcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1772]
-
vă-ntreb anume: Care gură face glume? Gura Humorului Am urcat, în pragul toamnei, Pe Rarău, ... Pietrele Doamnei Dintre toate, mi se pare, Este târgul cel mai mare. Târgu Mureș Nu e chir așa chipos, Dar se spune că-i... frumos. Târgu Frumos Care apă curgătoare Curge tulbure și zveltă Și-nainte de vărsare Se împrăștie în Deltă? Din Moldova, spre Ardeal, Prin Bicaz să treci de vrei, N-ai nevoie de pricaz, Ai nevoie doar de chei. S-o luăm
Cartea de ghicire by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/525_a_1299]
-
Doar noi, adolescenți pe atunci, aveam alte preocupări, iar prieteniile se împleteau una după alta, una mai frumoasă ca alta.. Locuiam pe o stradă spre marginea Fălticeniului, la o aruncătură de piatră de dealul Spătărești, deal care încheie parcă haina frumosului ținut moldovenesc, de care dorul mă va lega iremediabil pentru totdeauna. Și acum mă întreb, de ce oare alegeam cimitirul evreiesc drept loc al peregrinărilor noastre? Nu cunosc motivul celorlalți, dar pentru mine acest loc era și relaxare și odihnă ; și
Proz? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83384_a_84709]
-
cunoaște, un alchimist izbit de amnezie, dar străfulgerat de aduceri aminte despre care nu se poate ști dacă îi aparțin, un rezervor de imagini în revărsare continuă vom spune de violent lirism, într-un sistem de referințe binar ce preschimbă frumosul în hidos și oribilul în fascinant, în așteptarea trădată a unei redempțiuni dar, paradoxal, cu ploaie de seve și curcubeie. Dominantă e spaima, acea spaimă pe care o provoacă Meduza, alcătuire barocă, așa cum baroce și chiar hiperbaroce sunt lanțurile de
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
care mulți nu știu să o împrăștie celor din jurul lor. Dacă această taină a fost descoperită, înțeleasă, dacă menirea unui dascăl este tocmai de a dărui permanent lumină copiilor, o componentă esențială este și aceea de a-i călăuzi spre frumos, spre sensibilitate, spre căutarea sinelui, spre o regăsire a propriei valori. Profesorul oferă elevilor săi două coordonate autentice, valabile, care au menirea de a-i ancora în propria existență: rădăcinile și aripile. Actul educațional nu înseamnă doar transmitere de cunoștințe
Reflexii de lumină, inocenţă şi magie by Petronela Angheluţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91757_a_92397]
-
primăvară, prin luna martie, va veni barza cu un frățior sau cu o surioară. Angelica zâmbi, apoi sări în sus de bucurie. În cele din urmă, se duse mai într-o parte și vorbi cu îngerașul ei: - Mulțumesc, îngerașule! Ce frumos va fi cu un frățior și cu doi îngerași!!! Voi avea frățior ca tine, da? Toamna și iarna au fost mai frumoase ca niciodată! Luna martie sosi cu alai de ghiocei și viorele. Într-una din zile, mama Angelicăi plecă
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
Zeci de glasuri. M-am lungit în car cu fața în sus și am deschis ochii. Ziua se bătea cu noaptea. Un război al norilor spart de razele mici, subțiri, timide, ale soarelui. Ici colo câte o pasăre mai spărgea frumosul răsărit în căutare de cuib, ici colo câte un glas de om nervos supăra văzduhul cu limba lui spurcată. Lăsasem de mult satul în urmă. Era doar legănatul carului. Pentru o clipă am închis ochii și totul s-a oprit
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
nebunie, o exagerare, dar trăind tot ce am trăit împreună, casa aceea a devenit, pentru mine, cea mai frumoasă din lume. Casa din care n-aș mai fi plecat niciodată. Un castel. Un castel al poveștilor cu happy-end, inundat de frumos, unde nu există niciun strop de răutate. Zâmbești? Îți dau voie. Pentru că mi-ai intrat în suflet. Definitiv. Ai toate calitățile din lume, de care aveam nevoie. Tandrețe. Înțelegere. Frumusețe interioară. Dar și a trupului, chiar și acum. Da, și
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
tăgadă, că viața noastră este frumoasă și unică. Și că trebuie s-o apărăm și s-o păstrăm. În mod paradoxal, preferăm să răsturnăm, mărind la nesfârșit, bulgărele de zăpadă al dezastrelor, nenorocirilor, necazurilor și dezamăgirilor de tot felul. Dar Frumosul? Să fim noi, în esența noastră, mai pesimiști decât alții? N-am învățat încă să privim partea plină a paharului? FLASH 15 (Alma) Duminică. Sfârșit de noiembrie, cenușiu și rece. Curtea bisericii aproape că s-a golit, eu am rămas
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
aici? Vântul cred. Tresări și privi în stânga, de unde venea vocea. De pe o buturugă îl privea curioasă o ...pară. Verde, aproape că ar fi confundat-o cu iarba din jur,dacă nu i-ar fi vorbit. - Da, vântul... De unde știi? - Ei, frumosule, am ceva vechime prin locurile astea. Au mai fost câțiva înaintea ta, dar au sfârșit, cel mai probabil, în borcanele de gem. Am ajuns să cred că voi muri de plictiseală până la sfârșitul verii. Sper să n-ai aceeași soartă
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
în condițiile în care nici măcar nu-și mai amintea numele ei de familie. Gigi Pătrunjel se lăsă pe spate, între perne. Își dăduseră întâlnire peste un ceas, la Universitate. Că nu s-au mai văzut de mult și că ce frumos ar fi să se întâlnească și ei, ca în vremurile bune, de tinerețe. Frumos, nu zic nu, gândi Gigi Pătrunjel, doar că nu-și amintea să se fi întâlnit nici chiar în vremurile alea bune, de tinerețe, cu Marina în afara
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
casele memoriale și statuile existente în oraș, ca și cu monumentele funerare scrii toricești din Bellu și alte cimitire. Or, anul ăsta au apărut sinteza Vic toriei Dragu Dimitriu Povești cu statui și fântâni din Bucu rești, la Editura Vremea, frumosul album Panteo nul Național, vol. II, de Bogdan Peter Tănase, Ioana Manolache, Paul Filip, la Editura Tradiție (care scanează cimitirele Bucureștilor și ne dă lista comentată a monumentelor istorico-artistice de acolo, cu o puzderie de fotografii) și binevenitul excurs coordonat
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
cristalul fluidului limfatic se profilează în margine plopii care în ape se unduiesc, și nicio clipă tremurătoarea imagine nu o susține aceeași apă... Sufletul lui Apolodoro se frământă și se îmbibă în această viziune; nu-și simte respirația. Nu are frumosul email vreo inscripție pe spate, pe o margine care nu se vede, nici măcar una pe invizibila-i față. Ce vis, ce dulce vis! Ce somn cu ochii deschiși și sufletul deschis viziunii de primăvară! Imediat acum inima îl cheamă cu
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
întreg, atunci viața ultimei dintre celulele sale și a spiritului acesteia, atunci se vor resuscita în ele părinții săi și părinții părinților săi; ne vom resuscita toți în descendenții noștri... Ce frumusețe! îi scapă lui Apolodoro. Frumusețe, da, dar este frumosul adevăr? Și cei ce nu avem copii, Apolodoro? Asta a fost problema care m-a chinuit mereu. Cei ce nu avem copii, ne reproducem în operele noastre, care sunt copiii noștri; în fiecare dintre ele merge sufletul nostru întreg și
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
se duc și vin în cadență, marcându-se alternativ contururile sale în fustă, și-i ondulează un vânticel cârlionții de la ceafă, vânticelul care prefiră prin fragedul frunziș de primăvară, verdele plopilor care se trezesc, despărțindu-se de iarnă... Vai, ce frumos! Ce frumos! "Și eu care credeam că nu o iubesc! Acum, acum înțeleg cât de înnebunit eram după ea". Adierea care îi mângâie fața vine de la ea și îi aduce efluviile sale, dorința sa arzătoare, parfumul său, ceva din căldura
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
și vin în cadență, marcându-se alternativ contururile sale în fustă, și-i ondulează un vânticel cârlionții de la ceafă, vânticelul care prefiră prin fragedul frunziș de primăvară, verdele plopilor care se trezesc, despărțindu-se de iarnă... Vai, ce frumos! Ce frumos! "Și eu care credeam că nu o iubesc! Acum, acum înțeleg cât de înnebunit eram după ea". Adierea care îi mângâie fața vine de la ea și îi aduce efluviile sale, dorința sa arzătoare, parfumul său, ceva din căldura ei; întredeschide
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
omenire aduce cu un uriaș falanster al deliciilor culturale. E greu de crezut că un tăietor de lemne are înclinații estetice și metafizice. Dimpotrivă, e mai ușor de acceptat că niciodată preocupările lui nu vor urmări o cultivare proprie în numele frumosului sau al temeiului divin, ceea ce însemnă că, nici în potență, tăietorul de lemne nu este dăruit cu asemenea imbolduri. Aplicînd asupra tăietorului de lemne schema facilă a trecerii de la potență la act, voi ajunge să-l privesc ca pe o
Metaphysica naturalis by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7515_a_8840]
-
ele un refugiat nevoit să se adapteze printre străinii deseori ostili. Amulya Malladi a scris deja în câțiva ani patru romane cu titluri exotice, cam mult pentru cineva fără studii în literatură. Am citit volumul tradus la noi nemeritat de frumos de către Alexandru Asmarandei, din curiozitatea cuiva care a trăit în Danemarca în aceeași perioadă în care se petrece acțiunea (1997-2001). Știu deci bine problemele imigranților în micul regat, ostilitatea unui partid danez extremist și în general problemele de adaptare ale
Scriitori din lumea arabă by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/7210_a_8535]
-
pe crengile care așteptau nostalgic îmbrățișările reci și pure”, se relata la emisiunea de știri din anul 1969. Vezi reportajul "Carnet de iarnă" realizat de TVR în februarie 1969, publicat de British Pathe "Ne-am trezit peste noapte împotmoliți în frumos și primii care au protestat împotriva acestei estetiici cam abuzive au fost automobiliști de toate mărcile. (...) Și atunci orașele țării cu oamenii săi harnici, cu ostași și ofițeri în primele rânduri, au pornit o bătălia veselă, dar mai ales obositoare
Cum era prezentată în 1969 "lupta" românilor împotriva nămeților - Video () [Corola-journal/Journalistic/62669_a_63994]
-
Marina Constantinescu 6 decembrie. Milano. Frig. Rezist o vreme pe străzi, prizonieră a frumosului. Mi se pare că sînt pe altă lume. În jur, numai eleganță și rafinament. Femeile merg grăbite învăluite în blănuri spectaculoase, bărbații radiază de prospețime și bun gust. Cu greu îmi iau ochii de la acest spectacol fără sfîrșit și rămîn
Parfum de femeie by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/3987_a_5312]
-
cum să te lase indiferent. Fiecare vitrină cu scenografia ei. Străbătute în suită, par decupaje și colaje pe care le poți ordona pe o anumită temă. Multă provocare a ochiului și a minții. Multă senzualitate. Mii de definiții pentru estetica frumosului. O rochie de tafta roșie ca sîngele proaspăt stă agățată deasupra unui covor de ardei mici, contaminați de același roșu. Roșesc, de atîta frig, probabil, și mă opresc într-un mic anticariat. M-am simțit în sufrageria proprietăresei. Caut cărți
Parfum de femeie by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/3987_a_5312]
-
Cartea de artă la Timișoara”, ce se bucură și de sprijinul Fundației Triade și al Facultății de Arte. Manifestarea are ca scop promovarea editorilor de carte de artă, dar și facilitarea descoperirii și achiziționării acestor cărți de către publicul iubitor de frumos. De asemenea, se are în vedere și sensibilizarea elevilor față de creația artistică a obiectului numit „carte”, ce se va concretiza în ateliere, stabilindu-se astfel o punte de legătură între artele vizuale și literatură. Evenimentul cuprinde: expoziții (colecții furnizate de
Agenda2005-19-05-1-cultura () [Corola-journal/Journalistic/283655_a_284984]
-
de alteritate se află în fața ochilor noștri, reprezentat de toate aceste desene, aceste res ficta et picta. Omul este ceea ce imaginează, se află în creația lui și mai presus de toate în emoția lui „artistică”. Nu știu dacă noțiunea de frumos avea un echivalent intuitiv, dar nimic nu ne aduce mai aproape de acest om al peșterii decât desenele lui. Încerc să imaginez o întâlnire generică, în fața peretelui, desenatorul îmbrăcat în pieile animalelor vânate și avatarul său, omul contemporan, împărtășind ceva, emoția
Cai negri pe pereți by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5420_a_6745]