7,087 matches
-
despre plăcerea de a citi romane; protagonist este Cititorul, care începe de zece ori să citească mereu altă carte, pe care, în urma a diferite vicisitudini nu reușește să o termine. A trebuit să scriu începutul a zece romane de autori imaginari, cu toții diferiți într-un fel de mine și diferiți între ei: un roman abscons și cu senzații confuze; unul plin de senzații corporale și sangvine; unul introspectiv și simbolic; unul existențial-revoluționar, unul cinic-brutal; unul al maniilor obsesive; unul logic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
blestemau alții, cei mai mulți erau obișnuiți: o invazie de extratereștri pe două roți În oraș, de la o vreme, sub căștile făpturilor nu era nici un chip, doar ceva spectral, dincolo de vizierele lăsate. Copiii erau entuziasmați; ajunși acasă, manevrau, alergînd printre mobile, motociclete imaginare, cine avea să-i oprească peste cîțiva ani să Încalece unele adevărate? Și urmașii lui Thomas, pe unde or fi fost, se pregăteau să conducă unele, dacă nu cumva chiar făceau asta, cei majori de-acum. Dacă i-ar fi
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
dintîi, celeste, erau reluate cu o intensitate ce putea să te ducă dacă nu În infern, măcar pînă la porțile lui. Mefisto, negreșit, Îi Îndemnase, dintr-un anume moment, mintea și mîna lui Gounod, sau așa se putea crede. Ființe imaginare se instalau, pentru o vreme, În sufletul unui anume om. Artist. Aflau cuib acolo unde Întîlneau aceeași vibrație: tot universul - cu iad, rai sau doar nesfîrșit purgatoriu -, de la atom pînă la galaxii, avea puls. Gounod fusese un ales: și Faust
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
cîteva clipe, apoi a Încheiat, uitîndu-se fix la Thomas: „Ce părere ai de nenorociții care se duc să-și vîndă sămînța la Cryos sau la nu știu ce alte stabilimente?“ Și a plecat, salutînd cu două degete săltate spre borul unei pălării imaginare. Thomas era unul din nenorociții ăia, a vrut, poate, să dea de Înțeles cel căruia i se spunea Spartanul. Ori zisese doar așa, În vînt. Thomas, după ce s-a frămîntat o vreme, s-a liniștit. Mai era ceva: Thomas nu
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
am șoptit fără vlagă. Nu-l iubești. Doar suspini după el. Cum poți să iubești o persoană pe care o vezi atât de rar? Psihologul meu zice că te-ai lăsat înrobită de un ideal romantic. Tânjești după un Zach imaginar, nu după cel din realitate. Iar realitatea e că Zach e un monstru. Nimic nu mă deranjează mai mult decât o părere profesională pe care n-am solicitat-o. Psihiatrul lui Julie habar n-avea de Unica mea Dragoste. — Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Vai ce de filosofie știi! Venise la seminar pe banii lui și stătea în propria rulotă. M-a dus într-o seară la granița cu Franța s-o văd și eu pe aceea (tărâmul viselor tinereții noastre), măcar peste gardul imaginar. Tipul mă plăcea în mod evident, dar era reținut fiindcă se simțea mai incult filosoficește. Într-o duminică a rămas fără apă la rulotă. L-am invitat la mine să facă un duș. Eu habar nu aveam că la ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
restul. Iar orașele, străzile și apele nu sunt la fel, chiar dacă geografii le desenează cu aceleași semne și culori. Uită-te la noi. Primele noastre călătorii reale în Vest au fost, de fapt, notă de subsol la nenumăratele noastre călătorii imaginare în Vest, Vestul din mintea noastră, așa cum ni l-am construit noi idealizat, lustruit, prin opoziție cu tot ce voia să ne bage în cap Ceaușescu. Harta din mintea noastră arată cam așa: Vestul, reprezentat pe larg, cu multe detalii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
de acasă și pe mama și Andrei în polemică religioasă. Pe el tăios, inteligent, dur, cinic. Pe ea serioasă și sensibilă. Fiecare își ascundea nervozitatea în felul lui: Andrei vorbea cu mâna streașină deasupra gurii, mama curăța stereotip adesea fărâmituri imaginare de pe masă. Mama a rămas esențial un copil în veșnică mișcare și foarte instabil emoțional. Andrei suprapune încă maturizarea cu cinismul. Că este extrem de relativist și postmodern conversațional și prea alba-neagra atitudinal. Aseară mi s-a făcut tare dor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
prin dosul clădirilor care se demolau, să facă un ocol, să meargă apoi drept înainte, ușa la care trebuia să bată se afla la colțul cel mai îndepărtat față de locul unde se afla, exact la cealaltă extremitate a unei drepte imaginare care ar traversa oblic clădirea unde intrase Marçal Gacho, În diagonală, preciză mental olarul ca să scurteze explicația. Când va veni peste zece zile să-și ia ginerele, nu va mai exista nici urmă din aceste clădiri, praful distrugerii, care acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
găsit pe mulți alții, dar nu corespundeau scopurilor pe care le aveau în vedere, fie pentru că elaborarea figurilor în lut era prea complicată, fie pentru că o imprudentă folosire a celebrităților antice și moderne cu ale căror portrete, sigure, plauzibile sau imaginare, era ilustrată enciclopedia, putea fi interpretată răuvoitor ca o lipsă de respect, ba chiar prilejui, în cazul celebrităților vii, sau al morților faimoși cu moștenitori interesați și vigilenți, ruinătoare procese judiciare pentru ofense, daune morale și abuz de imagine. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mai multe explicații. Întâi de toate, probabil, speranța că, odată înrămate între co perte, ele, gândurile, chiar se vor lega și vor prinde, ca prin minune, coerența unei pledoarii scrise pentru o anume cauză, bună de apărat în fața unui judecător imaginar. Revăzându mi însă textele publicate strânse laolaltă, trebuie să accept că ele nu servesc o miză unică sau măcar dominantă. Destul de eterogene ca tematică, sunt relativ greu de sistematizat ori de dizolvat în același cocktail, motiv pentru care am optat
Gâlceava cu juristul din mine by Florentin Ţuca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1340_a_2745]
-
merge Încet, ținând În mână o trestie care se abate, din când În când, spre un smoc de iarbă sau spre o creangă rebelă. Acum stă lungit În camera sa, cu luminile stinse; brațele sale strâng cu disperare o Djahane imaginară, ochii Îi sunt roșii de lacrimi și de vin. În stânga sa, așezate pe jos, o carafă, o cupă de argint, pe care o apucă din când În când cu o mână obosită, pentru lungi Înghițituri gânditoare și dezamăgite. Buzele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ADEVĂRUL Pe sacrele altare de jertfe-ale gândirii, Să aflu adevărul, eu sigur m-aș jertfi Găsind un sens acelui, “a fi sau a nu fi”, Nostalgică otravă de tăinuire-a firii... Din vremurile-apuse, de când mă știu visând, Imaginar, se poate, dar sigur niciodată În firea-mprejurării, nicicând nu mi se-arată, Tărâmul către care, râvnește al meu gând... Bat drumul de pe care nu pot să mă abat Și-ncerc până la capăt să duc a mea povară Acum, când
ADEV?RUL by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83740_a_85065]
-
îl aude și se repede în ușă, ca și cum ar vrea să iasă și să muște. După ce e mulțumit de numărul de bufnituri pe care le aude - sperând ca Robespierre să-și rupă gâtul până la urmă -, Patrick se scoală, suflă fumul imaginar de la gura țevii, bagă pistolul în toc și reia patrularea. Robespierre se relaxează puțin. E ora 10.00. Liftul se oprește la etajul patru. Din lift iese Didier, cu o impozantă cutie de carton în brațe. Spre surprinderea lui, vede
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
pe care nu o cunoaște, iar destinul său este finitudinea, ignoranța și moartea. Pentru a depăși această realitate dramatică, pentru a-și contracara criza existențială, conștiința transmundană a omului a trebuit să găsească o soluție care nu putea fi decât imaginară: crearea unei alte versiuni a realității, a condiției ontice impuse. Așa s-au născut miturile, s-au născut idealitățile, reflexe ale mirării și ale întrebărilor. Astfel, conștiința umană este conștiință creatoare, este conștiință poietică. Conștiința singurătății unită cu cea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
alte naturi din materia oferită de natura reală", scrie Kant. Și filozoful din Königsberg relevă faptul că imaginația "dispune de libertatea prelucrării acestei materii pentru altceva, și anume, pentru ceva ce depășește natura".. Kant numește aceste reprezentări ale puterii de imaginare idei, pentru că ele "năzuiesc spre ceva care se află dincolo de limitele experienței empirice", ceea ce "le dă aparența unei realități obiective". Ca atare, puterea de imaginație este creatoare, accentuează Kant, în sensul că ea depășește conceptele intelectului: "Ea pune în mișcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
este decât un interludiu ce ne desparte de următoarea "întoarcere" a lui același. Ca și pentru Spinoza, pentru Nietzsche, nu există transcendență, totul este aici, imanent. Din acest motiv, nu trebuie să amânăm bucuria de a trăi într-un dincolo imaginar. Imanența este în același timp Devenire, Viață, Natură. Unica realitate este Devenirea și aceasta este Veșnicia. Viața este o continuă preschimbare creatoare, o ridicare mai sus de ea însăși. Această viață prezentă, este viața ta eternă". Haec vita, non aliam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Începe săi spele rana lui Treplev cu gesturi care au ceva tandru”(p.34). Altă obsesie a compatriotului nostru: spectralul. Și-n Mașinăria...și-n Nina (cealată piesă a volumului de care ne ocupăm) parantezele abundă În eroi reali, ori imaginari, care stresează personajele principale cu aparițiile lor fantomatice:„O față monstruoasă se lipește de unul din ochiurile glasvandului. Imaginea unui spectru”(p.17); „Cu lampa de petrol Într-o mînă bătrîna bonă are și ea ceva dintr-un spectru”(p.
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
vacanța peste umanoizii robotizați”, și „vulgarizează copios unele pasaje grețos-romantice”. Mai aflăm cu nedumerire și că Madam Vintilă devine...domnul Vintilă ” bărbat căruia Îi plac bărbații”, iar „Corina Îl corupe pe Jeff”, cerîndu-i „să-i deseneze pe corp o hartă imaginară a locurilor fierbinți”... E clar că prin roboți, pederaști și pedofile, dramaturgia lui Sebastian scapă de „pasaje grețosromantice”; e clar și că regizorul nu scapă de fixațiile sale. Neclar rămîne pentru mine, În continuare, de ce pentru ilustrarea acestor obsesii răsfățatul
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
desenele cu care își ilustra expunerea despre artă și colaboraționism. Era furios pe ea. Uitase să aducă coliva la parastasul care îl făcuseră ieri la monumentul celor căzuți. Cântaseră cei trei preoți veșnica pomenire dând din mâini cu o colivă imaginară. Îi făcu semn profesoarei să treacă la locul ei. Greoi, se duse la microfon. Scoase scrisoarea. Își drese glasul și dădu să rostească primele cuvinte ce-i veniseră în minte. „Provocările continuă...“ Înainte de a deschide gura, mai tuși odată. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
de armă. Semnase pentru ea? O mai dădea înapoi? Ce fel de cartușe au, de război, sau de gargară? Insul burtos care adusese tricolorele așteptase până ce Vandaxon le împărți tuturor revoluționarilor câte un steguleț. Apoi, ca și cum ar fi învârtit o imaginară manivelă deasupra sa, făcu câteva semne agitate cu mâna dreaptă și o zbughi drept în sus, printre crengile înaltului salcâm de la poarta prozatorului. Ca la un semn, becurile de pe stradă începură să lumineze. Inginerul dădu capul pe spate și rămăsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
aratè ea cu adevèrat! Regimul comunist, explicând directorul adjunct de la Institutul meu, ne-a învèțat sè ne refugiem în alte lumi, construite dupè puterea de imaginație a fiecèruia, așa încât, de-a lungul timpului, românii au devenit dependenți de aceste lumi imaginare, Vè întreb, cum sè mai scèpèm de boală asta?! Dacè pânè și tinerii, e celèlalt bèrbat care vorbește, a cèrui identitate profesionalè n-am reușit încè s-o aflu, în aceastè clipè privirile lor mè fixeazè, studiindu-mè, eu eram tinerii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
Ce m-aș fi fècut fèrè tine?! My virtual wife! Ask her to danse! Angel mè sfètuiește, dar eu nu dansez prea bine, protestul meu lansat peste ocean înspre Angel, n-am mai dansat de când cu Corina și un vals imaginar cu câteva zile în urmè, It doesn’ț matter! Just do it! Sè dansez cu ea?! Why not!? Dar n-am vèzut aici pe nimeni dansând, aș mai întreba-o cum, dar nu mai apuc, ușa biroului deschizându-se brusc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
directorului, oricine ar trece pe stradè și-ar da seama cè în casa aceea puternic iluminatè e o petrecere, Dacè aș mai fi rèmas aș fi avut prilejul s-o invit probabil la dans și sè suprapun închipuirea cu realitatea, imaginarul dans consumat în mintea mea s-ar fi putut concretiza că eveniment real într-un timp și spațiu dat, la momentul t1, cu x1 notând locul în care s-ar fi declasat dânsul real, din t1 pânè în tn sè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
s-a întâmplat așa, totul va rèmâne în domeniul nelimitat al imaginarului, îmi promit, sprijinit în noapte de un stâlp de beton, îmi promit așteptând-o și fumând, cè n-o voi purta dupè mine în lumea inconsistentè a trèirilor imaginare, ci mè voi lèsa eu dus de ea în lumea lucrurilor reale, Fèrè nici o metafizicè a gesturilor, Matei! Sè începem cu prezentul! Bun! Sè mè gândesc, de pildè, unde s-o duc la ora asta, evaluând situația, unde aș putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]