8,226 matches
-
aici, nu ne vede nimeni - hai să ședem pe ei, hai la mama, hai... Mă trage după ea, de mâinile prinse. Trag și eu, orișicâtuși, bărbat. Mi-am smuls mâinile, cu ele Îmi fac loc, ajung În uliță. - Nu mai miroase, zic, amușinându-mi o mână. Muuult mai binemiroase inima ta, decât eroii - uite... - și-i dau să adulmece. - De ce-mi dai miros de la mine? Dă-mi de la tine... Numai o dată și gata... Dar tu miroși a mine - oare de ce? - Auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ajung În uliță. - Nu mai miroase, zic, amușinându-mi o mână. Muuult mai binemiroase inima ta, decât eroii - uite... - și-i dau să adulmece. - De ce-mi dai miros de la mine? Dă-mi de la tine... Numai o dată și gata... Dar tu miroși a mine - oare de ce? - Auzi la ea: oare de ce... Fiindcă pe la voi ieșim noi, bărbații...Și află: când o să fiu erou, n-o să miros ca ei... - Atunci n-o să fii erou! N-ai să fii niciodată veșnic-viu! - Ba o să!, zic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ce-mi dai miros de la mine? Dă-mi de la tine... Numai o dată și gata... Dar tu miroși a mine - oare de ce? - Auzi la ea: oare de ce... Fiindcă pe la voi ieșim noi, bărbații...Și află: când o să fiu erou, n-o să miros ca ei... - Atunci n-o să fii erou! N-ai să fii niciodată veșnic-viu! - Ba o să!, zic. Dar mai Întâi mă dau cu parfum de la mama. Ne-am oprit pe un deal, cu soarele În spate. Aici, sus, parc-am fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Jugastru. Pe Ulm, pe Alun, pe... S-a Întunecat, s-a răcorit. Mama a venit, o dată, cu ciulama și pentru mine; cu plăcințele și pentru mine. Cu pătura cărămizie, o știi tu, din refugiu. O știu, cum să n-o. Miroase Încă a dudă. Stau culcat pe-o ladă de-a lor, de fier, Înfofolit În pătură. Îl ascult pe Fag (Carpenul doarme alături, pe altă ladă și vorbește, fără căști, cu mama lui - toți avem o mamă). Și uite-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cu care-a fost Îmbrăcată, azi - mai ales basmaua. Și la urmă să dea cu mult parfum. Într-o zi, nu mai dă cu parfum. O Întreb de ce, i s-a terminat? - Nu, dar parcă și parfumul a prins să miroase a... Nu spune a ce, dar eu știu: de cum ieși În marginea satului, spre Orhei... Nu i-am văzut, acolo, pe loc - pe teren se spune - dar i-am văzut aduși În sat, duși la țintirim. Și mai ales i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Nu spune a ce, dar eu știu: de cum ieși În marginea satului, spre Orhei... Nu i-am văzut, acolo, pe loc - pe teren se spune - dar i-am văzut aduși În sat, duși la țintirim. Și mai ales i-am mirosit - când ai miros bun, ca mine, ce nevoie de ochi? Dar nici nu trebuie să ai bun-miros, pe timpurile astea, și Încă vara. Câte doi, câte doi, cei vreo zece flăcăi premilitari, cară tărgi. Tărgi militare, cu pânză kakie; lăsate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Oi!, se sperie Bălana, cumplit. Scuipă-n sân, Îi trage la cruci - Încearcă să mă ia cu binișorul - m-aș lăsa cu dragă inimă: e așa de bălană și de ochioasă și de mângâioasă la auz... Și atât de bine miroase - altfel decât Tecla, decât toate - miroase bine, a cozonac de crăciun, deși a trecut demult Crăciunul... Dar nu trebuie să mă las Înmuiat. Ea mă roagă, cu mâinile Încrucișate; mă amenință cu degetul arătător - atât, că e și mai dulce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
-n sân, Îi trage la cruci - Încearcă să mă ia cu binișorul - m-aș lăsa cu dragă inimă: e așa de bălană și de ochioasă și de mângâioasă la auz... Și atât de bine miroase - altfel decât Tecla, decât toate - miroase bine, a cozonac de crăciun, deși a trecut demult Crăciunul... Dar nu trebuie să mă las Înmuiat. Ea mă roagă, cu mâinile Încrucișate; mă amenință cu degetul arătător - atât, că e și mai dulce când face pe fioroasa. Și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
de unde? Cine să-i aducă mamei mătasea - să zicem că ar accepta-o? Noi n-avem bărbat În casă, mama-i văduvă, eu orfan: pe tata l-au ridicat Rușii acum aproape trei ani de zile, am și uitat cum miroase tata. Adevărat, de prin primăvară, știu că nu sunt orfănel chiar cu totul; că tata e În viață, trăiește. Într-un lagăr. Mama zice că o fi el tot lagăr, dar nu-i tot una cu cele din Rusia; că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mai caut ceva de-mbrăcat, zice mama. Ceva călduros, căse-apropie toamna, vine iarna, săraca de ea, În lagăr... Iese din salon, noi rămânem. Eu mă uit numai la ea - și ea: numai la mine; Îmi râde lătăreț, proaspăt spălat: o simt, miroase a săpunul mamei. Numai mie-mi râde devușca. Din toată lumea. Mare și lungă. Moș Iacob tușește, se scarpină-n cap cu nădejde - apoi: - Ș’ dac-aș Întreba-o...? - și se oprește, o Întreabă din ochi pe babă-sa ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
nui-am văzut rana... - Foarte bine, nici nu trebuie, nu-i pentru copii. Și-acum, gata, mergem la culcare... - Cu mic, cu mare!, Îi dau eu rima, ca de obicei În ultima vreme...Mă las dus cu mult drag. Mama mea miroase a devușcă. NU MAI SÂNT ORFAN... Stau În calidor. Din calidor aștept parașutele, peste pădure. Și, pentru că parașutele Întârzie să vină, o aștept pe mama, dusă la Vatici; pentru gionatele mele; să-l aducă pe doctor. Dar nici mama nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
care străbate curtea, se apropie de scara calidorului, șovăitor, cu buzele strânse, ca să nu-i tremure din cale-afară - e tata. S-a Întors. Mă Îmbrățișează, lăcrimând, Îl strâng la piept, plângând. Eu Însă din altă pricină plâng: tata acesta nu miroase ca tatăl meu, acela, adevăratul - pe care l-am uitat. Plâng apoi, pentru că, gata, nu mai sunt orfănel. Până acum, auzeam: «Băietu’ lu’ domțători’, săracu...» - săracu era și domțători, fiindcă Îl ridicaseră Rușii, dar și eu, băietu lu’ domțători’, rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ales hărți; și hârtii de-ale acelora. Stau acolo, ne ocupă salonul - dracu să-l ia pe Grabenko și pe porcul din el - pe ofițeraș, nu. Nu, nu. În curte, jos, Moș Iacob Întreține focul și Împarte soldaților vin fiert - miroase până aici scorțișoara și piperul și Mătușa Domnica. Soldații sunt mai bătrâiori decât cei care-l căutau pe tata printre copaci; dar soldați și ei, chiar dacă mulți cărunți, aduși de spinare - nu soldăței din aceia, de-atunci. Vinul Îl fierbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
printre copaci; dar soldați și ei, chiar dacă mulți cărunți, aduși de spinare - nu soldăței din aceia, de-atunci. Vinul Îl fierbe Mătușa Domnica, la noi În bucătărie. Cu zahăr și piper și scorțișoară, de la noi - vinul de la ei, dar totul miroase a Mătușa Domnica. Soldații horpăiesc din cănile de tablă turtite și argintii și Încovoiate, de parcă n-ar fi Întregi, de parcă așa ar fi ele, gata-strâmbe de la fabrică. Horpăiesc soldații, dar nu prea vorbesc. Moș Iacob umblă de colo-colo, printre ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cu un deget bortilind susul: - „Papa cu-a lui trii coroani puse una pisti alta...” Când Îi puneam ultima (coroană) care abia se sprijinea de capetele doagelor, Moș Iacob, lac de sudoare (și, Doamne, ce bine, ce ocrotitor, ce acoperitor mirosea sudoarea de cal a lui Moș Iacob!), șoptea: - Ei, băi’țălu moș’lui, amu-i amu: căpacu’! ’I ca cum am Încercasă punem căpac gurii cuvioasei Domnica, mucenița ot Chizdruieni... Căpacul fiind al doilea fund - cel de sus; aștepta alături
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
uneltelor - care putea foarte bine să ocupe Întreaga... activitate, iar Moș Iacob să nu mai ajungă să le și folosească - venea arătarea-lemnului. Lua În mână câte o bucată de lemn; o trecea În cealaltă mână, o pipăia, o cântărea, o mirosea, și-o lipea de obraz, uneori o atingea cu limba - ca să afle dacă are și va avea gust-bun - și o descânta-meneà: - Măi băieti, măi (de acea dată, nu mie mi se adresa - eu eram băi’țălu-moș’lui): ce-ai vrè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
când tata face Pomul Școlii În curtea școlii; Întâia oară când oamenii mari, cu copiii, vin la Pomul Școlii. Și-ntâia oară când urcăm În sănii, șubele-ți cârnesc nasul de-atâta putoare de oaie, dar nu-i nimica, gerulețul miroase, el, a alunecare pe omătul cerului, noaptea, pe sub stele, ca pe sub mere, clopoțeii cailor sunt tot una cu clopoțeliștea stelelor noastre de colindători-cu-glasuri-tremurate și zurgălăii de sus, de la gâtul cailor zburători sunt una cu cei ai cailor-mergători. Și-ntâia oară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
domnule... » - adică e bine ce-am făcut - și bărbătește. Nu se vede, isprava, pentru cine nu trebuie. O știm numai noi doi: eu, săpătorul de tunele și tu, - coaja ca zăpada. Din calidor, mă văd În curte. Ieșim În primăvară, miroase; Îmi place că vine primăvara, nu-mi place că pleacă iarna. Dac-am avea o vară călduroasă de jur-Împrejurul curții școlii, dar aici să fie omătul de statul meu; de șezut. Dar n-avem. Nu se pot amândouă deodată: ori una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
unde ne-am Întors noi de la Camincea, din refugiu. Mă ia și pe mine sus, În deal, la vie - o dată pe la Sfânta Maria Mare, când Începe poama să se chistruieze și de vreo două ori toamna, Înainte de cules. Știu cum miroase Raiul: ca dealurile Manei când Înfloresc viile. Nu degeaba umblă vorba cântată că, de cum Înflorește via, / iese la șăzut Maria... - am văzut eu, cu ochii mei (dar nu În tovărășia lui Moș Iacob, ci În a copiilor), flăcăi și fete-mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
arde, arde, la ei, la Ploiești, unde-a dus Doamne-Doamne-Americanii, / fiindcă așa L-au rugat Daco-romanii: să facă să crape capra Ploieșteanului! Noi - cu țaca-țaca, pe Valea Prahovei În sus, pe la noi nu mai arde. Stau lângă mama, la fereastră. - Miroase bine aerul pe-aici, zice ea, inspirând profund și expirând cu hotărâre, ca la ora de gimnastică. - E rece, aerul, zic. E aer de munte, spun. Munții, ei sunt niște ridicături de teren care s-au ridicat pe teren mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Cărăm bagajele În curtea școlii - așa-i zice, nu se vede că-i școală. Nu se vede nimic. Urcăm trepte, pe pipăite - cu picioarele - spre o ușă luminată de felinarul Domnului Director: ușa de intrare a școlii. Da, e școală; miroase a școală: motorină-de-podele; și praf-de-podele; și a-elev; și a-cărțile-elevului. Acum e noapte, Însă elevii adevărați miros, În școală, chiar atunci când ei nu sunt la școală, că-i noapte și ei dorm acasă la ei, În paturile lor, de la casele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
târâim, furnicește, geamantanele, ca și cei din gara-haltă. Dar nici el nu ne face observație pentru că facem zgomot și zgâriem podelele școlii cu geamantanele noastre. N-o fi văzând, de asta. Am intrat Într-o clasă În care nu mai miroase așa de tare a elev. Aici miroase a Învățător. - Mult Stimată Colegă, deși legea nu-mi Îngăduie, o să stați aici, În cancelarie, până vă găsiți gazdă-n sat. Aveți tot ce vă trebuie dar contez pe discreția Dumneavostră, Stimată Colegă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
gara-haltă. Dar nici el nu ne face observație pentru că facem zgomot și zgâriem podelele școlii cu geamantanele noastre. N-o fi văzând, de asta. Am intrat Într-o clasă În care nu mai miroase așa de tare a elev. Aici miroase a Învățător. - Mult Stimată Colegă, deși legea nu-mi Îngăduie, o să stați aici, În cancelarie, până vă găsiți gazdă-n sat. Aveți tot ce vă trebuie dar contez pe discreția Dumneavostră, Stimată Colegă: dacă se află, la Sibiu, că v-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
sprijină-n ușa neagră a cantonului, cu mâinile în buzunar, și privește ploaia. 13) Mi-a scris D.G., extraordinar de frumos. Încă nu i-am răspuns. Aștept o zi cu crini și șopârle, ca să fiu mai tafta. 14) Altfel, aici miroase până la demență a pământ, a iarbă gata să apară, a șanțuri cu apa religios de fragedă-n concepții. 15) Totul e pus la punct. Eu citesc doar cărți blânde, ca să-mi fac un suflet de halva caldă. Soarele trece uriaș
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
plata Domnului, n-avea de ce să-mi mai fie teamă de mărturii false. Nu era cazul să mi se aducă nici o Învinuire deocamdată, cel puțin nu pe-aici. Am apăsat pe accelerator. Mașina s-a urnit cu greu și-mi mirosea a cauciuc ars. Am dat curba. Fețele palide ale femeilor adunate În jurul băiatului ce scăpase de la moarte ca prin urechile acului fără nici o picătură de sînge și fără oase rupte au dispărut În oglinda retrovizoare și a apărut În schimb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]