7,756 matches
-
pierderi nemăsurate. Când Bulgaria era cucerită deja, pieri o oaste grecească, la 1040, în lupta cu Ștefan Vojslav, Domn în Zeta și Travunia; alte pierderi le aduse ridicarea bulgară de sub Petru Deljan, pretins fiu al țarului Gavril, până ce și acesta pieri prin alt șișmanid, Alusian, fiul țarului Vladislav. Dar după acestea chiar se mai nimici o mare oaste romeică în strâmtorile de lângă lacul Scutari. Aceste stări înfricoșate grăbiră invazia polovților (pecenegilor ) în Tracia veche și în Macedonia. Ceea ce cruțase războiul bulgar
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
prin alt șișmanid, Alusian, fiul țarului Vladislav. Dar după acestea chiar se mai nimici o mare oaste romeică în strâmtorile de lângă lacul Scutari. Aceste stări înfricoșate grăbiră invazia polovților (pecenegilor ) în Tracia veche și în Macedonia. Ceea ce cruțase războiul bulgar pieri acum (1048 - 1051) și când pecenegii, după ce sfărmaseră de trei ori despărțămintele de armată romaeică, trecură îndărăt peste Dunăre, veniră apoi, de la 1065 începînd, crunții cumani, se uniră cu pecenegi și prădară, uciseră și părăduiră țările dunărene până adânc în
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
luptă mereu cu oștirile lui Isaak Angelos. Vlahii sunt acei cari înving. Ei prefac Tracia într-o pustietate, ei dărâmă orașele, ucid pe locuitori sau îi vând în robie în mari depărtări; ogor, pădure și vie, orice semănătură și sădire piere și singurul rod al ridicării noului Imperiu din Trnwo este nimicirea culturii romaeice și a rasei romaeice, ori pe unde numai o pot stârpi vlahii și skyții, cumanii. Tracia trebuia să devie o vizuină pentru animale sălbatece. Un indiciu nu
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
succese nici de-a obține măcar eliberarea lui Balduin, a cărui închisoare deveni poate ceva mai suportabilă - la început fusese 'ncărcat cu lanțuri până în gât -, dar totuși în urmă fu aruncat într-o prăpastie, cu mînile și picioarele tăiate, unde pieri în mod vrednic de plâns. Oraș după oraș de pe teritoriul latino - grec fură acum prădate, populația ucisă; noul imperiu fu cel puțin întru atâta, bulgar, întrucît, ca-n zilele lui Krum, tara cea mai frumoasă deveni pustietate: numai animale sălbatece
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
au nume ungurești? La banchetul dat în onoarea acelei adunări pseudoarheologice un alt înțelept - îndealmintrelea notar public, cu. clasicul nume Sandor Iosef, a ridicat un toast - într-un ținut curat românesc, bineînțeles - zicînd: "Să trăiască tot ce e maghiar! Să piară tot ce nu e maghiar! " Invers: "Să piară tot ce e maghiar! Să trăiască tot ce nu e maghiar! " Onorabilul Sandor va recunoaște că se potrivește ș-așa. La intrarea ciangăilor imigranți în Deva, niște ciobani se uitau, desigur râzând
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
acelei adunări pseudoarheologice un alt înțelept - îndealmintrelea notar public, cu. clasicul nume Sandor Iosef, a ridicat un toast - într-un ținut curat românesc, bineînțeles - zicînd: "Să trăiască tot ce e maghiar! Să piară tot ce nu e maghiar! " Invers: "Să piară tot ce e maghiar! Să trăiască tot ce nu e maghiar! " Onorabilul Sandor va recunoaște că se potrivește ș-așa. La intrarea ciangăilor imigranți în Deva, niște ciobani se uitau, desigur râzând, căci românul e de felul lui râzător, la
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
al predominării politice a rasei române, a rasei istorice din această țară, în fața amestecăturii cosmopolite a actualilor ei stăpânitori. ["CU RUSIA... "] 2264 Cu Rusia autocrată și cezaro - papistă a d-lui Pobedonoszow nu ne putem înțelege. Numai c-o Rusie Pierind cnu [t]ul * în Sofia, Da, e firesc. Emancipați-vă de ruși și atunci vom sta de vorbă. Bulgarii mulțumiți cu starea de vasalitate și ** chiar vasalitatea Trebuie să cază în mînile noastre. 343 {EminescuOpXIII 344} [RĂSPUNSURI I] ["DEJA GERARD
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
un grăunte lăsat pe un pământ cu desăvârșire sărăcit, necapabil de-a-l hrăni. ["DACĂ ROMÎNIA E DESTINATĂ PIEIREl... "] 2264 Dacă România e destinată pieirei, după cum ne-o arată jurnalele opozițiunei, atuncea venirea orișicui la putere este indiferentă, căci tot ce piere e organic (ceva neorganic nu poate pieri), tot însă ce-i organic e destinat unei pieiri neînlăturate și moartea sa este o cestiune de timp, prin urmare în sine astă moarte nu poate fi nici oprită, nici accelerată, căci, c-
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
desăvârșire sărăcit, necapabil de-a-l hrăni. ["DACĂ ROMÎNIA E DESTINATĂ PIEIREl... "] 2264 Dacă România e destinată pieirei, după cum ne-o arată jurnalele opozițiunei, atuncea venirea orișicui la putere este indiferentă, căci tot ce piere e organic (ceva neorganic nu poate pieri), tot însă ce-i organic e destinat unei pieiri neînlăturate și moartea sa este o cestiune de timp, prin urmare în sine astă moarte nu poate fi nici oprită, nici accelerată, căci, c-un cuvânt, de privim trecutul, vedem că
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
spre marea fântână în miezul căreia pământul devenise străveziu. Se zvârleau acolo cu capu-n jos, apucîndu-se de traheele luminii, târând metri de intestin din burțile spintecate, lăsând în urmă șiroaie de vomă și sânge, micșorîndu-se tot mai mult și pierind în întunecime. Un nou strigăt de bucurie umplu văzduhul deasupra Badisla-vilor. Ducîndu-și mai departe cântarea, vestitorii se răspândiră printre săteni, îmbrățișînd și îmbărbătînd fiecare pe câte unul, prinzîndu-i chipul în palme și punîndu-i pe frunte pecetea buzelor lor de rodie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
uriaș. Dar preotul strigă cu glas mare după ei, și omuleții se-ntoarseră, mângâind în drumul lor burțile fierbinți ale cailor. Căci, mai înainte de-a trece peste adâncimile lui, fluviul trebuia îmbunat. O jertfă se cerea făcută, ca să nu piară toți în sfărâmarea mânioasă a gheții. Slujitorul Domnului își aducea aminte cum, în copilăria lui, când aduseseră din miazănoapte dintele minunat și alte moaște sfinte, preotul de-atunci tăiase o copcă în gheața Dunării și, după ce slujise și stropise cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
înșine, spermie a cărui neconceptibil animal, ne lipim grețos de marele glob al morții noastre și țeasta ne crapă în țăndări și creierul (purtînd jumătate din informația cui?) migrează prin mucusul morții și fuzionează cu mintea morții și atunci totul piere intr-o gigantică explozie metabiologică numită renaștere, este oare el proiectat veridic, creditabil, pe ecranul din dosul retinelor? Pe cremaliera vieții noastre dințișorii sânt nu numai îngrozitor de inegali, ci și colorați diferit, compuși din substanțe diferite, bătuți de vânturi în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
întortochiatelor mișcări peristaltice de sub pielea crisalidei, ce semănau atât de bine cu alunecarea globilor oculari sub pleoapele adormiților... Când, într-un târziu, își desprinse privirile de pe coconul uriaș, Maria se descoperi singură. Rubedeniile îndoliate, țigănușii cu prapuri, muzicanții și preotul pieriseră de parcă s-ar fi dizolvat în aerul acela coroziv. Ca să ajungă la cea mai apropiată ieșire le-ar fi trebuit zile-ntregi. Se resorbiseră în luciul mozaicului nesfârșit al podelei? Coborâseră și mai adânc prin vreo trapă inobservabilă? Maria nu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
galbenă, lătrată de toți dinii satului, își făcuse apariția într-un colț al ferestrei, pe când ninsoarea-ncetase. Lumina unicei candele scânteia cu fire de raze subțiri ca niște sârmulițe de alamă peste fețele în clarobscur ale surorilor. Negrul aproape că pierise în beznă, lăsîndu-și doar ochii rotunzi și dinții să mai lucească în aerul tot mai stins al odăii. Fecioara și Sf. Gheorghe, arhanghelii și pozele cu tătica în primul război, ștergarele de borangic consunau ciudat cu substanța poveștii, căci toate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu bucle și înflorituri, un nume: MĂRIA. Șanțurile buclelor erau umplute de jeg și abia se deslușeau. Oricât de stranie ar fi părut, nu placa asta, pnnsă-n buloane lângă ușa liftului, făcea să i se zbată inima fetei și să piară sângele din obrajii lui Costel (care vedea și el casa liftului, era și el contrariat, dar pasiunea pentru desenul tehnic era mai puternică, așa încît el mai curând admira precizia mecanică a lucrărilor de pe vremuri, din "regimul burghezo-moșieresc". Asemenea lifturi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
venea, cu figura unui magician sceptic, să-mi așeze pe tâmple doi electrozi muiați în vaselină, pe care mi-i lipea de piele cu leucoplast. Rotea apoi până la o anumită gradație butonul de ebonită și se retrăgea în colțul lui, pierind în spatele paginilor cu clasamente și comentarii sportive. Îmi rămânea o oră de așteptare și neliniște. Vaselina de pe conductori troznea ușor la trecerea curentului electric, ca și când, fierbând, ar fi făcut bășicuțe. Cu ochii închiși, urmăream în imaginație cum fluidul de electroni
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
camera de spital, se ridicase din pat într-un fel de caraghioasă poziție de drepți chiar înainte ca străinul să se legitimeze. Și adevărul e că nici nu se obosise s-o facă. Medicul care-l însoțea era atât de pierit, încît nu mai era nevoie de altă legitimație. La un singur gest, doctorul dispăru, și urmă o discuție scurtă și frustrantă. Străinul nu credea o iotă din fantasmagoria cu femeia-păianjen. E drept că nici nu-l bănuia pe junele locotenent
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
portocalie, uitată pe măsuța bătrânului cu bruxism nocturn, care ne trezea mereu cu scrâșnete atroce, ieșise un fel de larvă transparentă, ușor violacee, cu o complicată structură interioară și cu patru picioare negre, articulate, care se târâse pe noptieră până pierise undeva, dedesubt. De-atunci deschideam cu toții, grijuliu, casetele și-nghițeam doar praful amar dinăuntru. Cu toții prindeam momentul când vreuna dintre surori era la patul nostru, cu spatele spre noi, și ne prefăceam c-o luăm în brațe, c-o mângâiem
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din țeastă, depășind de un miliard de ori masa critică, refăcând briliantul originar! Ce fuziune, ce scânteie magnifică și ce topire totală a cosmosului și a mayei! Ce trandafir de perle în neființă! Sfinți și iluminați, dumnezei și arhangheli ar pieri cu aripile carbonizate ca musculițele în jurul acestui foc, incipient și final și neasemuit... Asemenea somonilor, acest mistic ar trebui să poată călători înapoi, zbătîndu-se în vuietul timpului, tăind cu fruntea curenții contrari, sărind peste pragul înalt al cataractelor și cascadelor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
măruntă a celor șase piciorușe pe mucoasa linguală, însă curând o durere vie îi luă locul. Căci bestia înaripată își înfipsese ovipozitorul dințat în carnea stacojie, însămînțînd-o cu ouă mici ca semințele de mac. Apoi își luase iar zborul și pierise, lăsând fata să bocească-ntre flori ca violată de-un zburător din povești. Atunci scoarța cerebrală a preotului începu să radieze o aureolă de foc, care carboniza ca pe niște frunze uscate aripile lepidopterelor. Apoi, ca un balon umplut cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un acvariu. Pe toracele lui de catifea vișinie scânteia briliantul mormântului suspendat între cer și pământ, ocrotit parcă de piciorușele filiforme. Viziunea a durat numai câteva minute, până când privirea ne-a obosit și petele incandescente au devenit iar informe. Unde pierise bivolul înaripat? La fel, poți contempla spectacolul bălțat al lumii noastre, obiectele și faptele îngrămădite fără sens, mormane în jurul tău. Ia-le pe rând și pipăie-le, miroase-le, gândește asupra lor: degeaba. Haosul va crește continuu. Căci misterul e
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lor uriașe înnegreau zarea. Toți lopătau, într-un aer de aur topit, spre la-birintele și labiile tărâmului celuilalt, toți se înșurubau în viforul gelatinos al unor trompe gigantice. Fiecare dorea mântuirea, era doar sete de mîntmre, dar în fiecare clipă piereau cu miile, epuizați sau devorați de monștri diformi. Un noroi gros de fluturi avea să se scurgă apoi, fără glorie, din acea Vulvă. Milioane însă lopătau mai departe din aripile lor țepene, ca de aeromodele, scrutând întunericul umed cu ochii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Trecuseră mai bine de treizeci de ani de când băiatul Vasili, ales de preotul satului fugar, își lăsase umbra în fluviu, pentru ca podul de gheață prin care străvedeau fluturi uriași să nu crape și să nu-i înghită stihia. Umbra lui pierise atunci, pierzîndu-și contururile-n neaua pufoasă, și dusă fusese pentru totdeauna, lăsîndu-l pe Vasile cu sentimentul, pe care-l ai uneori în vis, că ești gol într-o odaie înțesată de oameni ce te privesc curioși și revoltați. Sătenii din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
clipă spinarea leneșă a unei știuci. Tinerii se priviră vreme-ndelungată, încremeniți, apoi el se hotărî către ea iar fata, îngrozită, căci era prima oară când o vedea astfel cineva, zvâcni în văzduh și, după câteva lopătări din aripile țepene, pieri după o pădurice ca și când n-ar fi fost. Vasili crezuse că visează, dar, vis sau aievea, rămase cu chipul Mariei în inimă și, când îl revăzu la horă, duminica, între atâtea alte fețe aidoma de codane, se-ndreptă către ea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
luminarea și aducerea-n sânul ei a cât mai multor oi rătăcite. Cei prinși în urâciunea împreunării trupești erau izgoniți pe loc, cu blesteme grele, din adunarea sfinților și, știind că pierdeau astfel strana ce li se pregătise în rai, piereau de disperare în crângurile de mesteceni risipite pe uriașa câmpie de zăpadă. Dar rădăcina păcatului, hidoasă, negricioasă ca un vierme viclean, ca șarpele ispititor din mărul cel rotat, atârna între pulpele fiecăruia, oricât de sfânt s-ar fi făcut cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]