6,555 matches
-
ezitând să se avânte. În aceeași clipă, la una dintre ultimele ferestre dinspre partea cimitirului, am văzut cum cineva flutura o șapcă roșie. Celebra șapcă a lui Ghidale, pe care i-o adusese tatăl lui când fusese la Cernăuți, la înmormântarea fratelui său. O șapcă rusească, pentru care toți îl invidiam pe Ghidale, geloși că avea o asemenea minunăție adusă din Uniune. Era Ghidale care acum, la despărțirea de R., își flutura șapca parcă special spre mine. A bănuit că eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Am privit maidanul din fața porții lui. Căutam urmele mașinii. Zăpadă bătătorită de pași, de parcă se jucase acolo hora. Peste drum era casa amărâtă a lui Sulache. Un țigan bătrân, cu vreo opt-nouă copii. El bătea toba la nunți sau la înmormântări. Una dintre fete era colegă de clasă cu mine. Mergeam uneori cu ea spre școală. În dimineața aceea mă aștepta în poarta casei lor, unde ar fi trebuit să fie poarta. Doi pari înfipți în pământul din capătul unei poteci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
așa ceva, râdea neamurile și popa de noi cu julitura asta. Am ridicat din umeri. Murise, într-adevăr, în vară, cineva în apartamentul lor. Văzusem pânza neagră de la ușă, capacul coșciugului pe hol, lumânările aprinse în sfeșnicul acela mare, nelipsit de la înmormântări. Nu intrasem să aprind și eu o lumânare. Nu mă interesase cine murise. Abia de-mi cunosc vecinii. Nu mă simt atât de apropiat de ei încât să le împărtășesc durerile sau bucuriile. Nici măcar din acel sentiment formal al conviețuirii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
zorii. E foarte târziu... Pentru mine. Îmi va întinde mâna. I-o voi lua, strângând-o. — Chiar pleci? — A venit soțul. Mă așteaptă. N-a mai urcat. M-a claxonat de jos. N-am ce face. Mergem mâine la o înmormântare. O prietenă din copilărie. Îmi voi lipi buzele de mâna ei. Mă va lăsa să i-o sărut îndelung, apoi, ridicându-mi cu un deget fruntea, va zâmbi. — O foarte bună prietenă. Am crescut, la Botoșani, aproape împreună. Bunicu’ l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
capela ascunsă În care voiau să se căsătorească. Toată acea fericire rămăsese pentru totdeauna În umbră și ea știa asta, dar Încă nu era În stare să-și explice de ce. Aproape un an mai tîrziu muri tatăl ei, iar la Înmormîntare Îl cunoscu pe Diego Ojeda, care o impresionă prin Înfățișarea lui și pentru că-i aducea aminte aproape obsesiv de fostul ei soț, Rodrigo de San Antonio. Pe de altă parte, Diego Ojeda se Îndrăgosti de Carmen de Ibarra de Îndată ce o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
suferința nu se mulțumiseră cu mersul pe alături, ci îi tăiase și calea din față. Unicul ei copil, băiatul care-i era mai drag decât viața, acum nu mai era. Chipul acesta l-a purtat bunica pâna la moarte. După înmormântarea feciorului, devenise foarte tăcută, nu vorbea cu nimeni. Numai ea și Dumnezeu știau prin ce trecea și cum mai trăia. L-am auzit odată pe tata, când vorbea cu mama, cum zicea: „Mă tem să nu moară, sărmana, de scârbă
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
dintre noi atunci că plecarea noastră va fi de lungă durată și că pe mama nu o vom mai vedea niciodată. Peste patru luni de la plecare, mama, la vârsta de optzeci de ani, plecase la Domnul. Nu am fost la înmormântare din cauza actelor, care încă nu erau ieșite. Niciodată nu mă gândisem că ar putea să se întâmple acest lucru, anume în acea perioadă de timp, dar cine poate face ceva în aceste cazuri? Am plâns-o mult pe mama, mult
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
semn de ultimă RECUNOȘTINȚĂ către stăpâna sa, căreia i-a slujit optsprezece ani. A ieșit din ogradă și ea în urma sicriului, și în privirea ei se simțea o „neînțelegere” pe care o putea exprima cu adevărat numai câinele credincios. După înmormântare, s-au dus toți pe la locurile lor. Iar Șurca, credincioasă, păzea ograda zi și noapte... Sărmănica! Adesea era tristă, poate flămândă, poate înghețată... dar cea mai mare greutate pentru ea era singurătatea pe care greu o suporta. În una din
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
soluții mai casnice. În speță, a îngropat ambele victime o dată. Stanley se opri. ― Adică?! ― I-a băgat în același sicriu unul peste celălalt, iar deasupra a aranjat o grădină de flori. Trebuie să precizez că am asistat și eu la înmormîntare. ― Remarcabil! ― După două zile, moare al treilea "coproprietar" al tablourilor. Mi-am închipuit întotdeauna că oricine s-ar fi descurajat în fața unei astfel de situații. ― Nu și abatele Brown presupun, râse Stanley. Încerc să ghicesc cum s-a descurcat. Maiorul
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
nu mai avem ce pierde. Dacă-ți faci cumva socoteală că plecând de aici te duci întins la Miliție în speranța că or să găsească ăia o formulă să ieși din încurcătură, poți fi sigur că vei asista la patru înmormîntări! Făcu un gest circular spre bătrâni. Alexandru înghiți în sec. Întâlni ochii speriați ai lui Șerbănică. Desluși în ei o implorare mută, disperată. Avea fruntea roșie și în mod ciudat obrajii rămăseseră palizi. Ioniță Dragu, complet stors, părea de cârpă
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
ostentație, toată amărăciunea față de gestul nesăbuit, regretul pentru moartea unui vecin cumsecade. Sânt sigură că acestea sânt de fapt sentimentele noastre adevărate, și nu văd de ce nu le-am mărturisi. Popa se hlizi pastișîndu-i intonațiile: ― Vom contribui la cheltuielile de înmormîntare ― bieții oameni n-aveau de nici unele ― și-i vom comanda o coroană de flori. Văd și banderola: "Lui Panaitescu de la vecinii orfani și neconsolați". ― Vai ce idee fermecătoare, domnule Popa! Vă dați seama ce impresie va face domnilor din Miliție
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
trecea pe lângă o casă de economii, i se tăiau picioarele..." ― Melania Lupu mi-a cerut "aprobarea" să ia înapoi trupul lui Panaitescu. Evident, după autopsie. Azimioară ridică sprîncenele: ― De ce? ― Nevastă-sa e în străinătate. Vor să se ocupe ei de înmormîntare, parastas etc. ― Frumos din partea lor. Cristescu îi întinse mâna. ― Să trimiți scrisoarea lui Panaitescu la expertiză. Azimioară își miji ochii mici. ― E ceva în neregulă? Maiorul rîse: ― Dimpotrivă, dragul meu. Totul e perfect. Chiar prea perfect. Cristescu se îndepărtă urcând
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
doua pieliță, de var. Melania Lupu ieși din bucătărie mestecând. ― Firește că vor veni. Popa o privi iute: ― De ce? Formalitățile s-au terminat, pe Panaitescu ― ideea dumitale ― ni l-au rambursat. Râse sinistru: Acum îl veghem. Mâine vom plânge la înmormîntare. Bătrâna clătină capul. Pe figura senină nu se citea deloc oboseala. Se așeză și motanul îi sări în poală. ― Se vor întoarce! E ceva care nu i-a convins. Nu știu ce. Poate atmosfera... ― Aiurea! opină sculptorul întinzîndu-și picioarele. Dacă intrau la
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Întinse reflex bomboanele spre Valerica Scurtu, dar se opri la jumătatea drumului. Femeia nu observase intenția. Continua să plângă cu fața ascunsă în îndoitura cotului. ― Și totuși nu putem continua așa! observă iritat sculptorul. Nemâncați, nedormiți, plus pleașca asta cu înmormîntarea lui Panaitescu. Popa își suflă nasul. ― Eu n-am să merg. Sânt răcit. În capelă e frig, trebuie să stai cu capul gol. ― Ești deștept, papa, dar nu ține! Ori mergem toți, ori nici unul. ― N-ai să-mi dai dumneata
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
nu înțelegeți? O s-o băgăm dedesubt... ― Unde? Popa simți nevoia să se agațe de ceva. Avea impresia că alunecă. ― În sicriul lui Panaitescu, sub frunzele de brad... ― Îngropăm doi o dată, șopti înspăimîntat Matei. Melania Lupu zâmbea șters. CAPITOLUL VII O ÎNMORMÎNTARE NEOBIȘNUITĂ Dădeau târcoale sicriului încercînd să sesizeze vreo greșeală. Pieptul lui Panaitescu părea prea bombat, dar mormanul de flori camufla micile neajunsuri. ― Bine că s-a terminat, suflă Matei. Avea o permanentă senzație de vomă. Bătrâna își drese pieptănătura cu
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
și-și îmbrăcă mănușile. Nu țin minte exact unde am citit. Un individ teribil de cumsecade, grozav de săritor, în fine un prieten admirabil... Refuza hotărât amicilor doar două hatîruri: să-i viziteze la spital și să-i asiste la înmormîntare... A, uite-i! Melania Lupu, Grigore Popa și Matei, înconjurați de câțiva vecini, așteptau în fața capelei. Maiorul îl trase pe Azimioară în spatele unui cavou. ― Încă nu vreau să ne vadă. ― Continuați să-i suspectați, surâse Azimioară. ― Vreau să mă conving
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
domnișoara Scurtu ca să-ți dai seama ce fel de vecini sânt și cam în ce relații se aflau cu boemii Panaitescu ori cu sculptorul. Și totuși iată-i comandând o coroană magnifică ― o vezi? acolo lângă coloană ― suportând cheltuielile de înmormîntare. ― Poate că aveți dreptate. ― E mult! Prea mult... ― Fiți convins că-și vor recupera banii de la nevastă-sa. ― Fără îndoială, dar ești de acord că puteau să se spele pe mîini? În fond, n-aveau nici o obligație legală. În loc să se
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
spre capelă. * Ultimii bulgări de pământ căzură peste sicriul lui Panaitescu. Melania Lupu, asediată de mâini întinse, începu să împartă pomenile... Porții generoase de colivă în farfurii de lut, căni umplute cu vin, prosoape ieftine. Vecinii se împrăștiară. Fusese o înmormîntare fără jale, o simplă convenție extrem de tristă, tocmai pentru că nu cursese o singură lacrimă. Cristescu încercă să nu se mai gândească la Panaitescu. Era deja un om uitat căci însăși ultima "schimbare de domiciliu" a unui individ presupune implicit uitarea
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
slujbă. Situațiile acestea mecanice se confundă uneori fără să vrei cu însăși realitatea. Ai impresia că le-ai trăit. ― Hm! Dacă nu mă înșel, mi-ați oferit și alte amănunte. Se simțea rău, nu știa dacă va putea participa la înmormîntarea lui Panaitescu, dar se va strădui și așa mai departe. Femeia replică ferm: ― Astea mi le-a spus aseară. ― Aha! Deci a dispărut în timpul nopții. ― Tot ce e posibil. Putea părăsi locuința fără să o audă nimeni. ― Nu și fără
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
domnule prim-ministru, Puneți comisia în funcțiune, restul se va vedea după aceea, Foarte bine, Acordați tot sprijinul necesar familiilor victimelor, atât familiilor celor decedați, cât și familiilor celor care se află spitalizați, dați instrucțiuni primăriei să se ocupe de înmormântări, Cu toată confuzia asta, am uitat să vă informez că primarul și-a dat demisia, Și-a dat demisia, de ce, Mai exact, și-a abandonat funcția, Și-a dat demisia sau a abandonat, mi-e indiferent în acest moment, eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
să nu pară prea scandaloasă, prin aceea că aveau cavourile lor istorice și că era o tradiție înrădăcinată a stirpei familiei să rămână toți uniți, după moarte, de asemenea per omnia sæcula sæculorum, aceia care, în viață, trăiseră întotdeauna uniți. Înmormântarea colectivă nu avea să fie, prin urmare, de treizeci și patru de cadavre, ci de douăzeci și șapte. Chiar și așa, trebuie să recunoaștem că era multă lume. Trimisă nu se știe de cine, dar cu siguranță nu de primărie, care, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
Nu vor fi puțini cei cărora li se va părea de neînțeles faptul că o ceremonie atât de tulburătoare, cu un doliu colectiv atât de dureros, a fost lipsită de influxul consolator care ar fi rezultat din practicile rituale de înmormântare ale diferitelor așezăminte religioase implantate în țară, în felul acesta sufletele defuncților fiind private de cea mai sigură împărtășanie a lor, iar comunitatea celor vii, de o demonstrație practică de ecumenism care, poate, ar fi putut contribui la readucerea populației
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
ca sprijin politic, dacă nu chiar ideologic, față de obstinata și sistematica lipsă de respect pe care o importantă parte a populației capitalei a contrapus-o, în ultima vreme, autorității democratice legitime și constituționale. Au fost, prin urmare, simple și laice înmormântările, ceea ce nu înseamnă că ici și colo, câteva rugăciuni particulare tăcute nu s-au înălțat la diverse ceruri și n-au fost primite acolo cu binevoitoare simpatie. Gropile erau încă deschise când cineva, fără îndoială cu cea mai bună dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
Îmbrăcată din cap până În picioare În negru, Într-un Lanvin uzat, și aveam În păr agrafa de fildeș a străbunicii mele. Credeam că am o ținută potrivită, dar, când privesc În urmă, e ca și cum aș fi fost Îmbrăcată pentru o Înmormântare - o, mulțumesc frumos, spuse Lauren când Maria reveni cu o carafă de limonadă cu gheață și două pahare Înalte. Scuze. Doamne, cred că va trebui să fumez o țigară. Lauren scotoci În sac și scoase o cutiuță verde din piele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
priveghi vineri, se plânse ea. Pe fir se auzi un zgomot ca de porc care molfăie prin lături. Alixe Își suflase nasul cu putere. În cele din urmă, veselă, spuse: Și acum, am putea să discutăm despre toaleta mea? Pentru Înmormântare? 19tc "19" Înmormântarea la care să vezi și să fii văzuttc "Înmormântarea la care să vezi și să fii văzut" — Ce loc magnific În care să fii mort, spuse, abia șoptit, Lauren. O slujbă de Înmormântare fastuoasă la biserica Saint
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]