6,163 matches
-
să fie însoțit, să nu iasă din casă decât doar dacă un anume magazin este deschis, să se asigure că nu se îndepărtează niciodată de casă sau de un cabinet medical... Angoasa persoanei care suferă de atac de panică este centrată pe un acces posibil la aceste ajutoare. Agorafobia mai poate fi definită și ca teama de a se regăsi în locuri sau situații din care ar putea fi dificil sau jenant de ieșit sau în care s-ar putea să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
cele șase domenii ale comunicării sunt afectate. In schimb, dacă pacientul prezintă o absență a afirmării de sine localizată, de exemplu în legătură cu răspunsurile la critici sau la refuz, este suficient să se urmeze un program scurt de afirmare de sine centrat pe aceste dificultăți. Identificarea domeniilor de viață afectate de absența afirmării de sine Absența afirmării de sine se poate manifesta în diferite domenii ale vieții pe care trebuie să le cercetăm: serviciul, cuplul și familia, viața socială... Unii pacienți au
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
domeniul profesional (copil, el și-a spus că nu mai dorea niciodată să retrăiască sărăcia, că trebuia să aibă un serviciu bun și că toată viața sa depindea de acesta). In cazul său, tratamentul adecvat este mai degrabă cel individual, centrat pe un travaliu terapeutic asupra cognițiilor care să-i permită să înțeleagă ceea ce are dreptul să spună sau nu, la care se asociază un travaliu asupra competențelor care să-i permită să învețe tehnicile refuzului. Evaluarea nivelurilor absenței afirmării de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
preferință în cadrul grupului. Pacienții care au nevoie de tehnici de expunere (cum a fi ereutofobii) sunt tratați, de preferință, într-un grup specific în cadrul grupurilor de perfecționare. Absența afirmării de sine localizată corespunde unui program de afirmare de sine individual, centrat pe deficitul localizat. Lucrul în grup este indicat pentru pacienții care își evaluează negativ performanțele. Terapia de grup Pregătirea pentru terapie Pregătirea în cadru individual permite verificarea indicației pentru tratament și pregătește pacientul pentru intrarea într-un grup sau într-
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de refuz, voi fi mulțumită de mine, mulțumită de a fi formulat cererea. Christine efectuează jocul de rol. Terapeutul prezintă propriul său feedback cu precizie, după ce jocul ia sfârșit, făcând mai întâi aprecieri pozitive. Propune apoi soluții pentru ameliorarea jocului, centrându-se pe o caracteristică verbală și non verbală în același timp, cerând, de exemplu, Christinei să refacă scena amplificând volumul vocii sale. Christine reface scena, de mai multe ori, până când observă o ameliorare a performanței sale. Terapeutul solicită atunci o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și/sau participând la ședințe de grup. Terapeuții care „debutează” pot începe prin utilizarea afirmării de sine terapeutice în terapie individuală, prin intermediul unor jocuri de rol cu pacienți „cu probleme mai ușoare” și care suferă de un deficit localizat sau centrat pe o situație punctuală, înainte de a se lansa într-un program complet. In sfârșit, animarea unor grupuri care au probleme în legătură cu afirmarea de sine necesită participarea acestor terapeuți ca asistenți, alături de animatori experimentați și supervizarea lor de către un terapeut experimentat
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
evitărilor. Simptomele Explorarea celor patru categorii principale de simptome constituie adesea ocazia potrivită, pentru practician, să-și ajute pacientul să înțeleagă mecanismele bolii sale. Emoțiile Cele două emoții fundamentale ale fobiei sociale sunt teama și rușinea. Teama este o emoție centrată pe manifestarea unei atitudini vigilente față de mediul înconjurător în așteptarea apariției unui pericol: pacientul se teme de orice formă de agresiune (conflict, reproșuri, umor, ironii) sau de dezaprobare verbală sau socială. Rușinea este convingerea pacientului că nu s-a putut
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
In orice circumstanță socială, pacientul este convins că: 1. va fi observat atent, 2. va fi judecat în mod negativ, 3. va fi respins sau va fi ridiculizat. Insă tulburările stimei de sine sunt cvasi constante și antrenează perturbări cognitive centrate pe autodevalorizare punitivă. Temerile cele mai frecvente sunt cele în legătură cu manifestarea emotivității și limitelor personale (lipsa educației, a cunoștințelor, a inteligenței). Tulburările de atenție Tulburările de atenție aparțin unei dimensiuni cognitive preconștiente. Intr-un cadru social, pacienții consacră cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de a scrie în fața unei alte persoane, și panica de a lua cuvântul în fața unui grup de persoane. Forme generalizate: ele se referă la cazurile în care orice situație socială reprezintă o sursă de teamă și de rușine intensă. Forme centrate pe apariția simptomelor somatice: pacienților suferind de fobie socială centrată pe apariția simptomelor somatice le este cel mai mult teamă să nu roșească, să nu transpire, să nu tremure atunci când se află în fața unei alte persoane. Forme de confruntare: unii
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a lua cuvântul în fața unui grup de persoane. Forme generalizate: ele se referă la cazurile în care orice situație socială reprezintă o sursă de teamă și de rușine intensă. Forme centrate pe apariția simptomelor somatice: pacienților suferind de fobie socială centrată pe apariția simptomelor somatice le este cel mai mult teamă să nu roșească, să nu transpire, să nu tremure atunci când se află în fața unei alte persoane. Forme de confruntare: unii pacienți reușesc să comunice, cu prețul unui mare consum de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Ii este frică că totul poate reîncepe. Acesta este momentul în care terapeutul îi completează tratamentul cu prescrierea unor ședințe de grup. Grupul de expunere Descrierea generală a grupurilor de expunere Grupurile corespund formatului stabilit de echipa lui Heimberg, adică centrate pe expunere, întărite cu ajutorul tehnicilor cognitive simplificate dar sistematice (sondaje cognitive, gânduri alternative). Grupul este format dintr-un număr de șase până la opt pacienți. Sedințele durează de la două ore până la două ore și jumătate și sunt săptămânale. Se organizează un
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
este o variabilă utilă, cu condiția ca pacientul să accepte să efectueze unele sarcini între ședințe. 3. Tehnica cognitivă Conform modelului cognitiv dezvoltat din teoria lui Beck, gândurile obsedante (sau gândurile intrusive) sunt considerate ca un fenomen normal: terapia se centrează pe gândirea automată asociată gândirii obsedante și generată de o schemă (de scheme) cognitivă (e). Ipoteza centrală este aceea că subiecții care suferă de tulburare obsesională și compulsivă prezintă scheme cognitive inconștiente de pericol, situate în memoria pe termen lung
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
adevăratele și falsele amintiri nu este încă aproape de a fi încheiată. Am putea rezuma rolul psihoterapeutului într-un mod lapidar, spunând că acesta însoțește pacientul în regatul Morților pentru a-l readuce în lumea celor Vii. 12. Depresia și terapia centrată pe scheme Philippe Fontaine, Maryse Fontaine-Buffe∗ 1. Contribuții teoretice Epidemiologie Farmacoterapie Modelul cognitiv al depresiei după Beck Terapia centrată pe schemele lui Young 2. Terapia cognitivă a depresiei Prezentarea paradigmei cognitive Faza comportamentală Faza cognitivă Faza preventivă sau travaliul terapeutic
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
după Beck Terapia centrată pe schemele lui Young 2. Terapia cognitivă a depresiei Prezentarea paradigmei cognitive Faza comportamentală Faza cognitivă Faza preventivă sau travaliul terapeutic al schemelor 3. Studiu de caz (modelul lui Beck) Prezentarea cazului Desfășurarea terapiei 4. Terapia centrată pe scheme Diagnosticul schemelor și informarea pacientului Strategii terapeutice 5. Studiu de caz (modelul lui Young) Prezentarea cazului Diagnosticul schemelor și informarea pacientului Schimbarea Evoluția cazului Concluzii Bibliografie 1. Contribuții teoretice Epidemiologie Dintre toate patologiile psihiatrice, depresia rămâne printre cele
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în ceea ce privește ședințele cât și tehnicile sale. Se recomandă, astfel, o schemă a ședinței care să permită optimizarea timpului și fixarea obiectivelor terapeutice (agenda ședinței, trecerea în revistă a sarcinilor, alegerea problemei, rezolvarea, stabilirea sarcinilor relative la problemă, feedback). Ea este centrată pe „aici și acum”. Terapeutul are un rol activ și directiv, în timp ce pacientul este încurajat să dețină un rol participativ și colaborativ. Stilul este empiric, adică terapeutul dezvoltă capacitatea pacientului de a se mira, de a-și pune întrebări, apoi
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
caracteristicile nespecifice care contribuie la eficiența terapeutică: el este amabil, sincer, natural, deschis, nu judecă, este curios. El crează o relație terapeutică puternică într-o ambianță de colaborare empirică. Obiectivele terapiei Terapia cognitivă debutează cu o fază de reducere simptomatică centrată pe depresia însăși. Obiectivele terapiei cognitive a depresiei Prima parte este în principal comportamentală. Pe parcursul acestei faze, pacientul amplifică în mod progresiv cantitatea de activități de întărire și/sau capacitatea sa de a acumula întăriri Cea de a doua parte
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
In afara tratamentului depresiei per se, el a postulat importanța continuării terapiei pe baza schemelor, pentru a preveni recăderile și a acționa asupra respondenților parțiali. Dezvoltarea teoriei schemelor Teoria în legătură cu schemele a urmat aceeași cale de diversificare ca și teoria centrată pe axa I. Ideea în sine a unor scheme preexistente, rigide sau nu, conduce la definirea dimensiunilor personalității. In această optică, schemele depresogene și schemele caracteristice tulburărilor de personalitate clinică se situează pe un continuum, elementele discriminante fiind, în mod
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
pornind de la schemele depresogene, evoluează deci spre un model mai general al tulburărilor de personalitate. Această evoluție a condus, astfel, la creșterea interesului pentru schemele precoce ale dezvoltării. Pornind de la modelul cognitiv inițial, mai mulți autori au dezvoltat o abordare centrată pe această temă. Printre acești autori, Young este cel care propune o evoluție originală a terapiei cognitive. Terapia centrată pe schemele lui Young Fundamente teoretice Young a plecat de la modelul clasic pe care l-a completat cu alte influențe legate
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
astfel, la creșterea interesului pentru schemele precoce ale dezvoltării. Pornind de la modelul cognitiv inițial, mai mulți autori au dezvoltat o abordare centrată pe această temă. Printre acești autori, Young este cel care propune o evoluție originală a terapiei cognitive. Terapia centrată pe schemele lui Young Fundamente teoretice Young a plecat de la modelul clasic pe care l-a completat cu alte influențe legate de rigoarea terapiilor comportamentale și cognitive. Acesta s-a preocupat, în mod special, de definirea, în contextul apariției și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
acesteia; Coping-ul de contraatac reprezintă toate atitudinile prin intermediul cărora pacientul exprimă exact opusul schemei sale. Obiectivele terapiei Terapia depresiei se desfășoară în mod ideal în două faze: - terapia depresiei ca atare, - urmată de o fază de prevenire a recăderii: terapia centrată pe scheme. In practică, numeroși pacienți își întrerup terapia atunci când depresia s-a ameliorat, deci nu parcurg și această a doua fază. Drept consecință, numeroși pacienți vin la consultație acuzând stări de indispoziție depresivă fluctuante, reziduale sau nu unei depresii
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
descoperă împreună principalele scheme, originea lor probabilă, consecința acestora asupra istoriei trecute și prezente a subiectului și mecanismele de menținere actuale. După ce schema sau schemele au fost definite ca probabile ținte, începe o muncă specifică, cu un plan cognitiv, experiențial, centrat pe relație și la final comportamental. Travaliul terapeutic după definirea schemelor: planul cognitiv dezvoltă lupta împotriva schemei într-o manieră logică; planul experiențial îl aduce pe pacient în situația de a se expune emoției legate de schemă și de a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
necesar identică cu realitatea însăși. Interpretarea realității se bazează pe procese cognitive care sunt ele însăși failibile. Convingerile și credințele personale nu sunt decât ipoteze care pot fi subiectul dezmințirilor și modificărilor. Faza comportamentală Principiile etapei inițiale Faza comportamentală se centrează pe comportamentele depresive (inactivitate, lipsă de concentrare, insomnie...) și pe problemele motivaționale (pierderea speranței, pierderea motivației...). Aceste ținte sunt alese pentru că sunt dezagreabile și datorită participării lor la „cercul vicios al letargiei”. In acest proces, există o retroacțiune între lipsa
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Alegerea comportamentului care trebuie adoptat. 6. Reevaluarea credinței și a emoției produse de aceasta. 7. In fața unei situații asemănătoare, luarea unei decizii în privința comportamentului care trebuie adoptat. Faza preventivă sau travaliul terapeutic pentru modificarea schemelor După stabilizare, travaliul terapeutic centrat pe modificarea schemelor poate începe. Această fază constă, conform teoriei clasice a lui Beck, pornind de la travaliul terapeutic al gândurilor automate, în inferarea schemelor subiacente. Din momentul în care a/au fost identificat(e) ca obiectiv terapeutic, schema (schemele) este
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și dovedește importanța continuării tratamentului utilizând o altă metodă terapeutică. Datorită faptului că travaliul asupra schemelor nu s-a putut efectua în cadrul grupului (risc de a dezvălui elemente prea intime), tratamentul continuă, pentru Martine, în cadrul unei terapii individuale. 4. Terapia centrată pe scheme Diagnosticul schemelor și informarea pacientului In această fază a terapiei, pacientul și terapeutul învață să identifice schemele actuale, să înțeleagă originea acestora legată de istoria pacientului, să identifice coping-urile neadaptate și efectul de întărire al acestora asupra schemelor
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și de obiectivele pacientului. - Dacă este necesar, utilizarea imageriei și a jocului de rol pentru pregătirea acțiunii. - Prescrierea de sarcini. - Reexaminarea sarcinilor. In acest stadiu, celelalte strategii comportamentale clasice, cum ar fi dezvoltarea abilităților sociale, prezintă un interes aparte. Strategia centrată pe relație Nu se poate și nu trebuie evitată declanșarea schemelor în cadrul relației terapeutice. Declanșarea schemelor oferă material diagnostic și terapeutic optimizând în același timp relația, care devine un antidot parțial al suferinței trăite de către pacient. Strategiile centrate pe relație
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]