8,366 matches
-
-ntoarse câteodată la ziuă, amețit de băutură. Nu-i cerea nimeni nici o socoteală, nici nu-l vedea. Acest fel de existență liberă începu să-i placă. Făcuse cunoștință cu câteva studente emancipate, de purtări îndoielnice, care luau parte la petreceri cot la cot cu studenții, și-și dezvoltă prin ele inițiativa personală. Una îl aduse până acasă și avu pretenția de a se sui sus la el, să vadă cum stă. Lui Felix i se păru că aduce o jignire Otiliei
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
la ziuă, amețit de băutură. Nu-i cerea nimeni nici o socoteală, nici nu-l vedea. Acest fel de existență liberă începu să-i placă. Făcuse cunoștință cu câteva studente emancipate, de purtări îndoielnice, care luau parte la petreceri cot la cot cu studenții, și-și dezvoltă prin ele inițiativa personală. Una îl aduse până acasă și avu pretenția de a se sui sus la el, să vadă cum stă. Lui Felix i se păru că aduce o jignire Otiliei și refuză
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
toate odăile până ajunse în dreptul sufrageriei. Privi pe gaura cheii și constată că nu era nimeni afara de bătrânul întins pe canapea. Ieși din nou afară și intră pe din dos în odaia cu pianul. Otilia era acolo rezemată cu coatele pe capac, gânditoare. - Cum îi mai este lui moș Costache? întrebă Stănică. - Tot așa! zise sumbră Otilia. - Știi că azi vine Pascalopol, după-masă, parcă așa mi-a spus, minți Stănică. - Da? se sperie Otilia. Apoi, după o scurtă deliberație:N-
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
pe care îl tutuia fiind „Amtskollegen“ (colegi de vechime). Înainte de a începe vânătoarea, împăratul a îngenuncheat la mormântul lui Ștefan cel Mare. Momentul de reculegere a fost imortalizat de pictorul Curții într-o schiță înfățișându-l pe Franz Joseph cu coatele pe lespede, sprijinindu-și capul între mâini. Într-o zi de început de iunie, clasa întâi primară a școlii de băieți din Ebensee organiză o excursie la Bad Ischl, distanță de o stație de cale ferată. Fiecare elev a adus
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
la ușă, o oră întreagă să suni, să te faci că pleci și să te întorci să pândești, ascunsă după burlan - iată ceva la care un om simțit nu s-ar fi pretat niciodată... Se mișcă nervoasă și atinge cu cotul un album așezat strâmb pe colțul măsuței. Alaltăieri l-a șters de praf și a privit cu atenție învelitoarea de piele grenat - ce lucruri solide și fine se făceau acum o sută de ani ! Cum aveau pe-atunci oamenii timp
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pe-atunci oamenii timp și răbdare să le facă pe toate !... Nu știu cine-a sunat-o pe neașteptate, tocmai când se uita prin album, probabil pisăloaga de madam Cristide, și l-a lăsat grăbită pe colțul măsuței. Acum îl atinge cu cotul fără să vrea : albumul se rostogolește, ea dă să-l prindă, dar, de nervoasă ce e, îi tremură mâinile și i se rostogolește printre degete. Aaaa, acum au să se desprindă fotografiile și au să umple casa ! Fir-ar să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ei cartieru, a-ntrebat și la miliție, și la spitale. Pe unde n-a fost ei atunci, pe unde n-a alergat putoarea de Niki, d-a ajuns el și pân-la morgă... A alergat de i-a ieșit limba d-un cot, nu că murea el de dragu lu soacră sa, da ce-ar fi zis lumea ? Ar fi zis lumea că, dacă nu mai e-n casă băiatu, el s-a pus pe soacră-sa cu traiu rău și-a făcut
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
disting de departe. Cinci și un sfert, după-amiaza. Pe peretele din stânga, sub oglindă, o canapea de mahon. Speteaza, formată din trei semiovale, se termină cu un chenar de ghirlande. Pe canapea, o fată tânără - franjuri pe frunte, cârlionți în dreptul urechilor, cotul sprijinit de un coussin - un gest țeapăn, de lene și delăsare. Din fusta dreaptă îi ies gleznele ascuțite și ghetuțele de lac, cu toculeț și catarame argintate. Un scaun tras alături, lângă canapea. Așezat de-a latul pe el, picior
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de vizită : costum de culoarea nisipului, guler tare. în dreapta canapelei, altă măsuță înaltă, cu trei picioare. Pe măsuță, într-o ramă lată, fotografia unei tinere perechi. Subțirel și mărunt, încremenit în uniforma lui militară de ofițer prusac, bărbatul își ține cotul sprijinit de un gheridon. Regele Carol și regina Elisabeta. O consolă în spatele canapelei, sub oglindă, iar pe consolă un bronz : un Apollo cu lira. Deasupra canapelei, oglinda în care poți vedea, în cealaltă parte a salonului, bustul unei femei tinere
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
țesute de păianjenii toamnei, și mișcarea dialectică și dizolvantă a spiritului tău ce-ți flutură prin fața minții dezavantajele fiecărei soluții. Până ai să întorci iarăși gândul spre liniștea mării neclintite, spre liniștea mării oglindă. Ah, mult visată, intangibilă sophrosyne ! Cu coatele rezemate de balustradă, printre lăstarii ațoși de caprifoi, vei încerca să-ți aduci aminte care este luna lor de înflorire - poate mai ? poate iunie ? Oricum, luna lor de înflorire a rămas în urmă, straniul parfum al caprifoiului, ce-ți pare
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
și delicatele flori în formă de mână cucernică, cu degetele cuviincios lipite... Este ultima, penultima noapte prăfoasă și caldă a verii, pentru că după Sfânta Marie aerul deodată se va răci și lumina are să cadă altfel. Ai crede, în timp ce stai cu coatele rezemate de balus tradă, și vorbele pătimașe ce le-ai auzit și cuvintele pătimașe ce-ți răsar ca răspuns pe limbă rămân tot mai în urmă, ai crede că-i o noapte asemeni celorlalte din sufocantul București - numai că ești
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
aburiți și, ștergându-i îndârjit cu batista, continuă, mai șovăielnic : — Avem o înțelegere cât se poate de sceptică și de pozitivă de cum se petrec lucrurile pe acest pământ : lumea este un panier de crabes, iar tu trebuiește să dai din coate, să mai închizi un ochi, să mai pleci capul, să te faci frate cu dracul până când treci puntea... Astfel se irosește des pomenita inteligență pasivă românească, discreditând lucrul fiecăruia, mai înainte ca acela să fi reușit să-l ducă până la
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
puțin aer curat, înainte de a merge amândoi până sus să ne pregătim ținuta... Profesorul lasă să-i cadă din mână perdeaua de iederă și caprifoi, pe care o ridicase când se întorsese să-i răspundă domnului Ialomițeanu, și își sprijină coatele de marginea terasei. Apoi inspiră adânc. Un timp își ține răsuflarea în piept, umflându-și cușca toracică în care, striviți, se sufocă, mucegăiesc plămânii. Respiră, face câțiva pași pe terasă, își încrucișează din nou brațele pe balustradă. Miroase amețitor a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
și stai și tu, îi spun. Frunzele lucioase, tari ale plopului foșnesc deasupra noastră, lovindu-se între ele, lovindu-se de marginea zidului. În fața băncii e aceeași masă de bucătărie pe care îmi sprijineam altădată cărțile și caietul - acum numai coatele. Îmi proptesc fața în pumni. Zidul zgrunțuros, alb și înalt înconjoară din toate părțile curtea, abia mai scapă din el sus, într-un colț, o bucată decolorată de cer. Zidul e proaspăt văruit, ca totdeauna, curtea de curând măturată. Totul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
lîngă care trecem fac eforturi să nu se uite la noi, și simt cum fiecare dintre ei, În clipa În care dă cu ochii de el, se transformă instantaneu În robot. Oamenii din birourile pe lîngă care trecem Își dau coate unul altuia animați și aud cel puțin o persoană șoptind „Vine !“ Așa e peste tot pe unde se duce ? — Deci, spune după o vreme, ca să facă conversație. Te muți cu Ken. Îl cheamă Connor, spun. Iar răspunsul este da. — Bănuiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Ce ? zice Caroline, de lîngă ea. Îi urmărește privirea și expresia i se schimbă total. — O, Doamne ! Emma ! Despre tine vorbește ! — Ba nu, zic, dar vocea nu vrea deloc să mă asculte. — Ba da ! CÎteva persoane Încep să-și dea coate și să se Întoarcă să mă privească. — Citește cincisprezece horoscoape pe zi și Îl alege pe cel care e cel mai de bine... continuă Jack. — Tu ești ! Chiar tu ! — ... citește rapid coperțile unor cărți cu pretenții și spune că le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
drum, despărțindu-se la marginea satului, în dreptul cimitirului. Apoi, singur, printre țarină și pădure, a luat-o către șoseaua națională. Din capătul unui lan a ales două pălării de floarea-soarelui și, scuipînd cojile în vînt, a așteptat la locul numit cotul șoselei, o parcare largă, lîngă rîpa din care țăranii luau lut pentru case, pînă ce un camion a oprit și l-a luat spre gara din Roman. Nu, n-a fost frondă nici faptul că, în vreme ce toți, surescitați, discutau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
statuia Unirii, un grup statuar, de fapt. E, cred, cea mai bună lucrare a sculptorului; păcat că nu are spațiu în jur, să poată ieși în evidență. Mihai se uită avid spre hotelul din față, răsărit ca din senin la cotul străzii: o clădire nouă, paralelipipedică, un fel de cutie de chibrituri, așezată pe lungime. "Prima impresie bună!" se bucură el cînd vede că ușile se deschid automat, comandate de un dispozitiv aflat sub dalele de marmură de la intrare. În hol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
țigară după țigară din pachetul așezat desfăcut în buzunarul de la piept al unui student străin, care pare total prins într-o discuție cu fata în costum de catifea roșie. Văzută din profil, stînd dreaptă în scaunul cu spătar, sprijinindu-și cotul stîng pe masă iar degetul arătător pe rama ochelarilor, fata îi pare lui Mihai de-a dreptul fermecătoare, mai ales că-i stăruie în amintire imaginea trupului ei mișcîndu-se cu grație printre mese, fluturînd mîna dezinvolt. Întorcîndu-se mai mult, ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ceva de învățat. Credeam, și mai cred, că modul în care se rezolvă momentul intim dă de fapt tonul întregii vieți afective a unui cuplu. Iar din viața afectivă înfloresc toate celelalte... Liliana se oprește. Îl vede pe Mihai cu cotul stîng sprijinit de brațul fotoliului, apăsîndu-și fruntea ușor, ritmic cu vîrful degetelor. Din țigara ținută degajat între degetele mîinii drepte trage cîte un fum cînd și cînd. Nu te-ai schimbat prea mult, Mihai, face ea un gest cu palma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
No, fir-ai tu! Dacă te-ai vedea ce fain ești cînd minți! Rîd amîndoi mult timp, încet, cu plăcere. Cînd obosesc și se opresc, Mihai îi ține mîna, strîngînd-o ușor. Liliana se lasă încet pe călcîie și-și reazimă coatele de genunchii lui: Mai ești supărat că te-am oprit să cînți? Oricum, m-aș fi oprit singur. Sînt un profan. Atît cuprinde repertoriul meu: cîteva note din Sonata lunii. Nu cred! Le-ai executat nu numai corect, ci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
un zîmbet discret, aproape ironic. Mihai pune, la întîmplare, un disc. Apoi se reîntoarce la fotoliu. Înainte de-a se așeza, întinde mîna și atinge abajurul lămpii de pe noptieră. Acoperit mai bine, becul trimite în jur o lumină slabă. Cu coatele sprijinite pe brațele fotoliului, Mihai își îngroapă ochii în palme. Cînd melodia se termină, aude un foșnet ușor. Înțelege că Liliana a trecut pe lîngă el. Îi aude rugămintea: Vorbește-mi de anii ăștia, doisprezece, dar altfel decît am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
prindă concertul. Ar fi vrut s-o reîntîlnească pe fata aceea dragă cîndva, dar n-a îndrăznit s-o caute; știa că s-a căsătorit. Își dorea însă concertul de Bach. Stătea într-o bancă, undeva în spate, își sprijinea coatele pe pupitru și bărbia în pumni, iar ochii și-i închisese de teamă să nu-l observe cineva că-i are umezi. Într-o pauză, i-a deschis și, ridicîndu-i peste cei din față, i-a oprit pe buclele unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de mult scriind. Cînd să scriu, Petre?! întoarce Mihai spre el ochii injectați. Ana s-a învățat să mă vadă așezîndu-mă la masa de scris cînd ea se bagă în pat, să se culce. Și asta după ce am gospodărit amîndoi cot la cot; după ce m-a tracasat cu toate nimicurile, mi-a povestit ce grozavi sînt alți soți, care "se descurcă", au relații, ce soț adevărat e nu știu care... Și tot de-astea. Iar dacă, la culcare, fetița nu vrea să adoarmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
scriind. Cînd să scriu, Petre?! întoarce Mihai spre el ochii injectați. Ana s-a învățat să mă vadă așezîndu-mă la masa de scris cînd ea se bagă în pat, să se culce. Și asta după ce am gospodărit amîndoi cot la cot; după ce m-a tracasat cu toate nimicurile, mi-a povestit ce grozavi sînt alți soți, care "se descurcă", au relații, ce soț adevărat e nu știu care... Și tot de-astea. Iar dacă, la culcare, fetița nu vrea să adoarmă, mi-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]