6,411 matches
-
reducerea problemelor de comportament. Acestea sunt, desigur, importante, dar nu pot fi privite independent de organizarea și gestionarea școlii, nici de calitatea învățământului în clasă. Cu alte cuvinte, este necesară o abordare mai holistică". Nu e vorba așadar de a neglija importanța programelor care vizează schimbări de comportament, ci de a le plasa în întregul actului educativ, al școlii și al formării cadrelor didactice, refuzând să punem totul pe seama comportamentului infantil. Important este ca aceste probleme de comportament să nu fie
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
postmodernismul, ilustrat de Mark Poster și mai ales de Sherry Turkle, ocupă un loc însemnat, însă criticat din cauza vulnerabilității concepțiilor asumate. Alte discursuri care vin în apărarea tehnologiilor informatice și comunicaționale ca amplificatoare ale capacităților umane mintale și intelectuale, adesea neglijând realitatea fizică a încorporării și celebrând neocartezianismul în spațiul virtual (de tipul Roy Ascottă sunt puse sub o lupă critică. În fine, problemele identității și ale alterității virtuale sunt supuse criticii prin intermediul vocii baudrillardiene, în același timp în care sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
punct final al evoluției, considerându-l în schimb un pas spre o nouă familie a structurilor vieții. Imaginarea acestor tipuri de mutație ontologică computerizată drept „ultima” frontieră a umanului ori sfârșitul evoluției este idealistă și futuristă, angajată în speculație și neglijând condițiile existențiale realiste actuale. O perspectivă ancorată în contingent și în practica existențială este mai relevantă, iar o analiză a regimurilor în care cyborgul, avatarul numeric și ființa transgenică se ipostaziază în aspecte concrete ale postumanismului virtual se dovedește mai
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
în care tehnologia înlocuiește corpul uman, susține artistul tehnologic. Stelarc nu urmărește schimbările psihologice produse de aceste mutații cyborgice întrucât consideră că trupul devine, în contextualizare postumană, doar o problemă de structură supusă reconfigurării monitorizate. Astfel, trăsăturile subiectivității umane sunt neglijate din perspectiva remodelării corporal-tehnologice deoarece, în analiza structurală a corpului protezat contează doar obiectul de studiu, materialul de cercetare postumană: Nu mai este semnificativ faptul de a vedea corpul ca pe un loc al psihicului sau al socialului, ci mai
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
intercalează cele două spații și care nu favorizează un spațiu în defavoarea celuilalt: Virtualitatea nu trebuie să fie o închisoare. Poate să fie pluta, scara, spațiul tranzițional, moratoriul care este lăsat deoparte după atingerea unei libertăți mai mari. Nu trebuie să neglijăm viața din monitor, dar nu trebuie nici să o tratăm ca pe o viață alternativă (Turkle, 1995, p. 263Ă. Metafora preferată a sociologului și psihanalistului de la MIT în cadrul discursului identității eului multiplu și dispersat în rețea este însă „fereastra” computerului
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
cybercepția nu este atât de mult o nouă facultate, cât o facultate revizuită. Este o redescoperire a noastră înșine, după risipa umană și pierderea Erei Rațiunii, erei certitudinii, determinismului și valorilor absolute” (Ascott, 1995, p. 39Ă. În ultimă instanță, britanicul neglijează să se refere la aspectul ontologic al corpului, făcând speculații doar asupra epistemologiei acestuia, precum percepția multiplicității punctelor de vedere, relativitatea cunoașterii și impermanența percepției. Previzionând arhitectura secolului XXI, Ascott (2000Ă o etichetează drept o arhitectură a minții, desprinsă de
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
conștiință și corporalitate, dintre materialitate și imponderabilitate. Interferență de visceralitate și digitalitate, identitatea virtuală se naște în mod biotehnologic din corporalitatea concatenată spațiului tehnologic comunicațional. Știința ciberneticii nu se poate „lepăda” de elementul visceral al identității întrucât nu se poate neglija realitatea faptului că o experiență, oricât de virtualizată, este filtrată prin trupul care asigură accesul la orice tip de lume, digitală, fizică sau reunirea acestora în virtualitate. După cum am văzut deja, identitatea online, multiplă și descentrată, este influențată și influențează
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
deziluzia. În al treilea rând, „problematica subconștientului” trebuie avută în vedere întrucât o simplă mașină nu poate ști care dintre amintirile unei minți umane se presupune fi conștiente și care ar trebui să rămână în subconștient. De asemenea, nu trebuie neglijat faptul că, la un moment dat, mintea umană nu poate să aibă decât un număr finit de gânduri, astfel că omnisciența postulată de transumaniști este o iluzie. Programul transumanist este criticat de asemenea și de pe poziții sociale, economice și politice
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
criticate, în special prin remarcarea, din perspectivă psihologică, a posibilelor consecințe negative ale unui anumit grad de „umanizare” mașinică sau de „mașinizare” umană a percepției. Filosoful se ocupă cu precădere de semnalarea implicațiilor tehnologiei computaționale asupra percepției umane, fără a neglija ironicele raportări ale utilizării tehnologiei înseși, învestite cu percepție, la vulnerabila percepție umană. Întâi de toate, eseistul face o istorie a mutațiilor petrecute în percepția vizuală datorită invaziei tehnice, telescopul și microscopul fiind printre exemplele concludente. Când ajunge să vorbească
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
în perspectivă fenomenologicăă, ci ca imagine pasivă, ca simulacru, ca obiect de consum. De fapt, aceste domenii sunt interesate mai degrabă de ideea abstractă de corp și de încorporarea imaginii, decât de ideea de întrupare a subiectului. Totuși, nu trebuie neglijat faptul că inclusiv trupul care este prezent și acționează la interfața tehnologiilor comunicaționale corespunde adesea normelor culturii de masă și criteriilor de modelare corporală prin normalizare fizică. În general, teoriile contemporane despre corp discută trei tipuri ale „întrupării tehnologice” (vezi
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
pomenite mai sus și care aveau o acoperire mai largă, zonală sau chiar națională, prilejuiau schimburi de opinii, păreri și experiență, extrem de utile participanților în particular, dar și asistenței medicale în general. Adăugăm la aceasta și faptul, de loc de neglijat, că aceste manifestări confereau spitalului un anumit prestigiu, plasându-l în rândul unităților de elită. 3. Secții implicate în activitatea științifică Un număr de secții au excelat la capitolul activitate științifică prin: organizarea de manifestări științifice zonale și naționale, participări
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
Foster,1988; Kremer, 1992; Rosenfeld, 1980) au înregistrat interacțiuni diferite în funcție de vîrstă, sex, pregătire profesională 12. În privința grupurilor școlare (Dierking, 1991, Dierking, 1998) se pune problema unor analize asupra specificității mediului în care se constituie grupul școlar, deoarece cercetătorii au neglijat mult timp impactul clasei ca spațiu educativ premergător inițierii în muzeu 13. Însăși structura expoziției, dispunerea acesteia pe săli sau circuitul destinat publicului pot favoriza sau defavoriza relația dintre grupuri, rezultînd un grad ridicat sau redus al interacțiunii (Taylor, 1986
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
Elemente care fac parte și din strategiile didactice utilizate de școală, dar care au deplină aplicabilitate doar prin prezența într-un sistem de referință obiectual, în care demersul răspunde necesităților derivate în primul rînd din comunicarea vizuală. Nu poate fi neglijat faptul că localizarea în spațiul muzeal determină o solicitare a tuturor simțurilor: auzul, senzațiile tactil olfactive, este cazul muzeelor de știință și tehnologie, unde activitățile stimulează vizitatorii în a atinge, a apăsa, a manipula obiectele sau a unor muzee în
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
aprofundarea la nivelul cunoștințelor de specialitate în funcție de tematica expoziției de bază și a mărimii patrimoniului unei anumite perioade din istoria artei, curent artistic, grupare, mișcare artistică pînă la nivel de artist; în funcție de structura patrimoniului, aprofundarea unor zone de multe ori neglijate de marele public, din lipsa informației sau a unei informații incomplete: artele decorative, ceramica, sticla, metalul, bijuteriile, broderia, tapiseria, covoarele, osul, fildeșul, numismatică etc. înțelegerea și interpretarea operei de artă la nivelul concepției și viziunii plastice; date suplimentare, aspecte inedite
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
artistic, snobismul, încercarea de alipire forțată, superficială față de o anumită operă, sau de un anumit cadru de manifestare artistică, urmărindu-se efecte sau scopuri de afișare. Dar poate cel mai important aspect care trebuie studiat în cadrul acestui capitol (fără a neglija celelalte forme ale interacțiunii în spațiul muzeal) sînt relațiile ce se stabilesc între actorii principali: publicul. Vizitarea unui muzeu reprezintă o experiență socială (McManus, 1994)15. Natura experienței sociale are implicații asupra învățării, dar în egală măsură asupra capacității de
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
a constituirii unui centru de studii și documentare, spațiu în care urmau să fie reunite și organizate pe criterii științifice toate documentele sociale privind viața rurală, suport al unor noi cercetări și al dezvoltării patrimoniului existent. Misiunea educativă nu era neglijată: intenția finală îndreptîndu-se către un public cît mai larg. Remarcăm intențiile organizatorilor formule muzeografice de avangardă la acea vreme de captare a interesului publicului prin edificarea unor spații destinate expozițiilor temporare, prin scoaterea din depozite a unor exponate pe diferite
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
diferențiază de celelalte mari spirite românești și face ca întregul său parcurs în viață să fie unul creator, ceea ce-i dă esență și artă este pasiunea. Sensibilitatea lui nu se uzează prin această singură datorie iubirea de oameni. Ceea ce mulți neglijează, sau poate nu cunosc îndeajuns, este faptul că omul Ion Creangă e cel puțin la fel de interesant și valoros ca și scriitorul. Asta pentru că omul se adapă de la izvoarele înțelepciunii populare, superioară, nobilă, sfântă. În toate etapele vieții sale, Ion Creangă
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
diacon în rândul clericilor. La școală audia cursurile a doi profesori, T. Maiorescu ținând prelegerile de pedagogie, gramatica limbii române, metodică și compunere, muzica fiind predată de Teodor Burada. Ion Creangă a frecventat cu regularitate cursurile școlii, fără a-și neglija îndatoririle de serviciu. După întâiul an de studiu este singurul distins cu premiul I: „Creangă a primit calificativul Eminenția la toate obiectele.”(9, p. 9) Nevoia de cadre didactice pentru școlile primare a făcut ca Ion Creangă, datorită rezultatelor sale
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
cere întocmirea metodicii. Se pare că Eminescu a dedus talentul de luminător al lui Creangă, evidențiind diferența de metodă ce transforma dresura în pedagogie, admirând empatia învățătorului, rolul practicii și anticipând astfel iminenta dezvoltare a învățământului românesc. Nu este de neglijat o asemenea recomandare din partea cuiva care, instruit în străinătate, întrezărea pașii progresului, simțind și înțelepciunea lui Creangă, căci, „Înțelepciunea înalță capul celui smerit și-l face să șadă între cei mari.”(11, Ecclesiastul, 11, 1 ) Este revelator acest fapt pentru
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
de a muri ce completează și potențează ceea ce înseamnă arta de a trăi a humuleșteanului. Trăind o viață plină de experiențe ce i-au pus la încercare spiritul și mintea, acordând credit mai mult metodelor sale de a (supra)viețui, neglijăm(ceea ce și el însuși a făcut) făptura de humă a lui Ion Creangă. Chiar dacă sufletește a găsit mereu forța de a merge mai departe, furtunile vieții l-au afectat și trupește. Pe neașteptate, izbucnește o boală necruțătoare, Creangă sesizând prin
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
dragostea”, găsim și explicația ineficienței tratamentelor aplicate lui Creangă, mai ales pe suportul unor tensiuni sufletești, cum ar fi revenirea bolii lui Eminescu, pierderea postului de institutor sau necesitățile materiale. Simțindu-și sfârșitul aproape, încerca să se ocupe de suflet, neglijându-și durerea: „povestitorul, în toiul propriilor suferințe, nu-și uita prietenul nefericit; la 2 februarie 1887, se duse deci să-i facă o vizită, în compania lui Morțun” (12, p. 71 ). Curcubeul pe care-l vede din cerdacul mănăstirii și
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
supraviețuiască necazului; r. 19 20 : „Pentru babă, fata moșneagului era peatră de moară în casă; iar fata ei, busuioc de pus la icoane” fiecare părinte vede în copilul său o persoană deosebită și bună, dar cei orbiți de acest lucru neglijează realitatea, ce contrastează de multe ori cu ceea ce ei văd și cred; p. 130, r. 14 : „se uita în coarnele ei și ce-i spunea ea sfânt era” naivitatea nejustificată a unor bărbați ce se lasă conduși de nerozia soțiilor
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
r. 29 : „Nu ședea, că-ți șede norocul!” starea vegetativă a omului atrage după sine și lipsa fortuității; p. 187, r. 32 : „unde erau trei, eu eram al patrule” colectivitatea apare de multe ori ca atracție ce nu poate fi neglijată; r. 35 : „ce era să faci când te roagă mama?” dacă altor persoane le poți da drept răspuns un refuz, în cazul mamei nu există altă alternativă decât acceptarea sarcinilor impuse; p. 189, r. 14 15 : „Poți opri vântul, apa
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
Poți opri vântul, apa și gurile oamenilor?” circularea rapidă a veștilor în colectivitate este de nestăvilit, asemeni fenomenelor naturii; 71 p. 190, r. 14 15 : „Golătatea înconjură, iară foamea dă de a dreptul”necesitățile nutritive nu pot fi evitate sau neglijate asemeni altora; r. 27 28 : „Vorba dulce mult aduce” spiritul calm și vorba domoală dau rezultate mult mai bune într-o discuție decât violența sau duritatea limbajului; p. 191, r. 11 12 : „Un nebun arunc-o peatră în baltă, și
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
primejdia rea” prevederea și evitarea pericolului sunt avantajoase pentru om; p. 212, r. 4 5: „eu, ca omul cel bun, tot am tăcut și ți-am răbdat” omul bun, din dorința de a nu fi sursa unor discuții inoportune, 73 neglijează aluziile și faptele celorlalți, îndreptate cu răutate asupra lui; p. 214, r. 6 7 : „nu ne era a învăța, cum nu-i e cânelui a linge sare”învățătura displace de multe ori copiilor, nu prezintă nici un fel de atracție pentru
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]