6,948 matches
-
asta. Și s-au băgat sub plapumă. În dimineața ce a urmat, Costruș s-a Întors la fostul său canton de cale ferată, lăsat, de vreme și de lume, În seama nimănui. Totul era, la fel, cum rămăsese, atunci, când nenea Ciocio venise și, și-l luase, drept colaborator. Peste zi a găsit de muncă, ceva, la un bar, nu prea Îndepărtat, de acel punct de pe Terra. Acel autentic, și, cu adevărat, buric al pământului, pentru eroul nostru. Seara a venit
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
de astăzi. Dar eu nu-i cred. Să nu-i crezi, tu, Zuca mea dragă, că eu nu vreau să fiu un nenorocit, al acestei societăți. Știu. Și nici nu sunt obișnuit să fur. Ce a fost cu el, cu nenea Ciocio, e, ceva, care, nu pot să laud, ori să critic, În nici un fel. Mi-am dat seama, Încă din prima zi, că el fură porumbul. Dar ... Dar... Asta a fost să fie. Mă tot Întreb, și eu, ca o
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
la pușcărie, iar, pe cei ce fură o țară, Îi lasă În pace? Păi, da, fato, că, cei ce fură o țără, fură de la popor; și, de popor, nu-i doare pe nici uneia dintre cei cu legile În mână; pe când, nenea Ciocio, a furat de la companii, de la societăți și de la indivizi, particulari, și asta e cu totul altceva. Bine. Mai vedem noi, mâine. Acum, dragule, strânge-mă-n brațe, și, să... Hai. Dar, o țâră: n-ai plapumă? Nu. Doar cearșaf
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
e, hăt, cine știe pe unde! Dar, n-o să fie găsit? Ba. Poate c-o să fie. Dar, cine știe, când, și, de către cine. Totuși, n-o să iasă balamuc? De ce să iasă balamuc? Dacă nu ne-a văzut nimeni... Dar, măi nene Olovinarule, noi, oare, suntem, chiar nimeni? Ăla tresări. Și Întrebă: care noi? Noi, doi, eu și cu tine. Ce, noi n-am văzut ce și cum s-a Întâmplat? Da. Ei, și? Cum, da, ei, și? Ce vrei să spui
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
profesor care să nu fi primit vreo poreclă de-a lungul carierei sale. Și, lăsând la o parte orice considerente, trebuie să se recunoască deosebitul talent al elevilor de a porecli! Nu mică a fost mirarea noastră când "Barosanul", adică Nea Sterică Enăchescu, dascălul de latinește și franțuzește, și cel mai drag profesor al nostru, care ne-a fost cu adevărat învățător și părinte sufletesc timp de opt ani de zile, ne-a spus la una din lecții: ― Strămoșii noștri, romanii
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
și toți ne amintirăm cu surâsul pe buze întîmplările pline de haz din viața istețului școlar-negustor Mogîldea. Cum?! Era cu putință oare ca acest iubit poet să moară? Nu ne venea să credem. ― Să nu uitați, copii, vorbi mai departe nea Tomiță: Vlahuță a fost prieten și a viețuit ani și ani alături de cei mai de seamă scriitori români... L-a cunoscut îndeaproape pe Eminescu, iar Delavrancea și Caragiale au fost nedespărțiții 1ui prieteni. A tăcut câteva clipe, apoi a adăugat
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
în clasă, așa că, oricât de slab ai fi fost la Limba română, era peste putință să nu scrii ceva pe caiet. Izbutisem să fac câteva compuneri și teze bunicele, și cu toate că mă avea în ochi de silitor la materia lui, Nea Tomiță nu-mi pusese niciodată mai mult de opt, din pricina purtării. Totuși, când de la Cancelarie s-a cerut o listă cu cei mai buni din clasă la Română, ca să-i înscrie la concursurile de la "Tinerimea Romînă", Nea Tomiță m-a
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
am s-o fac părinților, cât mai cu seamă că am să-i pot lua la vale pe tema subiectului. Să vedem ce-o să mai aibă tata ele spus acum? Întâmplător, în ziua aceea, ora a doua aveam Limba română. Nea Tomiță a venit cum a sunat de intrare. Era foarte emoționat și, după ce notă grăbit absenții, se ridică, se dete jos de pe catedră, veni în fața băncii mele și-mi puse mâna pe cap a mângâiere, spunînd: ― Băieți, după cum cred că
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
trăiești, Băjenarule! De felul meu eram cam zurbagiu în școală și nu pierdeam nici un prilej ca să fac glume, stimulat mai mult de faptul că-i vedeam pe colegii mei râzând cu poftă și distrîndu-se mai ceva ca la teatru. Pe Nea Tomiță îl necăjisem de multe ori. De data asta, nu știu de ce, însă, ochii au început să mă usture fără de voia mea... să simt săgeți prin ei... și m-au podidit lacrimile! Bietul Nea Tomiță Dicescu nu vorbise niciodată atât
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
se nimerise ca tocmai eu, zurbagiul care-l supărasem de atâtea ori, să-i fac o bucurie atât de mare pentru cariera lui dăscălească! Mi se părea ceva cu totul nemaipomenit, dar așa era! Ora a continuat în mod obișnuit. Nea Tomiță ne-a cetit mai departe nu mai știu ce fabulă de Grigore Alexandrescu și tot timpul m-a privit surâzător, ca un Moș Crăciun din pozele de un leu de la librărie! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Tot în ziua aceea am fost chemat la
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
sub conducerea lui Ghiță Drăghicescu, dintr-a VIII-a modernă de la "Clubul Venus". Până acum, Lazărul bătuse la fotbal toate echipele celelalte, și astăzi, după-amiază, la 3, avea meci cu Evanghelica, la Federație unde se jucau toate meciurile pe atunci. " Nea Ghiță", cum îi spuneam noi, că era cu vreo doi-trei ani mai mare, desfășura "o activitate febrilă" și era atent să nu se întîmple nimic care ar putea aduce vreun prejudiciu jocului. La meci, bineînțeles că nu luau parte numai
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
cu ei, se preface că nu le observă. Ghiță nu știu ce-i strigă, arbitrul fluieră prelung, oprește jocul și-l dă pe Ghiță afară de pe teren. Ghiță vine lângă noi, ca simplu spectator. Jocul continuă agitat. ― De ce te-a dat afară, nea Ghiță? ― Fiindcă n-am avut de lucru și i-am trântit una, să mă țină minte! ― Și-acum?! ― Păi, nu-mi mai dă voie să joc. ― Și ce ne facem noi? ― Păi, știu eu? Toată nădejdea a rămas la Tănăsică
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
mă cheamă discret deoparte și-mi șoptește cu tremur în glas: ― Vreau să te rog ceva!... Știi că vorbesc: c-o fată de la Centrală și că lucrurile mergeau foarte bine... ("Aha!" îl întrerupsei eu în gând, "să știi că și Nea Stelică vrea s-o atace în poezie pe respectiva!") ― E, continuă el, și când mă simțeam mai bine și credeam că ține mult la mine, își băgă dracul coada, în persoana lui Ionescu Cornel... ― Cum așa? ― Uite bine... Eu mă
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
fără zece! ― Să mergem! A trebuit să ieșim din Cișmigiu, să ocolim liceul și să intrăm pe poarta principală clin bulevard, că porțile, care dădeau odinioară în grădina ce făcea una cu Lazărul, erau acum închise. Ne-a întîmpinat tot nea Constantin, intendentul liceului. Neschimbat, ca acum douăzeci de ani! ― Să trăiți! Poftiți sus, în aripa dreaptă dinspre Cișmigiu! ― Mai ții minte, nea Constantine, când ne închideai poarta și nu puteam să chiulim din pricina dumitale? ― Țiu, da' ce era să fac
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
a rămâne fidel unei linii de creativitate și de sensibilitate pe care o ilustrează proza grafică francobelgiană și italiană. Imaginarul din Pif mi-a modelat propriul gust, astfel încât eroii extraordinari ce populează mințile celor de astăzi îmi sunt străini. Pasiu nea mea pentru proza grafică europeană este și o formă de nostalgie pentru acele obiecte fragile ce refuză convenția poveștilor cu supereroi blindați tehnologic și infailibili. În interiorul acestei tradiții a prozei grafice europene și sudamericane, decupajul realizat este unul fundamental subiectiv
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
capăt. Nu ne-a dat prin gând să ne ducem la primărie, la directorul unei școli sau, în cel mai rău caz, la poliție. Mai aveam fiecare în buzunar mai puțin de o sută de lei. Încotro, Doamne? Iar Dumnezeu nea îndreptat pașii spre hanul unui grec numit Condorupis. Vad de oameni și căruțe, turn Babel cu toate limbile răsturnate de prin localitățile județului. Ne uitam la ei, ei la noi și speram să găsim pe cei de trebuință. Tânărul hangiu
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
lucie cu ajutorul unui preot bogat din Fârțănești. Nu mai încăpea de bunicu. Și a făcut ce-a făcut de l-a trimis cu numeroasa lui familie în pribegie de post, tocmai la Stoicani. Casă grea, condiții de viețuit pe măsură. Nenea Ion, Jan, cel mai vârstnic unchi, era impiegat de mișcare la Ianca, în apropiere de Brăila. De acolo mai trimetea după puteri oarecare ajutor repede pier dut în noianul de nevoi al familiei. Și era iarnă grea peste măsură iar
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
-i, părinte dar nu vă supărați dacă vă invit să mergeți în cancelaria mea de impiegat. Bine, fiule. Așa să fie. Domnul cu noi. Și au coborât împreună. În birou, după ce a mai pus câteva așchii de traversă în sobă, nenea Jan a construit din scaune și o ladă care era pe acolo un culcuș pentru preotul sau mai degrabă călugărul sărman care se întâmplase să fie. A mai dat o raită prin stație. Ningea bogat și spulberat. Dimineața, în ibric
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
pe care tatăl n-o lăsa să vorbească mai cu nimeni. Mai erau elevele de școală normală Locvinov Matrona și Smirnov. De asemenea Fenea Carà, elevă de liceu, care îmi făcea scrisori de dragoste și le punea pe fereastră la nenea Ivan. Când veneam acasă, soția lui nenea Ivan îmi spunea, cu înțeles, în limba rusă: Uite iar a venit poșta la fereastră. Fenea era nepoata lui moș Evtuh Carà, moldovean desnaționalizat și în același timp ucrainizat. Nu-i era rușine
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
vorbească mai cu nimeni. Mai erau elevele de școală normală Locvinov Matrona și Smirnov. De asemenea Fenea Carà, elevă de liceu, care îmi făcea scrisori de dragoste și le punea pe fereastră la nenea Ivan. Când veneam acasă, soția lui nenea Ivan îmi spunea, cu înțeles, în limba rusă: Uite iar a venit poșta la fereastră. Fenea era nepoata lui moș Evtuh Carà, moldovean desnaționalizat și în același timp ucrainizat. Nu-i era rușine să spună că de fel e moldovean
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
podețele de trecut de ici colo nu prea erau. Toamna zecile de gutui de pe maluri luminau a galben până seara târziu, mirosul de frumos pus la grinda Cerului cobora cu liniște și balsam pe suflet. Noroc de unchiul Ion Istrati, nenea Jan, care nici nu călcasem bine pe pontonul Vâlcovului coborând din vapor, că a și găsit un prieten: învățătorul Cezar Dumbravă, director la una dintre școlile orașului. Om de mare omenie, seriozitate și bunătate. Gazda, familia Agriscov Fedorcic, se ocupa
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
post în județul Covurlui, pentru a fi cât mai aproape de casă, de familie, de Fârțănești. Și iată scrisoarea: de la 1 octombrie 1932 sunteți numită învățătoare titulară, pe post vacant, în comuna Tabacu, județul Ismail. Și ia-l din nou pe nenea Gheorghe, mama, nelipsita căruță cu doi telegari spre necunoscut. Tabacu. Sunt lăsată, somnoroasă puțin, să cobor din căruță. Sub ochii mei, abia limpeziți a bună dimineața, ca un înger, o fetiță: Unde să merg, draga mea? Încoace. Și m-a
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
folosirea veselei, a paharelor la marele hram al naturii. Vinul se putea bea doar din pahare vegetale, ardeii decapați sau dovlecii supuși unui proces special de uscare. Era o continuare firească a ceremonialului poate păgân al lui Bachus, divina băutură nea vând voie să fie atinsă de fier sau orice alt material oxidant. Mă uit și acum la niște fotografii. S-au uitat și alții. Majoritatea întrebau dacă mulțimea aceea veselă de oameni e parte a unui alai de nuntă sau
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
-n piept și dă prin dinți Din bețe, doage și Nimica Ce rugă pentru Răsturnica! Să tune doaga orișicui, Iar Mama groasă cu pistrui Îngenuncheată să se roage! - Hai dați din bețe și din doage. Și tu, întunecat flăcău Măsea-de-Fier, nene Dulău Te roagă lângă hodoroage! - Hai dați din bețe, spargeți doage. Să plângă lemnul ca la strung Când hohotit, când mai prelung Din bețe, doage și Nimica Ieși, cântec pentru Răsturnica. Vii lumânări, burați polen! E cimitirul un desen Cu
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
zona vestică a Franței. Acolo aproape că nu există iarnă. în nici un caz asemănătoare celor din România sau din alte părți ale Europei. Dar, tocmai din această cauză, în satul Collonges la Rouge zborul lin și alintat al fulgilor de nea este cu atât mai mult apreciat. Ca un miraculos spectacol oferit de steluțele albe. Fără îndoială, copiii se bucură cel mai mult și cel mai sonor. Ei sar într-un picior, îngână cântece specifice și prind în palme tremurânde plăpândele
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92331]