6,822 matches
-
o imagine despre ceea ce se cheamă aici "New England". Americanul din dreapta mea, un tânăr cu barbă și în pantaloni scurți, se distrează copios văzând că n-am nici o dexteritate în "disecarea" homarilor, dar n-o face cu răutate, ci cu simpatie. Ospătărița care ne servește se apropie de mine și-mi arată cum se scoate perfect din crustă carnea albă, gustoasă. A. îmi povestește că atunci când vrei să angajezi pe cineva, într-o poziție importantă, una dintre probe este asta: îl
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
încrezute. Le privesc cumințenia și-mi dau lacrimile. Irina nu pricepe prostia mea, și eu a trebuit s-o liniștesc și a trebuit să-i explic ce simțeam. La urmă face și ea: "Cum ai dreptate!" și le privește cu simpatie. Joi. Hamiri îmi aruncă un potop de vorbe. Are ochi frumoși și scânteiați. Pleoapele îi clipesc cu repeziciune și inegal, ai crede aripile unei păsări care ar vrea să-și ție echilibrul pe un băț prea subțire. Apoi se opresc
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
anost să auzi astfel de scâncete din partea unui om bătrân, cu fața toată încrețită. Doamna Axente îl ascultă surâzătoare, cu înțelesuri către noi. Joc cu el tot timpul cărți, reîncep pentru a suta oară ,șasezeci și șase" ca să-i întrețin simpatia și să-i răsplătesc oarecum că i-am pus stăpânire pe casă, dar poate și de enervare ca să treacă timpul mai ușor în așteptarea doctorului. Când Viky doarme, doamna Axente joacă panțarola cu noi și se antrenează ca și cum nu se
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
ca reprezentanți și să vorbească despre nemulțumirile și dorințele voastre. Dacă sunt legitime, vor fi respectate. La aceste cuvinte, ieși în față un bărbat înalt, gol până la brâu și cu o expresie nesupusă. Arătând de parcă ar fi încercat să câștige simpatia turmei de oameni, urcă, agresiv, pe taluz. Văzându-l, alți trei, patru muncitori îl urmară făloși. — Aceștia sunt singurii reprezentanți? întrebă Kanbei. Apropiindu-se de scaunul lui Hideyoshi, cu toții îngenuncheară pe pământ. — Nu e necesar să stați în genunchi, le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
legăturii lor strânse, era evident conștient că avuseseră loc aceste incidente. Mitsuharu ascultase totul, fără cea mai mică schimbare a expresiei. — Va să zică, Seniorul Mitsuhide a fost concediat fără un motiv anume? Sunt ușurat să aud. Și alte clanuri au câștigat simpatia sau antipatia Seniorului Nobunaga, în funcție de capriciile lui. Expresiile celor trei oameni se schimbară dintr-o dată. Mușchii din jurul buzelor lui Dengo tresăriră, iar vasalul se apropie brusc de Mitsuharu: — Cum adică, sunteți ușurat? — Trebuie să mă repet? Vina nu este a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
este neplăcut să vă aflați în această încăpere friguroasă, cu un grup de samurai aspri, doamnă. Îndemnată astfel să se retragă, Doamna Oichi plecă în propriile ei apartamente. Katsuie o luă drept aroganță, dar Inuchiyo o făcuse în semn de simpatie față de Oichi, în care îl vedea pe Nobunaga, răposatul ei frate. — Te ridici la înălțimea vechii dumitale reputații. Am auzit că ai o îndelungată experiență, comentă Katsuie. — La sake, adică? — La mult, mult sake, adică. Inuchiyo râse din toată inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Domnul Bordeianu se strecura și el prin mulțime, ditamai profesorul, c-un cap peste toți cei din jur, și se oprea pentru o clipă, doar atât cât să-i prindă privirea lui Rareș. Bărbia lui făcea un Da scurt de simpatie pentru Rareș și numai pentru el... Dar o undă de neliniște pornea iute să se împrăștie dinspre estradă, stingând rumoarea până tot mai departe... Un stol de grauri se ridica speriat din livada lui Mihalcea și trecea în zbor, c-
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
ce-am făcut săptămâna trecută! Sau ieri!" Și aproape că-i venea să plângă. M-am uitat la cele două fetișcane, și ce mi-au văzut ochii? Brusc ceva s-a dezghețat pe fețele lor. L-au privit ambele cu simpatie, și cu siguranță că i-ar fi răspuns bătrânului dacă le-ar mai fi întrebat în ce clasă sunt. Dar bătrânul n-a mai întrebat nimic... Așa că mă întorc la prima clasă mixtă din școala mea, în care am avut
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
să se păstreze în formă pentru totdeauna. Anii ’60 ne-au învățat că lucrul cel mai oribil e să fii bătrân. Eu sunt produsul anilor ’60 - an produs ascultător, serios, supus al anilor ’60 - dar din acest punct de vedere, simpatiile mele coboară mult mai jos în timp, spre zilele de mult apuse, când nimănui nu îi pasă că arăta tot timpul ca un mort. Am continuat să mă uit pe ferestrele fantomatice, poluate, pătate cu nicotină ale casei mele, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
La C. L. & S. predominantă în angajarea fetelor e politica lui să-fie-singură.) Ele trebuie să râdă cât pot și să asculte. Au voie să și vorbească puțin, dar numai atâta vreme cât noi suntem eroii povestirilor lor. Lumina moale a acestui iunie simpatie, care a luat forma unei pânze de corabie sau a unui sân, își înfoaie rotunjimile învăluind încăperea. Preț de o clipă, apărem cu toții într-o lumină orbitoare: arătăm ca niște monștri. Preț de o clipă tot restaurantul seamănă cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
tot învârtit zilnic prin locul ăsta. Așa, cel puțin, mi se pare mie. De fapt, m-am născut aici, la etaj. Sorb din bere, Și Fat Vince arată ca un căcat, ca și fi-su, Fat Paul... Am o anumită simpatie pentru Fat Vince, în parte pentru că suferă de inimă. Inima îl tot atacă, așa cum mă va ataca și a mea într-o zi. Cred că Fat Vince are o anumită simpatie față de mine. La fiecare două luni mă ia lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ca și fi-su, Fat Paul... Am o anumită simpatie pentru Fat Vince, în parte pentru că suferă de inimă. Inima îl tot atacă, așa cum mă va ataca și a mea într-o zi. Cred că Fat Vince are o anumită simpatie față de mine. La fiecare două luni mă ia lângă el și, cu respirația lui îndulcită de băutură, mă întreabă ce mai fac. Nimeni altcineva nu mai face lucrul ăsta. Nimeni. Uneori vorbește cu mine despre mama mea. Și Fat Vince
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
și le-am spus: — Hei, am auzit că una de-a voastră a mierlit-o alaltăieri - poate că nu era cel mai fericit cuvânt pe care l-am găsit, totuși voiam să-mi exprim compasiunea și îngrijorarea, impulsionat de o simpatie nestăvilită. Mi-au întors spatele, cu un gest specific femeilor cinstite la petreceri sau în cluburile de noapte, manifestând un dezgust civic. — Scuzați-mă, am spus eu. Doriți niște bani. Uite - luați niște bani. L-am văzut pe împuțitul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
e motivația? La telefon spunea tot timpul că eu l-am distrus. Cum aș fi putut s-o fac. Mi-am amintit. Chiar în ciuda amneziilor și a tuturor celorlalte Mi-am amintit. Martin a rămas pe gânduri. Am simțit căldura simpatiei pentru tipul ăsta în clipa când mi-a spus: — Cred că a fost doar un pretext. Nu i-ai făcut niciodată nimic. — Zău. Dar atunci n-are nici o noimă. — Chiar așa? În zilele noastre? Uneori îmi vine să cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
școala particulară unde învățam. Eu eram bufonul și șeful de bandă al clasei. Nu mă dădeam în vânt după carte, dar stră luceam prin bucuria de a trăi. De aceea aveam o mul țime de prieteni și atrăgeam o mare simpatie chiar și din partea profesorilor, ale căror materii le ignoram. Dă-mi un exemplu! — În liceu (mi-am făcut studiile la Liceul Francez, Academia Ronsard din București) detestam matematicile, așa că mai mult chiuleam de la cursuri și mă ascundeam în podul liceului
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
dr. Cristina Ionescu, șefa catedrei de istorie a medicinei la Univ. Gr. T. Popa-Iași, prefațată de Prof. dr. Constantin Romanescu, membru emerit al Academiei de medicină din România, în care, la cap. “Evreii și medicina iudaică” evreii stârnesc o adevărată simpatie și recunoștința aportului lor în științe, filosofie, religie, etc.; a întâlnit pasiunea evreilor pentru vindecarea oamenilor, probată cu descoperiri arheologice (manuscrisele de la Marea Moartă și cele din grotele de la Qumram), a reținut nume de mari medici evrei între care Maimonide
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
lucr. Dicționarul limbii române și Atlasul lingvistic Român, 1937 - prezent la venirea trenului cu martirii Ion Moța și Vasile Marin, și luare de cuvânt, martor în procesul Căpitanului, ”nu sunt membru în Mișcare. Am cunoscut-o demult și cu multă simpatie m-am apropiat de ea... Cei mai buni elevi ai mei au fost legionari. Mi-a plăcut cartea Pentru Legionari.” (Corneliu Zelea-Codreanu) este un scriitor de talent. M-au apropiat de el religiozitatea sa adâncă, iubirea față de țară...; Mihail Racoviță
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
în primăvara lui ’79, când am plecat la Cluj, la Colocviul Emi nescu, am crezut o clipă că l-am apucat, în fine, pe Dumnezeu de picior. Am întâlnit acolo o insă care mi-a dat niște semne vagi de simpatie. Era cu vreo patru ani mai mare ca mine, deja absolventă, repartizată profesoară într-un orășel ardelean. Fă cuse engleză și română. Era urâțică, șleampătă, când mergea părea că se-mpleticește la fiecare pas. Tot ce purta pe ea părea
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
îmi pare c-aș voi s-o fiu sub forma lui și nu sub a mea, pare că când mă primblu picioarele și corpul meu au acea legănare proprie mersului său - oare nu sunt eu el, cu toate diferințele? De la simpatia deosebită s-ar putea conchide la asemănare, din această nedispozițiune a chipului său - la identitate. [VISUL DIN NOAPTEA DE 11/12 FEBRUARIE 1876] 2306 În noaptea de la 11 spre 12 fevr. 876 am avut următoriul vis. Se făcea la noi
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
376 {EminescuOpXV 377} Patriotul consideră rasa națională pe teritoriul ei istoric (t/g) ca singurul obiect al preocupațiunilor lui. Față cu restul omenirii el se poartă ca orice organism - atrăgând sau respingând - summando ( [plus] ) sau minuendo ( - ) după ură și iubire, simpatie sau antipatie. Dar o seamă de politici cosmopoliți pretextează numai a fi umanitari. Ei pun umanitatea (x) dar nu înțeleg, în favorizarea lor, decât x/g sau x/n, pe jidani sau pe nemți, pe cari ar vrea să-i
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
un militar priceput și fără milă, se surprinse privindu-l cu niște simțăminte ce-i erau necunoscute. Ochii îi erau blânzi și rugători, glasul dezarmant; avea unul dintre cele mai alese daruri ale zeilor: capacitatea de a-și atrage imediat simpatia celorlalți. Tribunul le făcu semn soldaților să plece. Gajus spuse: Mama a plâns, iar tu știi că se ascunde să n-o vadă nimeni. De ce tata îi zice numai: „Ai răbdare, îndură“? Și de ce nimeni nu vrea să vorbească cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
străzile castrului; multe expresii, citatele neașteptate din niște poeți sublimi erau de neînțeles pentru Gajus. În schimb, Zaleucos se bucura când toți se arătau uimiți de eleganța spontană cu care copilul se exprima în greacă. — O perfectă diglosie, comentă cu simpatie meditativă puternicul și bogatul senator Junius Silanus. Însă nimeni nu-și imagina ce avea să le aducă destinul peste doar câțiva ani. Pe malul Tiberis-ului, mulțimea era și mai mare, ajungând să înghită escorta și să se transforme în cortegiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
avut timp să-și arate unii altora un bărbat masiv și încruntat, la vreo șaizeci de ani, care purta solemn laticlavus-ul senatorial, fâșia de purpură, și care, înconjurat de prieteni și clientes, îi observa la rândul lui de la distanță, fără simpatie. Îi explicară lui Gajus că se numea Gneus Calpurnius Piso și - din felul cum rosteau numele acela - copilul avu o senzație confuză de alarmă, impresia de perfidie amesteactă cu putere. Bărbatul provenea dintr-o familie puternică și trufașă până la insolență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
să-și dea seama, după moartea tatălui lor, băieții erau schimbați, de nerecunoscut, într-atât încât viața surorilor lor mai mici era cu totul separată de a lor. Primul născut, Nero, își crease, cu ajutorul numelui, un cerc eterogen de prietenii, simpatii politice, mulți adepți naivi, câțiva ariviști. În jurul lui se coagula partidul persecutat și, în mare parte, risipit al așa-numiților populares, pe care mulți îi numeau acum Juliani. Acest fapt i se părea lui Tiberius mai primejdios decât era în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
câteva ore, atitudinea tânărului Împărat se schimbase îngrijorător. Sinceritatea lui imprudentă și îndurerată îi înspăimânta, deoarece cu un singur cuvânt putea dezlănțui enorma putere militară, cohortele pretoriene aflate de cealaltă parte a ușii, legiunile din toate provinciile și violenta, incontrolabila simpatie a poporului. Dorindu-și cu disperare să supraviețuiască, unii încercară să dea motivațiile aflate cel mai la îndemână și declarară că nu știau nimic. Revoltați, populares începură să strige și înăbușiră acele glasuri înspăimântate. Apoi acuzații, asemenea naufragiaților care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]