6,208 matches
-
liberale prin prisma intuițiilor constructiviste asupra socializării. Apariția unei școli constructiviste în anii 1990 a facilitat procesul de creare a unei legături între pacea democratică și analiza la nivel sistemic. Reinterpretarea neorealismului și a liberalismului în această manieră plasează chestiunea socializării în centrul dezbaterilor mult mai ferm decât consensul anterior privitor la raționalism. Dezbaterile dintre neorealism și instituționalism s-au concentrat asupra problemei cooperării în anarhie. Prin contrast, dezbaterile dintre neorealiști și liberali se referă la traiectoria generală a construcției identitare
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
dezbaterilor mult mai ferm decât consensul anterior privitor la raționalism. Dezbaterile dintre neorealism și instituționalism s-au concentrat asupra problemei cooperării în anarhie. Prin contrast, dezbaterile dintre neorealiști și liberali se referă la traiectoria generală a construcției identitare și a socializării în sistemul internațional. Această nouă axă a dezbaterilor contemporane oferă două avantaje teoretice distincte. Mai întâi, o concentrare asupra dinamicii socializării poate să cuprindă mai multe întrebări despre cauzele și consecințele colapsului sovietic decât consensul raționalist. Ea crește posibilitatea ca
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
în anarhie. Prin contrast, dezbaterile dintre neorealiști și liberali se referă la traiectoria generală a construcției identitare și a socializării în sistemul internațional. Această nouă axă a dezbaterilor contemporane oferă două avantaje teoretice distincte. Mai întâi, o concentrare asupra dinamicii socializării poate să cuprindă mai multe întrebări despre cauzele și consecințele colapsului sovietic decât consensul raționalist. Ea crește posibilitatea ca prăbușirea Uniunii Sovietice să fi reflectat procese de selecție pe termen lung, care funcționau prin intermediul unor mecanisme de socializare la nivel
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
asupra dinamicii socializării poate să cuprindă mai multe întrebări despre cauzele și consecințele colapsului sovietic decât consensul raționalist. Ea crește posibilitatea ca prăbușirea Uniunii Sovietice să fi reflectat procese de selecție pe termen lung, care funcționau prin intermediul unor mecanisme de socializare la nivel internațional. Al doilea avantaj al acestei abordări constă în faptul că deschide posibilitatea ca sfârșitul Războiului Rece să poată fi privit ca reflectând o transformare a traiectoriei socializării generate de sistemul internațional. Modelul neorealist are o viziune îngustă
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
selecție pe termen lung, care funcționau prin intermediul unor mecanisme de socializare la nivel internațional. Al doilea avantaj al acestei abordări constă în faptul că deschide posibilitatea ca sfârșitul Războiului Rece să poată fi privit ca reflectând o transformare a traiectoriei socializării generate de sistemul internațional. Modelul neorealist are o viziune îngustă asupra socializării întrucât presupune că tendințele sistemice încurajează simpla reproducere a unei balanțe de putere waltziene. Totuși, reformularea modelului liberal arată că dinamica socializării la nivelul internațional ar putea fi
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
nivel internațional. Al doilea avantaj al acestei abordări constă în faptul că deschide posibilitatea ca sfârșitul Războiului Rece să poată fi privit ca reflectând o transformare a traiectoriei socializării generate de sistemul internațional. Modelul neorealist are o viziune îngustă asupra socializării întrucât presupune că tendințele sistemice încurajează simpla reproducere a unei balanțe de putere waltziene. Totuși, reformularea modelului liberal arată că dinamica socializării la nivelul internațional ar putea fi mai complexă decât prevede neorealismul. Odată cu apariția unei mase critice de state
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
ca reflectând o transformare a traiectoriei socializării generate de sistemul internațional. Modelul neorealist are o viziune îngustă asupra socializării întrucât presupune că tendințele sistemice încurajează simpla reproducere a unei balanțe de putere waltziene. Totuși, reformularea modelului liberal arată că dinamica socializării la nivelul internațional ar putea fi mai complexă decât prevede neorealismul. Odată cu apariția unei mase critice de state liberale, pacea democratică ar putea înlocui balanța de putere ca tendință de echilibru dominantă în interiorul sistemului internațional. Prin urmare, dezbaterile dintre neorealiști
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Odată cu apariția unei mase critice de state liberale, pacea democratică ar putea înlocui balanța de putere ca tendință de echilibru dominantă în interiorul sistemului internațional. Prin urmare, dezbaterile dintre neorealiști și liberali, privind procesele de construcție a identității de stat și socializarea în relațiile internaționale sugerează posibilitatea subsumării intuițiilor neorealiste și a celor instituționaliste într-o sinteză mai largă, compatibilă cu perspectiva asupra sfârșitului Războiului Rece ca punct de cotitură istoric major în politica mondială. Studiile de caz sunt examinate în capitole
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
predicțiile neorealiste, cât și pentru cele instituționaliste, și ar indica un "decalaj de internalizare", de tipul celui anticipat de teoria liberală. Astfel, chiar dacă statele urmăresc strategii non-liberale, în această etapă analiza rămâne perfect compatibilă cu o descriere liberală a dinamicii socializării din sistemul internațional. În această secțiune ne folosim de cercetările empirice din cele două proiecte Kapstein și Mastanduno, și Keohane ș.a. pentru a identifica preferințele de politică externă ale fiecărei țări. În a patra secțiune abordăm opțiunile strategice ale fiecăreia
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
în care strategia adoptată de statul în cauză este durabilă, sau dacă se află sub presiuni pentru a-și ajusta orientarea. Dacă există presiuni pentru schimbare, atunci ele sunt evaluate în raport cu criteriile care fac distincție între alinierea la hegemon și socializarea liberală. Se analizează dacă există semne că statul își modifică abordarea față de împărțirea responsabilităților astfel încât adoptă un rol mai apropiat de cel al SUA, și dacă există dovezi ale presiunilor pentru internalizarea normelor cooperării atât în chestiuni de securitate, cât
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
1989-1999. Această secțiune abordează tendințele generale în termenii relațiilor dintre principalele puteri după sfârșitul Războiului Rece. În cele din urmă, tragem concluzii cu privire la ajustările individuale de politică externă ale principalelor state la colapsul sovietic, precum și la existența presiunilor în sensul socializării la normele asociate cu un concert de state democratice. În ansamblu, oferim o evaluare sistematică a teoriilor sistemului internațional printr-un studiu comparativ al strategiilor de stat din primul deceniu al perioadei post-Război Rece. În prezent, tendințele globale rămân neclare
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
marcă ai instituționalismului interpretează greșit neorealismul, ca fiind un model raționalist al sistemului internațional, cu scopul de a-și dezvolta argumentele împotriva principalelor revendicări neorealiste. Însă, neorealismul adoptă o logică reflexivă care se concentrează asupra proceselor de construcție identitară și socializare ce decurg din consecințele generative ale anarhiei, și nu se bazează pe asumpții privind raționalitatea actorilor. Astfel, în timp ce neorealismul și liberalismul se deosebesc fundamental în termenii evaluării caracterului și consecințelor de lungă durată ale anarhiei, se poate ca, de fapt
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
dintre aceste trei modele, în care dezbaterile dintre neorealiști și instituționaliști reprezintă partea raționalistă, iar dezbaterile dintre neorealiști și liberali reprezintă partea reflectivistă a abordării. Privit în acești termeni, probabil că focalizarea liberalismului asupra traiectoriei generale a construcției identității și socializării în cadrul sistemului internațional se va dovedi mai productivă în căutarea unei sinteze generale între teoriile concurente ale relațiilor internaționale decât orice încercare a instituționaliștilor de a rafina modelele raționaliste. Toate cele trei teorii acceptă că anarhia rezultă din interacțiunea unităților
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Wendt, 1992, pp. 396-399). Din această perspectivă, "interesele naționale" nu pot exista independent de un context cultural comun pentru acțiune. Interesele nu sunt un dat exogen, ci reflectă, în cele din urmă, identitățile culturale internalizate de state prin procese de socializare în sistemul internațional. O a doua distincție importantă este cea dintre comportamentul reflexiv al unităților și "reflexivitatea" ca proprietate a sistemelor sociale. Într-un sistem care a atins reflexivitatea, actorii dobândesc capacitatea de a gândi conștient la practicile comportamentale de
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
actorii dobândesc capacitatea de a gândi conștient la practicile comportamentale de adoptat (Wendt, 1999, p. 375). Schimbarea culturală se răspândește ca urmare a procesului prin care actorii internalizează noi identități. Apoi, acest fapt reflectă o transformare a traiectoriei generale a socializării din sistemul internațional. Atingerea reflexivității presupune că actorii sunt capabili să monitorizeze într-un mod reflexiv contextul în care interacționează cu alții. Totuși, reflexivitatea ca proprietate a sistemelor sociale nu poate fi redusă la monitorizarea reflexivă a acțiunii de către unități
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
sistemelor sociale nu poate fi redusă la monitorizarea reflexivă a acțiunii de către unități. Este posibil să existe un sistem social în care unitățile interacționează pe baza comportamentului reflexiv, dar care nu a atins reflexivitatea. În cadrul unui astfel de sistem, dinamica socializării definește o buclă de retroacțiune negativă, care descurajează schimbarea culturală, iar identitățile unităților rămân stabile în timp. Mai jos se afirmă, de exemplu, că sistemul internațional imaginat de neorealism poate fi interpretat ca funcționând tocmai în acest mod. Astfel, reflexivitatea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
în neorealism, modelul păstrează o calitate dinamică sau "generativă". Structura acționează ca un selector și, în timp, elimină unitățile care nu reușesc să răspundă imperativelor sistemului. Acest fapt îl face pe Waltz să evidențieze importanța "pătrunzătoare" a competiției și a socializării. Socializarea este un proces de emulație, iar competiția un proces de eliminare. Statele întâlnesc stimulente structurale puternice pentru a imita rezultatele celor mai de succes actori și a se "socializa" în sistemul internațional. Dacă nu reușesc, competiția le va elimina
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
neorealism, modelul păstrează o calitate dinamică sau "generativă". Structura acționează ca un selector și, în timp, elimină unitățile care nu reușesc să răspundă imperativelor sistemului. Acest fapt îl face pe Waltz să evidențieze importanța "pătrunzătoare" a competiției și a socializării. Socializarea este un proces de emulație, iar competiția un proces de eliminare. Statele întâlnesc stimulente structurale puternice pentru a imita rezultatele celor mai de succes actori și a se "socializa" în sistemul internațional. Dacă nu reușesc, competiția le va elimina. Aceasta
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
sistemul internațional. Dacă nu reușesc, competiția le va elimina. Aceasta are consecințe interne și externe pentru state. Pe plan intern, ele vor adopta organizări echivalente. Pe plan extern, statele vor adopta repertorii de comportament similare sub aspect structural. Competiția și socializarea încurajează omogenizarea unităților astfel încât ele să funcționeze la fel, și promovează convergența sistemului în jurul unui echilibru al balanței de putere (Waltz, 1979, pp. 74-77). Sugestia lui Waltz potrivit căreia anarhia are efecte generative are implicații importante pentru modul în care
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
putere, statele reacționează rațional la stimulentele generate de poziția lor relativă. Totuși, balanța de putere poate fi înțeleasă, astfel, în termenii retroacțiunii negative produse în sistemul internațional. Din această perspectivă, "balanța este sistemică în sensul că normele sunt internalizate prin socializare, pe măsură ce actorii îi analizează pe ceilalți și interacționează cu ei" (Jervis, 1997, p. 136). Cele mai convingătoare exemple ale auto-reglementării reflexive în cadrul sistemului internațional apar atunci când state importante se comportă aparent "irațional". Actori importanți sunt uneori eliminați ca unități semnificative
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
interpretări raționaliste a neorealismului, comportamentul olandez este dificil de încadrat. Chiar dacă avea opțiunea "rațională" de a-și dezvolta capacitățile militare, Olanda nu a urmat această direcție. Totuși, înțelese în termenii capacității sistemului de a se auto-reglementa reflexiv prin selectare și socializare, efectele conflictului anglo-olandez sunt explicate de neorealism fără dificultate. Mai mult, așa cum consideră Waltz, chiar și un număr restrâns de cazuri precum cel discutat reprezintă un exemplu important pentru alte unități. Prin urmare, acestea sunt extrem de eficiente în asigurarea reproducerii
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
acestea sunt extrem de eficiente în asigurarea reproducerii unui mediu competitiv. Astfel, Waltz recunoaște imediat că modelul neorealist este puternic tocmai pentru că se bazează pe imitația ce decurge din consecințele generative ale anarhiei, și nu pe asumpția comportamentului rațional. Totuși, descrierea socializării realizată de Waltz nu este fără neajunsuri. La începutul dezbaterii privind neorealismul, Ruggie a recunoscut că structura sistemului nu era pe deplin generativă pentru Waltz (Ruggie, 1986, pp. 135-136 și 148-152; Waltz, 1986, p. 328). Ulterior, Wendt a identificat aspectele
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
nu este fără neajunsuri. La începutul dezbaterii privind neorealismul, Ruggie a recunoscut că structura sistemului nu era pe deplin generativă pentru Waltz (Ruggie, 1986, pp. 135-136 și 148-152; Waltz, 1986, p. 328). Ulterior, Wendt a identificat aspectele sub care descrierea socializării la Waltz nu este suficient dezvoltată. Wendt acceptă perspectiva conform căreia neorealismul favorizează o descriere raționalistă a statului. Totuși, pentru a înțelege când și cum funcționează asumpțiile fundamentale ale neorealismului, este necesar să descoperim teoria socială ce rămâne implicită în
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Waltz adoptă atât asumpții individualiste, cât și asumpții materialiste. Neorealismul este individualist pentru că structura este generată numai prin interacțiunea unităților preexistente. Neorealismul este materialist pentru că distribuția capacităților între state este ceea ce motivează comportamentul statelor în anarhie. Wendt afirmă că descrierea socializării în neorealism este trunchiată, ca urmare a acestor asumpții. Socializarea poate avea două obiecte distincte, comportamentul și proprietățile, iar descrierea neorealismului se concentrează exclusiv asupra primului obiect. Premisele individualiste ale lui Waltz garantează că descrierea socializării în teoria neorealistă permite
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
este individualist pentru că structura este generată numai prin interacțiunea unităților preexistente. Neorealismul este materialist pentru că distribuția capacităților între state este ceea ce motivează comportamentul statelor în anarhie. Wendt afirmă că descrierea socializării în neorealism este trunchiată, ca urmare a acestor asumpții. Socializarea poate avea două obiecte distincte, comportamentul și proprietățile, iar descrierea neorealismului se concentrează exclusiv asupra primului obiect. Premisele individualiste ale lui Waltz garantează că descrierea socializării în teoria neorealistă permite doar reproducerea homeostatică, în interiorul sistemului. Mai mult, materialismul lui Waltz
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]