10,805 matches
-
într-o lume profund umană, străbătută de patimi, vini și suferințe, în care pulsează vieți distruse atât de obsesii personale, cât și de ideologii nocive"798. În romanul său ia naștere o lume văzută sub toate aspectele posibile, cu destine tragice și complexe. Alina Purcaru este autoarea interviului luat lui Sofi Oksanen. În Finlanda, autoarea reprezintă un reper important, romanul său, Purificare, fiind tradus în 43 de limbi. Scriitoarea s-a aflat într-o vizită la București, lucru care a și
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
cei mai importanți. Vasta creație epică face să trăiască întregul univers al satului ardelean, cu toată forfota lui umană, având în centru un erou puternic și reprezentativ. Compus din două părți mari, Glasul pământului și Glasul iubirii, romanul urmărește destinul tragic al protagonistului, aflat sub imperiul unor porniri care îi hotărăsc existența. Ion al Glanetașului, un flăcău sărac, dar chipeș, isteț și tenace, își sacrifică dragostea pentru Florica, fată fără zestre, și o seduce pe fiica urâțică a bogătanului Vasile Baciu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289159_a_290488]
-
Varduca, I. Copilu-Cheatră. Eseurile, variate ca tematică, au în atenție studiul de mentalități și educarea publicului (Horia Stanca, Practica snobismului, Week-end-ul estival), conturarea unor opțiuni culturale (Ion Minulescu, Specific românesc, Horia Stanca, Întoarcerea spre cultură), peripluri filosofice (D.D. Roșca, Existența tragică, Ion Petrovici, Schopenhauer) sau poetice (Ion Moldoveanu, Preludii la o moarte albă). Cronica literară nu este prezentă regulat, semnatarii obișnuiți fiind Horia Stanca (se oprește la volume de I.Al. Brătescu-Voinești, Sera Furpa, Ioan Georgescu, E. Lovinescu, G. Călinescu ș.a.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288364_a_289693]
-
și pictură a adus un înflăcărat și neîncetat omagiu Idealului și Frumosului și a pus la îndoială vorbele Peleșului în Robia Peleșului: "Ce, goale sunt oare mâinile unde văd o pensulă și-un condei?!"*. Föhn (Sirocco) este o altă poveste tragică de iubire. Ca și prințesa din Sângerul, frumoasa Frosi s-a căsătorit cu Matei pentru că-l iubește, iar ele este cel mai frumos băiat din satul Pfäffer, pe Rin. La un concurs de tir, o pușcă explodează și-i smulge
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
altor volume, în jurul lui constituindu-se de la început o structură lirică originală, care rămâne constantă în multe din volumele următoare, nuanțându-se și precizându-se însă (Drumul sufletului, 1970, Poemele câmpiei, 1978). Această mitologie e una sumbră, universul este unul tragic, în care nu transpare nici o rază de lumină, nu se întrevede nici un viitor, iar când acesta e pomenit, e văzut ca un „viitor dureros”, plângând el însuși: „De aceea ochiul meu așteaptă pe câmpie / să vină o lacrimă din acel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285227_a_286556]
-
Luca Signorelli și Andreea Man‑ tegna. Pietà este dominată de frumusețea calmă a unei madone copilăroase; trupul lui Cristos stă pe genunchii ei asemenea unui copil care doarme. Ca întotdeauna, în operele lui Michelangelo, frumusețea are întâietate în fața de‑ clamației tragice. Pe când alți artiști, precum Agnolo Bronzino 29, Enguerrand Quarton 30, au folosit o postură simbolică, Michelangelo a insuflat operelor sale tensiunea chipului și a suferinței; acestea la Michelangelo pornesc din interior, din trăirea sufletească. De fapt propriile comentarii ale lui
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]
-
mai târziu - Ce pățește omul bun (1922), Amice, ești un prost! (1923), Din viața speluncelor (1923) - continuă în același gen, cu ceva mai multă precizie stilistică și mai puțină exagerare în relatarea faptelor. Amorul, sub formele lui jucăușe, dramatice sau tragice, este altă temă a prozei sale. În special culegerile Cum iubește o fată (1907), Cum să iubim?!... (1908), Fericirea se cucerește (1909), Iubirea e biruitoare (1911), O dragoste din ochi (1915), Ah, cât ești de frumoasă! (1915) conțin numeroase scene
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288894_a_290223]
-
pregătirea și organizarea unei răscoale generale a poporului român, în data de 5 noiembrie 1956, capabilă să se alăture insurecției maghiare, chiar dacă eșuată în urma intervenției armate a sovietelor și a neimplicării militare a Occidentului, reprezintă una din paginile cele mai tragice din perioada robiei comuniste în țările din estul european. Cel de al doilea plan este unul interior, al meditației existențiale, al liniștii, seninătății și libertății spiritului în mijlocul dezastrului istoric. Tragedia vine tocmai din acceptarea ei conștientă, eroică, sacrificială, fiindcă autorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286464_a_287793]
-
Ion Enescu, doctor în matematică. Profesorul de înaltă și aleasă ținută morală, etică și academică, care s-a dăruit trup și suflet idealurilor nobile ale școlii românești, s-a retras dintre noi, acum aproape 22 de ani, într-o apoteoza tragică. Prin exemplul său personal, Profesorul Ion Enescu a contribuit substanțial la formarea multor serii de studenți, educându-i în spiritul muncii cinstite, al dragostei pentru matematică, filosofie, cultura, natura și frumos. În Catedră de Matematică a Universității Tehnice din Iași
Volum memorial dedicat foştilor profesori şi colegi by Alexandru Cărăuşu, Georgeta Teodoru () [Corola-publishinghouse/Science/91776_a_92841]
-
de universitari (catedră noastră era, la sfârșitul anilor 80, chiar cea mai numeroasă din țară), se încadra perfect în practică obișnuită a acestui p.c.r. și a brațului sau represiv - Securitatea. Cu aceste considerații nu dorim să politizam un tragic eveniment ci doar să consemnam o realitate. Cei trei colegi de catedră “incriminați” erau cadre didactice de prestigiu și de ținută deosebită ale catedrei noastre. Competența lor profesională era remarcabilă, iar exigenta lor că profesori nu era una exagerată ci
Volum memorial dedicat foştilor profesori şi colegi by Alexandru Cărăuşu, Georgeta Teodoru () [Corola-publishinghouse/Science/91776_a_92841]
-
dramatism, cu un personaj colectiv bine prins și câteva individualități notabile (preotul Mezdreanu, Mihoală). Unele dintre prozele adunate în Povestea primăverii se resimt de influența sadoveniană, în prezentarea cu discreție a unor „dureri înăbușite” ori a unor pasiuni puternice, sfârșite tragic. Nuvelele din Iedera sunt inspirate, în schimb, de scriitori străini, ele aducând personaje insolite (un dandy, un dresor de circ) și un mediu cosmopolit, descris cu precizie și cu un aplomb rar la noi în epocă. Notă aparte între scrierile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287286_a_288615]
-
declinul Europei", care apare ca evident după 1918 (acesta este și titlul lucrării publicate în 1920 de geograful A. Demangeon) a început să se manifeste pe diferite planuri încă din primii ani ai secolului XX, nu schimbă cu nimic situația tragică a bătrînului continent care iese din conflict sinistrat din punct de vedere material și moral. Contemporanii sînt impresionați în primul rînd de sacrificiile umane. Acestea sînt într-adevăr înspăimîntâtoare: mai mult de 8 milioane de morți europeni și milioane de
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
ar fi putut atunci America lui Roosevelt, în plină luptă cu doi dușmani de temut, dintre care unul dispunea încă de toate forțele sale, să-i la lui Stalin ceea ce acesta cucerea prin luptă armată? Dacă a existat o greșeală tragică, aceasta nu s-a comis la Yalta, ci mult mai devreme, prin strategia "marginală" a lui Churchill și poate prin scopul său nedeclarat de a-i lăsa pe ruși să-și epuizeze forțele în lupta de recucerire a teritoriului lor
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
a încetinit decît odată cu criza, este însoțită de o recentralizare a aparatului economic și începînd din 1975 și de o revenire la rigiditatea politică și ideologică. Cazul Ungariei lui Kadar este total diferit. Adus la putere de ruși în condițiile tragice pe care le cunoaștem, acest fost muncitor metalurgist de origine țărănească, promovat în funcția de șef de stat cu ajutorul tancurilor străine, a inaugurat în 1962 o experiență originală al cărei succes a făcut din Ungaria statul cel mai "liberal" din
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
Tatuajele nu se lasă la garderobă acțiunea e situată în perioada postbelică, cu toate că abundă referirile la trecut și evocările unor evenimente anterioare. În general, autorul reconstituie cu pregnanță anii celui de-al doilea război mondial, cu cortegiul lor de evenimente tragice (ororile stăpânirii horthiste și szalasiste în Transilvania de Nord, pogromul de la Iași, catastrofele și suferințele provocate de războiul propriu-zis pe frontul de Răsărit sau în alte împrejurări). Fresca epică e focalizată prin personaje-reflectori, ale căror solilocvii și dezbateri lăuntrice sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288604_a_289933]
-
în anii ’40, ca bun cunoscător al culturii maghiare) și, totodată, cu recurs abundent la documente și la alte izvoare istorice. Spirit intransigent, militant decis al cauzei românești, adept al adevărului și al justiției, martor și trăitor al unor evenimente tragice, P. refuză și aici retorica agresivă a șovinismului, manifestându-se cu echilibru ca un susținător al armoniei și colaborării interetnice. SCRIERI: Psalmii neliniștii, Bistrița, 1942; Raoul Șorban, Cluj, 1942; Petre Abrudan, Cluj, 1942; Laudă singurătății, Cluj, 1944; Furtună sub Detunata
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288604_a_289933]
-
forțe) sau dădeau cale liberă unor impulsuri lăuntrice. Nu exclud deloc iubirea, existentă de la început sau născută apoi, dar niciodată exprimată. Sub presiunea „înțelegerii” masculine a raporturilor cu femeia, afecțiunea își descoperea putințe de afirmare doar în momentele de o tragică ireversibilitate; cu prilejul morții partenerului/ partenerei, de pildă (sentiment ce răzbate, dincolo de formular, din scrisoarea prin care Radu beizadea Brâncoveanu îi anunța pe țăranii din Bălțătești de moartea Bălașei Cantacuzino, „preaiubita” lui soție și a lor „dulce stăpână”). Politicul eram
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
prezența grecilor în preajma Domnului, „îi târâia de coadele cailor prin târg, pre alții îi omora” sau Gheorghe Duca, adept al unor răfuieli la fel de drastice) sau în diferite dispoziții (uneori cu caracter aleatoriu) de același fel privind alte persoane (vezi „listele tragice” de mai sus). Evident, în absența (fundamentală această lipsă) a judecății. „îndată, fără întrebare, fără judecată, îi omora tirănéște” - scrie Anonimul Bălenilor despre Șerban Cantacuzino, cel ce trezea fiori reci prin simpla-i prezență și, dacă îl credem pe celălalt
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
în timpul unei lupte, l-au decapitat din porunca sultanului Mehmed I; la fel și pe fiii săi, Radu și Mihail). Culmea în acest soi de „exerciții” o ating turcii prin uciderea Brâncovenilor și Cantacuzinilor. Să examinăm datele primului măcel: Sfârșitul tragic al Brâncoveanului („tăierea nedreaptă a evlaviosului Constantin Basarab” - va spune grecul Mitrofan Grigoràs în a sa Istorie pe scurt 124), victimă a lăcomiei nepotolite a unor suzerani sângeroși, a împrejurărilor politice interne și externe (ajunse la o tensiune maximă), dar
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
de zloți), o moșie și ceva din averea confiscată 751. în 1593, întovărășită de o mică suită, a plecat spre Apusul Europei, poposind întâi la Viena și întorcându-se apoi la Istanbul. ... Și apăreau văduvele Să citim încă o dată „listele tragice” Cum despre „văduvele domnești” va fi vorba în cele mai multe dintre paginile acestei cărți, să-mi îngăduie cititorul ca, în acest capitol, să cobor un „etaj” al lumii elitelor românești, pe palierul boierilor - mai exact pe cel al marilor dregători (ajutat
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Stan și stolnicului Sbărâu, dăruiau - împreună cu nepoții lor - Mănăstirii Tismana trei ocine, „cum au lăsat ei cu al lor cuvânt”), să achite debitele rămase neacoperite de aceștia (vom vorbi despre această „datorie” ceva mai jos) și, frecvent, să răspundă (dramatic, tragic uneori) pentru unele acte ale foștilor soți. Marii boieri își făceau testamentul la vreme de bătrânețe, sau în momente ce justificau întocmirea unor astfel de acte. Să facem o inspecție sumară (căutând „testamentele bărbaților”) într-o Moldovă a secolelor al
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
făcut la fevruarie veselie foarte mare și cu cinste domnească făcându-se și dăspre o parte și dăspre alta” - Radu Greceanu), forță pe care ei urmau să o sporească. Linia de bază a acestei strategii urma să continue, căci, înainte de tragicul său sfârșit, Constantin Brâncoveanu obținuse învoirea de la înalta Poartă să-l însoare pe Radu (Raducan), al treilea băiat al său (1690-1714) cu fiica lui Antioh Cantemir (cu care fiul lui era logodit), aflată atunci în capitala sultanilor. Sabia călăului n-
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
a murit de ciumă în 1697 -, avea doar 20 de ani, se născuse în 1677 - la Constantinopol („într-o străinătate” - zice Radu Greceanu), după ce soțul ei fusese mazilit. Pe Anița (cea care venise, cu copilul ei, Constantin, la Istanbul cu tragicul convoi ce-l însoțea pe Vodă) a condamnat-o la văduvie porunca sultanului și împlinirea ei, pe 15 august 1714 (lângă Voievodul Brâncoveanu și fiii lui, a fost ucis atunci și Ianache Văcărescu - ginere al lui Vodă, după tradiție -, în
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
1682, însoțindu-și mama, și s-a aflat între sfetnicii apropiați ai nepotului său Constantin Brâncoveanu. Cum interesele „casei” erau mai importante, s-a despărțit de Brâncoveanu în 1707 și l-a urmat pe stolnic. Va împărtăși chiar și destinul tragic al aceluia, pierind ucis de turci în 1716305. Matei Cantacuzino (ajuns agă în 1669 și folosit, apoi, de fratele său Șerban în misiuni diplomatice) a fost însurat cu Bălașa, fiica marelui vornic Gheorghe Rodoș din Drugănești. Ar fi făcut, probabil
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
călugărul le este nun, iar mama cea cu gânduri negre - văduva, un Negativ cu multe disponibilități - este redusă la tăcere: „mă-sa nu mai cuteză să zică nicio vorbă”. * Poezia populară, evocând evenimente din viața omului (de regulă pe cele tragice), menționează instalarea văduviei cu toate consecințele acestei schimbări a statutului femeii. Rămasă singură, femeia își jelește soțul mort și enumeră datele unei situații previzibil precare (mai ales dacă repetarea tragicei experiențe: „Cin’nu bea aiest pahar/ Nu știe-n lume
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]