6,679 matches
-
a conversației? Randall Cox mă iubea? și voia să locuim împreună? Ăsta era momentul la care eu și Beatrice visasem cu atâția ani în urmă - și, în sfârșit, se împlinise! Îmi venea să alerg pe strada mea amărâtă și să urlu din fundul plămânilor și... — Înțeleg dacă ai nevoie de ceva timp ca să reflectezi la asta, mi-a spus Randall oarecum posomorât. Hopa! Uneori uiți să bărbații nu pot citi gândurile. — și eu te iubesc, Randall! am spus aruncându-mă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
mine în birou, a trosnit vocea lui Vivian. Acum! În biroul ei? La gândul ăsta, mi s-a strâns stomacul. Reușisem, mai bine de-o săptămână, să evit să intru în groapa aia cu venin și sentimente distructive. De când Vivian urlase prima dată la mine, avusesem parte de o lună de adevărat iad, iar acum nu mai încercam decât să trec de fiecare zi fără nici o confruntare față în față. Vivian putea să fie destul de abuzivă și prin intercom; în biroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
mi-a spus el, îmbrățișându-mă. Eu o să fiu bine. Am prieteni la alte edituri și sunt sigur c-o să se elibereze curând un post. N-o lăsa să te distrugă. — Claire! Am zis la mine în birou, ACUM! a urlat intercomul meu. Fără să vreau, am sărit din scaun. Vocea lui Vivian era ca o explozie de electroșocuri. Phil a dat din cap și și-a văzut de drum, în lungul holului. Înfuriată, am mărșăluit către biroul lui Vivian, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
și mi-am și vărsat prânzul. Asta era a doua oară în săptămâna aia. Ți-am spus s-o iei pe Lexington! a lătrat Vivian la șofer, aplecându-se către locurile din față ale Lincoln-ului de oraș. Asta ca să-i urle omului direct în nas. șoferul a virat repede, ca să-i urmeze instrucțiunile. Din cauza manevrei scurte, ne-a proiectat pe mine și pe Vivian într-un lateral al mașinii. — Nenorocitul dracului! Vrei să mă omori? a zbierat ea. L-am văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
de ură. — Spune-i nenorocitei ăleia de „ne vedem marțea viitoare“, scârbei ăleia pentru care lucrezi, că în nici un caz - absolut în nici un caz - nu sunt dispusă să accept un avans atât de firav pentru a treia mea carte, a urlat Candace, prin legătura telefonică foarte proastă. Eu am îndepărtat receptorul de ureche. Uitasem că Vivian și Candace vorbeau aceeași limbă. Crede că nu știu câți bani a făcut de pe urma primelor două cărți? O sută șaptezeci și cinci de mii de dolari sunt o glumă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
atmosfera fericită de după logodnă să fi durat mai mult de câteva ore. Dar, la început, avusesem într-adevăr o stare euforică. La restaurant, sunasem imediat, de pe telefonul lui Randall, pe toți cunoscuții noștri. Amândoi râsesem, în vreme ce prietenii și rudele își urlau felicitările. Randall comandase o a doua sticlă de șampanie. Unul dintre chelneri mi-a adus un buchet de trandafiri. Mă simțeam de parc-aș fi plutit la zece mii de metri altitudine: Oare chiar mă logodisem cu Randall Cox? — E ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
încântare. Am așezat manuscrisul lui Luke pe birou. În timpul zborului cu avionul înapoi, către New York, trecusem prin aproape toate paginile, iar acum mă hotărâsem să-mi încep ziua ușor, terminând cu revizia manuscrisului. — Claire, vino la mine în birou, a urlat intercomul groazei, înainte s-apuc să citesc vreun cuvânt. ACUM. Deci n-aveam să-mi încep ziua ușor. Furia mereu prezentă în vocea lui Vivian crescuse în intensitate cu vreo câteva octave. M-am târșâit pe coridor, mult prea amețită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
spune-mi ce vrei și eu mă apuc imediat de treabă. — Ei, așa o să și fac, mi-a răspuns Vivian cu un rânjet de pisică plină de toane. Nu-ți face griji. Așa o să și fac. Deci? Deci? mi-a urlat Bea în ureche când am sunat-o, în sfârșit, după al cincelea telefon. Mor de curiozitate, Claire! Povestește-mi cu toate detaliile! Nu-mi vine să cred că te-a dus cu avionul în Paris! Ce romantic! Bea țopăia, practic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
unchiul Jack și mătușa Carie? Mi-au spus c-o să stea aici aproape o săptămână și-au zis ceva legat de faptul că tu o să ai o zi mare, dar a fost o conversație așa de scurtă, iar pe fundal urlau o multitudine de nepoți, așa că n-am priceput la ce se refereau. Nu-mi vine să cred - te măriți? Mă uram. Nu numai că neglijasem să-i împărtășesc lui Luke vestea cea mare, dar uitasem că Mandy le trimisese o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
investiție. Aceia dintre voi care se gândesc, poate, s-o angajeze pe domnișoara Truman, considerați-vă avertizați! Vivian și-a aruncat pe spate coama blond-roșiatică și a râs cu răutate. Preț de-o secundă, am simțit o dorință nebună să urlu și eu la ea. Nu voiam s-o las pe Vivian să mă împroaște cu noroi în fața unor oameni pe care-i respectam! Voiam să-i zic că e un bătăuș mizerabil - foarte puține persoane din încăperea aia m-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
dar era atît de scump cu ciorăpeii lui supraelastici, îmi luase mințile, nu mai știam cum să prelungesc preludiile, ba fugeam la baie, ba mă prefăceam că aveam nevoie de vreo batistă de hîrtie din poșetă. — Verdict absolut eronat, Gulie. Urlase ca un apucat, credeam că o să-și scuipe plămînii afară, își închipuia că nimerise deja în iad, clătinîndu-se pe picioare, orbecăind dintr-un colț în altul al barăcii. N-ar fi trebuit să chemați ambulanța, ați fi scăpat de el
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
se tatonează atent la fiecare contact individual. Spectatorii încep să-și piardă încet-încet răbdarea, se aud mai întîi scandări și înjurături răzlețe dinspre o galerie spre cealaltă, care pînă la urmă se transformă în coruri de mii de guri care urlă la unison și sar în același ritm în sus zguduind întreg stadionul. Nimic nu poate fi mai împotriva sistemului decît o dispută între cele două peluze pe 23 August. întărîtate de atmosfera din tribune echipele încep să riște, să deschidă
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
mai surprinse o dată prin ușurința cu care trecea de la o stare la alta: de la mânie la resemnare, de la imprecație la o anume toleranță, de la indiferență la o vagă curiozitate. De data asta sări ca ars În picioare și Începu să urle: Tovarăș? Io, tovarăș? Cu tine mă? Să mă faci tu pă mine tovarăș! Pă mine, mă? La câțiva ani de la Revoluțiia noastă! A noastă, mă! Tu-ți grijania mă-tii! Se făcu liniște. Apoi, deodată, se auzi un muget, ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Pe fiecare chip pe care-l vedeam citeam ceea ce eu, unul, știam prea bine: puteam să-l desființez pe Blanchard cât ai bate din palme. Și, timp de o fracțiune de secundă, mi s-a părut că fiecare voce îmi urlă din toți rărunchii să nu trântesc meciul. Fisk mă întoarse cu fața la el și-mi băgă proteza înapoi. Nu intra la bătaie cu el! Ține-l la distanță. Pistonează-l cu directe, îmi șopti. Se auzi gongul. Fisk coborî de pe marginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ușurez conștiința în legătură cu puștiul. Asistenta socială cu care am vorbit m-a anunțat că Billy Maynard e deja acolo și o așteaptă pe maică-sa, fosta nevastă a lui Coleman Maynard, o prostituată cu șase condamnări la activ. Micuțul încă urla după tăticul lui. Am pus receptorul în furcă, dorindu-mi să nu fi sunat deloc. Urmară trei ore de scris la raport. Am scris de mână rezumatul arestării. Lee l-a bătut la mașină și n-a mai menționat intrarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
a pățit-o. E vina lu’ mă-sa, nu a mea! Cățea irlandeză nespălată și nefutută! Nu-i vina mea! Lee îl împunse zdravăn cu degetul în beregată. Am ieșit în stradă și l-am lăsat pe Cleo Short să urle la cei patru pereți. Lee exclamă: — Să-mi bag cracii! — Mda! am oftat eu, gândindu-mă că acum ne-am ales cu întreaga armată americană pe lista de suspecți. Mi-am scotocit buzunarele după o monedă. — Dăm cu banu’ să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
risipiră ca potârnichile, de parcă aș fi fost mesagerul diavolului. — Am venit pentru cu Elizabeth Short. A cunoscut-o careva dintre voi? Am primit vreo șase clătinări de cap și vreo șase priviri șocate și triste. Îl auzeam pe Koenig cum urlă afară: — Spune-mi adevărul! Pațachina aia de Short și-o trăgea pe bani? Marjorie Graham îmi zise: — Eu sunt cea care a sunat la poliție, domnule polițist. Le-am dat numele Lindei fiindcă știam că și ea o cunoaște pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
așa că i-ai oferit bani. Ți-a spus că-i pe roșu și asta a fost picătura care a umplut paharul. Ai vrut s-o faci să sângereze pe bune. Zi-mi cum i-ai hăcuit sânii. Zi-mi... Manley urlă: — Nu! Sears izbi cu bastonul în scrumieră. Sticla plesni, iar chiștoacele zburară în toate părțile. Roșcatul își mușcă buza. Sângele țâșni și i se scurse pe bărbie. Sears spulberă grămada de sticlă spartă și cioburile se împrăștiară în toată încăperea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Dumnezeu mi-e martor, nu! — Dumnezeu îi urăște pe mincinoși, replică Sears și lovi în masă de trei ori: Trosc! Trosc! Trosc! Manley lăsă bărbia în piept și începu să suspine. Sears îngenunche lângă scaunul lui. — Spune-mi cum a urlat Betty. Spune-mi cum te-a implorat, Roșcatule. Spune-mi mie, apoi lui Dumnezeu. Nu! Nu! N-am lovit-o pe Betty! — Ți s-a sculat? Ejaculai și iar ejaculai și tot ejaculai pe măsură ce-o măcelăreai? — Nu! Of
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
casă. Era vremea cinei. Când am parcat mașina, am văzut-o pe Kay cum iese valvârtej pe ușă, coborară treptele și azvârle un vraf de hârtii pe gazon, după care face cale-ntoarsă ca o vijelie, cu Lee pe urmele ei, urlând și dând din mâini. M-am apropiat și m-am lăsat pe vine lângă teancul de hârțoage împrăștiate. Hârtiile erau copii după rapoartele Departamentului de Poliție din Los Angeles. Răsfoindu-le, am văzut rapoarte de teren, indicii de dovezi, stenograma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
spre acoperișurile de tablă din mahalaua cu case mizere. Recepționerul, intimidat de prezența mea, mă anunță că „trupa Loew“ era cazată în apartamentul 462. Am găsit-o în partea din spate, la parter. Din cameră bubuiau voci nervoase. Fritzie Vogel urla: — Eu zic să punem totuși mâna pe un mexican. Scrisoarea din Herald nu pomenea nimic de filmul porno. Zicea doar că Wellington s-a-ntâlnit cu Dalia și tipa ailaltă în noiembrie! Încă mai putem... Ellis Loew îi replică pe același ton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
zis să și-o pună întâi cu el. Ea se sperie și zice „Te crezi Fatty Arbuckle?“ Eu îi răspund că-s francez, dar ea cin’ se crede? Își închipuie că-i mai tare decât Johnnie Roșcovanul? Gândacii încep să urle ca negroteii. Filipineza zice nu, domnu’, că Johnnie are dinții ascuțiți. Fuge ca din pușcă, iar eu și cu Johnnie stăm la adăpost până sâmbătă seara. Ne crapă buza după o păsărică. Ne ducem la dugheana asta de pe Broadway și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
scaunului de sub Issler. Proxenetul țipă și începu să se zbată ca un pește pe uscat. În momentul în care întreaga lui greutate rămase suspendată în cătușe, se auzi un trosnet de oase. Fii atent la mine, băiete! exclamă el, apoi urlă: Găinarule! Cioroiule! Pedofilule! Și trânti pe jos și celelalte scaune. Cei patru rămaseră atârnați unul lângă altul, țipând și încolăcindu-și picioarele unul în jurul celuilalt, asemeni unei caracatițe în zeghe. Zbieretele lor păreau o singură voce - până când Fritzie se năpusti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
unul în jurul celuilalt, asemeni unei caracatițe în zeghe. Zbieretele lor păreau o singură voce - până când Fritzie se năpusti asupra lui Charles Michael Issler. Îi aplică niște croșee zdravene în stomac cu boxurile: stânga-dreapta, stânga-dreapta, stânga-dreapta. Issler țipa și bolborosea. Fritzie urlă: — Spune-mi ce știi despre zilele lipsă ale Daliei, negustor de târfe sifilitic ce ești! Simțeam că am mâncărici la tălpi. Issler țipă strident: — Nu... știu... nimic! Fritzie îi aplică un upercut în boașe. — Zi-mi ce știi! Te știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
baruri, de unde să nu mai trebuiască să-i adun, și nu-mi făceam niciodată norma la bețivi. La Centrală mi-am dobândit reputația de „tată al răniților“. Johnny Vogel m-a văzut de vreo două ori împărțind mărunțiș și a urlat la mine ca nebunul. Locotenentul Jastrow mi-a dat un calificativ slab în evaluarea mea pe prima lună ca polițist în uniformă, iar un un tip de la birouri mi-a spus că ar fi menționat „refuzul meu de a face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]