8,366 matches
-
la umbra căruței, culcat pe un braț de iarbă. Tatăl lui cosea mohorul. Probabil că se terminase apa, sau răsturnase el găleata; cert e că nu mai putea de sete. Striga, dar, din cauza vîntului, nu era auzit. Atunci, tîrîndu-se pe coate, a pornit la vale, pînă la ochiurile de apă de pe șes. Ține minte doar că, găsindu-l, tatăl lui l-a luat în brațe și a oftat: "Puiul tatii!..." Am prins și eu un pește! vine în fugă Adrian, ținînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Mihai dejugase boii și-i legase de benchișurile căruței, să mănînce iarba cosită în marginea pădurii. "Mie dă-mi o sticluță cu rom", i-a șoptit el cofetarului, un albanez burtos, fost tovarăș de armată cu el în drumul spre Cotul Donului. Nașa Zînica și nașul Ion, care veniseră și ei la tîrg, i-au văzut prin fereastra mare și s-au oprit. Intrați, vă fac cinste", le-a strigat tatăl lui Mihai. Nașa Zînica a făcut un semn, iar mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cei de la combinatul de îngrășăminte te cheamă la ei! Vă cheamă, accentuează Mihai ironic. Nu de alta, dar o să se creadă că-ntr-adevăr am păscut porcii împreună. Toți cei prezenți au amuțit. Mihai a șarjat: Pe vremea cînd eu îmi toceam coatele pe băncile unei facultăți de prestigiu, dînd socoteală de cunoștințele acumulate în fața unor profesori de notorietate mondială, dumneata plimbai mapa cu corespondență prin combinat... Peste vreo oră, după ce și-a mai revenit din starea de nervozitate creată de discuția asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
demonstreze doar că se poate. Acum se plimbă. Întîlnirea cu Doris nu-i mai spune nimic. Avem și noi momentele noastre de caritate, a rîs Doris cu plăcere la un moment dat, întorcîndu-se către el, să se poată așeza cu coatele pe pieptul lui încă umed de transpirație. Și-apoi, nu mi-ai plăcut deloc cum vorbeai, vocea ta era tulburată... a adăugat tristă, privindu-l lung. Dimineața, cînd dorm pînă tîrziu, închid întotdeauna telefonul. Azi n-am făcut-o. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
asta cu...? face Mihai un gest evaziv. Are. Depinde cine și cum o interpretează. Că poți să faci din nimic un munte și dintr-un munte un nimic. Mihai împinge farfuria cu felul doi într-o parte și-și pune coatele pe masă, sprijinindu-și bărbia în pumni: Spuneți-mi, oficial, cine se știe că a rezolvat problema? Mateianu tace cîteva minute, apoi îl privește deschis: Uite ce, tov Vlădeanu: eu nu vreau să mai scormonesc treaba asta. Șeful secției mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
înfundat al Simonei. Nu te-am învățat nimic; purtai totul în tine, dar erai complexată, îți era jenă să te manifești... Deci ți-ai dat seama! exclamă Simona și face un gest scurt, întorcîndu-se spre el, să-și poată sprijini cotul stîng pe pieptul lui. Să știi că nu mi-am iertat niciodată că am tot amînat să-ți scriu imediat ce m-am întors la București. Te rog să mă înțelegi! Parcă eram beată; nu-mi aminteam decît cum îmi țineai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
a întîmplat dincolo de el -, poate că seara asta ar fi fost cea mai fericită de mulți ani încoace... Doris s-a oprit. Și pentru că tăcerea ei se prelungește, Mihai saltă bărbia de pe palmele puse una peste alta și-și retrage coatele de pe brațele fotoliului. Gustă o gură din cafeaua care s-a răcit de mult, apoi, lăsîndu-se iar pe spate, cu ceafa rezemată de spătarul înalt al fotoliului, privește îndelung tavanul încăperii. Cînd se uită spre Doris, o vede ghemuită pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Vlădenilor, să am ce spune copiilor mei..." Sub genunchii lui, Mihai simte cum pămîntul începe să cedeze. Cîțiva bulgări cad în apă. Mihai își strînge pumnii, parcă să nu piardă obiectele găsite în buzunar și, tremurînd, se tîrîie pe un cot cîțiva metri. Apoi se ridică. În urma lui, malul se surpă, lovind cu zgomot valurile. Oftînd, Mihai privește iar, îndelung, obiectele din palmele făcute căuș. Le bagă la loc, în buzunare. Întoarce spatele malului abrupt, ca o prăpastie, cu bucata de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
se lepede de dânsul, îl scoase cu totul din fire și-l împinse la un turbat acces de mânie. Poruncește să i se aducă-nainte împăratul cel închis în temniță, spune să i se taie c-o secure brațele pîn-în coate și picioarele pîn-în genunchi, și-n fine zvârle pe bărbatul schilod, viu încă, peste cap într-o prăpastie, unde acesta zăcu inundat de sângele său între schelete de fiare moarte și, lăsat în prada păsărilor răpitoare, își dă cea din
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
de râul Crasna. De la obârșie și până la vărsarea sa în Crasna, în dreptul satului Pâhna, valea Lohanului, a cărui curs păstrează un paralelism evident față de cel al Crasnei, poate fi împărțită în două părți (după I. Gugiuman): de la izvoare și până la cotul pe care Lohanul îl face spre vest, în dreptul gării Dobrina - Huși, avem cursul sau valea superioară, iar de la acest punct până la debușarea în lunca Crasnei, cursul sau valea inferioară. În cursul superior, valea Lohanului este foarte larg deschisă, adevărată vale
BAZINUL LOHAN Studiu fizico-geografic. Scurte consideraţii asupra vechimii locuirii şi evoluţiei utilizării terenului. by DANIELA BRĂNICI () [Corola-publishinghouse/Administrative/530_a_940]
-
lungul curbelor de nivel. Spre deosebire de flancul drept, ocupă însă suprafețe mult mai reduse, mai ales în cursul superior și mijlociu, unde se suprapun versantului vestic al Dealului Lohan, care are o morfologie tipică de cuestă, și unei porțiuni din dreptul cotului pe care-l face Lohanul la Dobrina, ambele arii fiind grefate pe un substrat litologic predominant nisipo-argilos, cu înclinări între 10° 15°, o densitate a fragmentării între 3,5 - 4,5 Km/Km2 și o energie de relief între 0
BAZINUL LOHAN Studiu fizico-geografic. Scurte consideraţii asupra vechimii locuirii şi evoluţiei utilizării terenului. by DANIELA BRĂNICI () [Corola-publishinghouse/Administrative/530_a_940]
-
case. Bud cercetă cu privirea bărbații blonzi. Pe lîngă el treceau o mulțime de neveste și copii. Apoi o străfulgerare - un tip blond, Într-o haină de piele Întoarsă, strecurîndu-se pe ușa toaletei pentru bărbați. Bud Își făcu drum cu coatele pînă acolo și intră. La pisoare erau doi bătrînei. Pe podeaua cabinei, pe sub ușă, se vedeau niște pantaloni de flanelă gri. Bud se lăsă pe vine, se uită și... bingo! - niște mîini pipăiau cu drag un purcoi de bijuterii. Babalîcii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Îl țintui pe Exley de perete. Crum Crumley Îi Înhăță cheile. Polițiștii năvăliră În celule. Elmer Lentz, mînjit cu sînge, rînjea. Jack Vincennes lîngă biroul șefului de tură - locotenentul Frieling sforăia la pupitrul lui. Bud dădu buzna Înăuntru. Încasă niște coate În plin. Oamenii văzură Însă cine este și Îi tăiară pîrtie. Stens intrase În celula 3. Bud Își făcu loc ca să ajungă acolo. Dick tocmai se ocupa de un pachuco slăbănog, aplicîndu-i niște bastoane În cap. Puștiul era În genunchi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
trotuar. La ușă un ciocan de alamă cu aspect de box. Treizeci de secunde. Nici o mișcare. Jack Încercă ușa, care nu cedă. Împinse un umăr În țîțÎni și ușa ieși din balamale. Mirosul acela... Cu Încetinitorul: scoate batista, scoate pistolul, cotul pe perete, Întrerupătorul. Nici o amprentă. Întrerupătorul Împins În jos, luminile aprinse. Sid Hudgens măcelărit pe covor, covorul Îmbibat, pe podea o baltă de sînge lipicios. Brațele și picioarele tăiate și așezate În unghiuri stranii față de trunchi. Despicat de la vintre pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Hinton cu brațele pline. Jack se ridică și izbi năucitor, cu picioarele, apoi cu patul pistolului - mai Întîi la boașe, apoi o combinație de croșee stînga-dreapta-stînga la figură. Hinton căzu la pămînt, scăpînd hîrtiile. Jack Îi frînse brațele: genunchii pe coate, apoi Îi smuci violent Încheieturile mîinilor. Hinton se albi. Abia acum resimțea șocul. Bracken avea În mîini canistra cu benzină și o brichetă. Jack stătea În fața gropii, cu pistolul armat. Blocaj. Din canistra cu capacul desfăcut ieșeau vapori de benzină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
În vreme ce ucigașul scapă basma curată. Se Împlinesc doi ani de cînd Sid Hudgens a fost ucis și tăiat În bucăți În livingul său din Chapman Park. Acum doi ani LAPD avea mîinile (lipicioase, grețoase de atîta mită) băgate pînă la cot În celebrul caz al masacrului de la Nite Owl, care a fost rezolvat cînd unul din membrii Departamentului a luat dreptatea În propriile mîini (niște mîini incredibil de ambițioase și de oportuniste) și i-a Împușcat pe asasini, trimițîndu-i la Marele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Înhăță și alergă afară. Afară, la camera anexă. Un interstițiu Între temelie și zid. Abia putea pătrunde. Coborî și intră. Pămînt, stive de lemne, un sac de iută lung drept În față. Mirosuri: de putrefacție și de naftalină. TÎrîș pe coate pînă la sac - mirosul de naftalină și de putreziciune deveniră tot mai puternice. Lovi sacul și văzu cum explodează un cuib de șobolani. În jurul lui șobolani orbiți de lumină. Bud sfîșie pînza sacului. În bătaia lanternei: șobolani și un craniu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
tre’ să-i facă p-alții să dea pe goarnă ca să se slobozească și ei. — Ai terminat? Replica standard a lui Bud White. — Nu. Tac-tu și-o ia la buci de la Moochie Mouse. Speriat, dar a făcut-o. Un cot În trahee. Dintr-odată Yorkin rămase fără aer. Ed trecu În spatele lui, Îi puse cătușele și-l trînti la podea. Speriat, dar cu mîini sigure: Uite, tată, nu mi-e frică! Yorkin se retrase Într-un colț. Speriat, mai făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
a rezista până seara. La un moment dat un tânăr de vreo 20 de ani a leșinat. Vulcănescu avea 50 de ani și s-a gândit că e mai important să trăiască tânărul. S-a întins atunci pe podea, cu coatele sub burtă, și le-a cerut celorlalți să-l pună pe tânăr peste el. Gestul este sublim. Tânărul a scăpat, Vulcănescu a făcut pneumonie și a murit. Vă întreb: avea dreptul să facă ce a făcut? Nu era mai adânc
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
sânt tentat să mă opresc la tot pasul. "De ce aici și nu dincolo?", mă sâcâie Noica. "Nu ești în stare să alegi decât locuri generice, pe când eu te duc într-un loc anume." Trecem pe lângă o casă azvârlită la un cot al drumului, pe care într-o excursie anterioară, făcută cu Șora și Dragomir, Noica o botezase "casa lui Wittgenstein". Ajungem, după o oră de drum cu mașina, în Gura Râului și mergem mai întîi să-l căutăm pe "domnu' Pătru
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și de "speranța" apariției Vieții (în vederea altei distrugeri finale) în alt punct, nebănuit, al Universului? Așa stând lucrurile, coexistența cu "vanitatea lumii" este posibilă în virtutea "sistemului de iluzii": iluzia că trebuie să am un "urmaș", că trebuie să dau din coate pentru a ocupa un loc pe scena lumii, că trebuie să mă bat pentru o idee, că trebuie să am o funcție și putere și bani, că trebuie să scriu, să pictez sau să compun, că trebuie să însemn "ceva
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
tapetată cu carne vie. Singura sugestie a unei ieșiri este un început de cotlon, dar tapetat la fel, o deschizătură pătrată într-unul din pereți, la înălțimea capului. Încerc să mă ridic în deschizătură, dar de fiecare dată mâinile și coatele îmi alunecă pe carnea însîngerată și recad în "visceralitatea" camerei, în acest trup uriaș, întors, ca o mănușă, pe dos. Alunec și cad fără încetare, tăvălindu-mă în carnea vie. Cel mai frumos vis din viața mea este subsumabil ideii
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
loc lângă geam și încep să citesc, extrem de absorbit și propunîndu-mi să mă desprind de tot ce este în jurul meu. De aceea nici nu întorc capul să văd cine s-a așezat pe locul liber de lângă mine. Îi simt doar cotul, care mă apasă, neplăcut, din stânga. Îmi trag încet mâna, ca să nu mai simt atingerea străină. După o clipă simt din nou cotul celuilalt lipindu-se de mine. Ce nesimțit! ― îmi spun și ridic ochii furios, decis să mă uit urât
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
nici nu întorc capul să văd cine s-a așezat pe locul liber de lângă mine. Îi simt doar cotul, care mă apasă, neplăcut, din stânga. Îmi trag încet mâna, ca să nu mai simt atingerea străină. După o clipă simt din nou cotul celuilalt lipindu-se de mine. Ce nesimțit! ― îmi spun și ridic ochii furios, decis să mă uit urât la el. Îl descopăr pe bunicul meu, cu fața zâmbitoare, îmbrăcat în redingotă neagră și cu o pălărie neagră, tare, pe cap
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în forma unui triunghi cu vârful în jos, grădina minusculă, așezată exact la mijlocul pantei, cu poarta care te întîmpină brusc, la jumătatea scărilor. Câtă intensitate a locuirii între pereții acestei căsuțe înghesuite, care pare că și-a făcut loc cu coatele, cerând să fie îngăduită între vilele de pe deal și clădirea cu 5-6 niveluri care o încadrează, arogantă, înălțîndu-se din josul străzii. Câți români din țară au bâjbâit prin Paris pentru a nimeri în locul acesta, mândri, sfioși, emoționați, duplicitari, calculați, resentimentari
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]