6,297 matches
-
puțin de un dolar pe zi; - migrația transfrontalieră este în creștere, din rândul emigranților sau refugiaților făcând parte cei expuși la fenomene precum analfabetismul, discriminarea, sărăcia, marginalizarea socială; - deteriorarea mediului natural și social: asistăm la deteriorarea procesului democratic și la declinul respectării drepturilor omului, la amplificarea focarelor de tensiune (războaie și globalizarea terorismului), dar și la diminuarea alarmantă a resurselor naturale și la amplificarea efectelor poluării; - creșterea numărului analfabeților, mai ales în țări din Asia și Africa, unde aproape 45% din
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
cultură, centre de creație și cultură populară, presă etc. El are posibilitatea de a fi nu numai consumator de cultură, dar și creator, tendința fiind însă ca acest tip de ofertă, chiar dacă diversă și foarte bine realizată, să cunoască un declin (uneori alarmant) al cererii, în detrimentul televiziunii sau, mai nou, al internetului, din cauza individualismului tot mai accentuat, a tentației de izolare și de retragere în spațiul intim. Acest individualism al consumului se exprimă atât în modalitățile de educație alese (de exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
fenomen distonează cu concepția tradițională a educației adulților ca iluminare, ca participare, mișcare socială și implicare comunitară (bisericile se golesc, întâlnirile sindicale se răresc și se micșorează, mișcările feministe sau cele ecologiste sunt mai puțin vizibile). Asistăm deci la un declin al valorilor colective, ceea ce este oarecum explicabil, în condițiile de incertitudine pe care le determină dinamica socială. Valorile promovate de mijloacele de comunicare în masă sunt, de multe ori, tributare comercialului, în detrimentul valorii culturale autentice, nivelul de cultură generală tinzând
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
în care educațiaadevenit o comoditate a societății postmoderne, indivizii fiind interesați să plătească pentru ofertele ce răspund intereselor/hobby-urilor lor, ofertanții educaționali concep o paletă tot mai diversă și mai atractivă de cursuri. Cu toate acestea, asistăm la un declin îngrijorător al educației generale a adulților, în condițiile reducerii drastice a finanțărilor pentru acest tip de educație, dar și ale scăderii cererii adulților în acest domeniu. Deși efectele benefice ale acesteia pentru societate sunt evidente (de exemplu, țările nordice, unde
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
vârsta adultă. De-a lungul timpului, psihologii dezvoltării au emis diferite poziții explicative cu privire la specificitatea și capacitatea învățării la vârsta adultă. Mult timp, educația adulților s-a aflat într-un con de umbră, din cauza faptului că s-a punctat evidentul declin al capacității de a învăța la această vârstă. Pozițiile s-au schimbat, iar acum vorbim pe larg despre învățare autodirijată la această vârstă, despre învățareexperiențială etc. Unii dintre cei mai importanți teoreticieni ai domeniului sunt cei care descriu tocmai maniera
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
simple, mai degrabă liniare decât multicauzale și de profunzime. Generalizarea este foarte dificil de realizat, reprezentativitatea concluziilor desprinse fiind discutabilă. Pe de altă parte, practica poate corecta/contrazice teoria, care, uneori, este greșit formulată (vezi exemplul cercetărilor psihologice care evidențiau declinul cognitiv la vârsta adultă și au frânat mult timp practica în domeniul educației adulților, dar care au fost reconsiderate în baza evidențelor practice: declinul cognitiv nu a mai fost pus pe seama vârstei, ci pe calitatea interacțiunilor pe care le-a
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
practica poate corecta/contrazice teoria, care, uneori, este greșit formulată (vezi exemplul cercetărilor psihologice care evidențiau declinul cognitiv la vârsta adultă și au frânat mult timp practica în domeniul educației adulților, dar care au fost reconsiderate în baza evidențelor practice: declinul cognitiv nu a mai fost pus pe seama vârstei, ci pe calitatea interacțiunilor pe care le-a avut adultul). Se afirmă că mai degrabă practica este cea care determină valoarea unei teorii, și nu invers. Totuși, menirea teoriei este să ajute
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
a cunoaște (felul în care informațiile sunt reprezentate, accesate și folosite); c) gândirea (felul cum își dezvoltă oamenii o înțelegere a cunoștințelor). Referitor la dinamica dezvoltării cognitive în raport cu vârsta, acest model dă posibilitatea unui răspuns adecvat la întrebarea: există un declin al dezvoltării cognitiv-intelectuale a unei persoane pe măsura înaintării sale în vârstă? Răspunsul este că nu gândirea, în ansamblul său, înregistrează un declin, ci numai anumite aspecte ale acesteia. Modelul încapsulării arată că înaintarea în vârstă a adulților determină, în
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
la dinamica dezvoltării cognitive în raport cu vârsta, acest model dă posibilitatea unui răspuns adecvat la întrebarea: există un declin al dezvoltării cognitiv-intelectuale a unei persoane pe măsura înaintării sale în vârstă? Răspunsul este că nu gândirea, în ansamblul său, înregistrează un declin, ci numai anumite aspecte ale acesteia. Modelul încapsulării arată că înaintarea în vârstă a adulților determină, în anumite limite, diminuarea capacităților acestora de procesare și cunoaștere a informațiilor, individul devenind „un expert intuitiv într-un domeniu determinat” (apud Merriam, Caffarella
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
într-un domeniu determinat” (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 194). Această „încapsulare” într-un domeniu specific (domeniu de expertiză) este rezultatul adoptării de către persoană a unui stil propriu de gândire. Vârsta și inteligențatc "Vârsta și inteligența" Oare inteligența înregistrează un declin odată cu înaintarea în vârstă a oamenilor? Răspunsurile la această întrebare sunt diverse, controversate și, adesea, contradictorii. Unii susțin că inteligența cunoaște un proces ireversibil de deteriorare și declin odată cu vârsta. Alții, dimpotrivă, arată că inteligența rămâne relativ stabilă și la
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
de gândire. Vârsta și inteligențatc "Vârsta și inteligența" Oare inteligența înregistrează un declin odată cu înaintarea în vârstă a oamenilor? Răspunsurile la această întrebare sunt diverse, controversate și, adesea, contradictorii. Unii susțin că inteligența cunoaște un proces ireversibil de deteriorare și declin odată cu vârsta. Alții, dimpotrivă, arată că inteligența rămâne relativ stabilă și la vârsta maturizării, fie ea și târzie, atâta vreme cât creierul nu este afectat de vreo boală. În sfârșit, există alți autori conform cărora inteligența cunoaște un declin sub anumite aspecte
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
de deteriorare și declin odată cu vârsta. Alții, dimpotrivă, arată că inteligența rămâne relativ stabilă și la vârsta maturizării, fie ea și târzie, atâta vreme cât creierul nu este afectat de vreo boală. În sfârșit, există alți autori conform cărora inteligența cunoaște un declin sub anumite aspecte, rămâne relativ stabilă în altele sau poate chiar să se dezvolte în anumite privințe. Ce provoacă o asemenea imagine confuză privind capacitățile și abilitățile intelectuale ale adultului matur ajuns la o vârstă considerabilă? Botwinick (apud Merriam, Caffarella
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
această stare de confuzie, și anume: a) înțelegerea noțiunilor de vârstă și înaintare în vârstă; b) definirea inteligenței; c) tipurile de teste utilizate pentru măsurarea inteligenței; d) metodele de cercetare și „capcanele” lor. Ideea potrivit căreia inteligența cunoaște un anumit declin odată cu vârsta nu este adevărată în totalitate. Depinde de etapa de vârstă la care ne raportăm. În etapa maturității timpurii și în cea a maturității mijlocii, inteligența nu cunoaște declinul; dimpotrivă, ea se consolidează și se specializează, individul devenind capabil
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
și „capcanele” lor. Ideea potrivit căreia inteligența cunoaște un anumit declin odată cu vârsta nu este adevărată în totalitate. Depinde de etapa de vârstă la care ne raportăm. În etapa maturității timpurii și în cea a maturității mijlocii, inteligența nu cunoaște declinul; dimpotrivă, ea se consolidează și se specializează, individul devenind capabil de expertiză într-un domeniu anume. În etapa maturității târzii (peste 60 de ani, după unii, peste 70 sau chiar 80, după alții), se constată într-adevăr un oarecare declin
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
declinul; dimpotrivă, ea se consolidează și se specializează, individul devenind capabil de expertiză într-un domeniu anume. În etapa maturității târzii (peste 60 de ani, după unii, peste 70 sau chiar 80, după alții), se constată într-adevăr un oarecare declin al funcțiilor intelectuale (memoria, percepția auditivă și vizuală etc.). Într-un studiu realizat de Field, Schaie și Leino în 1988 (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 153) pe subiecți cu vârste cuprinse între 73 și 93 de ani, s-a evidențiat
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
În ceea ce privește conceptul de inteligență, nu există un acord general privind definirea acesteia. Dacă inteligența este definită în manieră clasică, tradițională, ca fiind o aptitudine generală (un factor G), atunci, într-adevăr, odată cu înaintarea în vârstă, se poate constata un oarecare declin al abilităților intelectuale ale persoanei. În cazul în care inteligența este considerată ceva multidimensional (H. Gardner), cu o structură triarhică (Sternberg), plurifactorială (Guilford), atunci constatăm că, odată cu vârsta și, în special, la maturitatea târzie, unele dintre abilitățile noastre intră în
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
al abilităților intelectuale ale persoanei. În cazul în care inteligența este considerată ceva multidimensional (H. Gardner), cu o structură triarhică (Sternberg), plurifactorială (Guilford), atunci constatăm că, odată cu vârsta și, în special, la maturitatea târzie, unele dintre abilitățile noastre intră în declin, altele rămân stabile sau chiar se dezvoltă. Acceptând modelul bidimensional al inteligenței al lui Cattel (inteligență fluidă - inteligență cristalizată), putem constata că, pe măsura îmbătrânirii, inteligența fluidă descrește, în vreme ce inteligența cristalizată mai întâi crește, apoi se menține într-o stare
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
referitoare la relația dintre inteligență și vârstă. Dacă obiectivul urmărit prin folosirea unui test de inteligență este viteza (ritmul, tempoul) subiecților, atunci este evident faptul că bătrânii vor înregistra rezultate mai slabe, fapt care conduce la ideea înregistrării unui anumit declin al abilităților intelectuale ale acestora. Testele de inteligență aplicate persoanelor de vârsta a treia trebuie reconsiderate, pentru a-și dovedi fidelitatea și validitatea. Strategiile de cercetare utilizate pentru a înregistra schimbările în structurile intelectuale ale oamenilor pe măsura maturizării lor
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
ale oamenilor pe măsura maturizării lor au constituit și ele un motiv de controverse între cercetători. Studiile secvențiale pot furniza date diferite, comparativ cu cercetările longitudinale. Botwinick (1986) arată că utilizarea metodei studiului transsecțional (cross - sectional method) poate mări artificial declinul datorat înaintării în vârstă, în vreme ce metoda studiului longitudinal îl poate minimaliza (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 155). Așadar, nu putem vorbi despre un declin general al abilităților intelectuale ale oamenilor odată cu înaintarea lor în vârstă; sau, cel puțin, acest lucru
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
cercetările longitudinale. Botwinick (1986) arată că utilizarea metodei studiului transsecțional (cross - sectional method) poate mări artificial declinul datorat înaintării în vârstă, în vreme ce metoda studiului longitudinal îl poate minimaliza (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 155). Așadar, nu putem vorbi despre un declin general al abilităților intelectuale ale oamenilor odată cu înaintarea lor în vârstă; sau, cel puțin, acest lucru nu este valabil pentru toți oamenii și cu referire la toate abilitățile lor intelectuale. În cazul unor persoane, se constată o deteriorare a funcțiilor
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
perspective în abordarea relației dintre vârstă și inteligență" Baltes, Dittmann-Kohli și Dixon (1984) propun noi modele, mai cuprinzătoare și mai realiste, privind dinamica intelectuală în raport cu vârsta. Concepția lor are la bază câteva idei generale cu valoare principială: - evoluția, stabilitatea și declinul sunt fenomene coexistente în procesul dezvoltării intelectuale a omului; - inteligența funcționează, cel puțin la nivel mediu, până la vârsta de 60 de ani (uneori chiar mai mult); - dacă există un declin al abilităților cognitive, acesta se constată în legătură cu funcționarea lor la
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
bază câteva idei generale cu valoare principială: - evoluția, stabilitatea și declinul sunt fenomene coexistente în procesul dezvoltării intelectuale a omului; - inteligența funcționează, cel puțin la nivel mediu, până la vârsta de 60 de ani (uneori chiar mai mult); - dacă există un declin al abilităților cognitive, acesta se constată în legătură cu funcționarea lor la nivel maxim mai degrabă decât cu referire la potențialul intelectual mediu, caracteristic fiecărei persoane; - există dovezi și cazuri de menținere a stabilității funcționale a capacităților intelectuale ale unor persoane și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
intelectuale se diminuează pe măsură ce oamenii îmbătrânesc este controversată, ce admite soluții diverse. Cercetările au dovedit că, la adultul matur, inteligența rămâne relativ stabilă și, în unele privințe, chiar seîmbunătățește. Cel puțin până în decadele a șasea și a șaptea de viață, declinul general al abilităților intelectuale ale omului nu este semnificativ. Dacă se înregistrează o anumită deteriorare a funcționalității intelectului, aceasta se referă cu precădere la abilitățile academice, nu și în ceea ce privește inteligența practică. De asemenea, declinul vizează nivelul maxim sau optim de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
șasea și a șaptea de viață, declinul general al abilităților intelectuale ale omului nu este semnificativ. Dacă se înregistrează o anumită deteriorare a funcționalității intelectului, aceasta se referă cu precădere la abilitățile academice, nu și în ceea ce privește inteligența practică. De asemenea, declinul vizează nivelul maxim sau optim de funcționare intelectuală. Îmbătrânirea nu duce necondiționat la scăderea capacităților intelectuale, a inteligenței individului. Numai anumite aspecte ale acesteia pot fi afectate de înaintarea în vârstă. Și adulții maturi, și bătrânii pot învăța lucruri noi
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
înaintarea în vârstă. Și adulții maturi, și bătrânii pot învăța lucruri noi, inteligența lor (atâtacâtau avut-o) se poate menține în limite rezonabile și chiar se poate dezvolta prin specializare domenială și compensare a unor aspecte care înregistrează un anumit declin. Înțelepciunea: caracteristică fundamentală a gândirii adulților maturitc " Înțelepciunea\: caracteristică fundamentală a gândirii adulților maturi" Înțelepciunea este văzută adesea ca reprezentând apogeul gândirii adulților maturi. Cu toate acestea, conceptului de înțelepciune i s-a acordat, până de curând, insuficientă atenție. Reprezentarea
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]